Μοναστήρι

Μελαχρινή, άυπνη, κάθεται στην αυλή της μονής του μαθητή που έφυγε γράφοντας, παρατηρεί τους επισκέπτες, ακούει τις φωτογραφικές μηχανές. Προσπαθούν να πλησιάσουν και απομακρύνονται, έρχονται να δουν και τυφλώνονται, βλέπουν και δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Αγοράζουν ενθύμια και δεν θυμούνται τίποτα, ακούνε με προσοχη τους ξεναγούς και μπερδεύονται, γυρίζουν πίσω και είναι οι ίδιοι, ήρθαν εδώ για να μείνουν οι ίδιοι.

Φτάνουν οργανωμένοι, τους οδηγεί μια αεράτη κοπέλα με παντελόνια. Μιλάει σαν αυτόματο, τα εχει πει χιλιάδες φορές, τα θυμάται όλα απέξω. Έχει σπουδάσει, τα λέει με τη μια, είναι ευγενική, χαμογελάει, τους δείχνει την εκκλησία, τους οδηγεί στο μουσείο, τους υπνωτίζει, δεν τους αφήνει να πάρουν ανάσα. Στο λιμάνι τους περιμένει το κρουαζιερόπλοιο.

Άυπνη, χωρισμένη. Γνωρίστηκαν στην Βενετία με τον Γιάννη, μπροστά στον Άγιο Μάρκο, μπροστά στους κλεμμένους βυζαντινούς θησαυρούς. Πήγαν να φάνε μαζί, έμοιαζε με διαφημιστικό, ήταν ακριβώς σαν διαφημιστικό, τρείς μέρες αργότερα του είπε ναι επειδή ήταν σαν διαφημιστικό. Επιτέλους, η ζωή είχε γίνει διαφημιστικό. Μπήκαν στην Κωνσταντινούπολη με σκοπό η ζωή να γίνει διαφημιστικό και τα κατάφεραν. Οργάνωσαν σταυροφορίες με σκοπό να σβήσουν την αυτοκρατορία των Ρωμαίων, ώστε να συναντηθεί με τον Γιάννη μπροστά στον Άγιο Μάρκο και να ζήσουν ένα διαφημιστικό τριήμερο.

Έκαναν έρωτα τυλιγμένοι με μαύρα σεντόνια. Έλεγαν πράγματα που κάπου τα είχαν ακούσει, κάπου τα είχαν δεί, κάτι τους θύμιζαν αυτά τα λόγια που έλεγαν ο ένας στον άλλον. Της έκανε πρόταση γάμου ενώ κατάπινε την τελευταία μπουκιά και εκείνη έπρεπε να γελάσει, να τον ρωτήσει αν μιλάει σοβαρά κι ύστερα να πει ναι. Κατάπιε, γέλασε, τον ρώτησε αν μιλάει σοβαρά και είπε ναι. Οργάνωσαν σταυροφορίες με σκοπό να πάει με τον Γιάννη, να φάει μακαρονάδα ώστε να γελάσει, να τον ρωτήσει αν μιλάει σοβαρά και ύστερα να πεί ναι. Είπε ναι, δέχτηκε.

Μπήκαν στην Κωνσταντινούπολη, τα έκαναν γυαλιά καρφιά, πλακώθηκαν μεταξύ τους, και μερικά χρόνια αργότερα, άρχισαν να γυρίζουν διαφημιστικά. Συνεχίζουν τις σταυροφορίες μέσω των διαφημιστικών με μεγάλη επιτυχία, επαναλαμβάνουν πράγματα που έχουν ακουστεί κάπου, θυμούνται χειρονομίες που έχουν δεί κάπου, καταπίνουν, γελάνε, λένε ναί, δέχονται τις προτάσεις γάμου. Όλα είναι πολύ φυσικά, όλα έχουν γίνει φοβερά φυσικά, επιτέλους η ζωή έγινε φυσική, καθαρή, δημοκρατική, ισσοροπημένη. Καθώς περνάει ο χρόνος γίνεται όλο και πιο φυσική, σχεδόν χαμογελαστή, όλο ευχάριστες μπουκιές, μακαρόνια, σάλτσα, κιμάς, κόκκινο κρασί, ψίχουλα στο τραπεζομάντηλο, ψίχουλα που θα μαζέψει ο Γιάννης και θα πετάξει στα περιστέρια. Επιτέλους, μπήκαν στην Κωνσταντινούπολη, διέλυσαν την αυτοκρατορία των Ρωμαίων, τα έκαναν γυαλιά καρφιά. Το στιβαρό χέρι του Γοδεφρείδου Βιλλαρδουίνου οδήγησε την πολιτισμένη ανθρωπότητα με αποφασιστικότητα προς τα διαφημιστικά.

Ήταν ιστορική αναγκαιότητα τα διαφημιστικά, πάντα υπήρχαν διαφημιστικά και οι Βυζαντινοί το έκρυβαν, έπρεπε να μπουν στην Κωνσταντινούπολη, να διαλυθεί η απάτη, να μπορούν να παντρεύονται τρώγοντας μακαρόνια με κιμά, να μαζεύουν τα ψίχουλα σε μια χαρτοπετσέτα και να ταίζουν τα περιστέρια. Αν δεν έμπαιναν στην Κωνσταντινούπολη, δεν θα αποκτούσε ποτέ η ανθρωπότητα χαρτοπετσέτες, διαφημιστικά, ωραία μακαρόνια με κιμά, ξεναγούς με ωραία παντελόνια. Ήταν ιστορική αναγκαιότητα τα παντελόνια, η πρόταση γάμου του Γιάννη ήταν ιστορική αναγκαιότητα, το στιβαρό χέρι του Γοδεφρείδου Βιλαρδουϊνου την οδήγησε να πεί το ναί με μεγάλη αποφασιστικότητα. Ήταν ένας γάμος με φόντο τους κλεμμένους βυζαντινούς θησαυρούς, μέσα σε μαύρα σεντόνια.

Ελληνίδα, μελαχρινη, ξενυχτισμένη. Τους περιμένει στο λιμάνι το κρουαζιερόπλοιο. Συνεχίζουν τις σταυροφορίες μέσω των διαφημιστικών, τα καταφέρνουν αρκετά καλά, έχουν μάθει να τα κάνουν γυαλιά καρφιά με απόλυτα φυσικό τρόπο, από το 1204 και μετά η υπόθεση γυαλιά καρφιά εξελίσσεται ήρεμα, ανθρώπινα, πολιτισμένα, ομαλά.

Παρατηρούν τον εαυτό τους στα διαφημιστικά, ακόμα και όταν χέζουν συμπεριφέρονται διαφημιστικά, κάποτε θα βρεθεί ένας τρόπος να διαφημίζονται τα σκατά. Η αυτοκρατορία των Ρωμαίων εμπόδιζε να διαφημιστούν τα σκατά, αυτό ήταν απαράδεκτο. Οι Βυζαντινοί δεν θα ανακάλυπταν ποτέ τα διαφημιστικά, είχαν αλλού το νού τους, αυτό ήταν απαράδεκτο. Έπρεπε να γίνουν όλα γυαλιά καρφιά, ώστε να ταξιδέψουν αργότερα με την ησυχία τους τα πλοία της αγάπης, φορτωμένα με τηλεοπτικούς δέκτες που αναμεταδίδουν διαφημιστικά μέσα στο πέλαγος. Τα κρουαζιερόπλοια ήταν ιστορική αναγκαιότητα, από αρχαιοτάτων χρόνων ο άνθρωπος επιθυμούσε να ταξιδεύει με κρουαζιερόπλοια, να φοράει παντελόνια, και να βλέπει μέσα στο αγριεμένο πέλαγος διαφημιστικά.

Αν δεν υπήρχε η αυτοκρατορία των Ρωμαίων θα είχαμε φτάσει πολύ πιο σύντομα στα διαφημιστικά, καθυστερήσαμε χίλια χρόνια να ανακαλύψουμε την ιστορική αναγκαιότητα, αν δεν ήταν ο Κωνσταντίνος ο Μέγας και οι χριστιανικές τρέλες του, οι άνθρωποι θα είχαν γνωρίσει την ευτυχία πολύ νωρίτερα. Η ευτυχία περιγράφεται με ακρίβεια στα διαφημιστικά. Ο Γιάννης της έκανε πρόταση γάμου ακολουθώντας τον πιο φυσικό τρόπο, αυτόν που περιγράφεται με εξαιρετική ακρίβεια σε ένα από τα χιλιάδες διαφημιστικά που έχουν γυριστεί στην πλατεία του Άγιου Μάρκου. Αν δεν υπήρχε ο Γοδεφρείδος Βιλλαρδουϊνος, δεν θα είχε παντρευτεί ποτέ με τόσο φυσικό τρόπο, δεν θα του έλεγε ποτέ ναι καταπίνοντας μακαρόνια με κιμά.

Τριανταδύο χρονών, άυπνη. Είπε ναι, δέκτηκε. Είναι πολύ οργανωμένοι, πολύ ήσυχοι, πολύ φυσικοί, τους περιμένει το κρουαζιερόπλοιο. Τους εξηγούν τα πάντα και τα ξεχνάνε αμέσως, τους εθιστούν την προσοχή και η αδιαφορία κερδίζει έδαφος μέσα τους, τους δείχνουν κάτι και κλείνουν τα μάτια, κουνάνε το κεφάλι, φωτογραφίζουν ο ένας τον άλλο. Ξέρουν πως πρέπει να συμπεριφερθούν, το έχουν δει στα διαφημιστικά. Δεν τους αγγίζει τίποτα, είναι αέρινοι, πανέμορφοι, άτρωτοι, καθαροί, ελέυθεροι, υπερφυσικοί. Σαβανώνουν την ανθρωπότητα μέσα σε διαφημιστικά. Αρχηγός τους είναι ο Γοδεφρείδος Βιλλαρδουίνος, αυτός που έκανε τα πράγματα να τρέξουν, να κυλήσουν φυσικά τα γυαλιά καρφιά. Έχουν νικήσει κατά κράτος, αυτοί έβγαλαν τα πιο ωραία διαφημιστικά, έκλεψαν τους βυζαντινούς θησαυρούς, τους καταχώνιασαν και άρχισαν να γυρίζουν διαφημιστικά. Τα διαφημιστικά τους ξεπερνάνε σε ομορφιά και μαγεία τα πιο υψηλά επιτεύγματα της ανθρώπινης δημιουργίας. Αναγνωρίζονται από όλους, ταξιδεύουν παντού, έχουν απίστευτη διάδοση. Ήταν ιστορική αναγκαιότητα η ανθρωπότητα να γνωρίσει τον εαυτό της μέσα από τα υπέροχα δυτικά διαφημιστικά.

Τίποτε δεν συγκρίνεται μ' αυτά, ούτε τα πιο νόστιμα μακαρόνια με κιμά. Οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες εμπόδιζαν ακόμα και την πορεία προς τα μακαρόνια με κιμά, αυτό ήταν απαράδεκτο, από το 1204 και μετά επανορθώθηκε αυτή η αδικία. Τα πράγματα έπρεπε να τρέξουν, να κυλίσουν φυσικά. Ο Γιάννης πέταξε τα ψίχουλα στα περιστέρια, της έδωσε ένα φιλί. Γνωρίστηκαν στην Βενετία, με φόντο τους κλεμμένους βυζαντινούς θησαυρούς, είπε ναι, δέκτηκε.

"Η γραμμή του ορίζοντος" , Χρήστος Βακαλλόπουλος 1956-1993