Il ya trop d'argent, Aris

Ποιός είπε ότι οι πνευματικοί άνθρωποι σιωπούν;

Μια χαρά είναι οι άνθρωποι, και αν δεν μιλάνε για τα ασήμαντα προβλήματα που ενοχλούν τον μέσο έλληνα, είναι παραταύτα πάντα έτοιμοι να προστατεύσουν τον απλό πολίτη που διώκεται.

Να, δείτε αυτή την είδηση:

Αυτή είναι η ελληνικη μεγαλοαστική τάξη

Απαντήθηκε με την αρμόζουσα ιερή αγανάκτηση των πνευματικών μας ανθρώπων —και τι ανθρώπων, διαλεκτοί ένας ένας:

Επιστολή συμπαράστασης από 200 έλληνες πολίτες

Τα είπες όλα και έμεινες...

Διαβάστε τα και εσείς, εδώ.

Athens Biennale

Στην μπαλαφάρα την φερόμενη ως "αθηναϊκή biennale" τα περισσότερα έργα συνιστούν αυτό που εμείς, οι θεράποντες της τέχνεως, ονομάζουμε "μια απ' τα ίδια".

Ένα από τα λίγα που διασώζονται είναι "Ο Σωκράτης πίνει το κώνειο" του Στέλιου Φαϊτάκη. Με γνώσεις της εντόπιας και της ξένης σύγχρονης σκηνής αλλά και εντόπιων και ξένων παραδόσεων, χωρίς κόμπλεξ και βλαχοδημαρχισμούς, τολμάει και μιλάει για πράγματα που ζήσαμε και ζούμε στην σουρεαλιστική μας πόλη και όχι για το αστικό κενό του Σουηδού στελέχους πολυεθνικής.

Απόσπασμα από το έργο (το οποίο καταλαμβάνει τέσσερις τοίχους του εκθεσιακού χώρου):



Εδώ θα βρείτε την σελίδα του ζωγράφου στο MySpace.

Διαρκής μεταρρύθμιση (της υπομονής μας)

Μετά την "διαρκή επανάσταση", η "διαρκής μεταρρύθμιση". Πρόκειται για την σελίδα της Αμερικάνικης Πρεσβείας μιας χαλαρής παρέας ανεξάρτητων δημοσιογράφων και διανοούμενων.

Για να ικανοποιήσετε τις διανοητικές σας ανάγκες θα βρείτε ανθολογημένα κείμενα από Μπίστη και Μανδραβέλη εως Καμπύλη και Ηρακλειδή. Μην χάσετε επίσης το κείμενο φωτιά του Γιόσκα Φίσερ (ο Κον Μπεντίν δεν ευκαίρισε).

Όλα αυτά τα ωραία, εδώ.

Αρμενίσματα...

Αντιδράσεις και σχόλια περί της αποφάσεως του αμερικανικού Κονγκρέσου να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

[Φιλοξενούμενο κείμενο]

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ


ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Και μη χειρότερα...

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε...

για να σας πάρουμε παρέα στο πιο όμορφο ταξίδι της ζωής μας. Το ετοιμάζουμε κοντά ενάμισυ χρόνο. Διάβασμα, μουσικές, καϋμοί, αναβολές, και πάλι απ την αρχή...



Είπαμε ότι θα ήταν καλύτερα αυτό το ταξίδι να γίνει ένα χωριστό ευλόγ. Και το στήσαμε εδώ -- ελπίζοντας ότι θα είναι το πρώτο από μια σειρά εξερευνήσεων εκεί που γεννήθηκαν οι μουσικές του κόσμου.



Καλό μας ταξίδι -- Από σήμερα και ως τα τέλη Αυγούστου, θα τα λέμε εδώ.

Οι προοδευτικοί, οι συντηρητικοί και η γλώσσα

Αντί να κάθεστε εδώ να χαζεύετε, διαβάστε το έξοχο κείμενο εδώ:

Ἄγγελος Ἐλεφάντης καὶ Σπύρος Μοσχονᾶς

Τα δικά μας θα τα πούμε αργότερα, λόγω ανωτέρας βίας.

Φιλάκια!