Η παπάρα της εβδομάδας

- Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;

Η "ελληνικότητα" ήταν ένα ιδεολογικό κατασκεύασμα διανοουμένων του Μεσοπολέμου το οποίο δημιουργήθηκε μετά τον ανεπανόρθωτο τραυματισμό του οικουμενικού Ελληνισμού το 1922. Αντικατέστησε τον κοσμοπολιτισμό ενός Καβάφη με την τοπογραφία ενός Ελύτη, προσφέροντας έτσι αίσθημα για συνείδηση. (...)

- Τί πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.

Το κάλεσμα του κόρνου και η απάντηση του πιανου στην αρχή του 2ου κονσέρτου του Μπραμς. Είναι κάτι που εγώ έπλασα ελληνικό κι έτσι λειτουργεί έξω από συμβατικούς προσδιορισμούς.

- Αυτό που μέ χαλάει.

Η προγονολατρία που εστιάζεται στις «χαμένες πατρίδες» και η νοσταλγία για Σμύρνη, Αλεξάνδρεια και Οδησσό, που ενθαρρύνει την αδιαφορία για Ντητρόιτ, Μελβούρνη και Τορόντο.

- Ένα πρέπει που πέταξα.

Πέταξα τη σεφερική εντολή: "Δέξου ποιός είσαι. / το ποίημα... / Θρέψε το με το χώμα και το βράχο που έχεις / Τα περισσότερα σκάψε στον ίδιο τόπο να τα βρείς".

- Ο Έλληνας ποιητής μου.

Ο Dionisio conte Salamon, νόθος γιος, γεννημένος Γάλλος πολίτης, εβραϊκής καταγωγής, που έζησε σε ένα βρετανικό προτεκτοράτο μιλώτας Ιταλικά και δεν πήγε στην ελεύθερη Ελλάδα αφού την βρήκε σε Γερμανούς συγγραφεις.