Του κλώτσου και του μπάτσου...

Όπως μας διαβεβαιώνει το in.gr:

Συνεχίζεται η έρευνα για το περιστατικό με τους δύο αλλοδαπούς στο ΑΤ Ομονοίας. Εκτός από τους τρεις αξιωματικούς που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, οι Αρχές εξετάζουν το ενδεχόμενο να ήταν παρόντες και άλλοι αστυνομικοί.

Το προφανές ενδεχόμενο να γνώριζε όλο το τμήμα αυτό και πολλά παρόμοια περιστατικά και να μην έλεγε κανείς τίποτα, το εξετάζουν άραγε;

Ήδη, έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα δύο αστυνομικοί και ο διοικητής του Τμήματος Ασφαλείας Ομονοίας.

Ο ένας χρόνος κατόπιν εορτής αποτελεί μάλλον μια νέα έννοια του "ήδη", την οποία δεν γνωρίζαμε...

Σε ένα αστικό κράτος που κρατάει τα προσχήματα θα περίμενε κανείς μπαράζ παραιτήσεων, αρχόμενου του αρμοδίου υπουργού. Εδώ θα πρέπει να βολευτούμε με τις μεστές σάχλας δηλώσεις του κ. Πολύδωρα:

Μιλώντας στο Έθνος της Κυριακής, ο υπουργός σημείωσε χαρακτηριστικά: «Οι υπεύθυνοι αστυνομικοί θα τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Εδώ είσθε και εδώ είμεθα...

»Εκφράζω, ωστόσο, την απορία μου πώς είναι δυνατόν το συγκεκριμένο βίντεο που τραβήχτηκε το καλοκαίρι του 2006 να δίδεται στη δημοσιότητα ένα χρόνο μετά και 24 ώρες μετά την άνανδρη επίθεση που δέχθηκε από ομάδα γνωστών αγνώστων ο υποδιοικητής των ΜΑΤ, Χρήστος Κονταρίδης, ο οποίος βρισκόταν εκτός υπηρεσίας στην Τεχνόπολη στο Γκάζι για να παρακολουθήσει με την οικογένειά του εκδήλωση του Δήμου Αθηναίων.»

Κανονικά θα έπρεπε να περιμένει όποιος το είχε κάνα μήνα ακόμη...

Στην ίδια συνέντευξη ο Β.Πολύδωρας ασκεί δριμύτατη κριτική στον Συνασπισμό: «Γοητεύθηκε από τη βία. Πλαστογράφησε τον εαυτό του έτσι. Δεν είναι όμως δική μου δουλειά να αξιολογώ τις μεταλλάξεις του Συνασπισμού.

» Εγώ σέβομαι το κόμμα ως κοινοβουλευτικό κόμμα και φυσικά αναγνωρίζω το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του. Δεν μπορώ να τον δεχθώ όμως ως 'φωλιά της βίας'. Τελικός κριτής ο λαός.»

"Φωλιά της βίας" ο Συνασπισμός; Ρε, μπας και τους μετανάστες τους έδειρε ο Αλαβάνος;!


Και το φιλοξενούμενο κείμενο της ημέρας:

Ολα τά όπλα βαράνε μόνα τους.

Αν θυμάστε, ο Παπαθεμελής ελαβε μία από τις πιό δημοκρατικές αντεξουσιαστικές αποφάσεις από το 1821. Να μπαίνουν στην Αστυνομία κανονικοί ανθρωποι με τις κανονικές εξετάσεις - τέρμα τα μπατσοσόγια από τον Πύργο και το Γύθειο. (Με αυτόν τον τρόπο επεσε η δικτατορία του Σαλαζάρ).

Αποτέλεσμα; Πλάκωσε ο εκσυγχρονισμός κι εγιναν πλέον κανονική συμμορία, δολοφόνοι, νταβατζήδες, εμποροι ναρκωτικών, μπιστολέρο της συμφορας γιατί είναι και δειλοί. Εκσυγχρονίστηκαν τα καρακόλια.

Τον είδατε τον σημερινό; Φουσκωτός.

Αν σε σταματήσουν στο δρόμο για ελεγχο κινδυνεύεις. Δεν υπάρχει πιό κτηνώδες επάγγελμα. Εδώ τα βάζουμε με τους κυνηγούς γιατί σκοτώνουν τσίχλες. Αυτοί καθαρίζουν ανθρώπους. Πιό πολύ απ όλα μου την δίνει η δειλία τους. Και το νταβατζήδικο ύφος.

Θα υπάρχουν και πολλοί καλοί οδηγημένοι εκει απ ανάγκη - είναι απ τα μπατσοσόγια της Ηλείας και του Γυθείου.

Στο Βυζάντιο θα την καταργήσουμε την Αστυνομία.

Α. Φαρ.

Τρεχάτε αδέρφια: η ελευθερία της τέχνης απειλείται...

Πολύς ντόρος τελευταία για την κατάσχεση του έργου της κυρίας Στεφανή από την έκθεση Art Athina. Όπως το μεταφέρει ο κος. Ξυδάκης:

Το απόγευμα του Σαββάτου 02.06.2007 άνδρες της Αστυνομίας κατέφθασαν στους χώρους της Hellexpo, επί της οδού Κηφισίας, όπου παρουσιάζεται η γνωστή έκθεση των γκαλερί Art Athina. Oι αστυνομικοί, κατόπιν καταγγελίας (UPDATE - ο καταγγείλας είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, πολιτευτής του καρατζαφέρειου ΛΑΟΣ), κατέσχεσαν βίντεο έργο της καλλιτέχνιδος Εύας Στεφανή και συνέλαβαν τον διευθυντή της Art Athina Μιχάλη Αργυρού, κατηγορούμενο για παράβαση του νόμου περί ασέμνων και προσβολή συμβόλων του ελληνικού κράτους. Η επέμβαση της Αστυνομίας έγινε διότι, σύμφωνα με την καταγγελία και σύμφωνα με την αυτοψία και την κρίση των αστυνομικών, στο έργο παρουσιαζόταν πράξη αυνανισμού με φόντο τη γαλανόλευκη. Το έργο εντασσόταν στην παράλληλη θεματική έκθεση “I SYGHRONI ELLINIKI SKINI” (sic), που παρουσιάζεται στο γκαράζ του κτιρίου.

Θα καταθέσω εδώ ορισμένες παρατηρήσεις και όποιος θέλει ας κάνει ανάληψη:

1) Έλεος, όχι άλλες κοινοτοπίες

Ζούμε πρώτα απ' όλα, με αφορμή το περιστατικό, μια γενικευμένη κρίση κοινοτοπίας. Ας μετρήσουμε τους τρόπους:

— Κοινότοπη έκθεση. Άλλη μια επιχορηγούμενη έκθεση με τα ίδια και τα ίδια. Άλλη μια σύναξη κουρασμένων καλλιτεχνών με ελάχιστα πράγματα να πούν. Άλλη μια βαρετή μπαλαφάρα.

— Κοινότοπο έργο (χιλιοστή επανάληψη της μπαρουφοειδούς μικροαστικής "πρόκλησης"). Τουλάχιστον οι πρωτοπορίες, προ εκατό ετών όταν η έννοια της πρόκλησης είχε ακόμα νόημα, προσπαθούσαν να προκαλέσουν τους αστούς και τις κατεστημένες αντιλήψεις περί ζωής και τέχνης. Όχι τον μανάβη της γειτονιάς τους, ούτε τον σύλλογο Γηραίων Κυριών Φίλων της Ηθικής Τάξεως. Oι ντανταϊστές, οι σουρεαλιστές και οι λοιποί, είχαν άλλη αντίληψη περί του τι παίζεται κοινωνικά και ποιός είναι ο ουσιαστικός εχθρός. Πάντως όχι ο ...Άδωνης Γεωργιάδης.

— Κοινότοπη αντίδραση. "Αγανακτισμένος πολίτης" καταγγέλει την έκθεση στην αστυνομία, η οποία σπεύδει να κατεβάσει το έργο και να συλλάβει τον διοργανωτή.

— Κοινότοπες επιφυλλίδες και σχολιασμοί. Αίφνης ανακαλύπτουν όλοι την "ελευθερία της τέχνης". Για να μην αντιδράσουν πρωτύτερα, προφανώς ως τώρα η ελευθερία της τέχνης δεν κινδύνεψε από τίποτα άλλο. Ούτε από την εμπορευματικοποίηση, ούτε από τους σπόνσορες, ούτε από τους ημέτερους, ούτε από το κύκλωμα των γκαλερί, ούτε από την ανούσια παραγωγή σαχλών αντιγράφων των διεθνών ρευμάτων, ούτε από τις φιέστες υπό την αιγίδα του κράτους, ούτε από την αυτολογοκρισία των καλλιτεχνών για να ξεκοκαλλήσουν κανένα κοκκαλάκι. Όχι, μόνο ο Καρατζαφέρης απειλεί την ελευθερή τέχνη, η οποία ως γνωστόν ευδοκιμεί στην χώρα μας...

Αν πιστέψουμε όσα διαβάζουμε έπεσε ο ουρανός να μας πλακώσει. Απειλείται η ελευθερία της τέχνης. Οσονούπω βγαίνουν τα τανκς. Στην πραγματικότητα;

α) Ο διοργανωτής της έκθεσης θα περάσει από την τυπική διαδικασία του αυτοφώρου. Δεν θα παραμείνει καμπόσο στην φυλάκα χωρίς δίκη, ούτε θα τον δείρουν ή θα τον ανακρίνουν βιαιώς, όπως τον τυχαίο συλληφθέντα φοιτητή. Μικρή ταλαιπωρία, πολλή διαφήμιση.

β) Η δημιουργός θα επωφεληθεί επίσης της δωρέαν διαφημίσεως. Συνεντεύξεις, αφιερώματα, προοδευτικά ένσημα.

γ) Η υπόθεση θα καταρρεύσει άμεσα στο δικαστήριο.

δ) Η "ελευθερία της τέχνης" θα παραμείνει ως έχει στην Ελλάδα και αλλαχού. Η τέχνη θα είναι ελεύθερη, αρκεί να μην μιλάει. Δηλαδή να μην μιλάει για τα σοβαρά και τα μεγάλα, ιδιαιτέρως δε ενάντια στις κατεστημένες απόψεις. Χαριτωμένα ανώδυνα προοδευτικά σχολιάκια επιτρέπονται.

— Κοινότοποι "ακτιβισμοί". Ο "καλλιτεχνικός μας κόσμος" και η ανύπαρκτη διανόηση, η οποία δεν λέει να ξεκουνηθεί και να πάρει θέση για τίποτα σημαντικό κοινωνικά, πολιτικά και παγκόσμια, αποφάσισε αίφνης ότι δεν πάει άλλο. Μάζεψαν υπογραφές, έστησαν ένα ψευτο-ιστολόγιο και οργάνωσαν μια αντι-έκθεση της πλάκας για να συμπαρασταθούν στην καλλιτέχνιδα.

2) Αρκετά πια με τα μικροπολιτικά παιχνίδια

Ο διάολος στην χώρα μας, αν πιστέψει κανείς ό,τι διαβάζει, έχει την μορφή του κ. Καρατζαφέρη. Ή ίσως του κ. Χριστόδουλου. Απ' ό,τι φαίνεται επίκειται ακροδεξιό πραξικόπημα το οποίο θα εγκαθιδρύσει θεοκρατικό καθεστώς, αντάξιο των αυστηρών ισλαμικών κρατών. Όπως δήλωσε και ο κ. Αλαβάνος: "Εμείς ως Αριστερά, δίπλα στους διανοούμενους, τους καλλιτέχνες, όλες τις ευαίσθητες δυνάμεις της χώρας μας, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε η Ελλάδα να καταντήσει σαν ορισμένα από τα θεοκρατικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, σε σχέση με το θέμα της ελευθερίας  της τέχνης."

Αυτός είναι ο ένας τρόπος να διαβάσεις τα πράγματα.

Ο άλλος είναι να θεωρήσεις πως ξετσίπωτοι ενορχηστρωτές του ΠΑΣΟΚ σε συνεργεία με λακέδες του ΣΥΝ βρήκαν και πάλι ένα βολικό τρόπο να μαζέψουν ψηφουλάκια, αφενός συσπειρώνοτας τον "προοδευτικό" κόσμο θυμίζοντας του "τι σημαίνει δεξιά", και αφετέρου στήνοντας και διαφημίζοντας έναν ισχυρό Καρατζαφέρη για να κόψει από την Νέα Δημοκρατία. Συν τοις άλλοις, κολλάνε έτσι και μερικά "επαναστατικά" ένσημα, αφού η επαναστατικότητα τους περιορίζεται στο να τα βάζουν όχι με τους ισχυρούς, τα διεθνή συμφέροντα, την διαπλοκή κλπ, αλλά με το φαιδρό 3% της ακροδεξιάς στην χώρα μας. Ειλικρινά, και να μην υπήρχε ο Καρατζαφέρης θα έπρεπε να τον εφεύρουν.

Είναι η παλαιά καλή τακτική του κ. Μιτεράν, ο οποίος είχε στήσει και εκμεταλλευτεί το φαινόμενο Λεπέν, με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους. Απ' ότι φαίνεται, υπάρχουν ακόμη, 25 χρόνια μετά, χαχόλοι στην χώρα μας που την καταπίνουν αμάσητη. Το χειρότερο; Θεωρούνται "αριστεροί" και "πολιτικοποιημένοι".

Έτσι, μόλις ξέσπασε η υπόθεση με το έργο της κας. Στεφανή, έσπευσαν όλοι να μας ενημερώσουν ότι "ο καταγγείλας είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, πολιτευτής του καρατζαφέρειου ΛΑΟΣ", όπως το συνοψίζει ο κ. Ξυδάκης. Έτσι, η δημόσια δήλωση ομάδας καλλιτεχνών πάνω στο θέμα, τονίζει: Η κατάσχεση του έργου και ο θόρυβος που προκλήθηκε στη συνέχεια στην τηλεόραση από τους εκπροσώπους του ΛΑΟΣ, μεταξύ άλλων, θεωρούμε ότι συνιστά ευθεία προσπάθεια ελέγχου του συνόλου του δημόσιου λόγου.

(Μιλώντας με φίλο δημοσιογράφο που έκανε πρωτογενή έρευνα, ο "καταγγείλας" είναι άσχετος πολίτης, όχι πολιτευτής του ΛΑΟΣ. Το ΛΑΟΣ όμως έσπευσε άμεσα να καλέσει τα κανάλια και να εκμεταλλευτεί την όλη φασαρία. Το ίδιο φυσικά και οι πατρώνες του).

3) Αιδώς, αχρείοι...

Όλοι θυμήθηκαν αίφνης τον μεταξικό νόμο, ο οποίος κατέστησε δυνατή την σύλληψη. Αλήθεια, αυτός ο νόμος δεν ισχύει εδώ και 70 και πλέον χρόνια; Εξάλλου, που ήταν όλοι αυτοί όταν περνούσαν άλλοι, τρισχειρότεροι, νόμοι; Ο τρομονόμος, για παράδειγμα. Πού ήταν όταν συνέβαιναν άλλα, τρισχειρότερα γεγονότα; Μόνο όταν απειλείται από τον μακάριο ύπνο του ο σε γυάλα διαβιών κόσμος της τέχνης και της διανόησης θυμούνται να παρέμβουν; Και ούτε καν σε κάθε τέτοια περίπτωση, παρά μόνο όταν εξυπηρετεί ανώδυνη προβολή και μικροπολιτικά συμφέροντα;

Εκτός αν πιστέψουμε τον κ. Σταύρο Τσακυράκη, καθ. Συνταγματικού Δικαίου, ο οποίος δηλώνει από την Ελευθεροτυπία:

Πρόκειται για την πλέον προκλητική και παράνομη πράξη που έχει διαπραχθεί εναντίον της ελευθερίας της τέχνης από την πτώση της δικτατορίας μέχρι σήμερα, και δεν υπάρχει άλλος τρόπος εξιλέωσης από την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων.

Ο ίδιος σπεύδει να συμπληρώσει, για όποιον δεν κατάλαβε ακόμα:

Οσο για την ενδεχόμενη προσβολή των συμβόλων του κράτους, πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι τα σύμβολα δεν είναι ελεύθερα προς εκφραστική χρήση ορισμένων μόνο πολιτών ή για χάρη ορισμένων μόνον απόψεων. Αν, π.χ., ο Παπαθεμελής ή ο Ζουράρις είναι ελεύθεροι να χρησιμοποιούν διάφορα σύμβολα για να προωθήσουν τις δικές τους απόψεις, δεν είναι νοητό κάποιοι άλλοι να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα ίδια σύμβολα για να προωθήσουν αντίθετες απόψεις.

Αφού λοιπόν οι σκοτεινοί κύκλοι των κ.κ. Ζουράρι και Παπαθεμελή είναι ελεύθεροι (ακόμα; τι κάνει η προοδευτική αστυνομία;) να αναφέρονται στα εθνικά σύμβολα για να προωθήσουν (άκουσον, άκουσον!) τις δικές τους απόψεις, έτσι θα πρέπει να δεχθούμε ότι η χρήση του εθνικού ύμνου σε συνδυασμό με παλιές τσόντες εν είδει καλλιτεχνικού έργου συνιστά επίσης θεμιτή "εκφραστική χρήση". Αν καταλάβαμε καλά τα συμφραζόμενα του κ. Τσακυράκη, αντιπολίτευση στους κ. Ζουράρι και Παπαθεμελή έκανε η κα. Στεφανή με το έργο της. Ή, γενικότερα, στον περιρρέοντα σκοταδισμό των ελληναράδων κάφρων.

Στο ίδιο αφιέρωμα της Ελευθεροτυπίας, μπορεί κανείς επίσης να διαβάσει ένα κείμενο της κυρίας Γεωργακοπούλου, η οποία μας θυμίζει:

Οταν ανέλαβε ο Γιώργος Βουλγαράκης το υπουργείο Πολιτισμού έσπευσαν οι καλοθελητές, κυρίως συνάδελφοι που τον είχαν γνωρίσει στη θητεία του σε άλλα υπουργεία, να μας τον καρφώσουν. «Καλό παιδί και ντόμπρο, αλλά από τέχνη δεν σκαμπάζει γρυ».

Κι εκεί που τον περιμέναμε οι καλλιτεχνικοί συντάκτες στη γωνία, μας εξέπληξε ο «άσχετος» με την τέχνη υπουργός. Και τους καλύτερους μάζεψε γύρω του και, κυρίως, τους άκουσε με προσοχή. Και τους καλύτερους διόρισε. Και με μεγάλη άνεση κινήθηκε σε όλους τους χώρους σαν επαγγελματίας πολιτικός που ξέρει να κάνει τη δουλειά του.

Να όμως που της τα χάλασε ο κος. Βουλγαράκης, αφού:

Χωρίς να έχει δει το επίμαχο έργο της Art Athina, έσπευσε να πλύνει τα χεράκια του. Και για πρώτη φορά μάς αποκάλυψε, έστω και διά της αρνητικής οδού, τα γούστα του. «Το συγκεκριμένο έργο δεν είναι σύμφωνο ούτε με την αισθητική μου ούτε με τις αρχές μου», δήλωσε. Από κοντά και ο Τηλέμαχος Χυτήρης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. (...)

Ποιος ζήτησε από τους κ.κ. Βουλγαράκη και Χυτήρη να μας εκθέσουν τις απόψεις τους περί τέχνης; Ακόμα κι αν είχαμε την παραμικρή σχετική απορία -που δεν την έχουμε- κάποια άλλη, πιο ήρεμη στιγμή θα διαλέγαμε για να την ικανοποιήσουμε.

Τι πρέπει να καταλάβουμε από όλα αυτά; Μα ότι ο Υπουργός Πολιτισμού είναι καλό να διορίζει (π.χ τους καλύτερους) και να κινείται "σε όλους τους χώρους σαν επαγγελματίας πολιτικός", αλλά του απάδει να έχει "απόψεις περί τέχνης". Καλός ήταν ως τώρα ο Υπουργός Πολιτισμού, κατά την κα. Γεωργακοπούλου, αλλά όχι και να έχει απόψη περί τέχνης και να τολμάει να την διατυπώσει. Καλύτερα θα ήταν να οριστεί υπουργός κάποιος με πλήρη αδιαφορία για το άθλημα.

Η επιφυλίδα κλίνει με την συντάκτρια να νουθετεί τρυφερά τον "τολμηρό αυτό πολιτικό" (sic), Γιώργο Παπανδρέου, να τραβήξει το αυτί του κ. Χυτήρη:

Και κάτι ακόμα. Οταν αποκαθηλώθηκε από το Outlook το έργο του Τιερί ντε Κορντιέ, με τις ευλογίες τού τότε υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου, βγήκε ξαφνικά σφήνα και από τα αριστερά ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου και κατήγγειλε την αποκαθήλωση.

Αν δεν κάνω λάθος, ο τολμηρός αυτός πολιτικός, που διαφώνησε τότε δημοσίως με το κόμμα του, είναι σήμερα πρόεδρός του. Τη δήλωση Χυτήρη την έχει υπόψη του;

Από την άλλη:

"Το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΝ (ποιό;!) διαμαρτύρεται για όλες τις παραπάνω ενέργειες που μαρτυρούν σκοταδιστική νοοτροπία και πρακτική, ενώ ταυτόχρονα εκθέτουν διεθνώς τη χώρα μας".

Ή, όπως το θέτει ο κος. Αλαβάνος:

Πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτή την πορεία σκοταδισμού που βλέπουμε να αναπτύσσεται ιδιαίτερα σήμερα κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της ΝΔ.

Εντάξει, το πήραμε το μύνημα.

4) Επί το φιλοσοφικότερον

Αποκαθήλωσι του ανοσιουργήματος.

Αυτές οι εκθέσεις χρησιμεύουν κυρίως ως πλυντήρια χρημάτων - όπλα, ναρκωτικά, δουλεμπόριο, πορνεία κλπ.

Τήν τέχνη τήν ορίζει καί τήν καθοδηγεί η εξουσία. Ο ελεύθερος καλλιτέχνης είναι ένας μύθος. Αν η τέχνη ήταν ελεύθερη, θα τήν απαγόρευαν. Καί θα δολοφονούσαν τόν καλλιτέχνη.

Οταν άρχισε η σύγχρονη δυτική τέχνη στήν ιταλική αναγέννησι, ο καλλιτέχνης ήταν υπηρέτης της εξουσίας, ένα σκαλί πιό χαμηλά από τόν μάγειρα καί τόν σιδερά. Ο δυτικός καλλιτέχνης τότε επαναστάτησε, ζητώντας αποκλειστικά τήν ελευθερία της προσωπικής εκφράσεως, αλλά ποτέ τήν ελευθερία.

-Κύριε! Επιτρέψτε μου να σας υπηρετώ όπως εγώ νομίζω ! Μην υπαγορεύετε όσα πρέπει να κάνω, γιατί εγώ, ελευθέρως, γνωρίζω καλύτερα από σας εκείνο πού εσείς χρειάζεσθε καί επιθυμείτε!

Η σημερινή παγκόσμια κατάντια της τέχνης των κοπράνων, είναι η εικόνα καί τό περιεχόμενο της συνείδησις των σημερινών δυτικών εξουσιών.

Κόπρανα, νεκρά σώματα, σάπιο σπέρμα καί αίμα, προσβολή του ανθρώπινου προσώπου, διαστροφή καί ανωμαλία, ύμνος στόν θάνατο, τήν εξαφάνισι, τήν καταστροφή, τήν βία.

Ο Γκωγκέν ήταν ένας θλιβερός χρηματιστής πού ονειρεύτηκε τήν ελευθερία. Με τήν κατάρα του καλλιτέχνη της δύσις, αναζήτησε τήν ελευθερία μέσα του, καί μέσα στήν τέχνη του, δηλαδή στό τίποτα καί τό κενό.

(-Κύριε! Δέν θέλω πιά να σας υπηρετώ!)

Καί έφυγε στήν Πολυνησία - δηλαδή ξανά μέσα του. Οχι στόν κόσμο, όχι στήν ελευθερία, πού είναι πάντα οι Αλλοι. Ζωγράφησε, αλλά ποτέ δέν βρήκε αυτό πού ζητούσε. Προσπάθησε να αυτοκτονήση.

Στό τέλος πέθανε, αφού προηγουμένως φρόντισε να μεταδώση τήν σύφιλη σ κείνα τα κορίτσια πού ζωγράφιζε απελπισμένα. Εψαχνε τόν παράδεισο καί σκόρπιζε τήν Κόλασι.

Κλασσική ιστορία της Δυτικής Αυτοκρατορίας.

Α.Φ

Δάσκαλε που δίδασκες

Τα τελευταία χρόνια όλοι ζούμε υπό την δυναστεία μιας λέξεως που ­ μεταξύ διαφόρων άλλων ­ επιτελεί την προειρημένη λειτουργία: «απορροφητικότητα». Οτιδήποτε αποδεικνύει ικανότητα αναλώσεως διαθέσιμων πόρων καθαγιάζει τους δράστες του επιτεύγματος, πιστοποιώντας την τεχνοκρατική επάρκειά τους και την εμβέλεια του διοικητικού τους πνεύματος. Λίγοι ασχολούνται εν τούτοις με την κοινωνική και επιχειρησιακή αποδοτικότητα των πολλαπλών «απορροφήσεων». Εχει ευρέως επικρατήσει η πεποίθηση, σε πολιτικούς αλλά και διαχειριστικούς κύκλους, πως η «απορρόφηση» είναι ένα είδος αυτοσκοπού ή, ακόμη χειρότερα, υπέρτατου κριτηρίου για την αξιολόγηση του παραγόμενου έργου σε οργανισμούς και υπηρεσίες. Η εντύπωση αυτή είναι άκρως πλανημένη, πιθανώς δε και επικίνδυνη. Αν ίσχυε η αρχή πως ό,τι δίδεται κατόπιν ενδοκοινοτικής διαπραγματεύσεως πρέπει να ξοδεύεται αυθωρεί και παραχρήμα για κάτι ενδεχομένως ξένο προς το αρχικό αντικείμενο της συναλλαγής, η υπεξαίρεση θα ήταν το ευγενέστερο διαπιστευτήριο «διευθυντικής» δεξιότητας στον δημόσιο τομέα.

Για να μιλήσουμε, εν τούτοις, απαλλαγμένοι από τον πειρασμό της ειρωνείας: ελλοχεύει σήμερα ο κίνδυνος να επαναληφθεί με άλλη μορφή χάρη στον πακτωλό των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης, το πανταχόθεν καταγγελλόμενο ολίσθημα της δεκαετίας του '80. Οταν λεφτά που προορίζονταν για δομικές αναδιαρθρώσεις μετατράπηκαν, ως λέγεται, σε εργαλείο εφήμερης εισοδηματικής πολιτικής και σπαταλήθηκαν για την επιδότηση επαγγελματικών ομάδων, κάποτε δε και ιδιωτικών βαλαντίων. «Απορροφήστε για να απορροφήσετε»... Υφίσταται, άραγε, συνολικός σχεδιασμός των δαπανών που φαινομενικώς πραγματοποιούνται από «χαρισμένα» αλλά εν τοις πράγμασι ακριβοπληρωμένα πακέτα;

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οργανισμού ευάλωτου στην καινοφανή μανία της «απορρόφησης» είναι πλέον τα πανεπιστήμια. Η υπαγωγή τους στο αμάλγαμα της «τριτοβάθμιας εκπαίδευσης» τείνει να τα εκτρέψει από τους καταστατικά οριοθετημένους στόχους τους και να τα μεταβάλει σε δρώντες παράγοντες της αγοράς ­ για τα γνωστά τοις πάσι, άλλωστε, νεοελληνικά καμώματα ο όρος «αγορά» ισοδυναμεί συχνά με την «αρπαχτή». Αν αυτή η διαδικασία δεν ανασχεθεί, η καταστροφή της παιδείας και των αυθεντικών εγκύκλιων σπουδών θα επέλθει αναπότρεπτα. Είναι αυτονόητο ότι και οι εμπορευματικώς προσοδοφόρες δραστηριότητες ενός ΑΕΙ δεν είναι σώφρον να παραμελούνται ή να υποβαθμίζονται. Αλίμονο, όμως, αν μεταβληθούν σε οιονεί κυριαρχική του μέριμνα. Η βασική έρευνα έχει άλλωστε εδώ και καιρό απισχνανθεί, σε σχέση με αμφίβολης ποιότητας και σκοπιμότητας μελέτες εφαρμογών.

Αιμ. Μεταξόπουλος, 3/5/1998 - Το ΒΗΜΑ

Τραγική Ειρωνία
η άγνοια από τον ήρωα θεατρικού / μυθιστορηματικού / κινηματογραφικού έργου της τραγικής θέσης στην οποία βρίσκεται ή στην οποία οδεύει, με αποτέλεσμα να ενεργεί με τρόπο που επιφέρει αρνητικά γι' αυτόν αποτελέσματα, κάτι το οποίο γνωρίζει ο αναγνώστης / θεατής (λ.χ. ο Οιδίποδας επιμένει να ανακαλύψει τον φονιά του πατέρα του, αγνοώντας ότι είναι ο ίδιος, πράγμα που θα τον οδηγήσει στην καταστροφή).

Λεξικό Μπαμπινιώτη

Καταπέλτης ήταν η απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση υπεξαίρεσης περίπου 8 εκατ. ευρώ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο την περίοδο 1992-1998. Μεταξύ άλλων, στη φυλακή οδηγούνται δύο πρώην πρυτάνεις, ενώ τρις ισόβια καταδικάστηκε υπάλληλος οικονομικών υπηρεσιών που φέρεται ως ο εγκέφαλος.

Συγκεκριμένα, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας έκρινε ενόχους 10 από τους 13 κατηγορουμένους και επέβαλε ποινές για αδικήματα που αφορούν: απάτη, υπεξαίρεση, ψευδή βεβαίωση και πλαστογραφία σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο τα χρήματα του Πανεπιστημίου χρησιμοποιήθηκαν για αγορά πολυτελών ειδών, από ακριβά είδη υγιεινής και μάρμαρα σε κατοικίες και εξοχικά, μέχρι μία Ferrari για έναν από τους κατηγορουμένους.

Στους πρώην πρυτάνεις Αιμίλιο Μεταξόπουλο και Δημήτρη Κώνστα το δικαστήριο επέβαλε 25 και 14 χρόνια κάθειρξη αντίστοιχα, στους πρώην αντιπρυτάνεις Παναγιώτη Γιέτιμη και Κωνσταντίνο Παπαθανασόπουλο 16 και 14 χρόνια κάθειρξη αντίστοιχα.

6/6/2007 - in.gr

Ιδέες για έργα τέχνης

Αγαπητοί κύριοι και κυρίες παράγοντες,

σας παραθέτω μερικές ιδέες για installations. Οι περισσότερες είναι ξαναδούλεμα ορισμένων ιδέων που είχα πέρισυ, καθώς συμμετείχα σε ένα συνέδριο Βαλκάνιων Καλλιτεχνών [*]. Αν εγκρίνετε την κατάλληλη χρηματοδότηση πιστεύω πως θα έχω να παρουσιάσω τουλάχιστον δύο πολύ δυνατά έργα στην προσεχή έκθεση "Athens 2007".

- Ένας νεαρός αφοδεύει πάνω σε χριστιανικά σύμβολα. Από τα ηχεία ακούγεται το "Σε πότισα ροδόσταμο, με πότισες φαρμάκι" σε ερμηνεία γνωστής προοδευτικής πανεπιστημιακού. Ο νεαρός είναι ντυμένος Παπαφλέσας. Ένας προβολέας φωτίζει επίμονα τα αχαμνά του, όπου είναι γραμμένο: "Κάτω ο εθνικισμός" (τατουάζ; χένα; δεν έχω αποφασίσει ακόμη).

- Video installation: ένα μουνί σε γκρό πλάν. Ουρεί. Με σωλήνα κάτω από την οθόνη του προτζέκτορα, τα ούρα φαίνεται σαν να κυλάνε σε αυλάκι σκαμένο στο πάτωμα της γκαλερί και καταλήγουν σε λάκο στο σχήμα της Ελλάδας. Μέσα στο λάκο ένα χάρτινο καραβάκι επιπλέει. Το καράβι έχει Ευρωπαϊκή σημαία. (Είναι σημαντικό να χρησιμοποιήσουμε πραγματικά ούρα).

- Ένα τραπέζι στην μέση της γκαλερί. Γύρω του στημένη μια μεσοαστική ελληνική οικογένεια που τρώει. Όλοι έχουν χιτλερικά μουστάκια, ακόμα και οι γυναίκες. Πίσω τους στην τηλεόραση προβάλεται λόγος του Χριστόδουλου εναλλασόμενος με γρήγορο μοντάζ με ομιλία του Παπαδόπουλου. Στα πιάτα τους, ελαφρώς ψημένο, τρώνε το νέο βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού.

- Αγάλματα: γύρω γύρω μια σειρά 10-12 κοντοπίθαρων με εμφανή σημάδια διανοητικής καθυστέρησης. Άλλοι ντυμένοι με φουστανέλες και τσαρούχια, άλλοι με μπλουζάκια ΒΙΒΕΧΡΩΜ και σαγιονάριες οικοδόμου, γριές με τσεμπέρια, κλπ. Αντιπροσωπεύουν τον ελληνικό λαό. Στην μέση ο προοδευτικός διανοούμενος. Ήδη πανύψηλος, στέκεται ακόμη ψηλότερα από τον όχλο, πάνω σε μια στοίβα βιβλία του Ανδρουλάκη και της Δαμανάκη, εν είδει βάθρου. Ορισμένοι από τον όχλο είναι στημένοι όσαν να τον προσκυνάν, ενώ άλλοι (οι πλέον καθυστερημένοι, με έντονα πιθηκοειδή χαρακτηριστικά) αντιδρούν.

Δικός σας,

Lakis Lalakis,
Artist

- - - -

[*] Ο Λάκης εχει αναλάβει μία βαλκανική καντίνα και μοιράζει σάντουϊτς στις Πρέσπες, στην Αλεξανδρούπολι, στα μέρη πού οργανώνονται οι συναντήσεις και τα συνέδρια "συγγραφέων από τα Βαλκάνια". Κι όταν λέμε Βαλκανικός συγγραφεύς, κινηματογραφιστής, κοινωνικός επιστήμων κλπ σημαίνει ότι με κάθε ευκαιρία, θα γράφης, συστηματικά, και με ύφος κυνικό, περιφρονητικό, εκφράζοντας τήν βαθυτάτη αηδία σου που γεννήθηκες Ελλην, Βούλγαρος, Σέρβος. (Σημ. του Α.Φ)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

[Φιλοξενούμενο κείμενο]

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ


ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ