Δημοσιεύθη:
27.1.07 @ 6:52 π.μ.
Ετικέτες:
33 σχόλια



 

Ορθοδοξία και Βίσση στην νεώτερη Ελλάδα



Ι



Στην πρόσφατη συνέντευξη του, στο ιστολόγιο της Μιραντολίνας, ο Γιώργος Καραμπελιάς έκανε την εξής δήλωση:

“[ορισμένοι] χρησιμοποιώντας μια αρνητική εικόνα της ιεραρχίας της εκκλησίας ή συχνά την προσκόλλησή της στο παρελθόν συκοφαντούν την παράδοση ενός λαού που αφορά όλους μας, θρησκευόμενους και μη. Γι’ αυτό, όταν επιτίθενται στην πίστη του 95% ή του 98% των Ελλήνων, που αποτελεί ένα από τα τελευταία αναχώματά τους στην παγκοσμιοποίηση, θεωρώ αυτήν τους την εμμονή ως συνταύτισή τους με την Νέα Τάξη και τις επιδιώξεις της”


Μερίδα ιστολογούντων απόρρησε πως είναι δυνατόν να μιλάμε για ποσοστό 95% ορθοδόξων ελλήνων και από που προκύπτουν τέτοια αυθαίρετα νούμερα.

Ας το ψάξουμε.

Το αμερικάνικο υπουργείο εξωτερικών μας λέει: “An estimated 97 percent of Greek citizens identified themselves as Greek Orthodox”. Αντίστοιχα, η Britannica μας δίνει την πληροφορία πως: “all but a very small part of the population belong to the Church of Greece (Greek Orthodox church)”. Δεν νομίζω να θεωρεί κανείς τις παραπάνω πηγές όργανα του Χριστόδουλου. Αν και τα παραπάνω αποτελούν επαρκή απάντηση, δεν παύουν να είναι απλοί αριθμοί. Περισσότερη σημασία έχει η ποιοτική ανάλυση του θέματος.

Το να πούμε ότι μια χώρα είναι ορθόδοξη ή καθολική δεν σημαίνει πως όλος ο πληθυσμός της είναι πιστός, πως εκκλησιάζεται τακτικά ή πως ζει με βάση το πρότυπο της καινής διαθήκης. Δεν σημαίνει ακόμα πως δεν ζούν εκεί αλλόθρησκοι, αγνωστικιστές, άθεοι ή αδιάφοροι ως προς την θρησκεία. Πρώτα και κύρια, μια τέτοια δήλωση σημαίνει πως ο πολιτισμός της χώρας αυτής είναι εμβαπτισμένος σε μια συγκεκριμένη θρησκευτική παράδοση.

Η κυρίαρχη θρησκευτική παράδοση ενός τόπου επηρεάζει κάθε πτυχή του πολιτισμού του, από την τέχνη και την πολιτική μέχρι την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων του. Σύμφωνα με τον Μαξ Βέμπερ, για παράδειγμα, ακόμα και η ιδιαίτερη ανάπτυξη των καπιταλιστικών ιδεωδών σε ορισμένες χώρες μπορεί να εξηγηθεί με βάση την επίδραση της προτεσταντικής ηθικής. Αλλά δεν χρειάζεται να καταφύγουμε στον Βέμπερ. Ουδείς σοβαρός θεράπων της φιλοσοφίας, της ιστορίας, της εθνολογίας ή της κοινωνιολογίας υποτίμησε ποτέ το ρόλο της θρησκείας (τη εξαιρέσει της χύδην μαρξιστικής άποψης περί καθορισμού των πάντων από την οικονομία, η οποία, καίτοι ικανοποιούσε τους οπαδούς του Σουσλώφ, έχει ανασκευαστεί και ξεπεραστεί από κάθε μαρξιστή του 20ου αιώνα).

Η Ελλάδα λοιπόν είναι μια “ορθόδοξη χώρα”, όχι επειδή όλοι οι πολίτες της είναι ορθόδοξοι αλλά επειδή τόσο εκείνοι που δηλώνουν ορθόδοξοι (το ποσοστό των οποίων άλλωστε είναι πλειοψηφικό) όσο και όλοι οι υπόλοιποι μετέχουν ενός πολιτισμού επηρρεασμένου από την ορθοδοξία. Γι’ αυτό και ο Γ.Κ -δηλωμένος άθεος, άλλωστε- συμπληρώνει πως όσοι επιτίθονται στην ορθοδοξία “συκοφαντούν την παράδοση ενός λαού που αφορά όλους μας, θρησκευόμενους και μη”.

Η πολιτιστική μας ιστορία το καταμαρτυρά, από την λαϊκή τέχνη και το δημοτικό τραγούδι μέχρι τις μορφές του Τσαρούχη, τα δοκίμια του Λορεντζάτου και την αρχιτεκτονική του Πικιώνη. Οι δυο νομπελίστες ποιητές μας, εξάλλου, έγραψαν και εξήγησαν έξοχα το πως αλληλοδιαπλέκεται η παράδοση -της θρησκευτικής συμπεριλαμβανομένης- με τον σύγχρονο πολιτισμό μας, όπως εξάλλου έκανε με το έργο του και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

ΙΙ



Ωραία, μπορεί να πεί κάποιος. Έστω ότι η Ελλάδα είναι ορθόδοξη χώρα με βάση το παραπάνω σκεπτικό. Γιατί αυτό συνιστά “αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση και την Νέα Τάξη”, όπως ισχυρίζεται ο Γ.Κ;

Η απάντηση είναι προφανής: το πως βλέπει ένας λαός τον κόσμο καθορίζει την πολιτική που πρεσβεύει και το ποιού είδους κοινωνία προσπαθεί να δημιουργήσει. Και το πως βλέπει τον κόσμο, η κουλτούρα του δηλαδή, καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την θρησκευτική του παράδοση (όποιος διαφωνεί ας καθίσει να διαβάσει την ιστορία των λαών του κόσμου).

Καθώς η παγκοσμιοποίηση δεν είναι απλά μια οικονομική αλλαγή, αλλά εμπεριέχει ταυτόχρονα μια πολιτισμική πρόταση (the american way of life, εκσυγχρονισμένον), έρχεται σε σύγκρουση με τις υπάρχουσες πολιτισμικές δομές, οι οποίες παντού έχουν εθνικό χαρακτήρα. Αυτό δεν το λέει μόνο ο Καραμπελιάς που είναι κατά της παγκοσμιοποίησης (και κατηγορείται ως εθνικιστής). Το λένε επίσης οι συζητήσεις σε όλες τις χώρες για το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης, από την Γαλλία μέχρι το Μεξικό του Σαμπκομαντάντε Μάρκος. Το λέει ακόμη ο Ράμφος, ο οποίος είναι υπερ της παγκοσμιοποίησης, το έλεγε και ο Ντεμπόρ -ώρα είναι να τον χαρακτηρίσουν και αυτόν εθνικιστή-, το λένε τα ίδια τα δυτικά θινκ τανκ. Εξάλλου, το μαρτυράει η ιμπεριαλιστική εκστρατεία των ΗΠΑ ενάντια στο μουσουλμανικό κόσμο, με τα τανκς μπροστά και την εισαγωγή της αμερικάνικου τύπου “δημοκρατίας” και των McDonalds πίσω.

Εν ολίγοις, πρόκειται για μια σύγκρουση πολιτισμικών προτύπων. Θέλουμε την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία όπου όλοι θα είμαστε ατομικές μονάδες καταναλωτές προϊόντων χωρίς ιστορία, κοινωνία και παράδοση; Ή μήπως επιθυμούμε να διατηρήσουμε τα στοιχεία της φιλοσοφίας μας περί ζωής, του πολιτισμού μας και της ιστορίας μας; Ακόμη περισσότερο, επιθυμούμε να διατηρήσουμε την αυτονομία μας, έστω και με την κουτσή μορφή της αστικής δημοκρατίας, ή δεχόμαστε πρόθυμα οι αποφάσεις για την ζωή μας να λαμβάνονται σε παγκόσμια κέντρα εξουσίας χιλιάδες μίλια μακρια, ή έστω στις Βρυξέλλες, όπου θα ψηφίζει για την δική μας νομοθεσία και το πως θα ζούμε στο Γαλάτσι ως “ισότιμος με εμάς” ο αντιπρόσωπος της Γερμανίας;

Όχι ότι δεν είμαστε ήδη εν μέρει παγκοσμιοποιημένοι καταναλωτές. Απλά, υπάρχουν ορισμένα στοιχεία τα οποία δεν μας επιτρέπουν να αφομοιωθούμε πλήρως. Επί παραδείγματι, έχουμε ακόμα τη δυνατότητα, όταν μας παρουσιάζουν τα σύγχρονα γεγονότα στο CNN, να κρίνουμε το δίκαιο και το άδικο με βάση την ιστορική μας πείρα και την αίσθηση μας περί δικαιοσύνης και προτεραιοτήτων. Αντιστεκόμαστε στην κατάλυση των κοινωνικών σχέσεων με βάση ό,τι μας έχει απομείνει από το ορθόδοξο κοινοτικό πνεύμα. Λέμε όχι στον πλουτισμό ως αυτοσκοπό (the american dream) καθώς διαθέτουμε μια διαφορετική αίσθηση των προτεραιοτήτων. Δεν μασάμε την καραμέλα της “πολιτικής ορθότητας” καθώς δεν έχουμε τις συλλογικές ενοχές μιας κοινωνίας πουριτανικών καταβολών.

Τα παραπάνω παρατίθενται ενδεικτικά και θα μπορούσε να τα πεί κανείς θεωρητικά. Υπάρχουν όμως και πρόσφατα ιστορικά παραδείγματα. Επί του συγκεκριμένου: ποιοί υποστήριξαν τους πολέμους ενάντια στην Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιρακ; Ποιοί, εν μέσω όλων αυτών των πρωτοφανών επιδείξεων δύναμης του παγκόσμιου χωροφύλακα, έσπευσαν να καταδικάσουν τον “αντιαμερικανισμό” των ελλήνων; Ποιοί έσπευσαν να αγκαλιάσουν με ένα μεγάλο ναι το αμερικάνικης κοπής Σχέδιο Ανάν, το οποίο μετέτρεπε την Κυπριακή Δημοκρατία σε μια πρωτοφανή συνομοσπονδία τύπου μπανανίας; Ποιοί αγκαλιάζουν τα νέα βιβλία ιστορίας, προϊον των συστάσεων της σκοτεινής οντότητας που ονομάζεται CDRSEE; Οι ίδιοι που σπεύδουν σε κάθε ευκαιρία να διαβάλουν την αντίσταση του ελληνικού λαού σε όλα τα παραπάνω ως “σκοταδιστική”, “εθνικιστική” κλπ. Οι ίδιοι που σε κάθε ευκαιρία καταφέρονται εναντίον της εκκλησίας, επειδή τολμάει και προβάλλει απόψεις οι οποίες είναι ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και την εγκατάλλειψη του ελληνικού τρόπου.

Ας δούμε τι έγραψε σχετικά ένας “εθνικιστής”:

Ο ψυχρός πόλεμος θα έπρεπε να δώσει έναν μονοπολικό κόσμο, ένα και μόνο έθνος που κυριαρχεί στον κόσμο χωρίς αντίπαλο, αλλά για να το πετύχει αυτό, ο μονοπολικος κόσμος θα πρέπει να πετύχει την λεγόμενη “παγκοσμιοποίηση”. (...)

Η ιδέα στην οποία βασίζεται η παγκοσμιοποίηση είναι αυτό που αποκαλούμε “νεοφιλελευθερισμό”, μια νέα θρησκεία η οποία επιτρέπει στην παγκοσμιοποίηση να λάβει χώρα. Σε αυτό τον “Τέταρτο Παγκόσμιο Πόλεμο”, εδάφη κατακτούνται, εχθροί καταστρέφονται και οι κατεκτημένες περιοχές τίθενται υπό διακυβέρνηση. Αυτός ο “Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος” καταστρέφει την ανθρωπότητα καθώς η παγκοσμιοποίηση οικουμενικοποιεί την αγορά, και ότιδηποτε ανθρώπινο αντιτίθεται στην λογική της αγοράς αποτελεί εχθρό και θα πρέπει να καταστραφεί.
Ποιό είναι το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο μονοπολικός κόσμος στην πορεία του προς την παγκοσμιοποίηση; Τα εθνικά κράτη, οι αντιστάσεις, η κουλτούρα, ο τρόπος του κάθε έθνους να βλέπει τον κόσμο, ό,τι το κάνει να διαφέρει από τα άλλα έθνη. Πως είναι δυνατό να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο χωριό όπου όλοι είναι ίδιοι αν υπάρχουν τόσες διαφορές; Όταν λέμε ότι πρέπει να διαλυθούν τα εθνικά κράτη και να μετατραπούν σε ερήμους, δεν εννοούμε ότι θα σκοτώσουν τον κόσμο, αλλά τον τρόπο ζωής του κάθε λαού. Μετά την καταστροφή θα έρθει το ξανακτίσιμο. Θα ξανακτιστούν οι διάφορες περιοχές μέσα σε ένα νέο πλαίσιο. Εκείνο που ορίζουν οι νόμοι της αγοράς. Αυτή είναι η κινητήρια δύναμη της παγκοσμιοποίησης.
Το πρώτο της εμπόδιο είναι τα εθνικά κράτη: πρέπει να τους επιτεθεί και να τα καταστρέψει. Ότι κάνει ένα κράτος “εθνικό” πρέπει νακαταστραφεί: η γλώσσα, ο πολιτισμός, η οικονομία, η πολιτική του ζωή και ο κοινωνικός του ιστός. (...)

Κάθε πολιτισμική διαφορά η οποία κάνει ένα Γάλλο Γάλλο, έναν Ιταλό Ιταλό, ένα Δανό Δανό, έναν Μεξικανό Μεξικανό, πρέπει να καταστραφεί, γιατί αποτελεί φράγμα στην παγκοσμιοποίηση της αγοράς. (...).

Αυτό σημαίνει ότι η πολιτιστική ιστορία, η ιστορία της παράδοσης, συγκρούεται με αυτή την διαδικασία και αποτελεί επομένως εχθρού της παγκοσμιοποίησης. Αυτό είναι ιδιαίτερα σοβαρό στην Ευρώπη, όπου υπάρχουν έθνη με μεγάλες παραδόσεις.
[Σαμπκομαντάντε Μάρκος, Ο Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος]


ΙΙΙ



Είδαμε συνοπτικά τι σημαίνει το ότι η Ελλάδα έχει ορθόδοξη παράδοση, καθώς και το πως οι εθνικές παραδόσεις αποτελούν αναχώματα ενάντια στην επέλαση της παγκοσμιοποίησης. Εδώ θα συζητήσουμε μια άλλη κριτική που ασκείται στο θέμα της πολιτικής χρήσης της ορθοδοξίας, η οποία παρουσιάζεται ως η γνήσια χριστιανική άποψη επί του θέματος.

Σύμφωνα με αυτή την κριτική, η ορθοδοξία δεν έχει σχέση με το έθνος, αφού “ο Χριστός ήρθε για όλους” και κακώς την επικαλλούνται όσοι ενδιαφέρονται για τα εθνικά ή μιλάνε κατά της νέας τάξης. Θα πρέπει να σωπάσουν και να αφοσιωφούν στην προσωπική τους προσπάθεια θέωσης ή/και στο κοινωνικό έργο τύπου φιλανθρωπίας.

Ενδεικτικό παράδειγμα η καταχώρηση με τίτλο “Έμείς είμαστε όρθόδοξοι – όχι σαν τους άλλους” στο ιστολόγιο του κυρίου Χοιροβοσκού. Εκεί, με μια “άρτζι, μπούρτζι και λουλάς” επιχειρηματολογία, η οποία επεκτείνεται και στα σχόλια, παρουσιάζει την καθόλου πρωτότυπη άποψη του περί εκκλησίας. Και λέμε καθόλου πρωτότυπη καθώς είναι επανάληψη της ίδιας άποψης που ακούγεται κάθε τόσο από τους εκσυγχρονιστές, τους ΣΥΝασπισμένους, τους φιλελεύθερους και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, γνωστούς και ως κουναλάκηδες. Εν ολίγοις: τι δουλειά έχει η εκκλησία να “ρητορεύει περί Έθνους που κινδυνεύει”, να μην ασχολείται με τα εθνικά θέματα, να το βουλώσει, να πράξει όπως ο Αλβανίας, ο οποίος “έχει σηκώσει τα μανίκια και δουλεύει...” (χωρίς να μιλάει, εννοείται).

Ας το πιάσουμε από την αρχή.

Ο Γ.Χ ξεκινάει ειρωνεύομενος την απλή εκδήλωση της λαϊκής πίστης: τα κομποσχοίνια. Πως είναι δυνατόν να τα φοράνε “όλοι σχεδόν οι παρουσιαστές των talk shows” ή “τόσοι καλλιτέχνες, τραγουδισταί και άλλοι”. Ξέρουμε ότι, θεολογικά μιλώντας, μπορεί να αγιάσει τόσο μια πόρνη όσο και ένας δολοφόνος. Ισότιμοι με όλους στα πλαίσια της ελευθερίας του προσώπου και της θείας χάριτος. Εξάλλου, ο πρώτος στον παράδεισο, αν πιστέψουμε το ευαγγέλιο, ήταν ένας ληστής. Ο Γ.Χ, άγνωστο πως, απέκτησε την ικανότητα να κρίνει την εκδήλωση της πίστης των άλλων, και να τους εγκαλεί ειρωνικά για υποκρισία. Πως μπορεί η Άννα Βίσση ή ένας σκυλάς να φορά το κομποσχοίνι και να το εννοεί; Σε ελέυθερη απόδοση: “Εὐχαριστῶ σοι, Θεέ, ὅτι δὲν εἶμαι καθὼς οἱ λοιποὶ ἄνθρωποι, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἤ καὶ καθὼς οὗτος ὁ σκυλάς”.

Στην συνέχεια παρουσιάζει την εξής καρικατούρα ανησυχούντα περί τα εθνικά και την νέα τάξη:

“Είμαστε ταγμένοι να σώσουμε Ελλάδα και Ορθοδοξία. Ζητάμε διαρκώς να μιλήσουμε με γέροντες θαυματουργούς που έχουν κάνει θαύματα και να προσκυνήσουμε εικόνες που δακρύζουν. Παρατηρούμε μπάς και θαυματουργήσουν, αλλά θαύμα μπροστά μας δεν φανερώνεται.

Έμείς είμαστε όρθόδοξοι – όχι σαν τους άλλους. Τώρα που σκοτεινές δυνάμεις μας υπονομεύουν, λέμε ότι η νίκη είναι των Ορθοδόξων. Ας βαλλόμεθα πανταχόθεν, από τον πανούργο Παπισμό, τους Προτεστάντας, τους αθέους, τα μουσουλμανικά στίφη και τη Νέα Τάξη πραγμάτων, σύντομα θά κυριαρχήσωμε, και ο δικέφαλος θα κυματίσει πέρα ώς πέρα σε κάμπους θάλασσες, βουνά, σε δυο Ήπείρους και πέντε Ώκεανούς”.


Που άραγε συνάντησε αυτές τις απόψεις, και πόσο διαδεδομένες είναι ώστε να μπεί στον κόπο να τις στηλιτεύσει; Ποιοί είναι αυτοί οι ενάντιοι στη “Νέα Τάξη Πραγμάτων” οι οποίοι ζητούν πολεμικές κατακτήσεις και κυμματισμό του δικέφαλου σε άλλες χώρες, πόσο μάλλον “σε δυο Ήπείρους και πέντε Ώκεανούς”;
Σίγουρα κάτι σατιρίζει εδώ ο ποιητής, αλλά τι; Ούτε καν ο Καρατζαφέρης, ο πλεον γραφικός όσων μιλάνε για ορθοδοξία, δεν λέει τέτοια. Ποιός είναι ο στόχος της ειρωνείας λοιπόν; Η Ελένη Λουκά και ίσως άλλοι πέντε βαρεμένοι πανελληνίως; Με κάτι τόσο ασήμαντο ασχολήθηκε ο έγκριτος ιστολόγος; Ή μήπως, ποντάροντας στην έλλειψη συγκεκριμένης ονομαστικής αναφοράς -η οποία παρουσιάζεται ως ...αμεροληψία-, σπιλώνει γενικά έναν πολιτικό και κοινωνικό χώρο, παρουσιάζοντας τον ως φέροντα απόψεις τις οποίες ουδέποτε εξέφρασε; straw man argument, λέγεται αυτό το είδος “επιχειρηματολογίας” αγγλιστί.

Δείχνει αμέσως μετά που στοχεύει, όταν παραθέτει ολίγη από Κλεμάν, όπου μαθαίνουμε πως:

“…Συχνά η Ορθοδοξία έγινε η συνδετική ύλη μιας εθνικής συνείδησης, όπως περίπου ο Ιουδαϊσμός στο κράτος του Ισραήλ. Αγαπάει κανείς τα δάση της πατρίδας του, τις ψαλμωδίες στους ναούς της και τη φλόγα των κεριών, αλλά δεν έχει διαβάσει το Ευαγγέλιο. Λέγεται ορθόδοξος (διευκρινίζοντας αμέσως την εθνικότητα) αλλά δεν ξέρει καθόλου πώς είναι χριστιανός. Μπορεί μάλιστα να λέγεται ορθόδοξος και να είναι άθεος…!” [Η υπογράμμιση του Γ.Χ.]


Όντως, μπορεί. Αλλά η ορθοδοξία δεν είναι μόνο πίστη, είναι συνάμα παράδοση και πολιτισμικό πρόταγμα. Ποιός θα καθορίσει ότι ο λαός θα πρέπει να την απαρνηθεί με αυτή την μορφή; Και κυρίως, ποιός θα μετρήσει την πίστη του καθενός για να κρίνει αν πιστεύει ορθά ή όχι; Τόσο σιγουρος είναι όποιος επιζητά την μέτρηση ότι την έχει μεγαλύτερη; Όταν μάλιστα τα κριτήρια που έμμεσα προτάσει είναι πιετιστικά, του τύπου πόσο συχνά εκκλησιάζεται κανείς... (“Είμαστε Ορθόδοξοι Έλληνες εμείς. Κυριακή και γιορτές πηγαίνουμε εκκλησία.”).

Εξάλλου, ο Αλβανίας Αναστάσιος, τον οποίο προκρίνει, είπε: “«Ενδεχομένως κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται ως άθεος να είναι πολύ πιο κοντά στον Θεό από εμένα που φαίνομαι και είμαι εκπρόσωπός Του. Τα σύνορα μεταξύ του καλού και του κακού βρίσκονται μέσα στην καρδιά μας. Εξαρτάται από το ποιο, κάθε φορά, παίρνει τη δύναμη.

Αλλού, o Γ.Χ γράφει:

“Εγραψα πολύ απλά ότι ο Χριστός ήλθε για να σώσει τον Κόσμο απο την Αμαρτία και όχι το "Ελληνικό Έθνος" απο τους Τούρκους ή τους Φράγκους.

Απο την εξουσία όπως την ενοούσε ο Χριστός δεν κινδυνεύει μόνον το Γένος των Ελλήνων όπως αρέσκεται στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο να παρουσιάζει. Κινδυνεύουν εν δυνάμει όλοι οι άνθρωποι... εφ όσον και ο ίδιος πειράστηκε στην Έρημο (τυχαία άραγε;) και όχι στην Βασιλεύουσα!

Επίσης δεν ζήτησε να γίνουμε "ταπεινοί ηγέτες" και επαναστάτες σαν τον Ούγκο Τσάβεζ,τον Τζώρτ Μπούς ή τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ζήτησε να μην θέλουμε καθόλου την ηγεσία. "Nolo episcopari - Δεν θέλω να επισκοπώ" λέγανε οι πρώτοι χριστιανοί άγιοι επίσκοποι και φεύγανε στην Έρημο για να μη τους βρεί κανένας”.


Ο Χριστός πράγματι ήλθε να σώσει τον Κόσμο από την αμαρτία. Ο κόσμος όμως αποτελείται από έλληνες, ισπανούς, εβραίους, αμερικάνους, γερμανούς, εσκιμώους, ινδιάνους, κ.ο.κ. Θα πρέπει να απαρνηθούν αυτό τους το χαρακτήρα για να σωθούν; Νοείται να θέλουν να διασώσουν τον εθνικό τους χαρακτήρα; Νοείται αυτός ως κάτι θετικό; Ο Χριστός, κατά την ορθόδοξη θεολογία, ενσαρκώθηκε ως συγκεκριμένη ιστορική προσωπικότητα, με φύλο, παράδοση, γλώσσα και εθνικότητα.

Πόθεν προκύπτει το ιδεολόγημα του Γ.Χ πως όποιος μιλάει για κίνδυνο του “γένους των ελλήνων” αδιαφορεί για τα άλλα έθνη; Ο Χριστός δεν μιλάει πολλές φορές για το γένος των Ιουδαίων; Σημαίνει ότι αδιαφορεί για τα άλλα; Δεν διάλεξε αποστόλους αποκλειστικά από την πατρίδα του; Γιατί δεν πήρε έναν απόστολο από κάθε γνωστή χώρα της εποχής, για να είναι πολιτικά ορθός, όπως απαιτεί ο Γ.Χ; Μα επειδή πρωτίστως μιλάει κανείς για εκεί όπου ζεί και προσπαθεί αρχικά να προστατέψει ό,τι φθάνει. Αυτό είναι κωδικοποιημένο ακόμη και στο ευαγγέλιο, όπου μιλάει για τον “πλησίον”. Έλληνες είμαστε, για ό,τι πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε θα μιλήσουμε αρχικώς. Τους ...Ινδονήσιους θα τους σώσουμε άλλη φορά.

Είναι ενδεικτική όμως η αντιπαράθεση μεταξύ της χριστιανικής αγάπης και σωτηρίας και της επανάστασης ή της πολιτικής δράσης. Λες και ο χριστιανισμός, ως πίστη, απαιτεί την σιωπηλή αποδοχή οποιουδήποτε καθεστώτος και ο κάθε χριστιανός θα πρέπει να δέχεται αδιαμαρτύρητα οποιαδήποτε αδικία. Για να ξεκαθαρίσουμε το θέμα: το ότι πολεμάει κάποιος για την ελευθερία της πατρίδας του, ή ότι αντιμάχεται την επέλαση των δυτικών αξιών τύπου “ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε”, δεν σημαίνει ότι έχει μίσος για τους άλλους λαούς ή επιθυμία για εξουσία! Το να πολεμάς τους Γερμανούς το ’40 ή την Νέα Τάξη σήμερα δεν σημαίνει ότι επιθυμείς να πάρεις την θέση τους. Σημαίνει απλά ότι επιθυμείς να επανορθώσεις μια αδικία. Πολλοί επαναστάτες άλλωστε έδωσαν την ζωή τους πρόθυμα, με γνώση του κινδύνου, για την ελευθερία και την ευημερία των άλλων.

Άραγε ο Γ.Χ έχει υπόψιν του το παρακάτω κείμενο κάποιων που πολέμησαν για την πατρίδα τους και ενίκησαν; Το θεωρεί μήπως και αυτό αιρετικό ή αντιχριστιανικό, μια και συνδυάζει πίστη και έθνος (και δη, πόλη);

Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.


Όπως εξόχως το θέτει ο Καλλίμαχος:

Ανερωτήθησαν μερικοί σχολιαστές, "γιατί να είμαστε Ορθόδοξοι και όχι (γενικώς και αορίστως) χριστιανοί" (ό,τι και αν σημαίνει αυτή η φράσις. Ένας άλλος σχολιαστής ενοχλείται επειδή οι Έλληνες Ορθόδοξοι αγαπούν το Βυζάντιο!

Η απάντησις είναι, διότι η πίστις μας δεν είναι μία ιδεολογία, ένα πολιτικό σύστημα, αυθαίρετο και συγκεκριμένο, καταστατικό, σύνολο άρθρων, ανεξάρτητο της κοινωνίας, το οποίον να προσυπογράφει ή όχι ο οποιοσδήποτε, οπουδήποτε και ανεξαρτήτως εποχής και να ονομάζεται "χριστιανός". Η Ορθοδοξία είναι κοινωνία, συγκεκριμένη, εμείς εδώ με την παράδοσί μας. Το Πρόσωπον του "χριστιανισμού" (για εμάς· για τους γάλλους, άλλο, για τους ιταλούς, άλλο).

Το αντίθετο είναι θεμελιωδώς αιρετικό, πρόκειται ακριβώς για την αίρεσι του προτεσταντικού φονταμενταλισμού, η οποία απορρίπτει την Ιερά Παράδοσι και αποδέχεται μόνον την Βίβλο, όχι ως βιωμένη ιστορική παράδοσι αλλά ως καταστατικό σωματείου! Έτσι ακριβώς μερικοί νεοταξικοί προτεσταντίζοντες, όπως ο εν λόγω φράγκος, τάχα από... ενδιαφέρον για την γνησιότητα του χριστιανισμού (!), απορρίπτουν την εκκλησία μας, το Βυζάντιο, την κοινοτική μας παράδοσι και την ιστορία μας, ου μην αλλά και τον Χριστόδουλο (μην ξεχνιόμαστε) και απαιτούν κάποια αόριστη και απροσδιόριστη επιστροφή στις "γνήσιες χριστιανικές αξίες" (ιδεολογία), μακρυά από εκκλησία, παράδοσι, Ιστορία.


Γράφει ο Γ.Χ επίσης: “Γιατί για παράδειγμα κανείς δεν δείχνεται ασεβής απέναντι στον Αλβανίας; Ανθρωπος είναι, θάχει σίγουρα ελαττώματα.

Μα ποιοί είναι αυτοί που *δεν* δείχνονται ασεβείς στον Αλβανίας; Όσοι δείχνονται ασεβείς απέναντι στον αρχιεπίσκοπο, ήτοι οι Μπίστηδες, οι Κουναλάκης, οι Λιάκοι και άλλοι παρόμοιοι. Φανατικοί δηλαδή πολέμιοι της ορθοδοξίας, οι οποίοι, όπως και ο Γ.Χ, δεν κάνουν άλλο από το να προβάλλουν το αίτημα για μια σιωπηλή, πνευματίστικη εκκλησία η οποία θα περιορίζεται στις φιλανθρωπίες. Είναι άραγε καλό το να μην δείχνονται ασεβείς απέναντι σου τέτοιοι άνθρωποι; Εξάλλου ο ίδιος ο Γ.Χ δεν λέει ποιό πάνω ότι “ εί και ο κόσμος εμέ εμίσησε και εσάς θα μισήσει"; Άρα πως θεωρεί καλό ότι κανείς δεν δείχνεται ασεβής έναντι του Αλβανίας;

(Ο Λένιν διηγούνταν πως όταν καμμία φορά επικροτούσαν τα λόγια του αστοί ή συντηρητικοί αριστεροί, αναρωτιόνταν “Τι μαλακία είπα”. Αυτό ταιριάζει τόσο στην παραπάνω παράγραφο, όσο και στους χοιροκροτητές στα σχόλια της καταχώρησης).

Υ.Γ Όταν στην παραβολή ο Φαρισαίος λέγει: “Σ’ ευχαριστώ θεέ μου που δεν είμαι σαν τους άλλους”, σκοπός είναι να στηλιτευτεί η υποκρισία της υπεροπτικής κρίσεως των άλλων. Είναι λοιπόν τουλάχιστον γελοίο να χρησιμοποιεί κανείς τα λόγια του για να κρίνει ειρωνικά άλλους. Ο τίτλος της καταχώρησης, λοιπόν, ως κριτική των δήθεν ορθοδόξων αντιστοιχεί στο να λέει κάποιος: “Εὐχαριστῶ σοι, Θεέ, ὅτι δὲν εἶμαι καθὼς οἱ λοιποὶ ἄνθρωποι, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἤ καὶ καθὼς οὗτοι οι φαρισαίοι όπου λέγουσι "Έμείς είμαστε όρθόδοξοι – όχι σαν τους άλλους"”.

Δημοσιεύθη:
20.1.07 @ 3:20 π.μ.
Ετικέτες:
10 σχόλια



 

Σημειώσεις πάνω στο "μεταναστευτικό ζήτημα"



Το "μεταναστευτικό ζήτημα" είναι εξολοκλήρου χαλκευμένο, όπως είναι κάθε δημόσιο ζήτημα στην σύγχρονη κοινωνία, και για τους ίδιους λόγους: η ερώτηση εγείρεται από την οικονομία (δηλ. την ψευδο-οικονομική ψευδαίσθηση) και συζητάται από τους θεαματικούς μηχανισμούς.

Η συζήτηση επί του θέματος άλλωστε περιορίζεται σε ηλιθιότητες, του τύπου: θα πρέπει να κρατήσουμε ή να ξεφορτωθούμε τους μετανάστες; (Φυσικά ο πραγματικός μετανάστης δεν είναι ο μόνιμος κάτοικος ξενικής προέλευσης αλλά εκείνος ο οποίος θεωρείται και θεωρεί ο ίδιος τον εαυτό του ως διαφορετικό, και πρόκειται να παραμείνει έτσι. Πολλοί μετανάστες, ή τα παιδιά τους, έχουν Γαλλική υποκοότητα. Πολλοί Πολωνοί ή Ισπανοί μετανάστες κατέληξαν να αφομοιωθούν στην μάζα του Γαλλικού πληθυσμού, η οποία τότε ήταν ακόμη διακριτή).

Όπως τα πυρηνικά απόβλητα και πετρελαιοκηλίδες, οι μετανάστες αποτελούν ένα προϊον του σύγχρονου καταπιλιστικού τρόπου διαχείρισης --με τη διαφορά πως τα "όρια ασφαλείας" στην περίπτωση τους ορίζονται με μεγαλύτερη ταχύτητα και "επιστημονικότητα". Εξάλλου, όπως τα πυρηνικά απόβλητα και οι πετρελαιοκηλίδες, θα παραμείνουν μαζί μας για αιώνες, χιλιετίες, για πάντα. Θα παραμείνουν επειδή ήταν πολύ ευκολότερο να εξολοθρευθούν οι γερμανοεβραίοι επί Χίτλερ παρά οι Βορειοαφρικανοί ή οι υπόλοιποι, σήμερα: αφού δεν υπάρχει σήμερα στην Γαλλία ούτε ναζιστικό κόμμα ούτε κάποιος μύθος περί ανώτερης φυλής!

Θα πρέπει να τους ενσωματώσουμε, ή να "σεβαστούμε την πολιτισμική τους διαφορετικότητα"; Άλλο άχρηστο ψευτοδίλλημα. Δεν μπορούμε πλέον να ενσωματώσουμε κανέναν: ούτε τους νέους, ούτε τους Γάλλους εργάτες, ούτε καν τους επαρχιώτες ή τις παλαιές εθνικές μειονότητες (Κορσικανούς, Βρετόνους, κλπ), μια και το Παρίσι, μια κατεστραμμένη πόλη, έχει χάσει τον ιστορικό του ρόλο, ο οποίος ήταν η παραγωγή Γάλλων. Τι νόημα έχει η αστική συσσώρευση χωρίς πρωτεύουσα; Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν έκαναν Γερμανούς τους εκτοπισμένους ευρωπαίους. Αντίστοιχα, η διάχυση του συγκεντρωμένου θεάματος μπορεί να ενώσει μόνο θεατές.

Πιπιλάμε σαν καραμέλα, χρησιμοποιώντας μια καθαρά διαφημιστική γλώσσα, τα περί άνθισης της "πολιτισμικής διαφορετικότητας". Ποιός πολιτισμός; Δεν έχει απομείνει στάλα. Ούτε χριστιανικός, ούτε μουσουλμανικός, ούτε σοσιαλιστικός, ούτε επιστημονικός. Ας μη μιλάμε λοιπόν για κάτι πεθαμένο. Αν εξετάσουμε, έστω και στιγμιαία τα στοιχεία και την πραγματικότητα, βλέπουμε πως δεν έχει απομείνει τίποτα πέρα από την παγκόσμια-θεαματική (Αμερικάνικη) κατάρρευση κάθε κουλτούρας και πολιτισμού.

Αυτό που σίγουρα δεν μπορεί να βοηθήσει στην ενσωμάτωση, είναι το δικαίωμα ψήφου. Οι Γάλλοι έχουν δικαίωμα ψήφου και παρόλα αυτά δεν είναι τίποτα (το κάθε κόμμα είναι ίδιο με κάθε άλλο, κάθε κομματική υπόσχεση ισοδυναμεί με την άρνηση της, κλπ. Πρόσφατα, άλλωστε, τα προγράμματα των κομμάτων --που όλοι γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να υλοποιηθούν--, σταμάτησαν να προσπαθούν έστω και να εξαπατήσουν, αφού δεν προτείνουν πλέον λύσεις σε κανένα από τα σημαντικά ζητήματα). Μια ιστορική απόδειξη ότι η ψήφος δεν σημαίνει τίποτα, ακόμα και για τους Γάλλους: το 25% των "πολιτών" στην ηλικία 18-25 δεν έχουν γραφτεί στα μητρώα ψήφοφόρων, από αηδία. Σε αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε και όσους είναι εγγεγραμμένοι, αλλά απέχουν.

Ορισμένοι προτείνουν ως κριτήριο την "ευχέρεια στα Γαλλικά". Αξιογέλαστο. Μήπως οι ίδιοι οι σημερινοί Γάλλοι μιλάνε Γαλλικά; Είναι μήπως γαλλικά η γλώσσα που μιλούν οι σημερινοί αγγράματοι, ο Φαμπιούζ ("Bonjour les degats!"), η Φρανσουάζ Καστρό ("Ca t'habite ou ca t'effleure?"), ή ο Μπερνάρ Ανρύ Λεβύ;[1] Δεν οδεύουμε ολοφάνερα προς την απώλεια κάθε ικανότητας ορθού συλλογισμού και χρήσης της γλώσσας με σαφήνεια, ακόμη και χωρίς να λάβουμε υπόψιν μας τους μετανάστες; Εξάλλου, δείτε ποιές απείρως γελοιότερες του Ισλάμ και του Καθολικισμού σέκτες κατέκτησαν εύκολα μερίδα των σπουδαγμένων ηλιθίων μας (Μουν, κλπ). Για να μην αναφέρουμε τους ουσιαστικά ηλίθιους ή αυτιστικούς ανθρώπους τους οποίους παρόμοιες σέκτες επιλέγουν να μην προσυλητίσουν, καθώς δεν υπάρχει οικονομικό ενδιαφέρον στην εκμετάλλευση τους --και οι οποίοι αφήνονται επομένως στα χέρια των δημοσίων αρχών.

Μετατραπήκαμε σε Αμερικανούς. Δεν είναι λοιπόν έκπληξη το ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα άθλια προβλήματα των Ηνωμένων Πολιτειων, από τα ναρκωτικά και την μαφία, μέχρι το "φαστ φουντ" και τον πολλαπλασιασμό των εθνικοτήτων. Για παράδειγμα, αν και η Ιταλία και η Ισπανία έχουν αμερικανοποιηθεί επιφανειακά -και σε ορισμένες πλευρές εις βάθος-, δεν είναι εντούτοις μικτές εθνοτικά. Με αυτή την έννοια παραμένουν περισσότερο χαρακτηριστικά Ευρωπαϊκές χώρες (όπως η Αλγερία είναι χαρακτηριστικά Βορειοαφρικάνικη).

H Γαλλία έχει τα προβλήματα της Αμερικής χωρίς την δύναμη της. Κανείς δεν εγγυάται πως το Αμερικάνικο "χωνευτήρι" (melting pot) εθνικοτήτων θα συνεχίσει να λειτουργεί για πολύ ακόμα (παράδειγμα οι "Τσικάνος", οι οποίοι ομιλούν διαφορετική γλώσσα). Είναι όμως ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να λειτουγήσει ούτε προς στιγμή εδώ. Ο λόγος είναι πως οι Η.Π.Α αποτελούν τη βιομηχανία του σύγχρονου τρόπου ζωής, την καρδιά του θεάματος που σπρώχνει το αίμα του ως την Μόσχα και το Πεκίνο, και αυτό το θέαμα δεν μπορεί να δώσει την παραμικρή αυτονομία στους κατά τόπους υπερ-εργολάβους του. (Αν γίνει κατανοητό, το παραπάνω γεγονός καταδεικνύει μια πολύ σοβαρότερη μορφή υποδούλωσης από εκείνη την οποία καταγγέλουν οι συνηθισμένοι κριτικοί του "ιμπεριαλισμού").

Εδώ στην Γαλλία, δεν είμαστε πλέον τίποτα: είμαστε αποικιοκρατούμενοι οι οποίοι δεν κατάφεραν να εξεγερθούν, είμαστε οι yes-men του θεάματος και της αλλοτρίωσης. Πόσες και πόσες δικαιολογίες δεν επανανακαλύπτουμε στην Γαλλία, όταν αντιμετωπίζουμε την αύξηση των μεταναστών πάντως χρώματος! Λες και μας έκλεψε κάποιος κάτι το οποίο ήταν ακόμα δικό μας. Τι θα ήταν αυτό; Σε τι πιστεύουμε, ή μάλλον, σε τι υποκρινόμαστε ακόμα πως πιστεύουμε; Δεν είναι παρά από περηφάνια για τις ολοένα αραιότερες κεκτημένες διακοπές τους, που οι καθαρόαιμοι σκλάβοι διαμαρτύρονται πως οι μουλάτοι απειλούν την ανεξαρτησία τους!

Υπάρχει κίνδυνος δημιουργίας ενός απάρτχάιντ; Ναι! Μάλιστα δεν υπάρχει απλά κίνδυνος, έχει ήδη μοιραία δημιουργηθεί (με την έννοια του γκέτο, τον φυλετικών συγκρούσεων, και -δεν θα αργήσουν-, λουτρών αίματος). Μια κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση είναι προφανώς πολύ λιγότερο ικανή να δεχθει ένα μεγάλο αριθμό μεταναστών χωρίς ανυπόφορο άγχος από ότι μια συνεκτική και ευημερούσα κοινωνία. Το 1973 [2] είχαμε ήδη θέσει το θέμα της ομοιότητας ανάμεσα στην εξέλιξη των οικοδομικών τεχνικών και την εξέλιξη της συμπεριφοράς: "Καθώς το αστικό περιβάλλον ξανακτίζεται, ολοένα και πιο βεβιασμένα, με σκοπό τον καταπιεστικό έλεγχο και το κέρδος, ταυτόχρονα γίνεται όλο και πιο ευάλωτο και προκαλεί όλο και περισσότερους βανδαλισμούς. Ο καπιταλισμός στο θεαματικό του στάδιο ξανακτίζει τα πάντα ως ψεύτικα και παράγει εμπρηστές. Επομένως το σκηνικό του γίνεται παντού το ίδιο έφλεκτο όσο ένα γαλλικό πανεπιστήμιο".

Η παρουσία των μεταναστών ήδη εξυπηρέτησε πολλούς μεγαλοσυνδικαλιστές, όπου κατήγγηλαν σαν "θρησκευτικές διαμάχες" τις απεργίες ορισμένων εργατών τις οποίες δεν μπορούσαν να ελέγξουν. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως οι υπάρχουσες εξουσίες θα προωθήσουν την εξάπλωση σε μεγαλύτερη κλίμακα των τύπων σύγκρουσης που έχουμε ήδη δεί εν δράση μέσω "τρομοκρατών (πραγματικών ή όχι) [3], ή μέσω των χούλιγκανς (και δεν μιλάμε μόνο για τους εγγλέζους τέτοιους).

Είναι όμως εύκολα κατανοητό γιατί οι πολιτικοί κάθε απόχρωσης (συμπεριλαμβανομένων των ηγετών του Εθνικού Μετώπου [4]) προσπαθούν να μειώσουν την σημασία του "μεταναστευτικού προβλήματος". Όλα αυτά τα οποία επιθυμούν να διατηρήσουν, τους απαγορεύουν να αναφερθούν στο πρόβλημα άμεσα, στην πραγματική του διάσταση. Ορισμένοι υποκρίνονται πως πιστεύουν πως είναι απλά θέμα να εξαπλωθεί η "αντι-ρατσιστική καλή θέληση", ενώ άλλοι ότι χρειάζεται να αναγνωρίσουμε το μετριοπαθές δικαίωμα στην "δίκαιη ξενοφοβία". Όλοι συμφωνούν στην αντιμετώπιση του θέματος σαν να επρόκειτο για το πλέον σοβαρό από τα κοινωνικά μας προβλήματα -αν όχι το μόνο, ενόσω υπάρχουν τόσα τρομακτικά προβλήματα από τα οποία αυτή η κοινωνία δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει.

Το γκέτο του καινούργιου θεαματικού απαρτχάιντ (όχι η τοπική, φολκλορική εκδοχή του στην Νότια Αφρική) είναι ήδη εδώ, στην σημερινή Γαλλία: η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι δέσμια, πράγμα που την σοκάρει. Αυτό δεν θα άλλαζε ακόμη και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μετανάστης. Ποιός αποφάσισε να κατασκευάσει την Σαρσέλ και την Λε Μιγκέτ, να καταστρέψει το Παρίσι και την Λυόν; [5]. Πράγματι, οι μετανάστες έχουν ανακατευθεί σε αυτή την απαίσια υπόθεση. Αλλά δεν έκαναν τίποτα πέρα από το να ακολουθήσουν επακριβώς τις οδηγίες που τους δώθηκαν: η συνηθισμένη αθλιότητα της μισθωτής εργασίας.

Πόσοι ξένοι ζουν πραγματικά στην Γαλλία; (και όχι με βάση το νομικό καθεστώς τους, το χρώμα τους, ή τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους). Μάλλον θα ήταν καλύτερα να ρωτήσουμε: πόσοι Γάλλοι έχουν απομείνει, και που βρίσκονται; (Και τι άραγε χαρακτηρίζει ένα Γάλλο σήμερα;). Γνωρίζουμε ότι το ποσοστό των γεννήσεων μειώνεται. Αποτελεί μήπως έκπληξη; Οι Γάλλοι δεν ανέχονται πλέον τα ίδια τους τα παιδιά. Τα στέλνουν στο σχολείο από τα τρία τους χρόνια, και μέχρι τουλάχιστον τα 16, για να μάθουν αγραμματοσύνη. Όσο για πριν την ηλικία των τριών ετών, ολοένα και περισσότεροι τα βρίσκουν "ανυπόφορα" και τα αντιμετωπίζουν λίγο ή πολύ βίαια. Στην Ισπανία, την Ιταλία, την Αλγερία, ή και ανάμεσα στους Τσιγκάνους, αγαπάνε ακόμη τα παιδιά. Αυτό δεν συνηθίζεται τόσο στην σημερινή Γαλλία. Ούτε οι κατοικίες, ούτε οι δρόμοι είναι κατάλληλοι για παιδιά πλέον (εξ ου και η κυνική κρατική διαφημιστική εκστρατεία με θέμα: "ανοίγοντας την πόλη στα παιδιά"). Από την άλλη, η αντισύλληψη είναι ευρύτατα διαδεδομένη και η έκτρωση νόμιμη. Σχεδόν όλα τα παιδιά στην Γαλλία σήμερα προέκυψαν μετά από απόφαση των γονιών τους. Αλλά όχι ελεύθερη. Ο ψηφοφόρος-καταναλωτής δεν ξέρει τι πραγματικά θέλει. "Επιλέγει" κάτι το οποίο δεν του αρέσει. Η διανοητική του συγκρότηση δεν του επιτρέπει πλέον να θυμάται πως κάποτε θέλησε κάτι όταν βρεθεί απογοητευμένος από το αποκτημά του.

Στα πλαίσια του θεάματος, μια ταξική κοινωνία επιχείρησε συστηματικά να εξαφανίσει την ιστορία. Σήμερα, υποκρίνεται πως λυπάται για το αποτέλεσμα της παρουσίας τόσων μεταναστών, επειδή η Γαλλία "χάνεται"! Είναι για γέλια. Η Γαλλία χάνεται για πολύ διαφορετικούς λόγους, και μάλιστα ταχύτατα, σχεδόν σε κάθε τομέα.

Οι μετανάστες έχουν κάθε δικαίωμα να ζήσουν στην Γαλλία. Αποτελούν εκπροσώπους της αποστέρησης, η οποία είναι σαν στο σπίτι της στην Γαλλία, τόσο διαδεδομένη που καταντά σχεδόν ολική. Οι μετανάστες απώλεσαν την χώρα και τον πολιτισμό τους, και όπως γνωρίζουμε, δεν κατόρθωσαν να βρούν άλλον. Οι Γάλλοι είναι στην ίδια κατάσταση, μονάχα ελάχιστα πιο συγκαλυμένα.

Με την ισοπέδωση ολόκληρου του πλανήτη στην αθλιότητα του νέου περιβάλλοντος, και με την λαθεμένη τους πρόσληψη κάθε θέματος, οι Γάλλοι, οι οποίοι τα δέχθηκαν όλα αυτά αδιαμαρτύρητα (με την εξαίρεση του 1968), δεν έχουν το δικαίωμα να πουν πως έπαψαν να νιώθουν πλέον σαν στο σπίτι τους εξαιτίας των μεταναστών. Σίγουρα, έχουν κάθε λόγο να μην νιώθουν σαν στο σπίτι τους. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή όλοι κατάντησαν μετανάστες στον απαίσιο νέο κόσμο της αλλοτρίωσης.

Θα υπάρξουν άνθρωποι που θα ζούνε στην επιφάνεια της Γής, ακόμη και σε αυτό το μέρος, όταν η Γαλλία θα έχει πλέον εξαφανιστεί. Το μείγμα των εθνικοτήτων που θα κυριαρχήσει είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς, όπως άλλωστε και τον πολιτισμό τους ή ακόμη και τις γλώσσες τους.

Μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι το κύριο ζήτημα θα είναι το εξής: αυτοί οι μελλοντικοί λαοί, θα καταφέρουν, μέσω μιας απελευθερωτικής πρακτικής, να κυριαρχήσουν στην σημερινή τεχνολογία η οποία είναι γενικά όργανο εξαπάτησης και αποστέρησης; Ή θα κυριαρχούνται από αυτή με τρόπο ακόμα περισσότερο ιεραρχικό και υποδουλωμένο; Θα πρέπει να αναμένουμε το χειρότερο και να πολεμάμε για το καλύτερο. Η Γαλλία σίγουρα αξίζει τη θλίψη μας. Η θλίψη όμως είναι μάταιη.

(Το κείμενο γράφτηκε από τον Γκυ Ντεμπόρ το 1985. Περιέχεται στην συλλογή "Guy Debord: Oeuvres" των εκδόσεων Gallimard).

- - - -

[1] Ο Λοράν Φαμπιούζ, πρωθυπουργός της Γαλλίας το 1985. Η Φρανσουάζ Καστρό, παραγωγός κινηματογράφου, ήταν η γυναίκα του. Ο Μπερνάρ Ανρύ Λεβύ ήταν ο ιδρυτής της σχολής των "Νέων Φιλοσόφων", οι οποίοι αποκήρυξαν τον Μαρξισμό και τον Σοσσιαλισμό ως αντίδραση ενάντια στα γεγονότα του 1968.

[2] Στην ταινία "Η κοινωνία του Θεάματος"

[3] Η "ψεύτικοι τρομακράτες" αναφέρονται σε παρακρατικούς και πράκτορες μυστικών υπηρεσιών οι οποίοι πληρώνονταν για την εκτέλεση τρομοκρατικών πράξεων που αποδίδονταν σε φανταστικές αριστερές ή άλλες οργανώσεις. Ιδιαίτερα έπαιξαν ρόλο στην Ιταλία της δεκαετίας του '70.

[4] Ακροδεξιό κόμμα του οποίου ηγείται ο Ζαν Μαρύ Λεπέν.

[5] Η Σαρσέλ και η Λε Μινγκέτ είναι δυο από τα "εξωτερικά προάστια" του Παρισιού, κτισμένα στις δεκαετίας του '60 και του '70, αποτελούμενα από γκρίζους μπετονένιους οικισμούς. Η "καταστροφή" του Παρισιού και της Λυών αναφέρεται σε τέτοια φαινόμενα, που περιλαμβάνουν την κατεδάφιση παλαιών κτιρίων για να κτιστούν σύγχρονες πολυκατοικίες στην θέση τους, τον διωγμό της εργατικής τάξης από το αστικό κέντρο προς περιφεριακά προάστια, και την "αναπαλαίωση" και ντισνευλαντοποίηση ιστορικών συνοικιών.

Rage against the machine

Προωθώ μια επιστολή φίλου επί του θέματος:

gears

Νομίζω η Μιραντολίνα έχει απόλυτο δίκαιο στην περίπτωσι Βρυώνη.

- ( Α ) -
Θυμάμαι - όταν έμπαινες έγραφε ότι το ιστολόγιό σου θα αργήση - και συμπλήρωνε: μην περιμένετε εγγραφή αν έχετε λίγα πόστ που γράφουν δοκιμή δοκιμή ή πόστ που δεν συμφωνούνε με τα κριτήρια μας. Και τελείωνε: μην ανησυχείτε τα κριτήριά μας είναι πολύ ελαστικά.

Αυτό και μόνο, δεν απομακρύνει, σύμφωνα με όσα γράφετε εδώ, την υπηρεσία του Βρυώνη από την αυτόματη υπηρεσία συνάθροισης (aggregation) που πολλοί περιέγραψαν; Γιατί το αυτόματο δεν μπορεί να έχει ούτε φίλτρο αριθμού ποστς, ούτε φίλτρο ποιότητας. Σωστά;

Ηταν λοιπόν μία άλλη υπηρεσία που έμοιαζε με τον συναθροιστή αλλά δεν ήταν. Και η Μιραντολίνα είχε κάθε δικαίωμα να αποχωρήση. Αν θέλει κανείς να το οδηγήση στα άκρα - είναι η Μιραντολίνα που μένει στην αληθινή ουσία και την φύσι αυτών των υπηρεσιών και ο Βρυώνης ο μόνος παραβάτης. Κάνω λάθος σε αυτό ;;

- ( Β ) -
Ας πούμε όμως ότι ο Βρυώνης είχε μία υπηρεσία αψεγάδιαστη και έντιμη. Μαζεύω τις δημοσιεύσεις και τις ανακοινώνω. Ποιός βεβαιώνει την απουσία φίλτρων; Κανένας. Μπορεί κανείς από εμάς εδώ να μας βεβαιώση ότι ο Βρυώνης δεν απέκλεισε 10.000 μπλόγκ ή μόνο ένα - επειδή διαφωνούσε με το περιεχόμενό του; Δείξτε μου την μηχανή που εξασφαλίζει την αψεγάδιαστη λειτουργεία του συναθροιστή και του αναμεταδότη. Κάποιος έγραψε: "αρχή - του Βρυώνη ή όποιου άλλου που κάνει την ίδια δουλειά - είναι η σύνδεσι όχι ο αποκλεισμός". Πώς το ξέρει; Έχει μηχανή που το βεβαιώνει; Γιατί ξέρω, όλες οι μηχανές συνάθροισις και αναμετάδοσις εχουνε φίλτρα -π.χ Κίνα, σελίδες «τρομοκρατών», σελίδες αρνητών του Ολοκαυτώματος κλπ - και αποκλείουν επιλεκτικά. Αρνούνται όμως αυτό το δικαίωμα σ εκείνον που θα το ζητήση.

-(Γ) -
Δεν θέλω σε αυτό να πω περισσότερα γιατί πάει μακριά η βαλίτσα - αλλά είναι σημαντικό και αυτό. Το Ιντερνέτ είναι άπειρο - και η απειρία είναι και αυτή ένα ισχυρότατο φίλτρο. Πάρτε το παράδειγμα μιας κοπελίτσας που γράφει για τα ερωτικά της. Εγραψε όσα έγραψε - όμως είναι χαμένη στο πλήθος, θα την διαβάσουν 100 , 500 - θα την κρύψη το μέγεθος του Διαδικτύου. Ο συναθροιστής και ο αναμεταδότης όμως είναι ταυτογχρόνως και πολλαπλασιαστής. Με αυτές τις υπηρεσίες στο κατόπι της θα την διαβάσουνε 1.000.000 - θα το μάθη όλη η ελληνική μπλογκοσφαίρα - και σε ορισμένες περιπτώσεις όλη η ανθρωπότητα. Θα γράψουνε χιλιάδες χυδαία σχόλια - μπορεί να γίνη είδησι στις εφημερίδες. Η συνάθροισι τέλος ευνοεί τις ομάδες, τις παρέες - θα υποστή λοιπόν συστηματικό δούλεμα ή πίεσι και βία. Η είδησι του φόνου στο Αγρίνιο δεν είναι η ΙΔΙΑ είδησι με τον φόνο στο Αγρίνιο στην πρώτη σελίδα μίας εφημερίδας ή της τηλεόρασις. Δεν ξέρω αν υπάρχει μαθηματικός τύπος αλλά είμαι βέβαιος ότι η είδησι που γνωρίζουνε 2 δεν είναι ίδια με την ίδια είδησι που την γνωρίζουνε 2 δισεκατομμύρια - αλλάζει, αλλάζει το περιεχόμενό της. Πιστεύω δηλαδη ότι οι αναμεταδότες δεν αναμεταδίδουνε τις ειδήσεις που συναθροίζουν -αλλά τις ειδήσεις επί έναν αριθμό. Το μέγεθος και η βιαιότητα της επίθεσις που δέχεται η Μιραντολίνα το επιβεβαιώνει.


computer

- (Δ) -
Οι συναθροιστές και οι αναμεταδότες είναι υπηρεσίες που συμβαίνουν αυτόματα -δεν χρειάζεται εγγραφή. Μας ρώτησαν; Στο Διαδίκτυο - στην τεχνολογία δηλαδή - υπάρχει ένα ίχνος δημοκρατίας ; Γιατί πρέπει να υφιστάμεθα «υπηρεσίες» για τις οποίες δεν ρωτηθήκαμε ποτέ; Επειδή μπορεί να το κάνει! Ε, λοιπόν, αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο είμαι με την Μιραντολίνα. Δεν θέλω τον συναθροιστή και τον αναμεταδότη σας. Γιατί; Γιατί έτσι γουστάρω. Γιατί δεν δέχομαι το μπορεί της τεχνολογίας να σημαίνει ένα πρέπει δικό μου.

Μου αρέσει που το όνομά της αναμεταδόθηκε με αρνητική διάθεσι από τους αναρχοκαρεκλάδες του Ινδιμέντια! Αμάν ! Ενας άνθρωπος ζήτησε να εξαιρεθή αυτός, προσωπικά, από την αυτόματη λειτουργεία ενός μηχανήματος ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ! ΤΙ ΑΠΙΘΑΝΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ!

[Κανονικά θε έπρεπε να είχα το δικαίωμα να μην εμφανίζονται όσα γράφω πουθενά παρά μόνο όπου εγώ θέλω - να μην τα ψαχουλεύουνε οι μηχανές αναζήτησις παρά μόνο όταν εγώ το επιτρέψω και να ορίζω εγώ την ποσότητα και τον χρόνο. Επειδή δεν είναι έτσι το Διαδίκτυο δεν σημαίνει ότι πρέπει χωρίς κουβέντα να το δεχθούμε. Ούτε δέχομαι αυτήν την νέα Ηθική της τεχνολογίας και όσων αυτή πραγματώνει. Αν η νεοτάξ δίνει αυτή την κατεύθυνσι ας δώσουμε εμείς - πρέπει να δώσουμε εμείς - μία άλλη. Δυστυχώς όμως, όλοι ανεξαιρέτως κάθονται μπροστά στο ιντερνέτ σαν χάπατα με το στόμα ανοικτό - και δεν έχω δει ούτε μία σοβαρή σκέψι για ένα άλλο Ιντερνέτ).

- (Ε) -
5000 καραγκιόζηδες τα έχουνε βάλει με την Μιραντολίνα. Κατ αρχάς δεν ρωτάμε ποιός έχει δίκαιο - ηθικό ή νομικό. Αυτή που έμεινε μόνη ν ακούη ένα σωρό χυδαιότητες έχει δίκαιο. Και δολοφόνος να ήτανε.

Φ.

Δημοσιεύθη:
10.1.07 @ 3:24 π.μ.
Ετικέτες:
37 σχόλια



 

Η ιστορία της Μιραντολίνας (a cautionary tale)

Η Μιραντολίνα άνοιξε κάποτε ένα ιστολόγιο.

Πόσταρε εκεί κειμενάκια που έγραφε για την πλάκα της, τα οποία δεν ήταν εμπορικά ή δεν είχαν δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, ώστε να τα δημοσιεύσει στα μέσα που εργάζοταν. Κείμενα για την ζωγραφική, την μουσική, την καθημερινή ζωή και την πολιτική.

Κάποτε, δημοσίευσε ένα κείμενο του Ράνσιμαν σχετικό με τα Βαλκάνια, ως απάντηση στις ειδήσεις της εποχής για "τέλος εποχής" με το θάνατο του Μιλόσεβιτς. Σχολίασε επίσης την εικόνα μιας μαυροφορεμένης Σέρβας μάνας. Εκεί άναψε ένας σχετικός διάλογος που συνεχίστηκε εδώ. H Μιραντολίνα βρήκε την απάντηση του J95 "λαϊκίστικη" και "αφιονισμένη", ενώ ο J95 την κατηγορεί ότι αγιοποιεί τον Μιλόσεβιτς χρησιμοποιώντας την φωτογραφία της μάνας που τράβηξε ως poster girl, καθώς και για "νεορθόδοξες ανοησίες".

Αργότερα, η Μιραντολίνα δημοσίευσε ένα κείμενο για τον καλλιτέχνη Μπόυς, μαζί με ένα κείμενο ενός φίλου που περιέγραφε συνοπτικά την πορεία του Μπόυς, από πεπεισμένο ιδεαλιστή νεαρό Ναζί σε αναρχικό καλλιτέχνη της πρωτοπορίας.

Μια κοπέλα ονόματι M13 παρανάγνωσε το κείμενο, και θεώρησε πως πρόκειται για εκθειασμό των εγκλημάτων του ναζισμού. Πόσταρε ένα σχετικό σχόλιο που κατηγορούσε την Μιραντολίνα ως υπέρμαχο του ναζισμού. Η Μιραντολίνα απάντησε κατηγορώντας την M13 πως δεν κατάλαβε τίποτα και πως η ανάγνωση της δείχνει μειωμένη νοημοσύνη. Τότε ήρθε ο αδερφος της M13, J95 ο οποίος σχολίασε, όπως το μεταφέρει ο ίδιος: "η Μ13 δεν έχει μειωμένη νοημοσύνη, αλλά IQ 135, οποτε μάλλον θα φταίει κανένα εβραϊκό αίμα που δεν κατάλαβε την ομορφιά των γραφομένων του Savitri-Devi-Wannabe αστεριού της Μιραντολίνας", υπονοώντας και αυτός ότι η Μιραντολίνα είναι φιλοναζί και αντισημίτρια. Το σχόλιο αυτό, η Μιραντολίνα το έσβησε από το ιστολόγιο της, σχολιάζοντας το παράλληλα αρνητικά.

O Manifesto αποφάσισε να ρίξει λάδι στην φωτιά (κατά την προσφιλή του συνήθεια), και ανέβασε ένα ποστ όπου εγκαλούσε την Μιραντολίνα για την διαγραφή του κόμεντ καθώς και για το ότι το σχολίασε χωρίς να το δημοσιεύσει. Η Μιραντολίνα ζήτησε συγνώμη για τον άνευ δημοσίευσης σχολιασμό, ως εξής:

Μιραντολίνα said...

Λοιπόν, Μανι - έχεις δίκηο στο εξης: ήταν άστοχο το ότι σχολίασα ένα ποστ που δεν το έβαλα. Το έκανα διότι ήταν χυδαίο. Επίσης διότι ο νεανίας που το έγραψε έχει ήδη κάνει αήθεις επιθέσεις εναντίον μου και θεώρησα απρέπειά του να έρθει στο ευλογ μου να μιλήσει για άλλον.

Η Μ13 δεν καταλαβε την τύφλα της. Κι όποιος διαβαζει ως νεοναζιστικό το κείμενο επίσης δεν καταλαβε την τυφλα του. Το κείμενο λέει σαφέστατα ότι οι ναζιστές έβλεπαν εαυτούς ως ιππότες και σωτήρες αλλά κατέληξαν στα άουσβιτς. Πρόκειται περί ιστορικής αποτίμησης. Μπορω να δωσω και βιβλιογραφια. Από ότι φαίνεται πρέπει να εξηγούμε τα προφανή εδώ μέσα, διότι τα αγγλικά κάποιων είναι καλύτερα από τα ελληνικά τους.


Εντωμεταξύ, ο J95, ξεσπάθωσε στα εκεί σχόλια αποκαλύπτωντας ότι η Μιραντολίνα προωθεί ναζιστικές ιδέες, είναι ύποπτη, φασίστρια και άλλα τέτοια. Ορίστε μερικά παραδείγματα:

J95 said...
Αλλά θα ασχοληθώ εκτενέστερα με το θέμα για τους επόμενους 6-7 μήνες. Όταν κάποιος πουλάει νεοφασισμό σε ρομαντική συσκευασία, δε μπορώ να σιωπήσω. Είμαι, όπως πολύ σωστά το έθεσε, Κωλοπαίδι και όχι Ιππότης σαν τα καθάρματα που θαυμάζει.




Από τη στιγμή που πουλάει εθνικισμό, σοσιαλισμό και αντινεωτερικότητα δε χρειάζεται να ανήκει σε οργάνωση για να φανερωθεί το προφανές.

Το μόνο που έχω κάνει στα σχόλιά μου είναι να λέω αυτά που γράφει με λιγότερες πλεξούδες.


Μέρος δεύτερο: οχετολόγιον



Από εκεί και πέρα η Μιραντολίνα, η οποία δεν έδωσε συνέχεια στο θέμα, είχε επίσημα μαρκαριστεί ως εχθρός προς εξόντωση. Όταν για παράδειγμα δημοσίευσε ένα κείμενο επ' αφορμή της 25ης Μαρτίου, ο J95 θεώρησε πρέπον να σχολιάσει:

eigenhistory21

Saturday, March 25th, 2006

Σήμερα γιορτάζουν η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός, αλλά μάλλον το καταλάβατε από τα ελληνορθόδοξα μπλογκ που από χθες έχουν πραγματικά αποθρασυνθεί.


Για να μην αφήσει απορίες περί του ποιούς θρασύτατους εννοεί (άκου εκεί, τόλμησαν να ποστάρουν!) συνεχίζει με το πόσο πιο επαναστάτρια και κουλ ήταν η γιαγιά του από άλλες (η Μιραντολίνα έγραφε μια ιστορία για την γιαγιά της στο ποστ της).

Απο φασίστρια λοιπόν, η Μιραντολίνα μετατρέπεται και σε θρασύτατη που τολμάει να ποστάρει περί 25ης Μαρτίου. Αυτό να το σημειώσετε, για να κρίνετε τους όψιμους υπερασπιστές της ελευθερίας στο διαδίκτυο.

Εντωμεταξύ, ένας κάποιος Πάνος Ζέρβας, γνώστης των Μυστικών του Κόλπου, είχε κατα καιρούς αντιπαραθέσεις σε πολιτικά θέματα με τον υποφαινόμενο. Μια και είναι όψιμος υπερασπιστής της ελευθερίας του διαδικτύου και αυτός, αξίζει να θυμήσουμε ότι η πρώτη του παρέμβαση στο ιστολόγιο μου ήταν να μου υποδείξει να διαγράψω τον Καλλίμαχο και να τον αποκλείσω από συζητητή μου [στο *δικό μου* ιστολόγιο, έτσι;], επειδή δεν συμφωνούσε πολιτικά μαζί του.

Αργότερα, ο ίδιος, εγκάλεσε την Μιραντολίνα επειδή, μετά από ανασύνταξη στα λινκς της προς τρίτα ιστολόγια, δεν είχε πλέον το δικό του ιστολόγιο του στα λινκς της (ως ώφειλε, μάλλον!). [Θα μου πείτε, εδώ εγκαλεί την Ελευθεροτυπία επειδή δεν παρουσίασε το βιβλίο του τα βιβλία του Μαραθιά ως σημαντικά εκδοτικά δρώμενα του 2006].

Τέλος πάντων, κάπου εκεί, ο Πάνος αποφάσισε ότι είναι ορκισμένος εχθρός της Μιραντολίνας. Απο εκεί και πέρα δεν έχασε ευκαιρία να πετάγεται σαν την κατίνα, με μικρόψυχα και στοχευμένα πάντα σχόλια. Για παράδειγμα, όταν η Μιραντολίνα έγραψε κάτι σαν "σκατά στον τάφο του Πινοτσετ", πόσταρε ένα λογίδριο απίστευτου ψευτο-καθωσπρεπισμού για το σεβασμό στους νεκρούς, ως άλλη Αντιγόνη. Παράδειγμα:

Αλλά, αυτό το αίσχος των απίστευτων ύβρεων προς το πτώμα και την τελευταία του κατοικία, στο οποίο επιδόθηκε ενθουσιωδώς ένα κομμάτι της ελληνικής μπλογκόσφαιρας, μαρτυρά μεγάλη φτώχεια και ανυδρία και χυδαιότητα ψυχής…




αλλά, επειδή πρόκειται για γνωστές (και κραυγαλέες) περιπτώσεις, υπέθεσα πως είναι γνωστές στη μπλογκόσφαιρα. το κυριότερο, δεν ήθελα και δε θέλω απευθείας επαφή με αυτά τα προσωπα(τα). ας μείνει καθαρός ο αέρας της καλύβας!


"Γνωστές και κραυγαλέες περιπτώσεις" οι οποίες "μολύνουν τον αέρα". Μάλιστα.

Σιγά σιγά σχηματίστηκε μια παρέα πικραμένων οι οποίοι σε κάθε ευκαιρία αποδείκνυαν την προοδευτικότητα τους βρίζοντας ομαδικώς την Μιραντολίνα. Όπως έγραψε ο ΜακΜάνους στο ιστολόγιο του Μανιφέστου:

macmanus said...

Ααααα.... εδώ είμαστε όλη η παληοπαρέα!

Η Αγία Μιρανδολίνα μας ενώνει τελικά!

χαχαχαχαχα


Εντωμεταξύ, ο ΜακΜάνους είχε τσακωθεί εξαιτίας μιας παρεξήγησης με τον ιστολόγο Άνεμο. Από εκεί και πέρα, θεωρούσε προσωπικό του εχθρό όποιον μιλάει με τον Άνεμο ή του αφήνει linkblog. Πράγμα που έκανε ενίοτε η Μιραντολίνα.

Κάπου εδώ η Μιραντολίνα ανεβάζει ένα ποστ για τον πιλότο Ηλιάκη, όπου απευθυνόμενη στα παιδιά του, λέει ότι ο πατέρας τους έπεσε σαν ήρωας. Απο εκεί και πέρα ξεκινάει ένα όργιο θαψίματος και ύβρεων, να όπως εδώ:

ρε παιδιά λίγος σεβασμός στον νεκρό δεν βλάπτει

αν αυτό δεν είναι ένα από τα πιο λαϊκίστικα, ψευδο - πατριωτικά, μελοδραματικά, επικίνδυνα, ακατανόητα πόστ που έχω διαβάσει ποτέ ... τότε δεν ξέρω τι είναι

εντάξει είπαμε να ιστολογήσουμε ... αλλά αυτό είναι σχεδόν σκύλευση ενός νεκρού

μιραντολίνα με όλη την καλή διάθεση, αλλά αν ήμουν ένα από τα παιδιά αυτά θα σου έλεγα να αφήσεις τον πατέρα μου και τον θάνατό του ήσυχα θα σου έλεγα επίσης πως ο πατέρας μου πέθανε επειδή υπάρχουν εδώ και στην Τουρκία άνθρωποι σαν εσένα και κάποιους από τους σχολιαστές σου που εύχονται καλό ταξίδι σε έναν νεκρό για τον οποίο αδιαφορούν εντελώς


Και εδώ:

*Αυτοί* τώρα, είναι ένα μάτσο *κοπρόσκυλα* που βαριούνται τη ζωή τους και ψοφάνε για μελόδραμα. Εκτός τόπου και χρόνου, τόσο το 1980 που την είχανε δει αναρχία (τρίζουν τα κόκκαλα του Μπακούνιν) όσο και σήμερα που την έχουν δει σκατοφασιστοεθνίκια.

Το άλλο το παρτσακλό η Μάγια η Μέλισσα, ακόμα δεν έχουμε μάθει σίγουρα τι έγινε με το μακαρίτη και ξεκίνησε να τον καπηλεύεται.

“Σσς, μικρά μου Ελληνόπουλα, καλό μου κρέας για τα κανόνια, ακούστε μια ιστορία: ο πατέρας σας ήταν ένας ήρωας”. Τι ΣΚΑΤΑ σημαίνει αυτό για δύο βρέφη που θα μεγαλώσουν χωρίς πατέρα στα καλά καθούμενα; Τι ναρκωτικά παίρνουν όλοι αυτοί τέλος πάντων;


Τέλος πάντων, για το κείμενο αυτό της Μιραντολίνας, η απάντηση ήταν "σκύλευση νεκρού, καπηλεία, σκατοφασιστοεθνίκια, κοπρόσκυλο" κλπ. Και άλλα σχόλια άλλων, χειρότερα. Προφανώς αυτή είναι η άποψη περί "κριτικής" στην μπλογκόσφαιρα. Και αυτή είναι η συμπεριφορά των όψιμων υπερασπιστών της ελευθερίας του λόγου στο διαδίκτυο: να πέσουν να φάνε μια ιστολόγο με ύβρεις και αλαλαγμούς επειδή έγραψε ένα ποστ.

Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών



Η Μιραντολίνα συνεργάστηκε κάποια στιγμή με το LiFo. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι μεγάλη μερίδα μπλόγκερς έβγαζε αφρούς από το στόμα όταν άκουγε για το συγκεκριμένο έντυπο και τον εκδότη του, κ. Τσαγκαρουσιάνο. Καθώς ο Τσαγκαρουσιάνος επέλεγε συχνά ορισμένα μπλόγκς για να τα παρουσιάσει στο έντυπο του ή στην Ελευθεροτυπία, όσοι δεν είχαν επιλεγεί θεωρούσαν αυτομάτως εαυτούς αδικημένες ιδιοφυίες του μπλόγκινγκ. Επιδίδονταν λοιπόν επί μήνες στο να κοροϊδεύουν το LiFO, τον εκδότη του και όποιον ιστολόγο είχε σχέση έστω και τρίτου βαθμού με τα παραπάνω. Η κύρια ιστολογική παραγωγή τους ήταν ακριβώς αυτό: μεταμπλόγκιν, ύβρεις και κουτσομπολιό κάθε πότε έκλασε ο Τσαγκαρουσιάνος.

Φυσικά τα ειρωνικά σχόλια και οι βρισιές απέναντι στην Μιραντολίνα συνεχίστηκαν (και σε όποιον άλλο *τόλμησε* να συνεργαστεί με ένα έντυπο που δεν εγκρίνουν οι υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου: Μεσιέ Υλό, Πρόβατο, Πιτσιρίκο, κλπ).

Εμφανίστηκαν δε και ιστολόγοι (ή περσόνες) ειδικευμένοι σχεδόν αποκλειστικά στο μεταμπλόγκιν και τις ύβρεις. Νέα φουρνιά αυτή, όπως ο Αλλού Φαν Μαρξ, ο Συκοφάντης-Μπαστούνι, ο Ομπσέρβερ-Αρτουά, κλπ.

Όλοι αυτοί εντωμεταξύ μίλαγαν για την πρωτοπορία που συνιστά το ιστολογείν, την μπλογκική κοινότητα κλπ ενώ δεν ενεργούσαν παρά ως αυτό που ο λαός αποκαλεί παραδοσιακά σκυλολόι. Όσο για τα κείμενα τους που θα ...έφερναν την επανάσταση; Επιπέδου αρθρογράφου της Αυριανής γύρω στο 1985. Στόχοι τους, ό,τι ξεχωρίζει με οποιοδήποτε τρόπο. Η Μιραντολίνα -ως εθνικίστρια και φασίστρια και συνεργάτης των Γερμανών της Lifo-, ο Πιτσιρίκος ως δημοφιλής και πετυχημένος μπλόγκερ με δημοσιεύσεις σε εφημερίδες και περιοδικά, ο Le Nonce ως εστέτ που ξέρει να γράφει ελληνικά, κλπ.

Ρέστα δε έδωσε αυτή η παρέα εναντίον του δημοσιογράφου Κώστα Γιαννακίδη, ο οποίος τόλμησε να γράψει πως τα περισσότερα ελληνικά ιστολόγια είναι χαμηλής ποιότητας (θυμίζοντας τον κανόνα του Theodor Sturgeon: "90% of everything is crap"). Σαν αφιονισμένος όχλος, η πρωτοπορεία του διαδικτύου έσπευσε να λιντσάρει τον δημοσιογράφο, ορισμένοι δε απειλούσαν ότι θα ζητήσουν από την Ελευθεροτυπία να τον απολύσει και άλλα τέτοια φαιδρά.

Έτσι ήρεμα κυλούσε η ζωή στο μπλογκοχωριό...

Κάπου εδώ ο Τσαγκαρουσιάνος δημοσιεύει ένα κείμενο όπου κατονομάζει έναν δημοσιογράφο και άλλους δυο ιστολόγους ως υβριστές του. Ο Manifesto, ο οποίος παλαιότερα είχε δηλώσει πως είναι ο περί ου ο λόγος δημοσιογράφος, εμφανίζει μια επιστολή μούφα, που λέει πως εξαιτίας του κειμένου του Τσαγκαρουσιάνου, απολύθηκε.

Η Μιραντολίνα, η οποία δεν ομιλεί μέχρι τότε ενώ έχει ακούσει τα πάντα από την παρέα [των λύκων], δημοσιεύει ένα ποστ όπου λέει πως ορισμένοι καλυπτόμενοι πίσω από τα μπλόγκς πετάνε χυδαιότητες. Μεταξύ άλλων λέει:

Στο μεταξύ, βγαίνουν κάποιοι και κόπτονται, με αφορμή όλα αυτά, διότι, λέει, είναι άσχημο που έχασε τη δουλειά του ένας δημοσιογράφος, εξ αιτίας όσων έγραψε ένας άλλος. Έχουν ένα λάθος εδώ: τη δουλειά του την έχασε εξ αιτίας όσων έγραψε ο ίδιος. Και το γνωρίζει πάρα πολύ καλά ο ίδιος αυτός που έχασε τη δουλειά του. Γι αυτό άλλωστε πήγε κι έσβησε μια σειρά ποστ στα οποία έλεγε ποιος είναι, ποιο είναι το κινητό του, πόσο άνετος είναι με τα κομμεντς (που τώρα τα έκλεισε…). Τα ασπόνδυλα πάντα προδίδονται στο τέλος, όσο κι αν τεντώνονται πάνω στο χάρακα.


Όχι βέβαια ότι έχασε κανένας την δουλειά του. Εκτός από την ίδια την Μιραντολίνα, η οποία μετά από απαίτηση του Πάνου να παραιτηθούν όσοι ιστολόγοι έχουν σχέση με την Lifo αν θέλουν να τοποθετηθούν στο ζήτημα, παραιτήθηκε.

(Η Μιραντολίνα δήλωνε στο τέλος του ποστ που ανακοίνωνε την παραίτηση της: "Όσοι κακοήθεις θα ..περιμένουν να δουν αν το εννοώ, ας αρχίσουν να παίρνουν απουσίες μετά τα τρία (3) κομμάτια που έχω ήδη παραδώσει κι έχουν σελιδοποιηθεί.".

Αναλαμβάνωντας τον αυταπάγγελτο ρόλο του κακοήθη, ο Αλλού Φαν Μαρξ έσπευσε πρόσφατα να πεί πως η Μιραντολίνα τάχα δεν παραιτήθηκε, επειδή είδε ένα από αυτά τα εκκρεμή κείμενα σε πρόσφατη Lifo).

Με αυτά και με αυτά, πέρασε ο καιρός στην μπλογκόσφαιρα...

Πρόσφατα, λοιπόν, μια νταλίκα έσυρε την Μιραντολίνα και το αμάξι της στην εθνική. Η Μιραντολίνα βγήκε σώα. Έγραψε ένα ποστ, εν βρασμό ψυχής, όπου σκέφτονταν να παρατήρηση το μπλόγκιγκ. Θα δημοσίευε μόνο 2-3 συνεντεύξεις τις οποίες είχε έτοιμες. Έγραψε επίσης πως δίσταζε αρχικά να γράψει σχετικά στο ιστολόγιο της, επειδή φοβόταν πως πολλοί στην ιστολογόσφαιρα μπορεί να χαίρονταν με την περιπέτεια της και να άρχιχαν τα σχετικά σχόλια.

Ο Manifesto εξανέστη:

αποφάσισε να διακόψει το blogging επειδή είχε ένα ατύχημα (δεν έπαθε τίποτα) και δεν θέλει ούτε να της πουν "καλά να πάθεις", ούτε να της πουν "λυπάμαι γι αυτό που έπαθες".

[τελικά αυτοί οι αξιόλογοι βλόγερς έχουν αξιόλογα issues]

κι αφού δεν θέλει να της πουν τίποτα γιατί γράφει για το ατύχημα?

για να βρίσει προκαταβολικά αυτούς που θα της πουν "καλά έπαθες" !!!

κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια πιστεύει πως είμαστε όλοι χαιρέκακα θεριά σαν και του λόγου της και πως θα υπήρχαν άνθρωποι [εκτός αυτής και του συναφιού της ]που θα χαίρονταν επειδή είχε ένα ατύχημα

λοιπόν μιραντολίνα δεν είμαστε σαν τα μούτρα σου


Αμέσως μετά αποδεικνύει πως όχι μόνο η Μιραντολίνα είχε πέσει διάνα περί χαράς στην μπλογκόσφαιρα, αλλά πως εκτός από χαιρέκακος είναι και υποκριτής, αφού, διασκεδάζοντας με το ατύχημα κάνει πλάκα σε τρία συνεχόμενα ποστς περί "νταλίκας". Να, κάπως έτσι:

αποκλειστικό !!!

η συντακτική ομάδα του manifestogr με χαρά ανακοινώνει στην μπλογκόσφαιρα ότι πολύ σύντομα θα έχουμε στη διάθεσή μας και θα δημοσιεύσουμε ένα συνταρακτικό ντοκουμέντο

Η γνωστή Νταλίκα δίνει συνέντευξη στον Bob Woodward και αποκαλύπτει :

"Ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα!!!"

μείνετε συντονισμένοι ...

(στη φωτό που μόλις μας έστειλε το reuters ο γνωστός δημοσιογράφος την ώρα που παίρνει τη συνέντευξη από τη γνωστή Νταλίκα) ...




Monday, January 08, 2007

έκτακτο ανακοινωθέν
....

η ύποπτη μυρωδιά που βασανίζει από το πρωί το Μανχάταν οφείλεται μάλλον στις φλάτζες που έχουν κάψει οι αξιόλογοι bloggers αν και μερικοί την αποδίδουν στα λάδια που έκαψε η γνωστή Νταλίκα μετά την αποχώρηση από το monitor
posted by newManifesto at 6:08 PM


Φυσικά η Μιραντολίνα είχε απόλυτο δίκιο να γράψει ότι πολλοί θα χαίρονταν. Πέρα από τον ανωτέρω υποκριτή, πλάκα με το ατύχημα έκαναν και πλείστοι άλλοι "ιστολόγοι".


Μονομαχία στο El Paso(k)



Με αυτά και με αυτά, και έχωντας ακόμη 3-4 ποστς με συνεντεύξεις σχεδόν έτοιμα να ποστάρει πριν πάρει αόριστη άδεια από το μπλόγκινγκ αηδιασμένη, η Μιραντολίνα αποφασίζει να βγεί από το Μόνιτορ.

Το Μόνιτορ, ο κύριος ελληνικός aggregator, είχε από καιρό καταντήσει πεδίο μάχης. Μάλιστα οι μεταμπλογκαδόροι μάρκαραν τα θύματα τους ανάλογα με το σε ποιόν έδιναν linkblog. Έδινες linkblog σε "εχθρό" τους (στην φαντασία τους); Ήσουν και εσύ εχθρός. Κάθε τόσο άλλωστε, όλο και κάποιος θα κάνει λόγο για "αλληλο-linkblogαρίσματα", λες και ωφείλει ο οποιοσδήποτε να περνάει τις επιλογές από έγκριση από τους τιμητές του διαδικτύου! O Manifesto μάλιστα έφτασε στο σημείο να καταλογίσει δημόσια ευθύνες σε όσους έδιναν linkblogs σε άτομα μη της αρεσκείας του, πχ. στην Ροδιά. Άλλοι (ή και οι ίδιοι) μετρούσαν τα linkblogs και τα έβαζαν με όποιον είχε τα περισσότερα, λες και τους τα έκλεψε.

Τέλος πάντων, αηδιασμένη από όλα αυτά, η Μιραντολίνα έστειλε μια επιστολή στον κ. Βρυώνη για να την βγάλει από το Μονιτορ, το ίδιο φυσικά όπως είχε στείλει παλαιότερα για να γραφτεί εκεί.

Ο Βρυώνης έγραψε το αίτημα εκεί που δεν πιάνει μελάνη. Ουδεμία απάντηση.

Η Μιραντολίνα ξαναστέλνει μετά από δυο μέρες, γράφοντας τώρα την ιδιότητα της ως δημοσιογράφου και λέγοντας ότι έχει το νόμιμο δικαίωμα να διαγραφεί από την υπηρεσία. Αυτό το μήνυμα απαντάται αμέσως. Χωρίς τα παραπάνω, θα κατέληγε και αυτό στο Deleted Messages.

Ο Βρυώνης προβάλλει τεχνικές δυσκολίες -μούφες για όποιον ξέρει από πληροφοριακά συστήματα- και βαρεμάρα. Οι τεχνικές δυσκολίες είναι ανύπαρκτες. Εξάλλου ήδη έχει διαγράψει άλλους. Εκβιαστικά προτείνει σαν μόνη λύση να κλείσει το μόνιτορ. Όπως και κάνει.

Εν συνεχεία, ποστάρει ένα μήνυμα όπου κατηγορεί την Μιραντολίνα για το κλείσιμο του μόνιτορ, και αναφέρει για πρώτη φορά τις αρχές του περί ελευθερίας του περιεχομένου στο διαδίκτυο κλπ, τις οποίες τώρα ανακαλύπτουμε, δεδομένου ότι ούτε στα μέηλς της ανέφερε, ούτε φάνηκε να τον εμποδίζουν να διαγράψει άλλους παλαιότερα.

Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν αναμενώμενο. Χωρίς κανείς να σκεφτεί κριτικά τι παίζεται πίσω από την "έκρηξη" Βρυώνη, έσπευσαν όλοι να βρίσουν την Μιραντολίνα που τους στέρησε (ή ίδια;!!!) το παιχνιδάκι τους. Το τι ακούστηκε δεν λέγεται. Ό,τι μισοχωνεμένο περι ίντερνετ κατατέθηκε ως επιχείρημα. Μια γράφει πως κακώς η Μιραντολίνα αντέδρασε, αφού "ό,τι ποστάρει ανήκει εξ ορισμού στο blogger". Το blogger φυσικά στο νομικό του κείμενο λέει το αντίθετο, τα κείμενα ανηκουν στους ιστολόγους. Άλλοι γράφουν ότι αυτό μόνο στην ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί (καθηγητής της Νομικής στο Χάρβαρντ έχει αντίθετη γνώμη: το αίτημα προς τον aggregator γράφει αρκεί για να αφαιρέσει ένα feed). Άλλοι μπερδεύουν ότι ένα feed είναι τεχνικά μη προστατεύμενο και νομίζουν ότι συνεπάγεται πως είναι και χωρίς copyright (και πάλι, το νομικό κείμενο του blogger τους διαψεύδει, τουλάχιστον όσον αφορά στην Αμερικάνικη νομοθεσία).

Φυσικά όλα αυτά τα νομικά δεν έχουν σημασία, ειπώθηκαν απλώς ως απάντηση σε αυθαίρετες σαχλαμάρες ορισμένων. Αυτό που έχει σημασία είναι πως ένας χρήστης του Μόνιτορ ζήτησε, ως προσωπική χάρη, να βγεί από αυτό. Αν δεν υπήρχε η εκβιαστική και γαϊδούρινη αντιμετώπιση του αιτήματος, του στυλ "admin είμαι, ό,τι θέλω κάνω", δεν θα είχαν κατατεθεί ποτέ παρόμοια επιχειρήματα.

Σχεδόν όλοι δε, μυρηκάζουν πως η Μιραντολίνα απείλησε με μυνήσεις, πράγμα που όποιος διαβάσει την αλληλογραφία θα δεί πως ουδέποτε έγινε.

(Ανάμεσα στις πολλές αποδείξεις ότι το Μόνιτορ είχε καταντήσει πεδίο μάχης ορισμένων για το ποιός έχει τα πιο πολλά linkblog, με χυδαίες επιθέσεις και κυκλώματα που το χρησιμοποιούσαν σαν την AGB τους, αρκεί να δεί κανείς αυτό το ποστ[*] του ΜακΜάνους, όπου φαίνεται καθαρά πως μετράει και κρίνει τα πράγματα:

(*) Το γεγονός ότι και δύο LifO-bloggers (Πιτσιρίκος-Θείτσα) ζήτησαν ν’αποχωρήσουν από το monitor την περίοδο που μίκρυναν απότομα οι γραμματοσειρές τους, το θεωρώ εντελώς συμπτωματικό! (μη γελάς ρε συ…)


[* είναι πολύ πιθανόν να μην καταφέρετε να δείτε το ποστ. Ο συγκεκριμένος ιστολόγος έχει το συνήθειο αφού συσσωρεύσει κάμποσες ύβρεις και χυδαιότητες προς άπαντες να κλείνει το ιστολόγιο του και να ανοίγει καινούργιο, ενδεχομένως για να μην αφήνει ίχνη].


Intermezzo



Εντωμεταξύ, για να γελάσουμε και λίγο, ο Πάνος Ζέρβας, με την φούρια του να θάψει την Μιραντολίνα, έγινε περισσότερο ρόμπα από όποιονδήποτε έχω δεί ποτέ στην ζωή μου:

Πάνος
Posted 7|Jan|2007 at 02:27

Ακριβές αντίγραφο, από τα μέηλ:

Δεν πιστεύω να περιμένεις, ένεκα “ελευθερίας της πληροφορίας” να δεχθεί ο Carl Bernstein να δημοσιεύονται τα κείμενα του στην Βαβούρα ή δίπλα στου Τράγκα.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Λαμπρινή Χ. Θωμά
Δημοσιογράφος

*

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ για τον οποίο ο Carl Berstein (=η κ. Θωμά) θέλει να βγει από το μόνιτορ (και όχι από άλλού). Για να μην αναγκάζεται να συγχρωτίζεται με τον Βαβούρα και τον Τράγκα, δηλ. τους μπλόγκερ που εκείνη θεωρεί τόσο ελεεινούς, όσο οι δύο κύριοι που αναφέρει (οι οποίοι ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΚΑΙΟΤΑΤΑ από την κ. Θωμά, υποθέτω χωρίς να της έχουν κάνει κάποιο κακό προσωπικά)




“μνησίκακο πόκεμον”; μπράβο, λαμπρή σκέψη, από έναν εγκέφαλο που δεν είναι σε θέση να κατανοήσει γιατί καθυβρίζεται ο δημοσιογράφος - εκδότης που αναφέρεται ονομαστικά από την κ. Θωμά, ως αντιδιαμετρικοό του αρίστου Berstein, δηλαδή ως σκουπίδι…


Ο κακομοίρης μπερδεύει την Βαβούρα (περιοδικό κόμικ, αλήστου μνήμης) με τον ...Τζώνυ Βαβούρα!!! Στην φούρια του δε να αρπαχτεί από κάπου, οπουδήποτε, βρήκε ως επιχείρημα ότι η Μιραντολίνα ..."ΚΑΘΥΒΡΥΖΕΙ ΣΚΑΙΟΤΑΤΑ" τον Τράγκα, αφού δεν τον βάζει στο ίδιο ύψος με τον Carl Berstein! Κατά τον Πάνο Ζέρβα δηλαδή, το να αντιδιαστέλλεις τον Τράγκα σαν αντίποδα του κορυφαίου δημοσιογράφου Bernstein αποτελεί σκαιότατη εξύβριση!

Με την ίδια λογική, το να πείς πως ο Νίνο είναι αντιδιαμετρικός του αρίστου Σινάτρα αποτελεί και αυτό "σκαιότατη εξύβριση"! Γενικά, μπρος στην εμπάθεια τι είναι η κοινή λογική...

Αυτά. Και το πανηγύρι συνεχίζεται...

Υ.Γ Εύφημος μνεία αξίζει και σε ιστολογική φιγούρα υπεράνω πάσης υποψίας, η οποία πουλούσε από την αρχή εκδούλευση σε όποιον ενδιαφερόμενο ιστολόγο, αποκαλύπτοντας του την πραγματική ταυτότητα της Μιραντολίνας. Δημοσίως εμφανίζονταν με ποντιο-πιλατική αδιαφορία απέναντι στην Μιραντολίνα, αλλά παράλληλα με 3-4 περσόνες που διατηρούσε -και διατηρεί- έβγαινε και συμμετείχε στους δημόσιους υβρισμούς.

Υ.Γ 2 [συμπλήρωση] Ο Μανιφέστο επανήλθε στα σχόλια του παρόντος, παρουσιάζοντας τεκμήρια -κατά την γνώμη του-, ότι η Μιραντολίνα υπήρξε εξίσου υβριστική και προκλητική. Δεν πρόκειται παρά για δυο απαντήσεις που έδωσε η Μιραντολίνα, αφού είχε ήδη ακούσει κάθε πιθανή ύβρη, και μάλιστα εν χορώ, από 10 και πάνω άτομα ταυτόχρονα. Φαντάζομαι, στο νου του Μανιφέστο, και μόνο που τόλμησε η Μιραντολίνα να απαντήσει στις ύβρεις αποτελεί υπέρτατη πρόκληση. Τα παραθέτω αυτούσια για να κρίνει μόνος του όποιος θέλει την "προκλητικότητα τους":

Mirandolina said:
May 28th, 2006 at 9:27 pm
Καλτσόβρακε, αφήνω έξω την Κωνσταντίνα διότι είναι η γυναίκα σου και δε θα ήσουν άντρας αν δεν την υπερασπιζόσουν, ακόμη κι αν σφαλλει. Μόνο αυτό: η αγάπη μπορεί να οδηγεί και σε εγκλήματα.

Για τους λοιπούς, όμως, τους οποιους συνέντρεξε: Εδώ και πολύ καιρό ένα σκυλολόι χωρίς στάλα ανδρισμού, κοπαδιάζει και μου επιτίθεται μεταφράζοντας όπως γουστάρει κι όπως τη βολεύει ότι γράφω. Λενε κι ο ένας τον άλλο “καλό παιδί” και καθαρίζουνε: μπορούν τώρα να γίνουν όσο χυδαίοι θέλουν (όχι μόνο σε μένα αλλά και σε όποιον τολμήσει να μιλήσει — δες τι είπαν στον ολ μπόυ!).

Η χυδαιότητα την οποία καλούμαι να αντιμετωπίσω, είναι μοναδική, στα 12 χρόνια που είμαι στο διαδίκτυο. Κατηγορίες και συνωμοσιολογία γιατί …έτσι (νταξ, έχουν και μία πηγή που δεν την έχουν ελέγξει, ξέρω. Ας την ελέγξουν, πες τους).

Δεν μίλησα την πρωτη φορά (επί ημέρες ο διασυρμός…), δε μίλησα και τη δεύτερη, τουλάχιστον μέχρι να μπορώ να γελάσω με τη φάση. Είμαι βεβαία ότι ετοιμάζουν την τρίτη.

Όμως μη μου μιλάς για δημοκρατίες. Δεν είμαι κανα χτεσινό παιδάκι. Αυτό εδώ λέγεται χουλιγκανισμός. Καθαρόαιμος χουλιγκανισμός. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά. Όσο για ελευθερία του λόγου, τι να σου πω!: έφτασαν σε σημείο να με εγκαλούν που υπάρχω στην ευλογόσφαιρα. Όπως σωστά γράφτηκε από ανθρώπους που έχουν κρίνει αυστηρά κι εμένα, αλλά με σοβαρότητα, ήταν εμφανώς τόσο λυσσασμένοι που μόνο αν εξαφανιζόμουν θα ευχαριστιόταν. Η πιο χαζή απ όλους ζήτησε μάλιστα, στο ευλογ του μπιγκφατ, να μου αφαιρεθεί ο λόγος και να μην έχω το δικαίωμα να αποτίσω φόρο τιμής στο νεκρό πιλότο, διότι δεν είμαι ο …πρωθυπουργός (ωραίο; λοιπόν, το έγραψε σοβαρά!).

Αν εσύ θεωρείς ότι αξίζει “κόκκινη κάρτα” σε κάποιον που αρνείται να υποταχθεί στο φίμωμα που θέλουν να του επιβάλλουν, κάπου έχουμε χάσει τη μπάλα. Ειδικά όταν για την επίτευξη του φιμώματος γίνονται εμφανώς χουλιγκάνικες επιθέσεις και εξυφαίνονται απίστευτες θεωρίες συνομωσίας. Για αυτά είναι ικανοί. Από αρχές κι αρχίδια όμως ούτε στάλα…

....

Mirandolina said:
May 29th, 2006 at 6:51 am
Καλτσόβρακε, κρατάς ότι σε συμφέρει. Οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν διατυπωθεί από το Τζέυ (τα περί πολιτικής ατζέντας) και πληροφορίες ιδιαίτερα προσωπικές έχουν διατυπωθεί ή υπονοηθεί (σιγα μη σου κανω λιστα). Θες να πιστέψω ότι δεν είναι προϊόν κουτσομπολιού αλλά ικανοτήτων …μέντιουμ;

Και φυσικά είναι σκυλολόι. Ακριβώς έτσι φέρθηκαν την πρώτη φορά έτσι και τη δεύτερη. Το “εσύ το προκάλεσες” το λένε και στους βιασμούς. Τρομερό επιχείρημα, τι να σου πω!!! Όσο για τα “θετικά” δημοσιεύματα του Μανιφέστου, ναι, είναι προκάλυμμα χρήσιμο.

Το λυντσάρισμα και οι δολοφονίες που έχουν επιτελεστεί από “ηλίθιους τίμιους χουλιγκαν” θα οφείλονται προφανώς στα θύματα, τα οποία φταίνε και προκαλούν, ε; Απίστευτη άποψη. Τεσπα, να τους χαίρεσαι τους “καλά παιδιά και ηλίθιους χούλιγκαν” — προτιμώ να είμαι σκεπτόμενος και συνειδητά έντιμος πολίτης.




Υπάρχουν κείμενα, γραφές, μπλογκ, που απευθύνονται στα χαμηλότερα ένστικτα του ανθρώπου. Η Αυριανή της μπλογκόσφαιρας. Είναι χυδαία, μικροπρεπή, πρόστυχα και γεμάτα φαρμάκι – το δηλητήριο του συμπλεγματικού τους κυρίου. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι εξ ημών περνάμε πότε πότε από κει, να κρυφοκοιτάξουμε από την κλειδαρότρυπα. Η ατέλεια, που λέει κι ο εσκι ογλαν μας.

Τα χυδαία αυτά μπλογκ, οι Αυριανές της μπλογκόσφαιρας, όπως και κάποια άλλα, που τα διαχειρίζονται φθονερά ανθρωπάκια και μισερές ψυχές, επικαλούνται συχνότερα όλων την Ελευθερία του Λόγου. Με τη φράση αυτή εννοούν το «δικαίωμα» να ξερνοβολάει δηλητήριο ο άπατος, με το συμπάθειο, που έχουν για στόμα. Εννοούν το «δικαίωμά» τους στη χυδαιότητα, την εξύβριση, την κακοήθεια, το ξέρασμα των συμπλεγμάτων τους σε λέξεις-εμέσματα κατά όποιου αποτελεί πρόκληση γι αυτούς, κατά του άλλου που ειν ανεφικτος, που λέει κι ο ποιητής, ακριβώς γι αυτή του την ιδιότητα – γιατί δεν γίνεται ένα μ αυτούς, ή, κάποτε, σε ακραίες περιπτώσεις, που έχουμε ζήσει στην μπλογκόσφαιρα, απλά και μόνο γιατί ...τολμά να είναι. Πρόκληση για τα υποκείμενα αυτά, μπορεί να είναι πολλά: από μιαν κοσμική «επιτυχία» που κατόρθωσε το θύμα τους κι εκείνοι όχι, ως ένα κείμενο που αισθάνονται ότι κρίνει τη ρηχότητά τους γιατί αναφέρεται σε αξίες κι αισθήματα που δεν μπορούν να νοιώσουν.

Με αυτό που ονομάζουν «Ελευθερία του Λόγου» ως όπλο, πολεμούν να φιμώσουν όποιον δε γουστάρουν. Να τον εξαφανίσουν. Βαφτίζουν «Ελευθερία του Λόγου» όλες τις κλασσικές γκαιμπελικές μεθόδους, κι ελπίζουν να ισοπεδώσουν τον εκάστοτε «αντίπαλό» τους. Στον οποίο δεν αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα (που δίκαιο!). Αφιονισμένοι, κομπλεξικοί, πολύ θα ήθελαν κάποτε να αποδειχθούν μοιραίοι, αλλά, φευ, ούτε καν αυτό δεν δύνανται. Και λυσσάνε περσότερο...

«Ελευθερία του Λόγου» ειν αυτό; Άνευ περιορισμών κιόλας! – λες και δεν είμαστε οι ίδιοι εμείς ο πρώτος περιορισμός; Η «Ελευθερία του Λόγου», έναντι ποιάς ανελευθερίας; Ποιόν και από τι θέλουν να προστατέψουν οι αγώνες τους περί Ελευθερίας του Λόγου; Το αφεντικό που αποκαλεί την υπάλληλό του "μουνάρα μου!" καλύπτεται από αυτήν την νεφελώδη, χοντροκομμένη διαστροφή των όρων «Ελευθερία» και «Λόγος»; Αυτός που βρίζει χυδαία στο δρόμο έναν περαστικό, καλύπτεται; Μήπως η Ελευθερία του Λόγου κι οι αγώνες γι αυτήν ορίστηκαν απέναντι στον ...Τσαγκαρουσιάνο; Θυμίζω: "Η ελευθερία του λόγου ορίζεται ως ελευθερία απέναντι στο κράτος και τους νόμους να λέω ότι θέλω." Την κρατική καταστολή και την εξουσία έχουμε εχθρό. Εκεί αποκτά νόημα η Ελευθερία του Λόγου – ως αντεξουσιαστική ποιότητα (και, ναι, η ποιότητα είναι μια διαδρομή), κι όχι ως "δικαίωμα" στα μικροαστικά συμπλέγματα. Αλλά, εκεί φαίνεται και η κατάντια της δημοσιογραφίας, σήμερα. Το αυτονόητο – η αντιπαράθεσή μας με την εξουσία – έχει γίνει σπάνια ποιότητα, και η χυδαιότητα έχει γίνει μέσος όρος.

Σε αυτό το πλαίσιο, όποιος στηλιτεύει τον αυριανισμό της μπλογκόσφαιρας, και ζητά εντίμως κι επωνύμως τα ρέστα από όσους ατίμως κι ανωνύμως του επετέθησαν, με έχει στο πλευρό του.

Στο μεταξύ, βγαίνουν κάποιοι και κόπτονται, με αφορμή όλα αυτά, διότι, λέει, είναι άσχημο που έχασε τη δουλειά του ένας δημοσιογράφος, εξ αιτίας όσων έγραψε ένας άλλος. Έχουν ένα λάθος εδώ: τη δουλειά του την έχασε εξ αιτίας όσων έγραψε ο ίδιος. Και το γνωρίζει πάρα πολύ καλά ο ίδιος αυτός που έχασε τη δουλειά του. Γι αυτό άλλωστε πήγε κι έσβησε μια σειρά ποστ στα οποία έλεγε ποιος είναι, ποιο είναι το κινητό του, πόσο άνετος είναι με τα κομμεντς (που τώρα τα έκλεισε…). Τα ασπόνδυλα πάντα προδίδονται στο τέλος, όσο κι αν τεντώνονται πάνω στο χάρακα.

Ακόμη κι αν σε κάποιες λεπτομέρειες διαφωνώ με όσα έγραψε ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, όπως και με το συσχετισμό με την υπόθεση Τσιπρόπουλου,εν γένει συμφωνώ με την κριτική του και με την επιλογή του να πει τα πράγματα (κι όχι μόνο...) με το όνομά τους.

Προσωπικά, ανήκω στην κατηγορία αυτών που βγάζουν έξω και τελείως από τη ζωή τους όποιον τους φερθεί πρόστυχα, χυδαία. Άλλοι δεν το κάνουν. Και κάποτε, μετά από πάνω από ένα χρόνο χυδαίων και μικρόψυχων επιθέσεων, αντιδρουν ανάλογα. Κι εδώ, για τον ολντ μπόυ: αντιδρουν ανάλογα με το συσσωρευμένο κακό. Μη κάνουμε ότι είναι χτεσινή αυτή η ιστορία! Θεωρώ την αντίδραση του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου δίκαιη, δηλαδή. Και αρμόζουσα. Νομίζω ότι έτσι ακριβώς την εισέπραξε κι ο ΔΟΛ. Ο οποίος δεν κάλυψε το δημοσιογράφο του. Κι ο δημοσιογραφος, όπως είδατε, δεν κρίνει την απόφαση του ΔΟΛ. Εκεί τουμπεκί ψιλοκομμένο. Γιατί άραγε;

Εντωμεταξύ, αν ο δημοσιογράφος που απολύθηκε θεωρεί ότι αδικήθηκε, μπορεί να πάει στην Ένωση Συντακτών. Μόνο που εκεί θα δημοσιοποιηθούν όλα. Και θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε ποιός θα καταλήξει στο πειθαρχικό για αντισυναδελφική κι αντιδεοντολογική συμπεριφορά...

Σε λίγες μέρες, κλείνω ένα χρόνο στα ευλογζ. Ήταν ένας χρόνος με πολλές εντάσεις και πολλές εξαιρετικές συναντήσεις, αλλά και στενοχώριες λόγω των γνωστών ημιμαθών, κομπλεξικών και μειρακίων. Σε αυτό το χρόνο, πολλές φορές ενοχλήθηκα από τη χυδαιότητα διαφόρων σχολίων που γράφτηκαν εις βάρος του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου. Είτε την περίοδο που συνεργαζόμουν μαζί του, είτε εκείνη που δεν. Δε μίλησα. Ούτε υπέρ ούτε κατά. Στη θέση του, όμως, και του το έχω πει, θα είχα στείλει εξώδικα. Κι αν δεν σταματούσαν (που θα σταματουσαν, όπως απέδειξαν οι πρόσφατες κλασαμέντες, με το επιλεκτικό σβήσιμο ποστ) θα κατέθετα αγωγή. Όπως έχω καταθέσει αγωγή κατά "συναδέλφου". Και μόλις καταδικαστεί, θα τον πάω και στην ΕΣΗΕΑ, και, φυσικά, θα αναμένω από την εφημερίδα του την απόλυσή του. Όπως έγραψα πρόσφατα και στο ΜακΜανους, θεωρώ την αξιοπρέπειά μου πολύ σημαντικότερη από το δικαίωμα στην εργασία. Το δικό μου ή του οποιουδήποτε. Καμμία σχέση με την ελευθερία του λόγου δεν έχει η βία της χυδαιότητας, η επιδεικτική κακία και τα κόμπλεξ του καθενός ανώριμου που νοιώθει δυνατός μες στην ανωνυμία του.

Για λόγους ηθικούς, επειδή ανοιχτά πήρα τη θέση αυτή, οφείλω να διακόψω τη συνεργασία μου με τη LiFO. Δεν θα δώσω σε κανένα κομπλεξικό κωλόπαιδο την ευκαιρία να με χαρακτηρίσει ποτέ τσιράκι οποιουδήποτε εργοδότη. Παραιτούμαι, λοιπόν, όχι για να συνηγορήσω στις ακρότητες κατά του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, αλλά για να σταθώ στο πλευρό του. Ας με συγχωρέσουν ο Στάθης κι ο Νίκος που το μαθαίνουν έτσι, όμως έτσι όφειλα να το κάνω, για να αποφύγουμε τις δύσκολες στιγμές. Είπαμε - my way. Όσοι κακοήθεις θα ..περιμένουν να δουν αν το εννοώ, ας αρχίσουν να παίρνουν απουσίες μετά τα τρία (3) κομμάτια που έχω ήδη παραδώσει κι έχουν σελιδοποιηθεί. Α, και για το ανθρωπάκι που ζητάει εκ του ασφαλούς όσοι μπλογγερς εργάζονται στη LiFO να παραιτηθούν: αν αναλάβει αυτός να πληρώνει το μισθό τους μέχρι να βρουν δουλειά, μπορεί να το ζητήσει. Ή μήπως το δικαίωμα στην εργασία το έχει μόνο ο απολυθείς μπλογγερ κι οι άλλοι έχουν μόνο το δικαίωμα στην ανεργία;

υγ Εκείνο που θα με διασκεδάσει περισσότερο, είναι ο τρόπος που πιθανότατα θα ορμήσει η γνωστή συμμορία για να φιμώσει όποιον τόλμησε να διαφωνήσει. Σύντομα κοντά σας: "Φίδια στη Μπλογκόσφαιρα, δη σήκουελ"...


O Μανιφέστο παραθέτει επίσης ένα δικό μου κείμενο ως δείγμα προκλητικότητας. Μπορείτε να το διαβάσετε αυτούσιο εδώ, για να δείτε πόσο ...προκλητικό είναι. Όπως είπαμε, προκλητικό είναι για αυτόν και μόνο το να απαντήσεις στις ύβρεις.

Και μια φαιδρή ιστορία ακόμα για να κλείσουμε: την εποχή που έβριζαν όλοι την Lifo και η Μιραντολίνα έγραψε ένα ποστ για να υπερασπιστεί τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, ο Αλλού Φαν Μαρξ την ρώτησε στα σχόλια της: "Μήπως εκτός από την αυριανή της μπλογκόσφαιρας, υπάρχει και η αυριανή των free press; Kαι θα αναφέρω για μια ακόμα φορά το σχόλιο του/της love company από το τεύχος 35 της LIFO".

Επρόκειτο για ένα σχόλιο σχετικά με την τοποθέτηση του Μάνου Αντώναρου στην θέση του διευθυντή της δορυφορικής ΕΡΤ. Ο Αλλού Φαν Μαρξ θεωρούσε ότι το να ρωτάς σχετικά με αυτό είναι αντιδεοντολογικό και καθιστά την LiFO Αυριανή.

Η Μιραντολίνα, απάντησε, υπερασπιζόμενη το δικαίωμα του εντύπου να το γράψει αυτό:

[με το Μάνο Αντώναρο] Ποτέ δεν είχε ασχοληθεί μαζί του κανείς, ώσπου ορίστηκε σε μία από τις νευραλγικές θέσεις της Δημόσιας τηλεόρασης.

Ομολογώ ότι δεν διάβαζα ποτέ τον κ. Αντώναρο στη συγκεκριμένη εφημερίδα και το συγκεκριμένο περιοδικό, αλλά τον έχω δει να κάνει φτηνό κουτσομπολιό στην τηλεόραση, σε διάφορες Τατιανοεκπομπές. Δε θα με εξέπληττε να το είχε πράξει και γραπτως. Κι η εφημερίδα που αναφέρεται έχει ένα χρωματάκι λίγο ζωνίς, νεσπα; Ο ίδιος τι λέει επ αυτού; το αρνείται;

Λοιπόν; Που το πρόβλημα; Θεωρείς ότι ο κ. Αντώναρος μπορεί να είναι στο απυρόβλητο ως δημόσιο πρόσωπο και στέλεχος σε δημόσιο οργανισμό, επειδή είναι… μπλόγγερ;

Θεωρείς ότι δεν υπηρέτησε ποτέ του το φτηνό κουτσομπολιό; Τι ακριβώς σε προβληματίζει στο σχόλιο πλην της λάθος χρήσης της λέξης «αναρχοαυτόνομος»;

Μπάιδηουέη, η θέση του Συντονιστή προϋπήρχε; Τι καθήκοντα έχει; Τι προσόντα απαιτεί; Ποιά προσόντα απαιτούν θέσεις πιο πάνω; Ποιος ο μισθός; Δικαιούται να τα ρωτήσει αυτά ο δημοσιογράφος, νομίζω, για οποιοδήποτε δημόσιο πρόσωπο.


Ο Αντώναρος, γράφει ότι: " Ισως να γίνομαι βαρετός, αλλά επαναλαμβάνω: Πολύ καλά κάνετε και ρωτάτε, αφού η ΕΡΤ είναι Δημόσια Υπηρεσία και το επωνυμό μου παίζει δημοσίως.". Ταυτόχρονα, όπως ομολογεί ο ίδιος "έκανε για μένα επερώτηση η αντιπολίτευση στην Βουλή (ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ!) για το αν έχω τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα γι’ αυτη τη θέση στην ΕΡΤ.".

Παρόλα αυτά, ενώ δηλαδή δίνει δίκαιο στο δικαίωμα να ρωτήσει κανείς, δημοσιεύει ένα ποστ όπου λέει ότι η Μιραντολίνα με αυτό που έγραψε προσβάλλει τον αδερφό του, ότι κατηγορεί τον ίδιο κλπ! Δηλαδή, από την μια καλά κάνει και ρωτάει και από την άλλη κακώς τόλμησε και ρώτησε [για κάτι που ούτως ή άλλως έγινε θέμα και συζητήθηκε και στην Βουλή!]. Μπερδεμένα πράγματα.

Πρόσφατα, όταν κάποιοι του άφησαν ανώνυμα σχόλια στο ιστολόγιο του, θεώρησε ότι πρόκειται για την Μιραντολίνα [η οποία έγραψε επώνυμα ό,τι έγραψε], και πόσταρε το εξής:

Οσο γι’ αυτούς που με αναγκάζουν να κλείσω τα comments, πρέπει να πω ότι τους θεωρώ εξαιρετικά ηλίθιους (ή μάλλον ηλίθιες) και αναποτελεσματικές. (για ανοργασμικές ούτε που το κουβεντιάζω)
Τωρα χωρίς comment οι mirandolines (συγγνώμη γλυκειά μου, δεν εννοώ εσένα υποχρεωτικά) θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την γνωμη μου στωικά…. και αμίλητα... όπως θα΄ρχεται… χωρίς το φρένο της διαφορετικής άποψης.


Ενώ αλλού έγραψε:

Kαι επειδή βαρέθηκα τα παιγνιδάκια έχω να καταγγείλω κάτι ευθέως. Χωρίς να υποννοώ ότι πρόκειται για κάποιον απ’ αυτούς που θα ονοματίσω, όλα αυτα με τους Ανώνυμους Παπάρηδες ξεκίνησαν με εμένα, μόλις πήρα θέση για την Mirandolina, για την διένεξη που’χε ο Μανιφέστο με τη Lifo, για τη σχέση monitor-Mirandolina και σε ένα ποστ, που έγραψα πρόσφατα για τον Πιτσιρίκο.

Δεν λέω ότι αυτοί είναι οι Ανώνυμοι Παπάρηδες .
Δεν έχω ούτε ένα στοιχείο.
Απλώς λέω τις σκέψεις μου.
Κακό είναι;


Χωρίς ούτε ένα στοιχείο λοιπόν, και ενώ η Μιραντολίνα του έγραψε δημόσια ότι είχε να γράψει, αποφασίζει -χωρίς ούτε ένα στοιχείο, όπως ο ίδιος γράφει- ότι είναι η Μιραντολίνα που του αφήνει ανώνυμα σχόλια. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Δημοσιεύθη:
7.1.07 @ 11:48 μ.μ.
Ετικέτες:
7 σχόλια



 

Λήμματα και λύματα

Εμμονή (η): 1. Η σταθερή και αμετακίνητη προσήλωση σε πεποίθηση ή στάση (συνήθ: παρά τις αρνητικές συνθήκες).


http://manifestogr.blogspot.com/2006/11/blog-post_116291991881983236.html

Πάνος said...
07 NOVEMBER, 2006 23:27

Και αφού η κυρία επικαλείται τον Michael για να μας (επι)δείξει την ανωτερότητά της έναντι των εχθρών της, ας θυμηθούμε τι έγραφε για κάποιον που (υποθέτω) δεν αξιώθηκε την τιμή να είναι "εχθρός" αυτής της ανωτέρας προσωπικότητος: τον Μίκη Θεοδωράκη, σ' αυτό το παλιό ποστ των μτΚ:

Είμαι με το Μάνο. Το Χατζιδάκι, ντε. Και είμαι και με τον Παύλο (Σιδηρόπουλο) που έγραψε το καταπληκτικό "Μίκυ Μάους" για αυτόν τον αμετροπεπέστατο τύπο που δεν ξέρει που να σταματήσει.

Είμαι με το Μάνο γιατί εποίησε τον σημαντικότερο ελληνικό δίσκο του 20ου αιώνα - τον Ερωτικό του. Ήρεμα και σιωπηλά, την ώρα που ο ΜίκυΜάους μας έπρηζε στην μεταπολιτευτική φανφάρα. Και ξέρω αυτό: "Καλλιτέχνης είναι αυτός που ξέρει που να σταματήσει".

Άσε που έχει και τον απέθαντο - αυτός κι ο Μητσοτάκης. Τι πράμμα κι αυτό, βρε παιδί μου! Μια φορά θα τον συμπαθήσω και θα τον κλάψω κι εγώ, αναλογιζόμενη την μόνη κοινή μας μοίρα, και δε λέει να μου κάνει το
χατήρι!


Τότε ομολογώ πως δε μπόρεσα να αξιολογήσω την ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ αυτού του σχολίου - είπα "άνθρωποι είμαστε, μας ξεφεύγει καμιά φορά και κανένα φάουλ". Για δείτε το ΤΩΡΑ, υπό το φως των προσφάτων φωτοβολίδων που εκτόξευσε αυτή η άκρως αξιόλογη μπλόγκερ...




http://panosz.wordpress.com/2006/12/16/Ο-Αουγκούστο-Πινοτσέτ-και-οι-bloggers/

Ο Αουγκούστο Πινοτσέτ και οι bloggers
Saturday, December 16th

Σκέφτηκα να βάλω πιο χτυπητό τίτλο (μη χέζετε τα πτώματα!) αλλά άστο καλύτερα. Δε θα δώσω ονόματα και διευθύνσεις, αλλά θέλω να εξομολογηθώ οτι μου δημιούργησε αρνητικά συναισθήματα (αηδία, δηλαδή…) η εκδήλωση μιας τόσο ανάρμοστης και απεχθούς συμπεριφοράς. Ο ελληνικός τρόπος που έφτασε ως εμένα μου λέει οτι είναι απαράδεκτο να ασχημονούμε εις βάρος ενός νεκρού - πρόκειται για βαρύτατη ύβριν, με την αρχαία σημασία της λέξης. Όποιος κι αν είναι αυτός, ό,τι κι αν έκανε στη ζωή του, όποια πολιτικά εγκλήματα (δολοφονίες, βασανιστήρια…) τον βαρύνουν.

Ο νεκρός είναι νεκρός. Δε θα σταματήσει βέβαια η κριτική και η καταδίκη των εγκλημάτων του Πινοτσέτ εις τον αιώνα - και δικαίως. Αλλά, αυτό το αίσχος των απίστευτων ύβρεων προς το πτώμα και την
τελευταία του κατοικία, στο οποίο επιδόθηκε ενθουσιωδώς ένα κομμάτι της ελληνικής μπλογκόσφαιρας, μαρτυρά μεγάλη φτώχεια και ανυδρία και χυδαιότητα ψυχής




December 16th, 2006 at 6:51 pm
Πάνος

Σχολιαστή, δήλωσα εξ αρχής οτι δεν θα δώσω λινκ. Αν διάβαζες όσα γράφτηκαν ίσως άλλαζες γνώμη και ενδιαφερόσουν και για το πτώμα. Όχι αυτό καθαυτό βέβαια, αλλά για το πως εκδηλώνεται, με αυτή την αφορμή, περήφανη και αυτάρεσκη και πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό της, η μικροαστική “επαναστατικότητα” της συφοράς




December 18th, 2006 at 6:22 pm
Πάνος

σ’ αυτό ίσως έχεις δίκιο. αλλά, επειδή πρόκειται για γνωστές (και κραυγαλέες) περιπτώσεις, υπέθεσα πως είναι γνωστές στη μπλογκόσφαιρα. το κυριότερο, δεν ήθελα και δε θέλω απευθείας επαφή με αυτά τα προσωπα(τα). ας μείνει καθαρός ο αέρας της καλύβας!




http://panosz.wordpress.com/2006/12/17/Ρήξη-νούμερο-δύο/#comments

December 17th, 2006 at 5:13 pm
J.McManus
[…]Τα ξύλινα ελληνικά του ΚΚΕ (και της κ. Παπαρήγα) το μονοτονικό τα μάρανε…[…]
xoxoxoxoxoxoxoxoxo

H Μιραντολίνα-Θωμά τι έγραψε εψές σύντροφε;

December 17th, 2006 at 5:16 pm
Πάνος

Μη με κολάζεις, Μακ




http://panosz.wordpress.com/2006/12/30/Εκτελέστηκε-ο-Σαντάμ/

Saturday, December 30th

Εκτελέστηκε ο Σαντάμ

…να περιμένουμε νέο κύμα επιθανάτιων ύβρεων στην ελληνική μπλογκόσφαιρα - ή αυτός θα περάσει ντούκου;




Πάνος - January 4, 2007

Ήταν αναμενόμενα όλ’ αυτά… Φυσικά, καθείς λαμβάνει ό,τι του αξίζει - εννοώ τα ειρωνικά αποχαιρετήρια από τη μπλογκόσφαιρα. Και, στοιχηματίζω οτι, ΔΕΝ θα επιστρέψει - για τον απλούστατο λόγο οτι το κλίμα δεν τη σηκώνει πια, την πήρε χαμπάρι όλος ο κόσμος.




January 7th, 2007 at 2:12 am
Πάνος

Όπως έγραψα στο μπλογκ του Vrypan, εύχομαι αυτή να είναι η τελευταία “προσφορά” της στη μπλογκόσφαιρα!




January 7th, 2007 at 3:36 am
Πάνος

Τι θα γίνει ρε παιδιά, θα ξενυχτίσουμε το μακαρίτη απόψε;

Το θέμα έχει πολλές όψεις, αλλά όπως και να το δεις ΠΑΛΙ έγινε ζημιά και ΠΑΛΙ αιτία της ζημιάς είναι κάποιος (κάποια) από το γνωστό άτυπο κύκλωμα αλληλοϋποστήριξης. Αλλά, μια του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα! Αντε, καληνύχτα! Αύριο (που θα το μάθει ο πολύς ο κόσμος) έχουν να γραφτούν πολλά…




January 7th, 2007 at 1:31 pm
Πάνος

μαινμενού,

καλό πλύσιμο… Για την κ. Θωμά έχω αποφύγει πάμπολλες φορές να γράψω τη γνώμη μου, εδώ και μισό χρόνο περίπου, ακόμα και σε περιπτώσεις που με αφορούσαν προσωπικά. Ακόμα και τώρα το αποφεύγω, όσο μπορώ, περιοριζόμενος σε κριτική των πράξεών της, στο βαθμό που αφορούν τη μπλογκόσφαιρα και εμένα. Συνεπώς, θα αποφύγω να σχολιάσω επί της ουσίας το σχόλιό σου. Λέω μονάχα πως η αντίδραση είναι αντίστοιχη της δράσης - ίσως υπολείπεται κιόλας!




http://panosz.wordpress.com/2007/01/07/Το-μόνιτορ-έκλεισε/#comments

Ευτυχώς, η κ. Θωμά απαίτησε τη δημοσιοποίηση της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας της με τον Βρυπάν κι
έτσι είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε τους λόγους που επικαλείται, με ακρίβεια. Οι λόγοι αυτοί συμποσούνται σε μια έκφραση επιθυμίας/ καπρίτσιου: η μπλόγκερ Μιραντολίνα θέλει να διαγραφεί από το monitor επειδή εκεί παρουσιάζονται δίπλα της ιστολόγοι τους οποίους η ίδια ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΙ! Μάλιστα, για να κατανοήσει ο Βρυπάν το μέγεθος του προβλήματος (που έχει εξαιτίας του συγχρωτισμού με τους παλιο-μπλόγκερ η Μιραντολίνα) η κ. Θωμά χρησιμοποιεί ένα παράδειγμα που βγάζει μάτια, χαρακτηριστικό, ωστόσο, του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει τους άλλους: Δεν θα δεχόταν ποτέ, λέει, ο Carl Bernstein να γράφει στο ίδιο έντυπο (ή στον ίδιο χώρο) με τον Τράγκα!




http://vrypan.net/weblog/2007/01/07/2622/

Πάνος
Posted 7|Jan|2007 at 02:27

Ακριβές αντίγραφο, από τα μέηλ:

Δεν πιστεύω να περιμένεις, ένεκα “ελευθερίας της πληροφορίας” να δεχθεί ο Carl Bernstein να δημοσιεύονται τα κείμενα του στην Βαβούρα ή δίπλα στου Τράγκα.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Λαμπρινή Χ. Θωμά
Δημοσιογράφος

*

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ για τον οποίο ο Carl Berstein (=η κ. Θωμά) θέλει να βγει από το μόνιτορ (και όχι από άλλού). Για να μην αναγκάζεται να συγχρωτίζεται με τον Βαβούρα και τον Τράγκα, δηλ. τους μπλόγκερ που εκείνη θεωρεί τόσο ελεεινούς, όσο οι δύο κύριοι που αναφέρει (οι οποίοι ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΚΑΙΟΤΑΤΑ από την κ. Θωμά, υποθέτω χωρίς να της έχουν κάνει κάποιο κακό προσωπικά)

Εύγε!



Εμπάθεια (η): η έντονη αντιπάθεια (εναντίον κάποιου) που εμποδίζει την αντικειμενική κριτική,
η έκφραση έντονου, αρνητικού συναισθήματος.



http://manifestogr.blogspot.com/2006/05/blog-post_114864499172506744.html

macmanus said... Πάντως κι εντελώς μεταξύ μας Μάνι, η Μιρανδολίνα είναι απίστευτη περίπτωσις κι απορώ πως δεν της έχει κάνει κρούση ο Κύριος Guinness μετά του βίβλίου του ντε, κι όχι αυτός με τις μπύρες...

Αναρχικιά, αντιεξουσιάστρια μάλλον (political correct) που να βρίθει το ιστολογιό της με Χριστιανικές Εικόνες και Θρησκευτικές συζητήσεις (+ τις τρέχουσες Εθνικές/Εθνικιστικές κορώνες) δεν ματασυναντάς στην πλάση!

Μου αρέσουν πάρα πολύ οι απρόβλεπτοι τύποι/ισσες που δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσουν την αυριανή κι όχι η κλασσική μανιέρα και πεπατημένη γραφή!

Χαχαχαχαχα

26 MAY, 2006 16:05




macmanus said...

Ααααα.... εδώ είμαστε όλη η παληοπαρέα!

Η Αγία Μιρανδολίνα μας ενώνει τελικά!

χαχαχαχαχα

26 MAY, 2006 16:37




http://cassettes.wordpress.com/2006/12/08/

Χαζεύοντας τα ντουβάρια στα παληά σπίτια της Νεάπολης Εξαρχείου, διέκρινα ένα σύνθημα-γκράφιτι που μου κίνησε την περιέργεια:

ΦΥΤΙΛΙ ΚΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΣΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ  

-”Που το περίεργο ρε μαλάκα Μανωλάκη;”

θα πείτε και με το δίκιο σας.  Το περίεργο ήταν στη μπογιά που΄ταν γραμμένο. Ούτε κόκκινη, ούτε το κλασσικό μαύρο σπρεϋ. Αλλά γ-α-λ-ά-ζ-ι-ο αν αγαπάτε…  Θα είναι “έργο” της νέας φουρνιάς των Ελληνορθόδοξων @ναρχικών σκέφθηκα μέσα μου!  Έγραψα για ΝεοΕθνικιστές Νεο@ναρχικούς και θυμήθηκα ότι από το προηγούμενο Σάββατο επανακυκλοφορεί, σαν εβδομαδιαία εφημερίδα πλέον, η ΡΗΞΗ του Καραμπελιά. Α-προ-πό…συγγράφει κι η αγαπητή Mirandolina μας στο έντυπο. Σάββατο αύριο, ρίξτε-της καμμιά ματιά αν την βρείτε…




Cassettes

δεν μου προξενούν κατάπληξη τα δεκάδες Φασιστικά blogs που ανοίγουν καθημερινά στις παρυφές της Μπλογκόσφαιρας!  Κατάπληξη μου προξενεί το γεγονός ότι Νο.1 link τους, ψηλά εις την κορυφήν του Γράμμου, βρίσκεται η ιστοσελίδα του περιοδικού ΑΡΔΗΝ.  

Τα σημερινά φασιστάκια ΔΕΝ γνωρίζουν την ιστορική διαδρομή-Μελισσανίδειο κωλοτούμπα του Κυρίου Καραμπελιά; Και καλά δεν την ξέρουν, που δεν την ξέρουν…δεν φρόντιζουν και να την μάθουν; Τι σκατά ΜΕΣΑ στα βιβλία και την “γνώση” είναι από το πρωΐ μέχρι το βράδυ;  Τι σκατά κάνει κι αυτή η Μιραντολίνα; Γιατί απέχει πλέον από την Μπλογκόσφαιρα και δεν δίνει τα φώτα της στους νεο-συντρόφους της;




http://www.blogger.com/comment.g?blogID=11158634&postID=116791400174795895

04 January, 2007 14:50

john mcmanus said...

Πρόκειται γιά το νέο ήθος και ύφος των Νεο-Χριστιανών!

Όπως εύστοχα παρατήρησε και μιά φίλη:

Αν διαφωνήσουν μαζί σου, δεν θα σου πούν ένα ακραίο, έστω: "Μα τι μαλακίες λες αδερφέ;" ή "Πόσο μαλάκας είσαι!"

αλλά, θα σε κατηγορήσουν σαν ...

"παληάνθρωπο, κάθαρμα" κλπ Νεο-Χριστιανικά-Μιραντολινικά μόνο-και-μόνο επειδής ΔΕΝ ανέχονται την διαφωνία!

Mην ασχολείσαι με νεκροζώντανους, με ζόμπι ρε Μάνι!




http://cassettes.wordpress.com/2007/01/04/04012007a/#comments

MacManus:

Η παρούσα συλλογή είναι αφιερωμένη στην Mirandolina! O Θεός είναι μεγάλος κι εγώ σαν συνωνόματος του Υιού του, έχω να δηλώσω ότι οι καλοί Χριστιανοί ΔΕΝ επιθυμούν την φυσική εξόντωση όσων διαφωνούν μαζί τους!

Τώρα όσον αφορά τον σχολιασμό του Αρτουά (Εψές στον Μανιφέστο) περί των κακών ”γενικεύσεων”: Χριστιανή-γυναίκα-μάνα-blogger ας προσθέσω και το “υπέρβαρος” γιά να μην ζηλέψω λέω κι εγώ ως τοιούτος. Μπουχαχαχαχα 




http://cassettes.wordpress.com/2007/01/05/05122006a-2/#comments

 Πριν… στεγνώσει το μελάνι στο ποστ του Αρτουά: “γιά μιά μέρα δίχως την Μιραντολίνα στον monitor” δηλαδής, η Συμμαχία φροντίζει να “σηκώσει” στον αέρα συνεντεύξεις της …Λαμπρινής Χ.Θωμά αν αγαπάτε! Έλλειψα ποτές από κοντά σας…. Μπουχαχαχαχα



ορχιαλγία (η): νευραλγία των όρχεων που οφείλεται σε ορχίτιδα.



http://manifestogr.blogspot.com/2006/05/blog-post_114864499172506744.html

FRIDAY, MAY 26, 2006

ρε παιδιά λίγος σεβασμός στον νεκρό δεν βλάπτει

αν αυτό δεν είναι ένα από τα πιο λαϊκίστικα, ψευδο - πατριωτικά, μελοδραματικά, επικίνδυνα, ακατανόητα πόστ που έχω διαβάσει ποτέ ... τότε δεν ξέρω τι είναι

εντάξει είπαμε να ιστολογήσουμε ... αλλά αυτό είναι σχεδόν σκύλευση ενός νεκρού

μιραντολίνα με όλη την καλή διάθεση, αλλά αν ήμουν ένα από τα παιδιά αυτά θα σου έλεγα να αφήσεις τον πατέρα μου και τον θάνατό του ήσυχα θα σου έλεγα επίσης πως ο πατέρας μου πέθανε επειδή υπάρχουν εδώ και στην Τουρκία άνθρωποι σαν εσένα και κάποιους από τους σχολιαστές σου που εύχονται καλό ταξίδι σε έναν νεκρό για τον οποίο αδιαφορούν εντελώς




http://manifestogr.blogspot.com/2006/11/blog-post_08.html

"Ποιος είναι ο manifesto, και ο κάθε manifesto, που νομιμοποιείται να κρίνει και να σχολιάζει με δηλητηριώδη τρόπο τους πάντες, χλευάζοντας, βρίζοντας, κριτικάροντας, χυδαιολογώντας, ποιος του το δίνει αυτό το δικαίωμα;"

ο manifesto είμαι εγώ και νομιμοποιούμαι για όλα αυτά που αναφέρεις στον ίδιο βαθμό που νομιμοποιείσαι κι εσύ κι η φίλη σου η φασιστολίνα και τα φασισταριά που έχετε μαζευτεί και γράφετε ψέματα και συκοφαντίες για μένα




lobotomy of the day

η μεγάλη δημοσιογράφος - παραιτησιολόγος μιραντολίνα,

αυτή που χαίρεται όταν ακούει πως άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους,

αποφάσισε να διακόψει το blogging επειδή είχε ένα ατύχημα (δεν έπαθε τίποτα) και δεν θέλει ούτε να της πουν "καλά να πάθεις", ούτε να της πουν "λυπάμαι γι αυτό που έπαθες".

[τελικά αυτοί οι αξιόλογοι βλόγερς έχουν αξιόλογα issues]

κι αφού δεν θέλει να της πουν τίποτα γιατί γράφει για το ατύχημα?

για να βρίσει προκαταβολικά αυτούς που θα της πουν "καλά έπαθες" !!!

κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια πιστεύει πως είμαστε όλοι χαιρέκακα θεριά σαν και του λόγου της και πως θα υπήρχαν άνθρωποι [εκτός αυτής και του συναφιού της ]που θα χαίρονταν επειδή είχε ένα ατύχημα

λοιπόν μιραντολίνα δεν είμαστε σαν τα μούτρα σου

γι αυτό να πάρεις τα μούτρα σου και να πας στο καλό και να μη μας γράφεις

δηλαδή να σταματήσεις το blogging γιατί και τόσο καιρό που το συνέχιζες βρώμιζες την μπλογκόσφαιρα με την χαιρέκακη ψυχή σου


ΥΣ : το ξέρω πως δεν το πιστεύεις αλλά χαίρομαι που είσαι καλά και δεν έπαθες τίποτα

χαίρομαι επίσης που θα σταματήσεις το blogging αν και δεν το πιστεύω ...

δεν είσαι από αυτές που κρατάνε τις υποσχέσεις τους

με λίγα λόγια μιραντολίνα δεν είσαι καθόλου κυρία

[πηγή έμπνευσης γι αυτό το ποστ στάθηκε ένα σχόλιο του artois που μου επεσήμανε το "πικρό αντίο" της μιραντό]



[*] and a professional journalist, which of course only makes matters more pathetic "
γράφει ο j95 αναφερόμενος στη Λαμπρινή Θωμά a.k.a carl bernstein ...

ένα λεπτό

από που και ως που η Λαμπρινή/carl είναι δημοσιογράφος ???

επειδή κάποιος δημοσίευσε κάποια κείμενά της χωρίς να την πληρώσει αυτό δεν την κάνει δημοσιογράφο

αυτό την κάνει στην καλύτερη περίπτωση "ψώνιο" και στη χειρότερη "ψώνιο που κάνει αμισθί τη δουλειά που αν έκαναν άλλοι ίσως και να πληρώνονταν"

μη τρελαθούμε εντελώς ....




"μεταξύ μας, απογοητεύτηκα"
γράφει η ροδιά σε σχόλια σε ποστ του καλτσόβρακου που αναφέρεται στις πρόσφατες επιστολές του Καρλ Μπέρστιν στον μονιτορούχο Παναγιώτη, που είχαν σαν αποτέλεσμα την πτώση του καθεστώτος του μόνιτορ ...

well

εντελώς μεταξύ μας ροδιά μου, έχουμε κι εμείς απογοητευτεί με την πάρτη σου εδώ και πολύ καιρό

θα έπρεπε να ντρέπεσαι τόσο για την πρόσφατη ιστορία σου στην μπλογκόσφαιρα

όσο και για τις πρόσφατες προσπάθειές σου να αποστασιοποιηθείς από τους μέχρι χθες λινκο-κολλητούς σου

δεν είναι καλό να δαγκώνεις το χέρι που μέχρι χθες σε τάϊζε λινκμπλογκς

κάνεις την μιραντολίνα να μοιάζει οριακά με σώας τα φρένας


από εδώ και στο εξής θα σε αποκαλώ με το ψευδώνυμο που σου ταιριάζει :

βουρλιά !!!


...
posted by newManifesto at 1:10 PM 14 comments




αποκλειστικό !!!

η συντακτική ομάδα του manifestogr με χαρά ανακοινώνει στην μπλογκόσφαιρα ότι πολύ σύντομα θα έχουμε στη διάθεσή μας και θα δημοσιεύσουμε ένα συνταρακτικό ντοκουμέντο

Η γνωστή Νταλίκα δίνει συνέντευξη στον Bob Woodward και αποκαλύπτει :

"Ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα!!!"


μείνετε συντονισμένοι ...

(στη φωτό που μόλις μας έστειλε το reuters ο γνωστός δημοσιογράφος την ώρα που παίρνει τη συνέντευξη από τη γνωστή Νταλίκα) ...




Monday, January 08, 2007

έκτακτο ανακοινωθέν
....

η ύποπτη μυρωδιά που βασανίζει από το πρωί το Μανχάταν οφείλεται μάλλον στις φλάτζες που έχουν κάψει οι αξιόλογοι bloggers αν και μερικοί την αποδίδουν στα λάδια που έκαψε η γνωστή Νταλίκα μετά την αποχώρηση από το monitor
posted by newManifesto at 6:08 PM



Δημοσιεύθη:
2.1.07 @ 4:35 μ.μ.
Ετικέτες:
3 σχόλια



 

Έεεεεεει, όοοοοπ!



Γλυτώσαμε από τους καρχαρίες και ξεφύγαμε από τις τίγρεις και θα μας φάνε οι νταλίκες;

Βρε ούστ!