Ας ανοίγομεν και κάνα βιβλίο...

Πότε ανακάλυψε η Oρθοδοξία ότι ο γάμος αποτελεί μυστήριο; Από θεολόγους, ανάμεσά τους ο καθηγητής της Θεολογικής και της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστήμιου Αθηνών και Γραμματέας της Ι.Συνόδου του πρώτου ελληνικού Βασιλείου, ο αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Φαρμακίδης, έχει υποστηριχθεί πως μόνον μετά το 1204, ο γάμος απέβη εκκλησιαστικό μυστήριο.

Όσον αφορά στην Βυζαντινή Πολιτεία, ο Ιλλυριός χασάπης άγιος Ιουστινιανός (Ουπράβντα), με έναν νόμο (Νεαρά οδ΄-κεφ δ΄) το 538, αναφέρθηκε στα του γάμου: Καθόρισε τρεις κατηγορίες πολιτών, τους έκλαμπρους, τους μεσαίους και τους ευτελείς. Οι πρώτοι κατοχύρωναν τον γάμο τους με συμβόλαιο, οι δεύτεροι εδήλωναν χωρίς ιερολογία παρουσία κληρικών την απόφασή τους να συζήσουν, όσο για τους τρίτους, τους φτωχούς, δεν χρειαζόταν καμμία διαδικασία. Η παρουσία των κληρικών δεν είχε μυστηριακή ούτε καν τελετουργική χροιά, αλλά εκτελούσε χρέη μαρτυρίας του γεγονότος: «…ο δε παραλαβών τρεις ή τέσσαρας των κληρικών, εκμαρτυρίαν συνιστάτω δηλούσαν ως ο δείνα και η δείνα συνηρμόσθησαν αλλήλοις».

Μόνο το 893, με έναν άλλο νόμο του αυτοκράτορα Λέοντα Στ΄, αναγνωρίστηκε ο θρησκευτικός ως μόνος νόμιμος γάμος, όχι όμως και ως μυστήριο, ενώ η γαμήλια ακολουθία καθορίστηκε επί Αλεξίου Α΄Κομνηνού (Βλ. και Φ.Κουκουλέ περί γάμου των Βυζαντινών). Η σύνδεση ιεροτελεστίας και συνάψεως του Γάμου, που διατάχθηκε με την Νεαρά 89 του Λέοντα («Μη ερρώσθαι τα συνοικέσια άνευ της ιεράς ευλογίας») ίσχυσε πολύ αργότερα και στο ελληνικό κράτος. Ασφαλώς όμως μια αυτοκρατορική διαταγή ούτε καν μια τοπική Σύνοδος, δεν μπορούν να ορίσουν ένα μυστήριο. Σύνοδος όμως και μάλιστα Οικουμενική για να θεσπίσει το μυστήριο, δεν φαίνεται να συνεκλήθη ποτέ.

Από εδώ.

1. Κανείς (δηλαδή η ΔΙΣ) δεν χρησιμοποίησε τη λέξη πορνεία ως βρισιά. Όσοι το εκλάβατε έτσι, σκεφθείτε ξανά γιατί το εκλάβατε έτσι.

2. Η πορνεία για την Εκκλησία είναι αμαρτία. (Έτσι, ούτε η λέξη “κλέφτης” είναι βρισιά κοκ.) Η πορνεία είναι αμαρτία, όπως και κάθε άλλη αμαρτία. Ζυγαριά δεν υπάρχει. Οι αμαρτίες συγχωρούνται, κάτω από ορισμένες και κατάλληλες προϋποθέσεις. Όλα αυτά κάτω από την κοσμοθεωρία της Εκκλησίας.

3. Με βάση την κοσμοθεωρία αυτή λοιπόν, κάθε σεξουαλική πράξη που δεν αποσκοπεί στη διαιώνιση του είδους, είναι πορνεία, είναι αμαρτία. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει “οικονομικό αντάλλαγμα”. Το “αντάλλαγμα” της ηδονής, είναι αρκετό για να την κάνει αμαρτία. Αυτή είναι η αυστηρή ερμηνεία. Άρα υπάρχει πορνεία και μέσα στο γάμο.

4. Με βάση την αυστηρή ερμηνεία, οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη πριν το γάμο, είναι αμαρτία. (επαναλαμβάνω: σύμφωνα με την Εκκλησία). Διότι πρώτον δεν μπορεί να αποσκοπεί στη διαιώνιση του είδους και δεύτερον επειδή η πνευματική ένωση των δύο ανθρώπων δεν έχει λάβει την ευλογία της Εκκλησίας (με τον γάμο).

5. Επαναλαμβάνω και ότι η λέξη πορνεία δεν είναι βρισιά. Ως αμαρτία, είναι δυνατόν να συγχωρεθεί. Όπως οποιαδήποτε άλλη αμαρτία. Ουδείς αναμάρτητος. Ο αμαρτωλός δεν πάει με τραίνο στην κόλαση. Υπάρχει πάντα η ελπίδα (πιθανότητα) σωτηρίας. Δεν είμαστε Προτεστάντες να καταδικάζουμε εις το πυρ το εξώτερον τον κάθε “αμαρτωλό”. Υπάρχει και η μαλακή ερμηνεία, που ενδεχομένως δέχονται ορισμένοι ιερείς, ότι λόγω των κοινωνικών αλλαγών (σπουδές, ανεργία, γάμοι σε μεγαλύτερη ηλικία, έξοδα για γάμο/δημιουργία νέου νυκοκοιριού), γίνεται “αποδεκτή” η αμαρτία (παραμένει αμαρτία, αλλά γίνεται αποδεκτή) των προγαμιαίων σχέσεων. Και συγχωρείται ευκολότερα, όταν καταλήγει τελικά στο γάμο. Έχω την εντύπωση ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, παρά τις τόσες κατηγορίες εναντίον του από αυτό εδώ το μπλογκ, ανήκε σ’ αυτήν την πτέρυγα ιερέων, που κατ’ οικονομίαν δεχόταν τη “μαλακή ερμηνεία”. Με προσοχή, αλλά αυτό το νόημα έδινε πάντα στις συνομιλίες του με νέους.

Συμπέρασμα

Ειλικρινά δε βλέπω κανένα πρόβλημα στη συγκεκριμένη φρασεολογία της ΔΙΣ. Με τη δική της κοσμοθεωρία, οι αρχιερείς χρησιμοποιώντας την εκκλησιολογική γλώσσα εξέφρασαν τη δική τους άποψη, η οποία συνάδει με αυτό που εκπροσωπούν. Ούτε έβρισαν κανέναν, ούτε είναι στο χέρι τους να περάσει ή να μην περάσει το νομοσχέδιο, ούτε τίποτα. Εξέφρασαν το αναμενόμενο, και μάλιστα θα έλεγα ότι εάν δεν εκφραζόντουσαν έτσι, εμένα θα με εξέπληκτε! Θα έπρεπε να τους ασκηθεί κριτική αν έλεγαν τα αντίθετα! Τώρα, αν κάποιος δεν δέχεται την κοσμοθεωρία της Εκκλησίας, δεν υπάρχει λόγος ούτε να παρεξηγείται, ούτε να φωνάζει, ούτε να επιτίθεται.

(...) το να λέει ότι “νομιμοποιεί ηθικά αμαρτήματα” δεν δείχνει αυτό που λες. Δε ζητάει καμία συγκατάθεση. Απλά λέει ότι “νομιμοποιεί” (δηλαδή για το κράτος, δηλαδή το κράτος επιτρέπει δια νόμου στον πολίτη) “ηθικά αμαρτήματα”. Δηλαδή κάτι που θεωρεί η Εκκλησία ως αμαρτία, το κράτος το νομιμοποιεί. Και εφιστά στην προσοχή στο ποίμνιό της. Αυτό κάνει. Απλά και ωραία. Δε χρειάζονται κραυγές.

Αν εμείς οι δύο ζούσαμε μαζί σε έναν άλλο πολιτισμό, σε μία άλλη χώρα, και κάποια στιγμή φτιάχναμε έναν “σύλλογο” ένα κάτι, οτιδήποτε (λέω “σύλλογο” γιατί πολλοί εδώ μέσα έτσι βλέπετε την Εκκλησία), και εκείνο το κράτος έκανε νόμο που επέτρεπε την κλοπή, την οποία εμείς στον “σύλλογό μας” θεωρούσαμε “βαρύτατο ηθικό παράπτωμα”, δε θα βγάζαμε ανακοίνωση ότι “το κράτος νομιμοποιεί ένα ηθικό παράπτωμα”; Για μας είναι παράπτωμα, για το κράτος εκείνο μπορεί να ήταν ή μπορεί και να μην ήταν. Αντίστοιχα, θα εκφράζαμε κι εμείς την ελπίδα και την ευχή μας να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο.

Εγώ δεν το βρίσκω κακό, ούτε περίεργο, ούτε τραβηγμένο. Έτσι εκφράζονται οι άνθρωποι και αυτά πιστεύουν.

Τηλέμαχος

- - -

Παραμύθι της χαλιμάς #1

“Ο Ιουστινιανός όπως θα δούμε, ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που θέσπισε την απλή παρουσία κληρικών σε ένα είδος γάμου, που για πολλούς αιώνες ακόμη (12ος αι.), δεν θεωρείτο μυστήριο, άρα μέχρι τότε, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ζούσαν σύμφωνα με την Σύνοδο του κ.Άνθιμου Θεσσαλονίκης, σε πορνεία..”

Ασφαλώς πρόκειται για μια γκάφα τεραστίων διαστάσεων. Συχνά σκέφτομαι πως είναι δυνατόν άνθρωποι να δημοσιοποιούν με τέτοια έπαρση εντελώς λανθασμένες πληροφορίες, χωρίς να κάνουν ένα στοιχειώδη έλεγχο. Καλά να πάθουν:

Ο Τερτυλλιανός λοιπόν που γεννήθηκε το 160, πολύ-πολύ νωρίτερα από τον …6ο αιώνα του Ιουστινιανού που οι τελούντες εν αγνοία μας λένε, γράφει για ότι τον “γάμο τον συνάπτει η Εκκλησία…και τον επισφραγίζει η ευλογία”!:

“matrimonii quod ecclesia conciliat…et consignat benedictio” (PL 1, 1302A)

Όπως γράφει ο Αμβρόσιος τον 4ο αιώνα:

“Cum ipsum conjugium sacerdotali et benedictione sanctificari oporteat” (PL 16, 984C)

Όπως γράφει ο Μ. Βασίλειος στα μέσα του 4ου αιώνα:

“Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας…προς κοινωνίας γάμου συνέλθητε, ο της φύσεως δεσμός, ο δια της ευλογίας ζυγός, ένωσις έστω των διεστώτων.” (PG 29,160)

Όπως γράφει ο Ιω. Χρυσόστομος στα μέσα του 5ου αιώνα:

“τι τα σεμνά του γάμου εκπομπεύεις μυστήρια;…ιερέας καλείν και δι ευχών και ευλογιών την ομόνοιαν του συνοικεσίου συσφίγγειν” (PG 54,443)

Και ξεκαθαρίζει έτσι ακόμη περισσότερο τις ανοησίες που γράφτηκαν από τους Ροΐδηδες και τους Λασκαράτους…Ο ευλογημένος από την εκκλησία μυστηριακός γάμος είναι πανάρχαιο χριστιανικό γεγονός.

Εκτός των παραπάνω, διασώζονται και μαρτυρίες για κάποια στοιχεία της ιεροπραξίας όπως τα δαχτυλίδια που αναφέρει ο Τερτυλλιανός, τα στέφανα τουλάχιστον από τον 4ο αιώνα που αναφέρει ο Χρυσόστομος, το νυφικό πέπλο που αναφέρει ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων.

Παραμύθι της χαλιμάς #2

“ουδέποτε καθιερώθηκε στην Ανατολική Εκκλησία ο γάμος ως μυστήριο, όπως θα δούμε, παρά μόνον την εποχή του Αλέξιου Κομνηνού…στο όνομα μιας ανύπαρκτης παράδοσης.”

Εδώ συναντάμε το πιο απίστευτο απ’ όλα: “ανύπαρκτη παράδοση” και “μη καθιέρωση στην ανατολική εκκλησία ο γάμος ως μυστήριο”!

Πως γίνεται να συμβαίνει αυτό για τον γάμο, που θεσπίζεται-δογματίζεται από την ίδια την Καινή Διαθήκη! Και μόνο η αναφορά αυτή στην προς Εφεσίους επιστολή, έφτανε και περίσευε για να τελείται άπαξ διαπαντώς ο Γάμος ως Μυστήριο.

Αλλά όχι μόνο αυτό: σε μια ολόκληρη σειρά αιώνων η παράδοση αυτή τηρείται και διαωνίζεται από σειρά πατέρων της εκκλησίας και αυτό να το παραβλέπουν οι εν λόγω κύριοι λέγοντας ότι δεν καθιερώθηκε παρά τον 12ο αιώνα!.

Κι όμως, από τον 2ο αιώνα ο γάμος ονομάζεται, χαρακτηρίζεται και πιστεύεται ως ΜΥΣΤΗΡΙΟ και η σειρά των έργων στα οποία συμβαίνει αυτό είναι πράγματι μεγάλη:

2ος αιώνας:

Ειρηναίος, PG 7,532B
Ειρηναίος, PG 7,1397A

3ος αιώνας:

Ωριγένης PG 12,643C
Ωριγένης PG 13,117A
Μεθόδιος PG 18,61B

4ος αιώνας (ενδεικτικά)

Ι. Χρυσόστομος PG 51,229 κ.ε.
Μ. Αθανάσιος PG 27,618
Μ. Βασίλειος PG 30,769Β
Γρηγόριος Θεολόγος PG 36,292Α
Αββάς Ησαΐας PG 40,1189Α
Επιφάνιος Κύπρου PG 42,113Β
Γρηγόριος Νύσσης PG 45,1060Α

5ος αιώνας

Κύριλλος Αλεξανδρείας PG 72,793Β
Θεοδώρητος Κύρου PG 82,549Α

6ος αιώνας

Προκόπιος Γαζαίος PG 87,2664B
Αναστάσιος Σιναΐτης PG 89,856B

7ος αιώνας

Μάξιμος Ομολογητής PG 91,681Α
Ιωάννης Δαμασκηνός PG 96,93Α

και αργότερα ο Φώτιος, ο Θεοφύλακτος και πολλοί άλλοι, και όλοι οι παραπάνω ΠΡΙΝ τον 12ο αιώνα!

Πως είναι δυνατόν βρε αθεόφοβοι, να αναφέρεται-δηλώνεται-χαρακτηρίζεται, επί σειρα αιώνων, έργων και πατέρων ο Γάμος ως μυστήριο, και να μας λέτε χωρίς αιδώ ότι “ο γάμος έγινε μυστήριο τον 12ο αιώνα” και μάλιστα από …ανύπαρκτη παράδοση;!

Το κερασάκι στην τούρτα…

“Καταλήγω: Η Σύνοδος να πάρει πίσω τις βρισιές της, αλλιώς ας προχωρήσουν όσοι αισθάνονται πως τους αφορά η συκοφαντική δυσφήμηση σε κοινή προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Υποθέτω πως στο τέλος του δρόμου, θα υπάρξει αν χρειαστεί και η δυνατότητα της προσφυγής σε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.”

Η ελευθερία του λόγου φίλτατοι, ισχύει για τους πάντες και όπως βλέπουμε ισχύει μια χαρά για τους δύο ονοματοκάπηλους: τον τύπου “Ροΐδη” και τον τύπου “Λασκαράτο” (πως λέμε “τύπου φρανκφούρτης”, “τυρί τύπου φέτα” κ.λπ.). Οι παραπάνω δύο συκοφάντες, διαστροφείς της αλήθειας και άσχετοι με το αντικείμενο, αν και το μόνο που γνωρίζουν είναι ο οχετός ύβρεων και η παραπληροφόρηση, απολαμβάνουν μια χαρά την ελευθερία τους την οποία θα ήθελαν πολύ αλλά δεν θα τους γίνει η χάρη να τη στερήσουν σε άλλους…

Εϊναι σαφές ότι στο διαδίκτυο το παραμύθι πάει σύννεφο. Θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που το ψέμα το μεταχειρίζονται χωρίς ενδοιασμούς και εμείς οι υπόλοιποι που έχουμε την τάση να θεωρούμε πως οι γύρω μας είναι καλοπροαίρετοι, λέμε “λες να είναι έτσι;”. Και βέβαια δεν είναι έτσι. Τίποτε δεν πρέπει να πιστεύει κανείς αν δεν ελέγξει από που προέρχονται οι πληροφορίες (αυτό ισχύει και για τις δικές μου πληροφορίες).

Πάντως, περάσαμε καλά και σήμερα…

(...)

Ο τύπου “Λασκαράτος”, πμε παραπέμπει στον Τρωιανό. Ο οποίος όμως τι λέει; Διαβάσατε;

Να σας πω εγώ: ΔΕΝ ΛΕΕΙ από πότε η εκκλησία κάνει μυστηριακό γάμο με την ευλογία ιερέα, αλλά αναφέρεται στην νομική διάσταση που ονομάζεται “σύναψη γάμου” γενικά. Γιατί να πω την αλήθεια, αν ο Τρωιανός έλεγε κάτι τέτοιο, “δυστυχώς” οι πηγές μαρτυρούν το αντίθετο και αυτές πιστεύουμε.

Και επειδή με “φτιάχνει” όταν μια πηγή όπως το online JOURNAL χρησιμοποιεί τον Γίββωνα, έναν πορωμένο αντιχριστιανό που έγραψε πριν…250 χρόνια και σήμερα όλοι τον θεωρούν μονόπλευρο και ξεπερασμένο, απαντώ στις ανοησίες του:

Κανόνας 9 της εν Γάγγρα συνόδου (μέσα 4ου αιώνα):

“Ει τις παρθενεύοι ή έγκρατεύοιτο, ώς αν βδελυκτών των γάμων αναχωρήσας, καί μή δι’ αυτό το καλόν καί άγιον τής παρθενίας, ανάθεμα έστω.”

που σημαίνει:

“Αν κάποιος μένει παρθένος ή εγκρατεύεται αποφεύγοντας το γάμο επειδή τον αποστρέφεται και όχι γι’ αυτήν καθαυτήν την ωραιότητα και την αγιότητα της παρθενίας, να αναθεματίζεται.”

Κανόνας 1 της εν Γάγγρα συνόδου:

“Ει τις τόν γάμον μέμφοιτο, και την καθεύδουσαν μετά του ανδρός αυτής, ούσαν πιστήν και ευλαβή, βδελύσσοιτο ή μέμφοιτο, ως αν μη δυναμένην εις βασιλείαν εισελθείν, ανάθεμα έστω.”

που σημαίνει:

“Αν κάποιος μέμφεται το γάμο και αποστρέφεται ή ψέγει τη γυναίκα που κοιμάται με τον άντρα της και είναι πιστή και ευσεβής, γιατί τάχα δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία των ουρανών, να αναθεματίζεται.”

Δηλ. όχι μόνο ο Γίββωνας (που ως γνωστόν …δεν ήξερε ελληνικά!) λέει σάχλες για την αντίθεση του χριστιανισμού στον γάμο, αλλά η Εκκλησία είναι αμείλικτη ενάντια σε εκείνους που θα τολμήσουν να υποτίμήσουν τον γάμο!

Και συνεχίζω για τον Τρωιανό. Με την εισαγωγική φράση του:

“Η σύνδεση ιεροτελεστίας και συνάψεως του Γάμου”

δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπήρξε άνθρωπος που να καταλάβει ότι σημαίνει πως μέχρι τότε …δεν υπήρχε ιερουργία του γάμου στην Εκκλησία!!!!!!! Η φράση “σύναψη γάμου” από τον Τρωιανό, αναφέρεται απλώς στην νομική της μορφή, αυτή που έχει για το κράτος. π.χ.

“Τη σύναψη γάμου αφορούν, αμέσως ή εμμέσως, οι εξής διατάξεις”

“Τους όρους του γάμου καθόρισε ο ΑΚ στο άρθρο 1350: «Για τη σύναψη του γάμου απαιτείται…”

“Αν ο τελευταίος αρνείται να συναινέσει, το δικαστήριο μπορεί, αφού τον ακούσει, να δώσει την άδεια για τη σύναψη του γάμου…”

“Εκτός από τα άρθρα 1350-1352 ΑΚ που αφορούν τους όρους για τη σύναψη του γάμου…”

κ.λπ. κ.λπ.

Και συνεχίζει ο φίλτατος τύπου “Λασκαράτος”:

“οι ορθόδοξοι παντρευόντουσαν χωρίς θρησκευτική τελετή…Ανάλογα θα βρεις και στην εξειδικευμένη “Ηθική και Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια”, που τώρα δεν την έχω πρόχειρη.”

Μα καλά βρε άνθρωπε. Πριν γράψεις την φράση αυτή, πήρες στα χέρια σου τη ΘΗΕ; Την διάβασες να δεις ότι λέει ΑΚΡΙΒΩΣ τα αντίθετα από αυτά που γράφεις; Άσε λοιπόν, μην κουράζεσαι. Την έχω εγώ πρόχειρη. Στον 4ο τόμο, μετά από μια αναφορά σε εδάφια από ομιλίες του Χρυσοστόμου γράφει:

“Έκ των λόγων τούτων του Χρυσοστόμου δύναται να συναχθή το συμπέρασμα ότι εις την χριστιανικήν Ανατολήν η ιερατική ευλογία παρείχετο ήδη και κατά την μνηστείαν, επαναλαμβανόμενη πάντως και κατά την τέλεσιν του γάμου, ενώ, ως φαίνεται εκ του Τερτυλλιανού, εν τη Δύσει παρείχετο η ιερατική ευλογία μόνον κατά την σύναψιν του γάμου.” (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ.4, στ. 213-214)

και παρακάτω:

“Αξιοσημείωτον είναι και το ότι, πλην των Λατίνων και αι κατά τον Ε’ αιώνα αποσπασθείσαι αιρετικοί παραφυάδες των Μονοφυσιτών και Νεστοριανών συγκαταλέγουν τον γάμον εις τα επτά μυστήρια. Ωσαύτως αρχαία ευχολόγια συμπεριλαμβάνουν μετά διαφόρων άλλων ιερουργιών και τύπους ιερολογίας του γάμου.” (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ.4, στ. 214)

και αλλού:

“Η περικοπή Εφεσ. ε’ 22 κ.έξ. και δη ο στίχ. 32 παριστά γλαφυρώς “την σύζευξιν ανδρός και γυναικός ως εικόνα της ενώσεως του Ιησού Χριστού μετά της Εκκλησίας, αποκαλούσα τον γάμον μέγα μυστήριον” (Ανδρούτσου, Δογματική, 1907, σ. 396) και είναι κατ’ εξοχήν ενδεικτική της όλης ιδιαζούσης χριστιανικής θεωρήσεως του γάμου κατά την ουσίαν και την σύναψιν αυτού. Αφ’ ετέρου και η μετέπειτα εκκλησιαστική παράδοσις υποδεικνύει εμμέσως ότι ο γάμος ως μυστηριακή πράξις έχει αποστολικήν την προέλευσιν.” (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ.4, στ. 210)

Είπατε τίποτα για…12ο αιώνα από την “εξειδικευμένη” ΘΗΕ;

Και όχι μόνο δεν υπήρχε γάμος χωρίς ιερουργία και χωρίς ιερέα, αλλά ίσα-ίσα στην αρχή τελείτο μέσα στα πλαίσια της θείας λειτουργίας όπου διαβάζονταν οι ειδικές ακολουθίες και ευχές για τον γάμο! Αντί δηλ. να γίνονται απογεύματα Σαββάτου ή Κυριακής, γίνονταν την Κυριακή το πρωί, εν τω μέσω της πιο ευλογημένης στιγμής της χριστιανοσύνης, της τέλεσης της θείας ευχαριστίας. Τόσο σημαντικός ήταν λειτουργικά ο Γάμος:

“Η ένταξη της ευλογίας του γάμου στο πλαίσιο της θ. ευχαριστίας περιόρισε την ανάπτυξη των ιδιαίτερων στοιχείων μιας ειδικής ακολουθίας του μυστηρίου του γάμου, η οποία καλυπτόταν τόσο από τις ειδικές ευχές για τον αγιασμό της εγγάμου σχέσεως, όσο και από την όλη ακολουθία της θ. Λειτουργίας. Βεβαίως, οι πρώτες απλές μορφές ευλογίας και αγιασμού της εγγάμου σχέσεως αναπτύχθηκαν με την αξιοποίηση σχετικών στοιχείων από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη“ (Φειδάς Βλ., “Εκκλησιαστική Ιστορία”, Α’, σ. 271).

Και όπως λέει η ΘΗΕ:

“Επειδή αι ακολουθίαι του Βαπτίσματος και του Γάμου ήσαν το πάλαι συνδεδεμένοι μετά του Μυστηρίου της θ. Ευχαριστίας, άρχονται αμφότεροι μετά της δοξολογικής επευλογήσεως αυτής “Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός…”. (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ.4, στ. 217)

Στα 60 περίπου από τα αρχαιότερα σωζόμενα χειρόγραφα από το Σινά το Άγιο Όρος και αλλού, υπάρχουν συλλογές ευχών και τυπικά τέλεσης γάμου αλλά δεν αναφέρονται ονόματα δημιουργών των ευχών.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
——–

Τέλος να αναφερθώ σε προνόμια πνευματικότητας. Αυτός που δεν πιστεύει, τι κόπτεται για την λειτουργική, παραδοσιακή φρασεολογία της Εκκλησίας; Είναι δυνατόν να με απασχολήσει ποτέ εμένα η αντίστοιχη φρασεολογία του ιμάμη που με λέει άπιστο ή ονομάζει την ακάλυπτη γυναίκα μιαρή ή του βουδιστή που λέει ότι θα χάσω την νιρβάνα; Δεν μπορώ να το καταλάβω…

Για την Εκκλησία, κάθε ερωτική σχέση πλην αυτής που γίνεται στον γάμο (οπότε έχει μια ωραία γυναίκα για να περνάει ερωτικά βράδια μαζί της και με την ευλογία του Απ. Παύλου…) ονομάζεται πορνεία. Τελεία και παύλα.

Είναι άλλο θέμα το αν η εκκλησία θα μπορούσε να προσαρμόσει το λεξιλόγιο (χωρίς την παραμικρή έκπτωση στα πιστεύω της) ώστε να μην απωθούν κάποιες λέξεις, αφού σήμερα ονομάζουμε κατά κόσμον την πορνεία ως επί αμοιβή σχέση. Αυτό είναι άλλο θέμα, και άλλο να λέει κάποιος ότι επειδή χρησιμοποιείς την τάδε φρασεολογία της παράδοσής σου εγώ θα σου κάνω αγωγή! Αυτά είναι αστειότητες.

Δηδρ

Δηδε, ή Δηδρ,
προβαίνεις σε προφανείς λαθροχειρίες για να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα. Αυτή είναι η τελευταία μου απάντηση.
1)Αποφεύγεις να μου πεις ποιά Οικουμενική Σύνοδος απεφάνθη πως ο Γάμος είναι μυστήριο
2)Αποφεύγεις να μου απαντήσεις. Το τυπικό της σημερινής ιερολογίας πότε καθιερώθηκε;
3)Μου παραθέτεις δυο κανόνες της εν Γάγγρα συνόδου (αυτής που ευλόγησε τη δουλεία που ποτέ δεν έπαψε να ισχύει στο ορθόδοξο Βυζάντιο), από τους οποίους με κανένα τρόπο δεν προκύπτει πως ο γάμος είναι μυστήριο:
Αντιγράφω:
“Αν κάποιος μένει παρθένος ή εγκρατεύεται αποφεύγοντας το γάμο ….να αναθεματίζεται.”

“Αν κάποιος μέμφεται το γάμο …να αναθεματίζεται.”
Από αυτό συνάγεται πως η Εκκλησία αναγνώριζε τον γάμο σαν καλό θεσμό. Ασφαλώς, δεν είπαμε πως οι άνθρωποι δεν παντρευόντουσαν. Μυστήριο όμως δεν αναφέρεται εδώ πως ήταν. Θα έπρεπε οι κανόνες να λένε το του γάμου μυστήριον κλπ
4) Ερμηνεύεις αυθαίρετα τον Τρωιανό, που λέει “Η σύνδεση ιεροτελεστίας και συνάψεως του Γάμου που συντελέσθηκε με τη Νεαρά 89 του Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού ”.
Είναι ολοφάνερο, πως μέχρι τότε η σύναψη γάμου, δηλαδή η τέλεση του γάμου, η υπόσταση του γάμου, το σύμφωνο του γάμου, όπως θες πες το, δεν συνδεόταν στο θεοκρατικό θρησκομανές θρησκοληπτικό Βυζαντινό κράτος που θεωρούσε τα θρησκευτικά δόγματα κρατικές υποθέσεις, δεν συνδεόταν καν επαναλαμβάνω με ιεροτελεστία, για μυστήριο βέβαια ούτε λόγος.
5)Ασφαλώς η Ηθική Εγκυκλοπαίδεια κάνει ότι μπορεί να κουκουλώσει το πράγμα, αλλά όποιος έχει στοιχειώδη κρίσι καταλαβαίνει. Αντιγράφω από εσένα:
@Έκ των λόγων τούτων του Χρυσοστόμου δύναται να συναχθή το συμπέρασμα ότι εις την χριστιανικήν Ανατολήν η ιερατική ευλογία παρείχετο ήδη και κατά την μνηστείαν, επαναλαμβανόμενη πάντως και κατά την τέλεσιν του γάμου…@
Σε ευχαριστώ που με απάλλαξες από τον κόπο να τρέχω στο υπόγειο για να βρώ τα σχετικά.
@εκ των λόγων…δύναται να συναχθή το συμπέρασμα@
δηλαδή από εκατοντάδες σελίδες και μαρτυρίες που έπρεπε να υπήρχαν για τον θρησκευτικό γάμο, καταφεύγει η Εγκυκλοπαίδεια σε κάποιον λόγο του Χρυσ. από όπου “δύναται να συναχθή το συμπέρασμα”, οποία διπλωματική έκφραση αβεβαιότητας, πως η ιερατική ευλογία-όχι δηλαδή κάποια τελετή και μάλιστα μυστηριακή, αλλά απλή “ιερατική ευλογία”, οποία διπλωματική υπεκφυγή, η οποία ευλογία παρείχετο στην μνηστεία και “επαναλαμβανόταν” στον γάμο. Τουτέστιν δεν υπήρχε κάτι διαφορετικό για τον γάμο, αλλά απλή ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ της απλής ΕΥΛΟΓΙΑΣ της μνηστείας. Σε ευχαριστώ και πάλι.
6)Με εντυπωσιάζει πως αποφεύγεις να απαντήσεις στα λεγόμενα του ηθικού κολοσσού που λέγεται Θεόκλητος Φαρμακίδης και μου παραθέτεις τα λεγόμενα του καθηγητή Βλ.Φειδά για να με πείσεις. Αφού είσαι τόσο εξοπλισμένος στην θρησκευτική βιβλιογραφία σε παραπέμπω στο εξής. Ο κ.Φειδάς, στις “Θρησκείες” της Εκδ.Αθηνών-1992, στο λ. Εκκλησία Αλβανίας, αναφέρει ΄για το κόκκινο πανί των Ελλήνων εθνικιστών τον θαυμάσιο Αλβανό Ορθόδοξο αρχιεπίσκοπο Φαν Νόλι πως “αυτοανακηρύχτηκε επίσκοπος” για να τον υποτιμήσει επειδή-όπως και η Εκκλησία της Ελλάδας νωρίτερα, ήθελε ανεξάρτητη αλβανική Εκκλησία. Ο ίδιος όμως ο κ.Φειδάς αυτοδιαψεύδεται και γράφει την αλήθεια στο λ.Φάν Νόλι της Πάπυρος Larusse, Μπριτάνικα, όπου αναφέρει πως χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο της Αλάσκας, χωρίς την έγκριση του πατριαρχείου. Τον ισχυρισμό περί αυτοανακήρυξης, επαναλαμβάνει και στα Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας (3.2,’03), και ο καθηγητής Σ.Κοντογιάννης. Δεν δίνω λοιπόν βάση σε θεολόγους που με περίτεχνες και αμφίσημες εκφράσεις προσπαθούν να προσαρμόσουν την πραγματικότητα στα εθνικά και εκκλησιαστικά συμφέροντα.
7)Αποφεύγεις να μου απαντήσεις για τις εκτιμήσεις της Εγκυκλ Ελευθερουδάκη, η οποία έχοντας υπ’όψιν της όλη τη σχετική βιβλιογραφία, συνοψίζει (δειλά κι αυτή αποδίδοντας το τρομερό συμπέρασμα πως μυστήριο γιοκ σε θεολόγους για να μην πάρει την ευθύνη), στο συμπέρασμα που υποστηρίζω.
Σε παραπέμπω στην μεταγενέστερη “Πάπυρος Λαρούς”-Γενική Παγκ.Εγκυκλοπαίδεια, η οποία στο λ.Γάμος (σελ.776) γράφει πως με τη Νεαρά του Λέοντος:
“η ιερολογία ωρίσθη ως συστατικόν του γάμου”. Δηλαδή μέχρι τότε η ιερολογία ΔΕΝ ήταν συστατικό του γάμου. Αποφεύγει να πει πως ορίστηκε τότε ο γάμος-μυστήριο. Αυτό έγινε προφανώς αργότερα. Τότε ορίστηκε απλά η ιερολογία, στοιχειώδης προϋπόθεση για να επακολουθήσει ο χαρακτηρισμός του μυστηρίου.
Καλή νύχτα σου.

Λασκαράτος

Η επιχειρηματολογία σου στερείται σοβαρότητας:

Πρώτα δηλώνεις ότι η ΘΗΕ είναι εξειδικευμένη και συμφωνεί με τη γνώμη σου και σε διαψεύδω. Και τώρα λες ότι η ΘΗΕ την οποία εσύ επικαλέστηκες θέλει να κουκουλώσει το πράγμα. Και φίλτατε…η ΘΗΕ αναλύει το ζήτημα σε 35 ολόκληρες στήλες, και είναι πράγματι ένα τεράστιο λήμμα με όλες τις πληροφορίες.

Τώρα σε διαψεύδω περίτρανα και με την Πάπυρος-Λαρούς-Μπιτάνικα (και είμαι σίγουρος το ίδιο θα γίνει και με του ελευθερουδάκη όταν την ξεθάψω):

Η πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα (έκδοση 2004) στο κομμάτι “Δογματική” του λήμματος “Γάμος” γράφει στις πρώτες κιόλας σειρές:

“Η Εκκλησία μάλιστα θεωρεί την παρουσία του Χριστού στον γάμο της Κανά ως σημείο εξυψώσεως του γάμου, από τον ίδιο τον Χριστό, σε μυστήριο. Γι’ αυτό ανέκαθεν η Εκκλησία τελούσε τον γάμο με ιερολογία, ως το μυστήριο με το οποίο μεταδιδόταν η Θεία Χάρη όπως μαρτυρούν τα αρχαία Ευχολόγια και οι Πατέρες.”

Είπες τίποτα για την εγκυκλοπαίδεια φίλτατε; Διάψευση και πάλι λοιπόν των ισχυρισμών σου. “Ανέκαθεν η ιερουργία στο γάμο”.

Ας πρόσεχες…

Ξύπνα “Λασκαράτος”. Δεν με ενδιαφέρει να παραδεχτείς ότι είσαι άσχετος. Έτσι ή αλλιώς το βλέπουν όλοι.

Επιπλέον, φίλτατε αν γνώριζες, θα ήξερες ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μεσω Οικουμενικής Συνόδου ορίζει ότι:

“…πάντα τον κλήρον και τον λαόν εκδιδάσκειν τους της ευσέβειας λόγους, εκ της θείας γραφής αναλεγομένους τα της αληθείας νοήματα τε, και κρίματα, και μη παρεκβαίνοντας τους ήδη τεθέντας όρους, ή την εκ των θεοφόρων Πατέρων παράδοσιν…” (Κανόνας 19 της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου)

Η Οικουμενική Σύνοδος λοιπόν ορίζει σαφώς ότι υποχρεωτικά ακολουθείται η “εκ των θεοφόρων Πατέρων παράδοση” και την παράδοση αυτή σου την παρέθεσα από τον 2ο αιώνα και την ίδια την ΚΔ που δηλώνει σαφώς ότι ο γάμος είναι μυστήριο.

Ειρηναίος, Ωριγένης, Μεθόδιος, Χρυσόστομος, Αθανάσιος, Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Αββάς Ησαΐας, Επιφάνιος Κύπρου, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλλος Αλεξανδρείας, Θεοδώρητος Κύρου, Προκόπιος Γαζαίος, Αναστάσιος Σιναΐτης, Μάξιμος Ομολογητής, Ιωάννης Δαμασκηνός, Φώτιος, Θεοφύλακτος και τόσοι άλλοι, δογματίζουν σαφώς με βάση την Οικουμενική Σύνοδο ότι Ο ΓΑΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟ και σου έφερα τις πηγές παραπάνω με τόμο και στήλη.

Και τελικά θυμίζω και πάλι:

Κάνεις ανόητη κριτική για τον Φειδά στην οποία οφείλω να μην δώσω καμμία βάση, γιατί πρόκειται για έναν έγκριτο πανεπιστημιακό και εσύ είσαι ένα τίποτα που λες διαρκώς παραμύθια και όχι μόνο αυτό, αλλά κάνεις αυτό ακριβώς για το οποίο ψευδώς κατηγορείς τον Φειδά δηλ. πισωγυρίσματα της αλεπούς:

Έγραφες αν θυμάσαι:

“οι ορθόδοξοι παντρευόντουσαν χωρίς θρησκευτική τελετή…Ανάλογα θα βρεις και στην εξειδικευμένη “Ηθική και Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια”, που τώρα δεν την έχω πρόχειρη.”

και μετά εντελώς ξεδιάντροπα, χωρίς να κοκκινίζεις που διαβάζουν τόσοι άνθρωποι γράφεις:

“Ασφαλώς η Ηθική Εγκυκλοπαίδεια κάνει ότι μπορεί να κουκουλώσει το πράγμα”

Είσαι σοβαρός με αυτά που γράφεις; Έχεις καμμία σχέση με τη σοβαρότητα και θα κρίνεις τον Φειδά ως πηγή;

Οι θέσεις σου είναι τραγικές και αντιφατικές:

- έχεις ήδη επικαλεσθεί την ΘΗΕ και έλεγες ΨΕΜΑΤΑ

- έχεις ήδη επικαλεσθεί την Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα στο θέμα της ιερλογίας και έλεγες πάλι ΨΕΜΑΤΑ

- έχεις ήδη επικαλεσθεί την δήθεν ανύπαρκτη παράδοση ενώ υπάρχει από τον 2ο αιώνα άρα έλεγες ΨΕΜΑΤΑ

- έχεις ήδη επικαλεσθεί την δήθεν ανυπαρξία εκκλησιαστικής τελετής στο γάμο ενώ βάση πηγών (ΚΑΙ ΔΙΚΩΝ ΣΟΥ) υπάρχει και αυτή από τον 2ο αιώνα και “ανέκαθεν”, άρα έλεγες πάλι ΨΕΜΑΤΑ.

Εμένα ο ρόλος μου δεν είναι να σε κάνω σοβαρό. Εγώ μπήκα για να σε διαψεύσω και απ’ ότι είδες μου ήταν και πολύ εύκολο. Απλά…να διαβάζεις περισσότερο και να λυπάσαι λίγο τονν εαυτό σου.

Χαιρετίσματα.
Θα’ μαι εδώ γύρω…

Δήδρ