Διαρκής μεταρρύθμιση (της υπομονής μας)

Μετά την "διαρκή επανάσταση", η "διαρκής μεταρρύθμιση". Πρόκειται για την σελίδα της Αμερικάνικης Πρεσβείας μιας χαλαρής παρέας ανεξάρτητων δημοσιογράφων και διανοούμενων.

Για να ικανοποιήσετε τις διανοητικές σας ανάγκες θα βρείτε ανθολογημένα κείμενα από Μπίστη και Μανδραβέλη εως Καμπύλη και Ηρακλειδή. Μην χάσετε επίσης το κείμενο φωτιά του Γιόσκα Φίσερ (ο Κον Μπεντίν δεν ευκαίρισε).

Όλα αυτά τα ωραία, εδώ.

Απωθημένες αλήθειες

Γράφει ο Άρης Δαβαράκης:

Ποτέ δεν πάψαμε εμείς οι άνθρωποι να κάνουμε πολέμους και να διεκδικούμε πράγματα που θα βελτιώναν την καθημερινή μας ζωή. Γίνονται πόλεμοι για τα πετρέλαια και τούς υδατινους πόρους, για τα συμφέροντα και τί ανάγκες του παγκόσμιου σύχγρονου καπιταλισμου. Για το πετρέλαιο ας πούμε. Θέλουνε οι Αμερικάνοι και οι Δυτικοί και οι Ρώσσοι να εξασφαλίσουνε πετρέλαιο. Ποιός το καταναλώνει; Το πίνει ο Μπούς για long drink; Μπά. Εμείς εδω με τί τζιπάρες μας και τούς καυστήρες μας και τίς απίστευτες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνουμε το ρουφάμε αχόρταγα. Και αν αύριο μας πούνε “δεν έχει πετρέλαιο” τι θα κάνουμε; Θα την πέσουμε στην οποιαδήποτε κυβερνηση τοπικά και στο παγκόσμιο σύστημα που μας άφησε ακάλυπτους.

Πείτε με όσο αντιδραστικό θέλετε: Θέλουμε να φοράμε ρούχα που τα φτιάχνουνε πεινασμένοι άνθρωποι για ένα κομμάτι ψωμί εκεί που τα εργατικά χέρια δεν είναι απλώς φτηνά, είναι σχεδόν τζάμπα - και συγχρόνως να τσιρίζουμε για την αδικία που υπάρχει στον κόσμο. Τα θέλουμε όλα. Ολα όσα καταστρέφουν το περιβάλλον, όλα όσα δημιουργούν καρκίνους, όλα όσα παραγονται μέσα απο την φριχτή εκμετάλευση των φτωχών συνανθρώπων μας στην Αφρική και τη Ασία. Αλλά είμαστε και “προοδευτικοί” - φτάνει να λειτουργούνε όλα άψογα και ν΄ανοίγει αυτόματα η πόρτα του γκαράζ μόλί πλησιάζουμε το νεόδμητο οικογενειακό μας μέγαρο.

Συμπληρώνουμε με ένα παλαιότερο κείμενο, γραμμένο την επομένη του κτυπήματος στους διδύμους πύργους:

Κι από τί θεωρίες και τα βιβλία -που κατά βάσι τα περιφρονώ - προτιμώ να βλέπω και ν ακούω την γνώμη των ανθρώπων - την πηγή δηλαδή. Σήμερα συζήτησα σε λίστες και πίνακες ανακοινώσεων ώρες πολλές με αμερικανούς. Η κατάστασί τους είναι τραγική.

Κατ αρχάς να πω ότι τους πάω κατά την έκφρασι του Χριστοδούλου. Είναι απλοί, συναισθηματικοί, εξωστρεφείς, έξυπνοι, - παρα τα αφελώς λεγόμενα - και αγαπούν την ελευθερία, αναγνωρίζουν την γενναιότητα, εκτιμούν την αυτοθυσία και την προσφορά, παραμένουν βαθύτατα δημοκρατικοί. Επίσή είναι ειλικρινείς.

Λοιπόν, είναι αδύνατον να αντιληφθούν τα αίτια του κακού που τούς βρήκε - το οποίο είναι όντως μεγάλο - ενας στιγμιαίος πόλεμος με αμέτρητα, χιλιάδες θύματα. Πριν απ όλα, σημειολογικώς, κατάλαβα: αισθάνονται ευνουχισμένοι. Οι δίδυμοι πύργοι ψηλοί μέχρι τα σύννεφα με 50.000 εργαζομένους - ειρωνία: σώθηκαν μόνο οι καπνιστές που είχαν βγει από το κτίριο για μιά κλεφτή τζούρα - στην πραγματικότητα των συμβόλων ήσαν οι όρχείς τή υπερδύναμή, όρχείς και πέη τεχνολογίας και οικονομίας ταυτόχρονα. Τα σήμαντρα τή επιτυχίας αλά αμερικάνα - οι πύργοι τή Βαβέλ. Και τους τα κόψανε σύρριζα. Θα τους ξαναχτίσουμε πιό ψηλούς, είπε ο Μπούσή - ξέρει τι λέει κι αισθάνεται τον συμβολισμό.

Επί τή ουσίας: ... δεκάδες οι ελληνικές συζητήσείς και σ όλες και απ όλους ακούω τήν εξής απίθανη μπαρούφα. Οι Αμερικανοί - ο λαός - πρέπει να αντιληφθή τίς αιτίες - και η κύρια αιτία είναι η πολιτική των κυβερνήσεών του. Με άλλα λόγια - οι Αμερικανοί είναι ηλίθιοι.

Δεν είναι. Γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν. Γνωρίζουν την βαρβαρότητα, το μίσος, την τυφλή βία. Βλέπουν τα βομβαρδισμένα σχολεία στην Γιουγκοσλαβία τρώγοντας ποπκόρν - όμως καταλαβαίνουν. Και κυριολεκτικά μισούν όποιον αποκαλύπτει την αναλογία - η οποία είναι ταυτόχρονα και η ιστορική τους μνήμη. Αναγνωρίζουν με άλλα λόγια, στίς πράξείς και τα έργα των τρομοκρατών, τίς δικές τους πράξεις και τα δικά τους έργα και τρομοκρατούνται. Δεν είναι αφελείς, ούτε αθώοι. Παριστάνουν μόνο τους αφελείς και τους αθώους - γιατί μόνο έτσι μπορούν να επιζήσουν. Το φράγμα της τεχνολογίας που τους χωρίζει από την ανθρωποφαγική αγριότητα είναι λεπτό σαν ρυζόχαρτο - το ξέρουν κι αυτό. Στα κινηματογραφικά έργα τους, την ώρα που το τέρας κυνηγάει τον ήρωα, την ώρα εκείνη το αυτοκίνητο δεν
παίρνει μπροστά, το ηλεκτρικό δεν ανάβει - οταν πλησιάζει το σκοτάδι η τεχνολογία τους εγκαταλείπει.

Γι αυτό και η απάντησί τους θα ναι τρομερή, βίαιη, τυφλή - δεν μπορούν να κάνουν αλλοιώς. Αν δεν απαντήσουν έτσι, θα διαλυθούν - κι αυτό ισχύει για όλον τον δυτικό κόσμο.

Η διαπίστωση αυτή είναι ένα μόνιμο και σταθερό μοτίβο στί τέχνες τους - την ζωγραφική, το μυθιστόρημα, τον κινηματογράφο.

Δεν μου έκανε λοιπόν μεγάλη εντύπωσι όταν διαπίστωσα στίς σημερινές συζητήσείς μου,πως ακόμα και οι πιό μορφωμένοι και καλλιεργημένοι απ' αυτούς, κατά βάθος πιστεύουν στην ανωτερότητά τους, στο πρωτείο τους έναντι όλων των άλλων ανθρώπων τή γή - και συνακόλουθα, οι τρομοκράτες δρούν από φθόνο και μίσος. Φθόνο για τί επιτυχίες τους, τα καλά τους, τί ελευθερίες τους, τα αγαθά τους, τί γυναικάρες τους, τα γρήγορα αμάξια τους. Για όλα αυτά δηλαδή που χρησιμεύουν στους ίδιους σαν προσωπεία, πίσω από τα οποία κρύβουν την δική τους βαρβαρότητα που συνεχώς τους απειλεί.

Οσο για τους τρομοκράτες. Μπορεί να χουν όλα τα δίκαια με το μέρος τους, ο καθένας με 70 νεκρούς στην οικογένειά του, να βρίσκονται εν βρασμώ ψυχής, απελπισμένοι, σε αδιέξοδο, κατατρεγμένοι και σφαγμένοι - συμφωνώ σ όλα. Ομως δεν πας σε αντίποινα να σφάξή την οικογένεια του ενόχου - την γυναίκα, την πεθερά και τα παιδιά του όπως κάνανε αυτοί. Κτηνωδία σκέτη. Το έκαναν πρώτοι τα σημερινά θύματα. Χαίρω πολύ. Να που γίναμε ίδιοι κι όμοιοι.

Α. Φαρμάκή

Στον ιστό τον κομμάτων

Μπορεί η χώρα να μην είχε ποτέ της τεχνολογική πολιτική, δηλαδή συγκεκριμένη στρατηγική για την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών στον δημόσιο και τoν ιδιωτικό τομέα, απέκτησε όμως, όψιμα, τεχνολογικούς πολιτικούς. Όχι, δεν μιλάμε για βιονικούς πολιτικούς άνδρες, μείξη ανθρώπου και μηχανής (το πλησιέστερο που πλησιάσαμε σε κάτι τέτοιο ήταν η μετά-Χέρφιλντ περίοδος του “σιδερένιου” Ανδρέα Παπανδρέου). Θέμα μας σήμερα είναι η τελευταία λέξη της μόδας στα κόσκινα, η προεκλογική αξιοποίηση του διαδικτύου.

Σύμφωνα με τις πλέον αξιόπιστες εκτιμήσεις, πάνω από μισό εκατομύριο συμπολίτες μας χρησιμοποιούν το διαδίκτυο καθημερινά, είτε επειδή αποτελεί απαραίτητο εργαλείο για την εργασία τους, είτε επειδή θα έκαναν τα πάντα για να μην ανοίξουν κάνα βιβλίο. Με εισόδημα μέσο προς ανώτερο, μορφώση ανώτερη του μέσου όρου (από σχολές Αμαράντου και άνω) και πολιτική συγκρότηση επιπέδου βρούβας, είναι φυσικό τα κόμματα να εποφθαλμιούν την εκλεκτή αυτή μερίδα ενεργών πολιτών. Πράγματι, σε μια εποχή όπου οι προεκλογικές συγκεντρώσεις μετά βιας συγκεντρώνουν ελάχιστους φανατικούς, οι πολιτικές εφημερίδες αγοράζονται με μόνο κριτήριο την ποιότητα του συνοδευτικού DVD και οι τηλεοπτικές διαφημίσεις αδρανοποιούνται χάρη στο ζάπινγκ, το διαδίκτυο αναβαθμίζεται στην σύγχρονη Αγορά, το τελευταίο καταφύγιο του παλλόμενου πολιτικού λόγου. Για παράδειγμα, ο δικτυακός τόπος του Μίμη Ανδρουλάκη (www.mimisandroulakis.gr).

Ο μεγάλος πολιτικός μας αποδέχεται στην ιστοσελίδα του με μια ηλεκτρονική έκδοση του προεκλογικού του φυλλαδίου, μόττο του οποίου είναι το εμπνευσμένο σύνθημα “Πράσινο, Κόκκινο, ένα νέο νόημα για το γαλάζιο”. Όπως καταλαβαίνετε, γαλάζιο είναι η Ελλάδα, πράσινο είναι το ΠΑΣΟΚ και η φύση, ενώ το κόκκινο αντιπροσωπεύει την κοινωνική δικαιοσύνη, το βλέμμα “αυτών που δεν γεννήθηκαν στην ηλιόλουστη όχθη της ζωής”. Όπως ο Μίμης, δηλαδή, ο “γιός φτωχού τσαγκάρη και μοδίστρας”. Όπως μας πληροφορεί το φυλλάδιο: “‘Μίμης Ανδρουλάκης’ δεν είναι μόνο η νέα σκέψη, η νέα τεχνολογία, η ιστοσελίδα στο internet, www.mimis.gr! Είναι η ρίζα, η παράδοση, η μαντινάδα, το λαϊκό τραγούδι”. Το φυλλάδιο κοσμεί φωτογραφία στην οποία ο Μίμης, ξυπόλυτος και φορώντας ένα λινό άσπρο πουκάμισο, ξυγγράφει σε απόμακρο νησί του Αιγαίου. Ξαπλωμένος μεγαγχολικά στο πλαϊ του, ο πιστός του σκύλος. Διατηρεί, βεβαίως, και ιστολόγιο (ο Ανδρουλάκης, όχι ο σκύλος).



Η σελίδα της Ντόρας Μπακογιάννη (www.dorabakoyannis.gr) μας υποδέχεται με ένα βιντεάκι, όπου πλάνα της υπουργού σε εγκαίνια, γάμους, βαφτίσια, συνέδρια και αθλητικές οργανώσεις δένουν αρμονικά με τη μουσική της Βανέσα Μέι. Στην ενότητα “τελευταία νέα” μαθαίνουμε ότι “η Ντόρα Μπακογιάννη είναι η μοναδική Ελληνίδα που περιλαμβάνεται στην περίφημη λίστα του περιοδικού «Forbes» με τις 100 ισχυρότερες γυναίκες του πλανήτη μας. Για δεύτερη συνεχή χρονιά, η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας φιγουράρει στη λίστα με τις πιο ισχυρές γυναίκες της γης...”. Η κυρία Μπακογιάννη, η Κοντολίζα Ράις και η Ισραηλινή Τζίπι Λίβνι “είναι οι μοναδικές γυναίκες υπουργοί Εξωτερικών που περιλαμβάνονται στη λίστα”.

Η σελίδα του Γιώργου Παπανδρέου (www.papandreou.gr), από την άλλη, σε υποδέχεται σε αψεγάδιαστα αγγλικά, με μια διακύρηξη προς τον ελληνικό λαό: “Fellow citizens, This summer, our nation has suffered many wounds. Deep wounds for Hellenism and our history. Injured families have lost their loved ones, their houses, and everything they owned”. Ο υπομονετικός επισκέπτης της ιστοσελίδας δεν θα αργήσει να ανακαλύψει τον σύνδεσμο προς την ελληνική της εκδοχή. Η παρατυπία της απεύθυνσης στα αγγλικά εξηγείται εύκολα, αφού, λόγω του διεθνούς κύρους του κ. Παπανδρέου, είναι χιλιάδες οι επισκέπτες από όλο τον κόσμο που αναζητούν καθοδήγηση και στήριγμα στο λόγο του, με πρώτους από όλους τους συντρόφους του στην Σοσιαλιστική Διεθνή, της οποίας ηγείται.

Αν η τυπική διαδικτυακή παρουσία των κατεστημένων πολιτικών κουράζει, πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι κινήσεις και τα κινήματα “από την βάση” που αναπτύσσονται κυρίως στο χώρο των ιστολογίων. Κυριότερο παράδειγμα, η περίπτωση της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (www.greekliberals.net), η οποία από μια καφενειακού επιπέδου διαδικτυακή σύναξη φιλελεύθερων κατόρθωσε σε μικρό χρονικό διάστημα να γίνει καφενειακού επιπέδου υποψήφιος σχηματισμός φιλελεύθερων, για τον οποίο, όπως μας πληροφορούν “έχουν εκφραστεί θετικά” ο Στέφανος Μάνος και ο Α. Ανδριανόπουλος.

Πέρα από τις σελίδες και τα ιστολόγια, η νέα μόδα θέλει τους υποψήφιους να μεταδίδουν το μήνυμα τους μέσω μικρών διαδικτυακών βίντεο. Για παράδειγμα, η Έφη Σαρρή του ΛΑ.Ο.Σ, η οποία εν μέσω χορευτικών και ρυθμικής υπόκρουσης μας προσκαλεί: “Σταυρώστε με, σταυρώστε με, στα χέρια σας σηκώστε με”. Αντίστοιχα υψηλό επίπεδο διατηρούν τα βιντεάκια του Παναγιώτη Βρυώνη (rec-on.blogspot.com), συμβούλου σε θέματα διαδικτυακών μέσων του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος σχολιάζει την πολιτική επικαιρότητα με το προσωπικό του στυλ. Σημαντική είναι επίσης η συνεισφορά στον πολιτικό διάλογο του ιστολογίου “Πολιτικό Blog” (politikoblog.gr), το οποίο έχει ήδη πάρει συνέντευξη από την κα. Μπακογιάννη, τον κ. Αλαβάνο και άλλους εξέχοντες πολιτικούς. Ερωτηθείς γιατί επέλεξε να μιλήσει με την κα. Μπακογιάννη, ο κάτοχος του ιστολογίου έδωσε μαθήματα δημοσιογραφικού κριτηρίου, απαντώντας πως “έχει άλλη βαρύτητα να ρωτάς ένα πρόσωπο που είναι υπουργός και από τα βασικά στελέχη της κυβέρνησης παρά να ρωτάς έναν απλό υποψήφιο σε κάποια περιφέρεια”.

Σε κάθε περίπτωση, και παρά τις όποιες υστερήσεις, το διαδίκτυο αναμένεται να διαδραματίσει τόσο στην παρούσα φάση όσο και στο μέλλον ένα ολοένα σημαντικότερο πολιτικό ρόλο. Όπως γράφει στην καθημερινή ο έγκριτος Πάσχος Μανδραβέλης, “[μέσα από το διαδίκτυο] κάθε πολίτης μπορεί να ανακρίνει τον πολιτικό για οποιοδήποτε θέμα θέλει. Aρχίζει να μετέχει της πολιτικής διαδικασίας χωρίς φράγματα και ενδιάμεσους. Δεν είναι άραγε αυτό το ζητούμενο της Δημοκρατίας;”. Μέγιστο μάθημα ολιγαρκείας.

Από την εφημερίδα "Ρήξη"

Αρμενίσματα...

Αντιδράσεις και σχόλια περί της αποφάσεως του αμερικανικού Κονγκρέσου να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων...

Μετάφραση σε απλά ελληνικά της διακύρηξης των Οικολόγων για το βιβλίο ιστορίας

Νίκησε το βιβλίο της υστερίας

Στη σύγχρονη πυρά παραδόθηκε πια το περίφημο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού, που συσπείρωσε εναντίον του ένα ευρύτατο διακομματικό λόμπυ και επηρέασε σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης.

Τελικά, ο μόνος «συνωστισμός» ήταν αυτός στα τηλεοπτικά παράθυρα, πρακτική που έδωσε ούριο άνεμο στα πανιά του ακροδεξιού ΛΑΟΣ και ήταν αυτός που άφησε έξω από τη Βουλή την Υπουργό Παιδείας παρά οι φοιτητικές κινητοποιήσεις. Αυτό το μήνυμα πήρε η κυβέρνηση Καραμανλή που υπακούοντας στις εξωθεσμικές απαιτήσεις και καταπατώντας την εκπαιδευτική διαδικασία -παρά και τις αλλαγές που έγιναν αποδεκτές από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και τη Συντακτική Ομάδα- έστειλε το βιβλίο στα αζήτητα.

Αμαν πια με τις "εξωθεσμικές απαιτήσεις" του καθενός να έχει άποψη περί του τι θα διδάσκονται τα παιδιά του και να την εκφράζει, καταψηφίζοντας πχ. την Υπουργό Παιδείας. Ζήτω οι θεσμοι.

Η αντιπαράθεση αυτή, όμως, δεν είναι καινούργια. Είχε εμφανιστεί και στο παρελθόν με αφορμή τη συγγραφή άλλων διδακτικών βιβλίων που κρίθηκαν «αντεθνικά» ή ακόμη και «αντιχριστιανικά» και αποσύρθηκαν.

Πιστεύουμε πως οι διάφοροι υπερπατριώτες έμποροι της ευαισθησίας των πολιτών που κινητοποιήθηκαν για την απόσυρση του βιβλίου, με την επιλεκτική εθνικιστική μνήμη, εκφράζουν ένα έλλειμμα πολιτικής ωριμότητας, αυτοπεποίθησης, βούλησης για αυτοκριτική και διάθεσης για αντικειμενικότητα στην ελληνική κοινωνία.

Πάρτε παράδειγμα από εμάς, οι οποίοι καίτοι το 1% των ψηφοφόρων (περίπου 0.2% των Ελλήνων) αποτελούμε δείγμα πολιτικής ωριμότητας, διάθεσης για αντικειμενικότητα και (αν μη τι άλλο) φουλ αυτοπεποίθησης.

Όμως η ανάγκη ειρηνικής συνύπαρξης με τους γείτονες αλλά και οι νεότερες παιδαγωγικές απόψεις (καλλιέργεια της αυτενέργειας, ανάπτυξη της κριτικής σκέψης) απαιτούν την αναθεώρηση των σκοπών και μέσων της διδασκαλίας της Ιστορίας. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά τα ιστορικά γεγονότα αλλά και δεν μπορεί οι περιπέτειες του παρελθόντος να καθορίζουν το παρόν και να εμποδίζουν την οικοδόμηση ενός βιώσιμου και ειρηνικού μέλλοντος.

Θα αφήσουμε τα μαθήματα του ιστορικού παρελθόντος να καθορίσουν το βιώσιμο και ειρηνικό μέλλον μας; Ποιός ο λόγος, αφού αρκεί η καλή καρδιά και χίλιοι καλοί χωράνε.

Κι ούτε μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στην εποχή που τα βιβλία της Ιστορίας ήταν γεμάτα από ονόματα βασιλιάδων, χρονολογίες μαχών και πολέμους, που δεν εμπόδισαν άλλωστε πολλά παιδιά να ξεχνάνε τι ακριβώς εορτάζεται στις εθνικές επετείους.

Εδώ εμείς και συχνά δεν θυμόμαστε.

Στο πλαίσιο αυτό, το ελάχιστο που μπορούμε να επισημάνουμε είναι πως:

- Δεν μπορεί να αρκούμαστε σε υψηλές εθνικιστικές κορώνες για αυτο-κατανάλωση για τη χώρα μας και ταυτόχρονα να καταπατούμε ή να καίμε τα δάση της για να τα κάνουμε οικόπεδα.

Είναι προφανές ότι οι ίδιοι που φωνάζουν ενάντια στα βιβλία ιστορίας καίνε και καταπατούν τα δάση. Ίσως μάλιστα να χρησιμοποιούν τα βιβλία σαν προσάναμμα.

- Δεν μπορεί να καταθέτουμε τα βιβλία της Ιστορίας στον Ψωμιάδη ή στον Καρατζαφέρη και τους ομοίους τους για έγκριση.

Πρέπει να τα εγκρίνει από Κον Μπεντίτ και πάνω.

- Είμαστε με το είδος της ιστορικής μνήμης που ένωσε την Ευρώπη μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι με εκείνο που έκανε ερείπια την πρώην Γιουγκοσλαβία.

Γι' αυτό λέμε ναι στα βιβλία που στήριξε ο Τζόρτζ Σόρος, ο οραματιστής της Ενωμένης Γιουγκοσλαβίας.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Με την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι σαν τον Βεργή...

Υ.Γ Η ανακοίνωση, εδώ (στο τέλος της σελίδας). Ευχαριστούμε τον κ. Kapogeorge για την ανακάλυψη.

Βρείτε τις ομοιότητες...

Χριστόδουλος (4 επιστολές)

Αν βάλει κανείς τό όνομά του στήν μηχανή αναζήτησις των ΝΕΩΝ, θα του δοθούν χιλιάδες άρθρα - όλα σχεδόν υβριστικά. Και αν προσθέση σε αυτά τα παρόμοια των άλλων εφημερίδων, ΒΗΜΑ, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, τα βιβλία και τά άρθρα των περιοδικών - τις δηλώσεις πολιτικών, καλλιτεχνών, κουλτουριάρηδων αμερικανόπληκτων, καθηγητών και πανεπιστημιακών - θα βρεθή σε ένα πρωτοφανές και πρωτόγνωρο, μοναδικό στην ιστορία ως πρός τό μέγεθος γκωνάρι ύβρεων και συκοφαντιών. Δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος να έχη ακούση όσα άκουσε καί ακούει ο Χριστόδουλος - από τήν νεοτάξ. Από τον εκσυγχρονισμό. Ενα βουνό λάσπης, ένας Πηνειός βρωμόνερα πού θα χε πνίξη τόν καθένα.

Τι του ζητάνε; Μία λέξη υποταγής - μία μικρή προδοσία ώστε να σπάση σε μικρά κομμάτια αυτό πού οι νεοτάξ ονομάζουν τό "το ελληνικό τριτοκοσμικό μπετόν αρμέ του 80%" Θα βλέπατε τότε πόσο καλή και τρυφερή είναι η εξουσία με τούς ανθρώπους της - πρώτη σελίδα ο Εθνάρχης Χριστόδουλος, ο Μέγας Χριστόδουλος. Μέχρι στιγμής, αυτή τήν λέξι δεν τήν είπε, τήν μικρή προδοσία δέν τήν έκανε.

Τίτλοι μερικών από τα χιλιάδες των άρθρων:

- Παραλήρημα Xριστόδουλου

- Tις ταυτότητες θέλει να επαναφέρει ο Xριστόδουλος

- Ο Xριστόδουλος δεν αναγνωρίζει την οικουμενικότητα

- Εξαιρετικά επικίνδυνος ο Χριστόδουλος

- Παροξυσμός Xριστόδουλου

- Και νέο παραλήρημα Χριστόδουλου κατά της παγκοσμιοποίησης

- Nέες προκλητικές δηλώσεις Xριστόδουλου

- Διεκδικεί ρόλο... Eθνάρχη

- Παραλήρημα Xριστόδουλου

- Τα... λόγια τα μεγάλα από τον Χριστόδουλο



Και λίγα από όσα είπε για την Κύπρο. «Νιώθω την ανάγκη να σας πω ότι οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος στη συντριπτική τους πλειοψηφία βλέπουμε τον Ελληνισμό να οδηγείται επικινδύνως κοντά στον βωμό του Μολώχ των γεωσυμφερόντων και δεν μπορούμε να είμαστε απαθείς γι' αυτό. H Κύπρος είναι ένα κάρβουνο στην ψυχή μου» τόνισε αναφερόμενος στο Κυπριακό.

---

Ας πούμε, τί τόν εμποδίζει να γονατίση, να φορέση σαλιάρα και να επιτελέση έτσι τό έργο που του ζητούν; Και στα ώπα ώπα θα τόν είχαν καί Ιπεχτσί θα του έδιναν, και στα πάρτυ θα τόν καλούσαν. Ωραία ζωή !

Γιατί δεν τo βουλώνει; Εννοώ, μ αυτόν τόν χαρακτήρα που του καταμαρτυρούν, αρχομανής, τηλεορασάκιας, φιλοχρήματος κλπ αυτή δεν θα ήταν η φυσικότερη στάσι; Εσύ τι λές;

Είναι μεγάλος ο Χριστόδουλος, τόν έστειλαν δε τήν κατάλληλη στιγμή. Αν θες αγίους γίνε εσύ. Αρκεί ένα απόγευμα γράφουν οι πατέρες. Ναι, ο Χριστόδουλος δεν είναι η Εκκλησία. Αλλά είναι κι όλας. Οπως κι εσύ είσαι ΟΛΗ η Εκκλησία. Αλλωστε, δεν έγραψα παρα μόνο πώς εκείνοι, οι ακατανόμαστοι, στό πρόσωπό του χτυπούν τήν Εκκλησία. Και τέλος, είναι ανυπόφορο να βλέπης να χτυπάνε σαν το χταπόδι, με ψέμματα, συκοφαντίες και διαστρεβλώσεις έναν άνθρωπο - και να μην τόν υπερασπίζεται κανείς. Α Ν Υ Π Ο Φ Ο Ρ Ο. Δειλία.

Προχθές έψαχνα κάτι στα ΝΕΑ και μου ρθε να βάλω στήν μηχανή αναζητήσεως άρθρων τήν λέξι ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Μάλιστα, έθεσα περιορισμό να μου δείξη τα άρθρα μόνο του τελευταίου έτους - 10 μηνών. Πόσα πήρα λές; Χιλιάδες άρθρα ! Και στήν συντριπτική τους πλειονότητα εχθρικά πρός τόν Χριστόδουλο, υβριστικά, ειρωνικά και σαρκαστικά. Ηλίθια. Πρόσθεσε τις υπόλοιπες εφημερίδες, την τηλεόρασι, τό ραδιόφωνο... Ουδέποτε άνθρωπος στήν Ελλάδα εχει δεχθεί τόσες προγραμματισμένες και κατευθυνόμενες από τα νεοταξικά κέντρα επιθέσεις - και μάλιστα ενώ ταυτογχρόνως τόν αγαπά ο κόσμος ! Μα τι λέμε τώρα....

Να γίνουμε δηλαδή κι εμείς ποντικόψυχοι;

---

Δεν έχει δι' όλου σημασία αν συμφωνείς σε κάτι με κάποιον και διαφνείς σε κάτι άλλο. Με τους προχθεσινούς τρομοκράτες στήν Μόσχα κι εγώ σε κάτι θα συμφωνούσα, όμως πόσο λάθος θα έκανα καί πόσο ανακριβής θα ήμουν αν έλεγα: "μ' αυτούς τούς ανθρώπους διαφωνώ εντελώς"! Εφ' όσον διαφωνώ στο βασικό, τα υπόλοιπα δεν είναι ανούσιες λεπτομέρειες; Ετσι δεν θα με αντιμετώπιζαν και οι ίδιοι αν τούς έλεγα, διαφωνώ με αυτήν τήν πράξι σας αλλά συμφωνώ πώς τό τσάϊ πίνεται μόνο μ έναν κύβο ζάχαρι ...

Ετσι και με τόν Χριστόδουλο αλλά ανάποδα. Συμφωνώ στο βασικότερο. Μ αρέσει πού χει γνώμη για τα πάντα - και θεωρώ απαράδεκτη τήν σιωπή πού προσπαθούν να του επιβάλουν - όπως θα θεωρούσα απαράδεκτη τήν σιωπή πού θα προσπαθούσαν να επιβάλουν σε μία πόρνη αν αυτή αποφάσιζε να πη τήν γνώμη της για τήν ηθική ή τα διαστρικά ταξίδια. Δεν θα λεγα ποτέ:μιά πόρνη απαγορεύεται να μιλάη για τό σύμπαν, τήν θεωρία του χάους, ή τήν παιδαγωγική - αυτοί όμως - και είναι χιλιάδες κυριολεκτικά, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, ανθρωποι του «πνεύματος», καλλιτέχνες και καθηγητές - λένε πώς ο Αρχ. απαγορεύεται να μιλάη - ας πούμε για τήν πολιτική και τους πολιτικούς, αλλά ακόμα και για τήν πατρίδα, τήν σημαία, τα θρησκευτικά στα σχολεία ή τό Σύνταγμα.

Η ακόμα χειρότερα, προσπαθούν να του υποδείξουν τόν τρόπο με τόν οποίο θα μιλάη - άνθρωποι εχθρικοί προς τήν ορθοδοξία και τήν πίστη, ψυχροί ακοινώνητοι περιφρονητικοί και αδιάφοροι - να του δώσουν μαθήματα ορθόδοξης πατρολογίας και συμπεριφοράς !

Δεν είναι ανυπόφορη η κατάστασι; Δεν θα αντιδρούσες εσύ ενώπιον της; Είμαι βέβαιος πώς ναί.

---

Γειά σου Ανδρέα,

1. Συμφωνώ ότι αμφότεροι (ο αρχιεπίσκοπος και η πόρνη) πρέπει να έχουν δικαίωμα να μιλάνε για ό,τι θέλουν, την παιδαγωγική, την θεωρία του χάους, το σύνταγμα κλπ. Και εγώ έχω το δικαίωμα να τους πάρω ή να μην τους πάρω σοβαρά. Δηλαδή έχω το δικαίωμα και την υποχρέωση να ελέγξω την 'facticity' και την 'veracity' των λεγόμενων τους πρωτού τα δεχθώ σαν “αληθινά”.

2. Το βήμα του αρχιεπισκόπου έχει μεγαλύτερη εμβέλεια από το βήμα της πόρνης. Ο συντελεστής που πολλαπλασιάζει το μύνημα του Αρχιεπισκόπου είναι 100 φορές πιο ψηλός από της πόρνης. Η πόρνη μπορεί να αγορεύει στη γειτονιά της, ο αρχιεπίσκοπος στο πανελλήνιο. Είναι αστείο να της δίνουμε το ίδιο δικαώμα να μιλάει επί παντός επιστητού χωρίς να της παραχωρούμε την ίδια εμβέλεια.

3. Με την ίδια λογική, και επειδή ο Αρχ. εκφράζει της απόψεις του στο πανελλήνιο, τις εκφράζει και σε θρησκευτικές μειονότητες και σε άθρησκους που είναι (ελπίζω) μέρος του πανελληνιου, οι οποίοι δεν έχουν βήμα με την ίδια, έστω και αναλογικα με τον πληθισμό τους, εμβέλεια.

4. Ποιές είναι οι απόψεις του αρχιεπισκόπου επί όλων αυτών των θεμάτων γνωρίζω μόνο έμμεσα και αποσπασματικά. Αλλά αν θελήσω να σχηματίσω άποψη για τα διαστρικά ταξίδια ας πούμε, άλλο βάρος θα δώσω στην θεωρία του αρχιεπισκόπου, άλλη στον Stephen Weinberg.

5. Όσο για την πολιτική και τους πολιτικούς....Το βρήκα πάλι τυχαία και στο μεταγράφω:Ludovico Zuccolo (1621): "Αυτός που δεν έχει σαλπάρει δεν παριστάνει ότι ξέρει περί πλοήγησης. Αυτός που δεν έχει εντρυφήσει στην μουσική δεν παριστάνεις πως γνωρίζει από τόνους και νότες. Πολύ λίγοι όμως, από όσους δεν έχουν ποτέ τους κυβερνήσει, ισχυρίζονται πως δεν γνωρίζουν να κρίνουν την διακυβέρνηση κρατών και αυτοκρατοριών".

Mε συγχωρείς αλλά δεν κατάλαβα τίποτα. Είναι γεμάτο αντιφάσεις τό μήνυμά σου.

Γράφεις πώς έχει ο καθένας δικαίωμα να λέει ότι θέλει, κι εσύ εχεις δικαίωμα να τόν κρίνης. Ετσι γράφεις στό 1. Πώς; Πώς θα τόν κρίνης; Σ αυτό απαντάς στό 4.

Γράφεις εκεί πώς δεν θα κρίνης αλλά θ ακούσης και θα πιστέψης τήν φωνή της αυθεντίας - του ειδικού. Πώς κρίνης τότε τόν Χριστόδουλο; Δεν είναι μία αυθεντία κι αυτός της πίστης, ένας Στέφανος Βάινμπεργκ όχι των διαστρικών ταξιδιών αλλά της ορθοδοξίας; Γιατί σ ενόχλησε τότε ο κιμάς καί τό κρέας και η μαγκιά; Γνωρίζεις αν οι εικόνες αυτές είναι εικόνες αυθεντικές και αυθεντικά τις εκφράζει ο «ειδικός» Χριστόδουλος;

Δεν πρόκειται βέβαια ακριβώς γιά αντίφασι. Από τήν μιά μεριά είναι αυτός ο κόσμος που υποννοείς - ο κόσμος της τεχνολογίας - τελικά ο κόσμος χωρίς Θεό - ασχέτως της δικής σου ατομικής πίστεως πού δεν γνωρίζω. Ομως αυτός είναι ο κόσμος πού κρύβεται στό μήνυμά σου. Εδώ τήν αλήθεια τήν εκφράζουν μόνο οι εκπαιδευμένοι σ αυτήν, οι ειδικοί, οι επιστήμονες. Οι Οικονομολόγοι την οικονομία, οι φυσικοί τά άστρα, οι θεολόγοι τόν Θεό. Οι ειδικοί, οι αυθεντίες κρίνονται μόνο από αλλους ειδικούς, από άλλες αυθεντίες. Ενα κλειστό σύστημα γνώσεως. Ο καθημερινός άνθρωπος εξόριστος από τόν κόσμο, περιμένει τις αυθεντίες να δώσουν τό νόημα των πραγμάτων. Ναί έτσι είναι τα πράγματα σήμερα.

Υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος - ηττημένος σήμερα - αλλά αύριο νικητής ξανά. Είναι ο κόσμος όπου ο Θεός είναι. Υπάρχει. Ολοζώντανος. Σ αυτόν τόν κόσμο, ένας βοσκός χτίζει μιά αυτοκρατορία, ένας ιερέας ορίζει τις αρχές της κοσμολογίας, ένα απλό κορίτσι παραδίδει το σπουδαιότερο μάθημα δημοκρατίας καί πίστης - ο κόσμος του Ηρακλείτου, της Αντιγόνης, του Σβέντεμποργκ, του Αβραάμ, του Μπλαίηκ, του Ντοστογιέφσκυ, του Παπαδιαμάντη. Ενας κόσμος πρίν ή μετά την τεχνολογία, χωρίς ειδικούς και χωρίς αυθεντίες, ανθρώπων ελευθέρων με άπειρες δυνατότητες. Ενας κόσμος θαυμάτων και κατ εμέ - ο κόσμος της ελευθερίας.