Η «dream team» που εργάζεται σκληρά καθημερινώς, ώστε να απολαμβάνετε τις σχετικές μας αναρτήσεις:
Έτσι προχώρησα αμέσως στο σχεδιασμό της πρώτης εξάδας των Αντιρρήσεων: Ανάμεσα στους πολλούς συγγραφείς που γυρνούσαν στο μυαλό μου έκανα μια επιλογή.
Ο Νίκος Δήμου, για μένα ο σημαντικότερος αντιρρητικός συγγραφέας δημόσιας παρέμβασης στην Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών, ερχότανε από την παράδοση του φιλελευθερισμού με πυρήνα του στοχασμού του τον φιλοσοφικό σκεπτικισμό.
Ο Γιώργος Τσιάκαλος, ο άνθρωπος που εισηγήθηκε τη σύνδεση του αντιρατσιστικού λόγου με την παιδαγωγική στην ελληνική πραγματικότητα, ερχότανε μέσα από τα σπλάχνα της αντιδογματικής Αριστεράς.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης, ένας από τους πρώτης γραμμής πολιτικούς αρθογράφους σήμερα, πρεσβεύει τον καθαρό φιλελευθερισμό που με τη σειρά του προϋποθέτει άρνηση κάθε δογματικού ορίου, θρησκευτικού, εθνικού ή κάθε άλλου.
Ο Παναγιώτης Δημητράς, που με το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι άλλαξε ριζικά (και ελπίζω ανεπίστρεπτα) το τοπίο διεκδίκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα της τελευταίας δεκαπενταετίας (και αυτό φαίνεται από την ένταση και τη δριμύτητα με την οποία έχει στοχοποιηθεί κατά καιρούς), ερχόταν από την παράδοση του αμερικάνικου και δυτικοευρωπαϊκού στοχοπροσηλωμένου ακτιβισμού.
Τέλος, ο Διονύσης Γουσέτης, κατά τη γνώμη μου ο πιο αντιεθνικιστής, αντικοσμοδιορθωτικός και δικαιωματικός αρθογράφος του «αριστερού χώρου», ήταν κι αυτός γέννημα-θρέμμα της ανανεωτικής Αριστεράς με έντονη ωστόσο προσήλωση στις αρχές της δυτικού τύπου αστικής δημοκρατίας και των δομών της. Αυτοί οι πέντε, μαζί μ' εμένα, που ας πούμε πως πλατσουρίζω σε έναν αντιιδεολογικό (αντιδιορθωτικό) ανθρωπισμό (αυτό που επικριτικά ονομάζεται μεταμοντερνισμός), συγκρότησαν την εξάδα των συγγραφέων». Από εδώ
5 σχόλια:
Δεν το πιστεύω, και δεν το πιστεύω ότι δεν το παρατήρησες.
Απουσιάζει ο Μανώλης Βασιλάκης! Αλλά αυτή είναι η μοίρα των πρωτοπόρων.
Όλα τα λεφτά είναι εδώ στην αρχή:
Στην πενταετία 2000-2005 μου δόθηκε η δυνατότητα να γράφω σε έντυπα και εφημερίδες που είχαν μαζική κυκλοφορία – όχι βέβαια επειδή αναγνωρίστηκε η μεγαλοφυΐα μου (ή έστω κάποια πρωτοτυπία στη σκέψη μου), αλλά επειδή το αναζήτησα και το προσέφερα απολύτως δωρεάν (τζάμπα που λέμε).
Τώρα εξηγούνται όλα για την πληθώρα σκουπιδιών στα "έντυπα μαζικής κυκλοφορίας"! ;-)
Ο μέγας Τριαρίδης!
Λέει την παπάρα που ενσωματώνει όλες τις άλλες μαζί!
Πυκνός, λιτός, δωρικός παπάρας θα έλεγα.
Σ' ευχαριστούμε bfo!
Ἐντάξει, γιὰ πολὺ ξέρασμα, ἀλλὰ πηγαίνοντας στὸν Τριαρίδη νὰ ψωνίσετε βδομαδιάτικη παπάρα ἦταν σὰν νὰ κλέβετε ἐκκλησία ἀγαπητέ! Ἐδῶ τόσο ὑλικὸ σᾶς προμηθεύουν οἱ «σοβαροί», στοὺς καραξεφωνημένους χρειάζεται νὰ ψάχνετε;!
Συγγνώμη για το θάρρος αγαπητά SIC αλλά νομίζω πως το παρακάτω σχόλιο του Νίκου Δήμου πάει για προτεινόμενη παπάρα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω με δαύτον είναι πως γράφει τέτοια πράγματα, βρωμιές εν γνώσει του δηλαδή. Γιατί δεν νομίζω να μην κατανοεί τι σημαίνουν οι λέξεις που γράφει. Το μυαλό μου πάει και στον Cacofonix, μπορεί να τον ενδιαφέρει.