Strawberry Fields
Εικόνες απίστευτης βαρβαρότητας και ντροπής, που αναμένεται να εκθέσουν σύντομα τη χώρα μας διεθνώς, εκτυλίχθηκαν χθες και προχθές με την προκλητική ανοχή και τη στάση της Αστυνομίας, στο «κράτος» της Νέας Μανωλάδας Ηλείας. Θύτες, οι πανίσχυροι οικονομικά «φραουλάδες» της περιοχής και θύματα δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές του ΚΚΕ και οι «άθλιοι» εξεγερμένοι αλλοδαποί εργάτες.
(...)
Οι αλλοδαποί εργάτες την περασμένη Παρασκευή κήρυξαν γενική απεργία στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας και αρνήθηκαν να πάνε για δουλειά αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους (αύξηση του ημερομίσθιου από τα 22 στα 30 ευρώ κ.λπ.). Επισκέφθηκαν, μάλιστα, και τον νομάρχη Ηλείας, τον οποίο και ενημέρωσαν για τα προβλήματά τους και ζήτησαν την παρέμβασή του.
Προχθές το βράδυ, στελέχη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ Ηλείας μετέβησαν στην περιοχή με σκοπό να συμπαρασταθούν στους αλλοδαπούς και να τους ενημερώσουν για τα δικαιώματά τους. Η παρουσία τους όμως δεν «άρεσε» στους παραγωγούς της φράουλας, οι οποίοι κινούμενοι οργανωμένα επιτέθηκαν και ξυλοκόπησαν άγρια τους συνδικαλιστές, αλλά και δεκάδες αλλοδαπούς που τόλμησαν να παρευρεθούν στη συγκέντρωση.
«Καλά που μας έσωσαν οι αλλοδαποί», λέει ο Χρ. Γιάνναρος.
«Ενημερώναμε τους αλλοδαπούς εργάτες γης, όταν ξαφνικά 60-70 άτομα, στην πλειονότητά τους παραγωγοί φράουλας, μαζί με Αλβανούς συνεργάτες τους, μας επιτέθηκαν και άρχισαν να μας χτυπούν. Μας πέταξαν κάτω και μας κλοτσούσαν και μας χτυπούσαν παντού. Είναι θαύμα που σήμερα ζούμε. Αποφύγαμε τα χειρότερα, γιατί μπήκαν στη μέση οι αλλοδαποί εργάτες και μας έσωσαν. Κι όλα αυτά μπροστά στην Αστυνομία, που δεν έκανε το παραμικρό για να μας προστατεύσει», λέει στην «Ε» ο Χρήστος Γιάνναρος, γ.γ. της Ν.Ε. του ΚΚΕ στην Ηλεία, θύμα του άγριου ξυλοδαρμού.
Από την Ελευθεροτυπία
Τα τρία κυβερνώντα κόμματα (το νυν, το πρίν και το κόμμα της οργανικής διανόησης) μας τονίζουν σε κάθε ευκαιρία την συμβολή των μεταναστών στην οικονομία.
Όπως το θέτει η Εθνική Τράπεζα σε μελέτη της: «Οι εισροές 1 εκατομμυρίου μεταναστών από τις χώρες της ΝΑ Ευρώπης βελτίωσαν την ελαστικότητα της εγχώριας αγοράς εργασίας και συνεπώς το δυνητικό ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης, και υποστήριξαν – μέσω της προοδευτικής ενσωμάτωσής τους στην ελληνική οικονομία – την εγχώρια ζήτηση και το ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας».
Ορίστε ένα παράδειγμα αυτής της συμβολής στην «βελτίωση της ελαστικότητας της εγχώριας αγοράς» στην πράξη. Μάζες ανειδίκευτων μεταναστών που δουλεύουν σε συνθήκες πεονίας για τους «πανίσχυρους οικονομικά φραουλάδες». Ελαχιστοποίηση του κόστους, ανταγωνιστικά προϊόντα στην «παγκοσμιοποιημένη αγορά» (μεγάλο μέρος της παραγωγής εξάγετο), βραβεία και χρηματοδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είχαμε επίσης ένα μεγάλο μάθημα πολυπολιτισμού: τα αλβανικά πρωτοπαλίκαρα των φραουλάδων εναντίων των ασιατικής προέλευσης εργατών.
Φαντάζεται μήπως κανείς προοδευτικός ότι οι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες που συρρέουν προς την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κάτι άλλο από ανειδίκευτοι εργάτες; Δεν πρόκειται παρά για μάζες εργατών προορισμένων να βοηθήσουν στην «υποτίμηση» εργασιακών τομέων που είχαν γίνει ασύμφοροι για τα αφεντικά. Αν απογυμνώσει κανείς τις διακυρήξεις περί πολυπολιτισμικότητας και το «αν όλα τα παιδιά της γης, απλώνανε τα χέρια» του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που παραμένει είναι οι γυμνές απαιτήσεις του κεφαλαίου: φέρτε μετανάστες να ανέβει η ελαστικότητα της εργασίας.
Καθώς είναι εκ των πραγμάτων αδύνατη η ελεύθερη είσοδος όλων των μεταναστών που το επιθυμούν [1], κάθε λόγος υπερ της μετανάστευσης συντηρεί στην πραγματικότητα την παρούσα κατάσταση, ενός μέγα πλήθους χωρίς δικαιώματα, χωρίς άδειες παραμονής και χωρίς διαπραγματευτικά χαρτιά, το οποίο αποτελεί μια τεράστια δεξαμενή φθηνής εργασίας. Ακόμα και η νομιμοποίηση όμως των μεταναστών, αυτό το υποτιθέμενα ριζοσπαστικό αίτημα της προοδευτικής σκέψης, δεν παύει να λειτουργεί υπερ του κεφαλαίου: ναι, μεν, το κόστος της εργασίας των μεταναστών ανεβαίνει, λόγω κατώτατου ημερομισθίου, ασφαλιστικών παροχών κλπ, αλλά ταυτόχρονα η συνολική προσφορά εργασίας αυξάνεται πληθωριστικά, πράγμα το οποίο αποτελεί, φυσικά, διαπραγματευτικό πλεονέκτημα του κεφαλαίου απέναντι σε κάθε είδους εργατικά αιτήματα.
Πιστεύει μήπως κανείς ότι τα διαλυμένα επαγγελματικά δικαιώματα της ανειδίκευτης και ημιειδικευμένης εργασίας (απλήρωτες υπερωρίες, υπάλληλοι με καθεστώς «ελεύθερου επαγγελματία», ενοικίαση εργαζομένων, απασχολήσιμοι, γενιά των 700 ευρώ, κλπ) θα αναβαθμιστούν με την ξαφνική είσοδο εκατοντάδων χιλιάδων διαθέσιμων χεριών —έτοιμων να δουλέψουν σε οποιεσδήποτε συνθήκες; Ο Μαρξ γράφει σχετικά: «Στην ολότητα τους, οι γενικές διακυμάνσεις των μισθών καθορίζονται αποκλειστικά από την αύξομείωση του αποθέματος διαθέσιμων εργατών» για να καταλήξει ότι «το σχετικό πληθυσμιακό-πλεόνασμα είναι επομένως ο άξονας στον οποίο στηρίζεται ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης εργασίας» (Το Κεφάλαιο, τόμος πρώτος).
Πέρα από την ταξική, υπάρχει επίσης η κοινωνική, η πολιτισμική και η πολιτική διάσταση. Διάλυση των ντόπιων κοινωνιών με την αύξηση της εγκληματικότητας και την δημιουργία περιχαρακωμένων γκέτο. Χρήση των μεταναστών για άμβλυνση της κουλτούρας της χώρας υποδοχής (πολιτικώς ορθά μέτρα, υποβάθμιση της εκπαίδευσης, κλπ) —αλλά και των ιδίων (π.χ. απαγόρευση της μαντήλας στην Γαλλία). Χρησιμοποίηση μεταναστών ως μοχλών «μειονοτικής» πίεσης, κλπ. κλπ. Αλλά η μετανάστευση είναι διαλυτική και για τις χώρες προέλευσης των μεταναστών: με βασικό μέρος του εργατικού δυναμικού (και βέβαια τους «εγκεφάλους» πρώτους πρώτους) στο εξωτερικό, στερούνται των δυνατοτήτων ανάκαμψης —οικονομικής, αλλά και κοινωνικής, καθώς απομένουν κυρίως τα πλέον συντηρητικά στοιχεία.
«Δικαίωμα στην μετανάστευση» δεν είναι κάτι σαν το δικαίωμα να σπουδάσεις στην Νέα Υόρκη, όπως ίσως το φαντάζονται οι προοδευτικοί τύπου Ντα Κάπο (ή οι φτωχομπινέδες αδερφοί τους, τύπου Μάνου Τσάο). Σημαίνει ό,τι και το «δικαίωμα να είσαι σκλάβος».
Η μετανάστευση, ως ιστορικό φαινόμενο με συγκεκριμένες αιτίες, δεν μπορεί να περιοριστεί με απλά πολιτικά μέτρα. Περιορισμός της μετανάστευσης σημαίνει περιορισμός των αιτιών της. Δηλαδή επανακαθορισμό της δυτικής πολιτικής απέναντι στον τρίτο κόσμο: τέλος της εκμετάλλευσης, πολιτικές ανόρθωσης και πολιτική ανεξαρτησία. Πράγμα που απαιτεί αλλαγή των ταξικών συσχετισμών και επιλογών της Δύσης και εγκατάλειψη του τωρινού προτύπου ανάπτυξης και της ιδεολογίας της προόδου. Κάτι το οποίο δεν θα ακουστεί σε κανένα «φόρουμ» —ούτε μπορούμε να το απαιτήσουμε ως διορθωτικό μέτρο από το κατεστημένο καθώς προυποθέτει την κατάλυσή του.
- - -
[1] Μπορεί κανείς βέβαια να θεωρεί ότι «όλοι οι καλοί χωράνε», και ότι επομένως δεν τίθεται θέμα ορίου στο πλήθος των μεταναστών που μπορεί να αντέξει η χώρα μας. Τον διαψεύδει όμως το ίδιο το φαινόμενο που υπερασπίζει: οι μετανάστες έφυγαν ακριβώς επειδή ήταν υπεράριθμοι στην χώρα τους, επειδή δηλαδή η οικονομία της δεν μπορούσε να τους αντέξει.
9 σχόλια:
Κάποιοι του ΚΚΕ απέδωσαν τα γεγονότα σε μεγαλοαγρότες καπιταλιστές (που παρέσυραν κάποιους αθώους Αλβανούς εργάτες να τους βοηθήσουν).
Ως προς την υπερπροσφορά εργασίας όποιος κάνει τον ανίδεο ή είναι ανίδεος ή το κάνει από ... hobby.
Το έλεγε και ένας "μεγαλοαγρότης καπιταλιστής" on camera ο αθεόφοβος: πήγε να πάρει τέσσερις εργάτες και πηδήξαν 14 στην καρότσα και δεν μπορούσε να τους διώξει μετά.
Αλλά νομίζω την ενδιάμεση λύση την έχουν έτοιμοι οι εν Ελλάδι ανθρωπιστές. Λοιπόν, θα κάνουμε όλοι κατάληψη σε μία βίλλα Μπιάνκα και θα δουλέυουμε εκ περιτροπής στον αυτοσχέδιο αυτοοργανωμένο κήπο της αυλής. Οι οικονομικές συναλλαγές θα γίνονται με ανταλλαγή προϊόντων. Και ελέω πλεονάσματος ελεύθερου χρόνου θα διοργανώνονται καθημερινά φεστιβάλ για την δικαίωση του Δαλάϊ Λάμα που γούσταρε και τους βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία παρεπιπτόντως.
"Ακόμα και η νομιμοποίηση όμως των μεταναστών, αυτό το υποτιθέμενα ριζοσπαστικό αίτημα της προοδευτικής σκέψης, δεν παύει να λειτουργεί υπερ του κεφαλαίου: ναι, μεν, το κόστος της εργασίας των μεταναστών ανεβαίνει, λόγω κατώτατου ημερομισθίου, ασφαλιστικών παροχών κλπ, αλλά ταυτόχρονα η συνολική προσφορά εργασίας αυξάνεται πληθωριστικά, πράγμα το οποίο αποτελεί, φυσικά, διαπραγματευτικό πλεονέκτημα του κεφαλαίου απέναντι σε κάθε είδους εργατικά αιτήματα."
ασφαλώς και αποτελεί, ωστόσο είναι το μόνο δυνατό μέτρο σήμερα. γιατί τα μακροπρόθεσμα μέτρα που αναφέρεις ("Περιορισμός της μετανάστευσης σημαίνει περιορισμός των αιτιών της. Δηλαδή επανακαθορισμό της δυτικής πολιτικής απέναντι στον τρίτο κόσμο: τέλος της εκμετάλλευσης, πολιτικές ανόρθωσης και πολιτική ανεξαρτησία. Πράγμα που απαιτεί αλλαγή των ταξικών συσχετισμών και επιλογών της Δύσης και εγκατάλειψη του τωρινού προτύπου ανάπτυξης και της ιδεολογίας της προόδου.") αφορούν το μέλλον και δεν είναι εφικτά τώρα. τώρα τι γίνεται λοιπόν. είτε τους πυροβολείς είτε τους στέλνεις πίσω, πράγματα μάταια και αδύνατα, είτε προσπαθείς να ελέγξεις την ποιότητα και την ποσότητα. η παραχώρηση ίσων εργατικών κ ασφαλιστικών δικαιωμάτων μπορεί να καθιστά δυσκολότερη την διαπραγμάτευση με τους εργοδότες (ή.. την αυτοσυνειδητοποίηση του προλεταριάτου και την έλευση του σοσιαλισμού), ωστόσο τουλάχιστον βάζει ένα φρένο σε ό,τι γίνεται τώρα, την υπερεκμετάλλευση των ξένων και την αναίρεση των εργασιακών δικαιωμάτων των ελλήνων. από την άλλη ένας κόσμος πολυπολιτισμού όπου όλοι θα είχαν τα ίδια δικαιώματα δε θα άρεσε ούτε στην εθνική τράπεζα ούτε στους πλούσιους Έλληνες που μιλάν εκ του ασφαλούς ή που νομίζουν ότι οι μετανάστες θα γίνουν - τη στιγμή που ούτε καν οι Έλληνες είναι - οπαδοί του διαφωτισμού, εχθροί της μαντίλας, των φόνων τιμής κ.λπ.
Πράγμα που απαιτεί αλλαγή των ταξικών συσχετισμών και επιλογών της Δύσης και εγκατάλειψη του τωρινού προτύπου ανάπτυξης και της ιδεολογίας της προόδου.") αφορούν το μέλλον και δεν είναι εφικτά τώρα. τώρα τι γίνεται λοιπόν. είτε τους πυροβολείς είτε τους στέλνεις πίσω, πράγματα μάταια και αδύνατα, είτε προσπαθείς να ελέγξεις την ποιότητα και την ποσότητα.
η παραχώρηση ίσων εργατικών κ ασφαλιστικών δικαιωμάτων μπορεί να καθιστά δυσκολότερη την διαπραγμάτευση με τους εργοδότες (ή.. την αυτοσυνειδητοποίηση του προλεταριάτου και την έλευση του σοσιαλισμού), ωστόσο τουλάχιστον βάζει ένα φρένο σε ό,τι γίνεται τώρα, την υπερεκμετάλλευση των ξένων και την αναίρεση των εργασιακών δικαιωμάτων των ελλήνων.
Συμφωνώ, τα μακροπρόσθεσμα τα αναφέρω περισσότερο ως στοχεύσεις του κινήματος και όχι ως άμεσα αποδοτικές πραγματικότητες. Χωρίς όμως μια τέτοια στόχευση δεν έχεις μπούσουλα ούτε για τα καθημερινά και μικρά. Πλαίσιο διεκδικήσεων, δηλαδή. (Γιατί έχουμε φτάσει οι απώτατες στοχεύσεις της "αριστεράς" να είναι ρεφορμιστικές πολιτικές του κώλου, καθόλα συμβατές με τα σχέδια του κεφαλαίου, οι οποίες παρουσιάζονται και ως επαναστατικές —λόγους μακράς πνοής δεν λένε πλέον, ούτε τολμάνε να ψελίσουν λέξεις όπως τάξεις, εκμετάλλευση, κλπ).
Στο καθημερινό πλαίσιο, ασφαλώς θα πρέπει να υπάρξει έλεγχος της εισροής, να εξισωθούν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις όσων μεταναστών πληρούν τα κριτήρια παραμονής, κλπ.
Και βεβαίως μπορεί η εξίσωση των μισθών να παραμένει προς όφελος του κεφαλαίου, αλλά στην παρούσα φάση είναι επίσης προς όφελος όλων των εργατών, αφού αν και πληθωριστική (σε σχέση με την προ μεταναστών περίοδο), δεν παύει να θέτει ένα συλλογικά διαπραγματεύσιμο και οριοθετημένο πλαίσιο.
Απομένει βέβαια το ερώτημα, αν οι μισθοί των μεταναστών εξισωθούν με αυτούς τον ντόπιων, γιατί θα προτιμηθούν; Είτε το πλεονέκτημα από την πλευρά του κεφαλαίου —ώστε να τους προτιμήσει— θα βρίσκεται στο σπάσιμο εργασιακών σχέσεων (απεργοσπάστες, απλήρωτες υπερωρίες, "ευελιξία", ένταση εργασίας, κλπ) είτε δεν θα υπάρχει κανένα πλεονέκτημα, άρα θα προτιμούνται οι ομοεθνείς, πιο καλά εκπαιδευμένοι κλπ ντόπιοι. Σε κάθε περίπτωση —και υποθέτωντας ότι η αταξική κοινωνία αργεί ακόμα— είναι φανερό ότι η παρουσία των μεταναστών λειτουργεί εναντίων των διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων των εγχώριων εργατών (ως αυτό το "industrial reserve army" που έλεγε ο Μαρξ) .
Μα πως το δουλευε αυτό το γραπτό αγγλικό αυτός ο Μαρκς (εν Σπενσερ;). Αλλο πιραγμα!
Ενώ συζητάμε "μακροσκοπικά" για το φαινόμενο, σύμφωνα με τον Πάκη Παυλόπουλο 350 την μέρα περνάνε τα σύνορα, ήτοι μιά μυριάδα τον μήνα, ή αλλέως μια Λάρισα τον χρόνο!
Άρα χαιρέτα τη την κουβέντα για Ασφαλιστικό, Παιδεία και Πρόνοια!
Στο μεταξύ, οι δουλέμποροι της δεξιάς με σύμμαχους τους ανόητους της αριστεράς, όχι μόνο δεν ψάχνουν για λύση, αλλά αγωνίζονται χρόνια τώρα για την ενίσχυση αφ’ ενός, αποδοχή αφ’ ετέρου της λαθρομετανάστευσης. Άμεση και έμμεση διαφήμιση, απίστευτη χρηματοδότηση της επικοινωνίας του ζητήματος και όχι της ανακούφισης των αναξιοπαθούντων, Σόροι, Γκέϊτζ, ΟΗΕδες και άλλοι «δημοκράτες» ανοιχτοκοινωνικοί με προεξάρχοντες δυστυχώς τους υπαλληλάκους της νεοφιλελεύθερης συμμορίας που ηγεμονεύει την χώρα (Υπουργεία, Γραμματείες, συνήγοροι κλπ), επιβάλλουν τούμπες στην κοινή λογική και τη γλώσσα.
Εδώ και λίγους μήνες, για παράδειγμα, εντελώς ξαφνικά αλλά και μαζικά, εισάγεται στη επικοινωνία η λέξη «πρόσφυγας» αντί της «οικονομικός μετανάστης» που χρησιμοποιείτο μέχρι πρόσφατα. Η πρόθεση της «πολιτικής ορθότητας» είναι προφανής! Αφού δεν πείθει η αναγκαιότητα αποδοχής του συνόλου της μετανάστευσης για οικονομικούς λόγους, αφού δεν πείθει η δήθεν αδυναμία αποτροπής της εισβολής, γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει ότι και να πουν οι «ορθοί», θα το παρουσιάσουμε σαν αναπόφευκτη υποχρέωσή μας να δεχθούμε τους «πρόσφυγες» βάσει των συμφωνιών που έχουμε υπογράψει αλλά και της υπεράσπισης των κυνηγημένων. Έτσι περιέργως έχουμε ένα εκατομμύριο πρόσφυγες νατοϊκούς Αλβανούς ουτσεκάδες, κάτι εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες ευρωπαίους (Βούλγαρους και Ρουμάνους), άλλους τόσους Ουκρανούς, Γεωργιανούς και Ρώσους.
Ο ευτελισμός εννοιών και λέξεων αναπόφευκτος.
@Μιραντολίνα
χαχαχα, το αγγλικό μου έμεινε από τους marxists.org που έψαχνα το σχετικό εδάφιον. Δυστυχώς δεν το σπρέχεν το γερμανικό.
@Γρηγόρης
μεγάλο θέμα, στο οποίο πρέπει να επανάλθουμε (λες και αν επανέλθουμε εμείς οι καμμία σαρανταραία, θα αλλάξει κάτι, αλλά έστω).
Εντωμεταξύ την απάτη με τις "χώρες υποδοχής" της Ε.Ε σήμερα την συνειδητοποίησα...
Ο μόνος λόγος που δεν ξερνάω με τις μαλακίες που γράφεις είναι επειδή μπρόστα μου είναι οθόνες και πληκτολόγια και δεν έχω φράγκα 2-3 φορές την εβδομάδα να τα αλλάζω.
Γκαρσόν, ένα emetostop γρήγορα.
Ο μόνος λόγος που δεν ξερνάω με τις μαλακίες που γράφεις είναι επειδή μπρόστα μου είναι οθόνες και πληκτολόγια και δεν έχω φράγκα 2-3 φορές την εβδομάδα να τα αλλάζω.
Περιμένουμε εναγωνιωδώς να ακούσουμε την εμπεριστατομένη σου πολιτική στρατηγική πάνω στο θέμα.
Άσε με να μαντέψω: ανένδοτος ταξικός αγώνας εργατών-μεταναστών, ώστε να τον πιεί η αστική τάξη και να επέλθει η αταξική κοινωνία.
θα προτιμούσα για τίτλο το "φράουλες και αίμα". Αίμα φτύνουν αυτοί οι ταλαίπωροι εργάτες εκεί πέρα...
Μου αρέσει πάντως, που ενημερώθηκε ο νομάρχης. Προφανώς ο άνθρωπος δεν γνώριζε τίποτα. Όπως και οι εν Αθήναις πολιτικοί...