Αμπελοθεολογίες
Όσο αφορά τις μαρτυρίες, υπάρχει μια τεράσια πληθώρα μαρτυριών υπερ του υπερφυσικού. Αν την απορρίπτεις αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα από δυο πράγματα. Είτε απορρίπτεις την ιστορία του χωρικού περί φαντάσματος επειδή είναι χωρικός, είτε επειδή είναι ιστορία με φαντάσματα. Εν ολίγοις, είτε αρνείσαι την κύρια αρχή της δημοκρατίας, ή αποδέχεσαι τη βασική αρχή του υλισμού -- την αφηρημένη αδυνατότητα οποιουδήποτε θαύματος. Έχεις κάθε δικαίωμα να το κάνεις. Αλλά αν το κάνεις είσαι δογματικός. Eμείς οι Χριστιανοί είμαστε εκείνοι οι οποίοι αποδεχόμαστε κάθε δεδομένη ένδειξη --και είστε εσείς οι ρασιοναλιστές οι οποίοι αρνείστε ορισμένες ενδείξεις επειδή είναι αντίθετες προς το πιστεύω σας. Εγώ όμως δεν περιορίζομαι από κανένα πιστεύω στο συγκεκριμένο θέμα, και εξετάζοντας ουδέτερα διάφορα θαύματα της μεσαιωνικής και της σύγχρονης εποχής κατέληξα στο συμπέρασμα ότι συνέβησαν. Όλα τα σύγχρονα επιχειρήματα ενάντια σε αυτά τα απλά γεγονότα είναι πάντα κυκλικά. Αν πω: «Τα μεσαιωνικά κείμενα παρουσιάζουν ως πραγματικά ορισμένα θαύματα με τον ίδιο τρόπο όπως παρουσιάζουν ορισμένες μάχες», μου απαντούν, «Ναι, αλλά οι μεσαιωνικοί άνθρωποι ήταν προληπτικοί». Αν ζητήσω να μάθω με ποιο τρόπο ήταν προληπτικοί, η τελική απάντηση που παίρνω είναι επειδή πίστευαν σε θαύματα. Αν πω "ένας χωρικός είδε ένα φάντασμα", μου λένε, "Ναι, αλλά οι χωρικοί είναι ιδιαίτερα εύπιστοι". Αν ρωτήσω «Γιατί είναι εύπιστοι» η μόνη απάντηση είναι --επειδή βλέπουν φαντάσματα. Η Ισλανδία δεν υπάρχει αφού μόνο ηλίθιοι ναύτες την έχουν δεί. Οι ναύτες, δε, είναι ηλίθιοι επειδή λένε πως είδαν την Ισλανδία.G.K Chesterton
Αγαπητέ Θας,
καταρχήν με παραξενεύουν ορισμένες ενστάσεις σου περί του κειμένου του Φαρμάκη, τις οποίες επαναλαμβάνεις στην τελευταία απάντηση. Διαπιστώνεις ας πούμε, ωσαν να πρόκειται για κάτι μεμπτό, ότι "το κείμενο του Φαρ. είναι ένα κείμενο προθέσεων". Συνεχίζεις παρακάτω λέγοντας ότι η χρήση των λέξεων, όπως διαδήλωση δεν είναι "συμπτωματική" και πως άλλες λεξούλες που χρησιμοποιούνται δεν είναι "τυχαίες".
Έχεις απόλυτο δίκαιο. Είναι ένα κείμενο πλήρες προθέσεων, του οποίου ο συγγραφέας δεν εμπιστεύτηκε την τύχη ή την σύμπτωση αλλά διάλεξε με προσοχή όσες λέξεις χρησιμοποίησε. Δεν καταλαβαίνω την ένσταση σου, ούτε γιατί σου φάνηκε αυτό το γεγονός τόσο σημαντικό ώστε να το επισημαίνεις συνεχώς. Αν δεν κάνω λάθος, και τα δυο (πρόθεση, επιλογή λέξεων) θεωρούνται ανέκαθεν αναπόσπαστα στοιχεία της συγγραφής.
Ξέρεις μήπως κάποιον άλλο τρόπο να γράφει κανείς; Θα μπορούσαμε πιθανώς να συνδυάσουμε επιλογή λέξεων μέσω I-ching και τεχνικές cut-up, σε μια μείξη Burroughs και Cage. Όμως, αν θυμάμαι καλά, η ανακάλυψη των πρωτοπόρων αυτών ήταν πως ακόμη και τέτοια τυχαία κείμενα διασώζουν την σημασία και την πρόθεση. Όσο για την αυτόματη γραφή των σουρεαλιστών, και αυτή εκφράζει πρόθεση, και σε αυτήν υπάρχει προσεκτική επιλογή λέξεων. Μόνο που η πρόθεση και η επιλογή ανήκουν στο ασυνείδητο (έτσι τουλάχιστον λέει η θεωρία).
Φυσικά αστειεύομαι. Αυτό που θέλεις να πείς είναι άλλο: πως το μεν σχόλιο σου κινείται "στην κόψη του ξυραφιού", και γέμει αμφιβολιών και αμόλυντης από προθέσεις και διαστρεβλώσεις αναπαράσταση της πραγματικότητας, ενώ το κείμενο του Φαρμάκη είναι ιδεολογικό και παρουσιάζει την εικόνα που θέλει ο συγγραφέας να παρουσιάσει.
Για το ότι παρουσιάζει την εικόνα που ο συγγραφέας θέλει να παρουσιάσει, δεν διαφωνώ. Το θέμα είναι: αυτή η εικόνα αντιστοιχεί στην πραγματικότητα ή όχι; Για το ότι το δικό σου κείμενο είναι καθρέφτης και κενό προθέσεων, διαφωνώ. Οι προθέσεις σου είναι εκεί μέσα, όπως και η κοσμοθεωρία σου. Πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει; Απλά, οι δικοί σου φακοί μέσα από τους οποίους κοιτάζεις σου είναι αόρατοι, οπότε έχεις την εντύπωση ότι βλέπεις με γυμνό μάτι. Το θέμα είναι και πάλι: αντιστοιχεί ό,τι βλέπεις στην πραγματικότητα;
Αφού ξεπεράσαμε, ελπίζω, ψευτοδιλλήματα περί "προθέσεων" και "διαλεγμένων" λέξεων, μπορούμε να μπούμε στο θέμα.
Το κείμενο του Φαρ. είναι ένα κείμενο προθέσεων. Γραμμένο το 2001 όπως λες, εποχή που ο αρχιεπίσκοπος βρίσκεται σε φουλ επίθεση, αναπαράγει το σκεπτικό της τότε Ιεραρχίας της εκκλησίας, ότι ο πιστός διώκεται και βάλλεται πανταχόθεν. (Και τώρα ίδια είναι η Ιεραρχία και οι συνθήκες αλλά για κάποιο λόγο αισθάνονται ότι ο πιστός διώκεται λιγότερο- το μυστικό είναι ότι τότε κατάφεραν να ταυτίσουν συνειδητά τον πιστό με την Ιεραρχία. Το κάνουν και τώρα, αλλά κατά περίπτωση).
Δεν διαφωνώ ότι το σκεπτικό του κειμένου είναι αυτό. Μπορεί να είναι επίσης το σκεπτικό της ιεραρχίας, δηλαδή του πιο αγνού ιερέα ή του χειρότερου φαρισαίου ιεροκάπηλου μεγαλοπαπά. Το θέμα είναι: πρόκειται για ένα σωστό σκεπτικό;
Διαφωνείς δηλαδή με το ότι "ο πιστός διώκεται και βάλλεται πανταχόθεν";
Όπου πιστός είναι όχι απλά ο ιδανικός "στην κόψη του ξυραφιού" αγαπητικός εν Χριστώ πιστός, αλλά και ο λιγότερο ή περισσότερο ευλαβής φορέας μιας θρησκευτικής παράδοσης. Δηλαδή, "διώκεται και βάλλεται" όχι μόνο ο πιστός (υπαρξιακό) αλλά και ο πολιτισμικός φορέας μιας παράδοσης (κοινωνικό / πολιτισμικό) την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ορθόδοξη.
Διαφωνείς με αυτό το σκεπτικό;
Δηλαδή θα έλεγες ότι (α) η γνήσια πίστη και (β) η εντόπια κοσμοθεώρηση ευνοούνται από τις διεθνείς και ντόπιες κυβερνητικές πολιτικές και πολιτιστικές επιλογές; Από τις κατευθύνσεις της διανόησης; Από τα πρότυπα ζωής; Από τις εσωτερικές σελίδες των ΝΕΩΝ;
Πολύς κόσμος ζεί σε ένα φανταστικό κόσμο όπου την εξωτερική πολιτική μας την καθορίζει ο Χριστόδουλος (όχι οι Αμερικάνοι και η Ε.Ε), τα παιδιά μας είναι στα χέρια των σκοταδιστών ιερέων (όχι στην αμερικάνικη υποκουλτούρα και στα σαθρά πρότυπα των σαπιο-κοιλιάδων γονιών τους), διαπρέπων πολιτικός είναι ο Καρατζαφέρης και ο Παπαθεμελής (όχι ο Γεωργάκης και ο Καραμανλής) και η κοινωνία όζει σκοταδισμού και θρησκοληψείας (όχι κουλτούρας της επιτυχίας, μηδενισμού και δανεικών για δεύτερο αυτοκίνητο και τρίτο ντέβεντε). Όσο για την κατεστημένη διανόηση στα πανεπιστήμια μας, αυτή είναι ο Ζουράρις και ο Γιανναράς, όχι οι κρατικοδίαιτοι στησοκώληδες ΠΑΣΟΚικοί διανοούμενοι του Λαμπρακιστάν. Κυρίαρχη ακαδημαϊκή ιδεολογία, εξάλλου, δεν αποτελούν πολυπολιτισμικές, μεταμοντέρνες, σκληρο-νεοφιλελεύθερες θεωρίες ή ΣΥΝασπισμένος ευρω-καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά ο εθνικισμός και ο σκοταδισμός. Α, όσο για τα μεγάλα διαπλεκόμενα, αυτα τα αναλαμβάνουν οι παπάδες με τα παγγάρια τους και τα πισώπλατα μαχαιρώματα στην ιεραρχία, όχι ο Κόκκαλης, ο Μπόμπολας, οι Mall και οι λοιποί.
Σε αυτήν την Ελλάδα, την οποία πλείστα όσα κείμενα εμφανίζουν ως πραγματικότητα, ή έστω επικείμενη δυστοπία, ναι, ο πιστός δεν διώκεται, ούτε βάλεται πανταχόθεν. Στην πραγματική ελλάδα όμως;
Είχε προηγηθεί η συστηματική καλλιέργεια της πόλωσης με τον πολεμοχαρή λόγο του αρχιεπισκόπου: «Θα τους βόλευε να μείνουμε στα δικά μας, αμέτοχοι στα κοινά, φιμωμένοι. Θέλουν τον παπά κλεισμένο στην εκκλησία, καρπαζοεισπράχτορα.» Ο παπάς, κατά Χριστόδουλο, είναι «κλεισμένος» στο ιερό του και τρώει καρπαζιές. Πολλές έννοιες συκοφαντήθηκαν και ευτελίστηκαν τότε, ποδοπατήθηκαν ξανά από την επέλαση της δημαγωγίας και της απλοποίησης. Είσαι Έλληνας; Απόδειξη δια της αντιστάσεως. Είσαι Χριστιανός; Μολόγα το! Γράψτο στην ταυτότητα. Πίσω ολοταχώς. Με αυτή τη θεολογία της εποχής οδηγηθήκαμε στις περίφημες λαοσυνάξεις, στη «λαοθάλασσα πιστών» που αντιστάθηκε με πραγματικές διαδηλώσεις.
Δεν βλέπω ποιές έννοιες ¨συκοφαντήθηκαν και ευτελίστηκαν¨ σε αυτά που παραθέτεις. Δεν σημαίνει φυσικά ότι είσαι χριστιανός επειδή το γράφεις στην ταυτότητα, ούτε το ισχυρίστηκε κανείς. Aν είσαι όμως χριστιανός δεν βλέπω γιατί να έχεις αντίρρηση να το γράψεις στην ταυτότητα σου. Το να είσαι χριστιανός και να το "μολογάς" ήταν αν θυμάμαι καλά ένα βασικό γνώρισμα των λεγόμενων χριστιανών (για να μην μιλήσουμε περί των μαρτύρων και των νεομαρτύρων). Η ατομικοποίηση της πίστης είναι στοιχείο του προτεστανισμού, αν θυμάμαι καλά.
Η καρικατούρα των προοδευτικών που μιλούσε για "πίσω ολοταχώς" (σλόγκαν το οποίο αναπαράγεις) παρουσίαζε το όλο πράγμα ως μια απαίτηση από την εκκλησία ενός είδους 'πιστοποιητικού θρησκευτικών φρονημάτων' (το "μολόγα το" που λες και εσύ)! Ενα μικρό στοιχείο που ξεχνάνε όσοι αναφέρονται στο θέμα (και δυστυχώς και εσύ): το ζήτημα σχετικά με το θρήσκευμα δεν ήταν "γράψτο στην ταυτότητα". Το θρήσκευμα ήταν ήδη στην ταυτότητα. Το ζήτημα ήταν: "Βγάλτε το από την ταυτότητα". Έχει διαφορά.
Αυτή την αφαίρεση, ο κόσμος που αντέδρασε την εξέλαβε ως πόλεμο ενάντια στην θρησκεία του. Και ήταν όντως, με την εξής έννοια: ο χαρακτηρισμός του θρησκεύματος ως "προσωπικού δεδομένου" μετατρέπει την θρησκεία σε ατομικό ζήτημα. Από την άποψη της πίστης, πρόκειται για μια στροφή στην εκκοσμίκευση και την "πνευματικοποίηση" της θρησκείας, όπου αυτή μετατρέπεται σε ιδιωτικό χόμπυ -προς απόκρυψη-, και όχι ως κάτι το οποίο σφραγίζει κάθε εκδήλωση του θρησκευόμενου. Από την πολιτική άποψη, ένα υποτιθέμενα -εδώ γελάνε- κυρίαρχο κράτος, με την πλειοψηφία να δηλώνει ορθόδοξη, υποχρεούται από κάποιους υπαλλήλους στις Βρυξέλλες να αφαιρέσει την αναγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες του. Δεν βλέπεις κάποια πρόκληση εδώ; Είναι η ίδια ιδεολογία πολυπολιτισμικής ομογενοποίησης η οποία προσπαθεί να σώσει το Αφγανιστάν και το Ιρακ από τον σκοταδισμό και να φέρει επιτέλους την πολυπόθητη δημοκρατία στα άνυδρα εκείνα μέρη. Σε αυτά τα πλαίσια, απαγορεύει και τη μαντήλα.
(Το αστείο είναι ότι η ίδια η Ε.Ε η οποία παρουσιάστηκε ως εισηγητής της αφαίρεσης του θρησκεύματος, μετά την 11/9 εξέτασε διάφορες εκδοχές υποχρεωτικής αναγραφής του, στα πλαίσια του "πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία". Η ίδια εξάλλου προστάτις των ιδιωτικών δεδομένων πέρασε πρόσφατα νόμο που νομιμοποιεί την παρακολούθηση κάθε ιδωτικής τηλεφωνικής συνομιλίας από τα κράτη. Ακόμα πιο αστείο είναι ότι ελάχιστοι κονδυλοφόροι διαπρήσιοι υποστηρικτές της προστασίας που συνιστά η μη αναγραφή του θρησκεύματος έγραψαν δυο λογάκια για το πολύ σοβαρότερο αυτό θέμα. Αλλά είπαμε: σημαντικό είναι να πολεμήσουμε τον σκοταδισμό της φανταστικής Ελλάδας, όχι τον φασισμό της πραγματικής Ελλάδας και Ε.Ε. Το κάθε ντεμέκ αριστερό ή ΠΑΣΟΚικό ψώνιο την έχει δει Βολταίρος και βάλε. Εγώ περιορίζομαι στον ταπεινό ρόλο του Τσέστερτον ;-) ).
Το ποτάμι των πιστών (χιλιάδες χιλιάδων), μας λέει το κείμενο, αυτή η διαδήλωση (συμπτωματική, πάλι, η χρήση της λέξης) ανθρώπων, που τους κατηγορούν για σκοταδισμό που φέρνει τον μεσαίωνα, με τη φυσική, αυθόρμητη παρουσία τους δίπλα στα συρματοπλέγματα (άλλη τυχαία λεξούλα) και τα μπάζα (ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον ανησυχίας και απειλής- «τοπίο καταστροφής») διασώζουν το φως. Οι από κει, οι διανοούμενοι, οι αντιθαυματοποιοί, έχουν τα Χημεία τους, την Επιστήμη τους, την Ευρώπη τους, την Εξουσία τους. Οι επό δω, ο αυθεντικός, ο αρχαίος, αθάνατος, αιώνιος κόσμος, έχει το φως, τη φλογίτσα, το θαύμα. Λυρισμός ναι. Αλλά προφανής και εργαλειακός, δεν βρίσκεις;. Ποίηση, σε καμιά περίπτωση.
Λυρισμός, λες, αλλά "προφανής και εργαλειακός". Με το "προφανής" εννοείς διάφανων προθέσεων, ότι δεν ενσωματώνει δηλαδή κρυπτικούς λεπτεπίλεπτους στοχασμούς; Πράγματι, έτσι είναι. Με το "εργαλειακός" εννοείς ότι φέρει πρόθεση; Πράγματι, φέρει. Ένα πρόχειρο παράδειγμα, off the top of my head που λένε και οι αγλλοσάξωνες φίλοι μας, είναι οι παραβολές του Ιησού. Και προφανείς στην διαφάνεια τους και εργαλειακές στην διδαχή τους. Και λοιπόν;
Περιμένεις υποθέτω από την ποίηση να είναι πιο μυστικιστική, περισσότερο πνευματική; Αν τώρα σου βρώ 200 αντιστοιχίες στo χειρισμό και στα νοήματα που αναφέρεις στον Ντοστογιέφκυ ή τον Παπαδιαμάντη θα τους αποπέμψεις ως ελάχιστα ποιητικούς ή εργαλειακούς; Αν παραθέσω Μπλέηκ να πραγματεύεται την ίδια πόλωση, θα τον κατηγορήσεις για ελλειπή ποιητικότητα; Αλλά γιατί να πάμε τόσο μακρυά; Η ουσία της αντιπαράθεσης "Επιστήμης, Χημείας Ευρώπης" και του "αυθεντικού, αρχαίου κόσμου ο οποίος έχει το θαύμα" είναι τόσο παλιά όσο τα ευαγγέλια.
Πράγματι, ο Βησσαρίωνας μπορεί να είναι μια απάτη, βασισμένη σε μια ειδική τεχνική ταφής, σε ύποπτες ουσίες. Μπορεί οι ιερείς της περιοχής να εκμεταλλεύονται το (χημικά εξηγήσιμο) φαινόμενο για να γεμίσουν τα παγγάρια τους. Όμως η ταπεινή στάση αυτού που πάει να ανάψει ένα κεράκι είναι πολλές φορές εγγύτερα στην ουσία της πίστης από την καχυποψία και την αγωνία "μην πιαστούμε κορόιδα". Τι να μας πεί η υπαρξιακή αγωνία στην "κόψη του ξυραφιού" αν δεν μπορεί να κατεβεί για λίγο από την ατομική της πάλη και να κοιτάξει με αγάπη και εμπιστοσύνη τον κόσμο, κατανοόντας την ουσία, όχι το μηχανισμό του θαύματος; Αν βλέπει τους ανθρώπους που σπεύδουν ως ελλειπώς "κοψο-ξυραφίτες" ή ναϊφ κορόϊδα; Πιστεύω θα πει δεν φοβάμαι μήπως με πιάσουν κορόιδο.
Αναπόσπαστη παράμετρος. Τι να πω. Προσωπικά, το μόνο χριστιανικό ήθος που αναγνωρίζω - μπορεί και να το έχω ονειρευτεί, μπορεί και να το συνάντησα στο Όρος- είναι η στιγμή (για να μην πω τίποτα βαρύγδουπο με φωτισμούς) που κάποιος ζητάει να παραιτηθεί από τις βασανιστικές ιδέες του κι εξομολογείται σε εσένα τον περαστικό πως κάθε στιγμή κινείται στην κόψη του ξυραφιού, πως δεν έχει δέσει κανένα γάιδαρο, πως δεν ανήκει σε κανένα σωματείο προπαγάνδας των λόγων Του, πως δεν έχει κλείσει πρώτο τραπέζι πίστα αλλά βρέθηκε για ένα ποτό στο μπαρ. Και πως αντίθετα, κάθε στιγμή αισθάνεται αβέβαιος για την πίστη του, πως βλέπει εσένα με τη δηλωμένη απιστία σου να πιάνεις καλύτερο κέντρο και πως το δικό του στραβό κεφάλι φταίει που δεν τον αφήνει να μετανοήσει.
Κανένας άλλος λόγος εξουσίας και σωτηριολογικού κηρύγματος δεν με ενδιαφέρει. Κανένας χωρισμός σε στρατόπεδα δεν μου είναι ανεκτός από τους επαγγελματίες της αγάπης. Καμία φωτισμένη δεσποτεία δεν με έπεισε για το δικαίωμά της να διαχειρίζεται κατ’ αποκλειστικότητα την παράδοση (κατά τρόπο ιδιοτελή και συμφέροντα) ανακοινώνοντας τα πορίσματά της για το ποια είναι η μοίρα του ελληνισμού και κατά πού πρέπει να κάνουμε τώρα που η θύελλα μαίνεται στο ιδεολογικό τοπίο. Ό,τι με συγκινεί είναι ο λόγος της διαφοράς, της αδυναμίας, της απόκλισης, της ανεστιότητας.
Δε με πείθει προσωπικά η εκλεπτυσμένη προσωπική διαπάλη που δεν χωράει την γριά που πάει να ανάψι κερί στην "εικόνα του δάκρυσε στο σουβλατζίδικο". Σουβλατζίδικο; Comme c'est vulgaire. Όμως είναι και πάλι ο ίδιος εκείνος συμβολισμός, ο Χριστός που κάνει παρέα με πόρνες, τελώνηδες, ληστές και πρεζάκια (αν υπήρχαν τότε, θα έκανε) αντιστοιχεί στο Χριστό που συχνάζει σε σκυλάδικα της εθνικής, λαχαναγορές και σουβλατζίδικα. Όσο για την συνεχή αβεβαιότητα και την υπαρξιακή αμφιβολία ως πρότυπο χριστιανικού ήθους, μου μοιάζει αντεστραμμένη εκδοχή του Φαρισαίου: "Δες κύριε τι ωραία και με τι ένταση ακροπατώ υπαρξιακά, δεν είμαι σαν την χοντροειδή γριά ή τον κακομοίρη που τρέχει στα θαύματα".
Τα περισσότερα πρότυπα πίστεως στα Ευαγγέλια πίστεψαν απλά, χωρίς ηφαιστιακές διαπάλες και βασανιστικές ιδέες, από την μοιχαλίδα μέχρι τον ληστή στο σταυρό. Όλη η ιδέα του Προσώπου είναι πως η πίστη είναι κάτι το πολύ απλό. Δεν έχει κανείς πρόβλημα να πιστέψει στον φίλο του τον Μπάμπη που τον συνάντησε σαν πρόσωπο. Επομένως η πίστη είναι θέμα συνάντησης, όχι ιδεών και αμφιβολίας, βασανιστικών ή μη. Ο υπαρξισμός είναι ένα είδος εγωισμού. Η "απόκλιση, η αδυναμία, η διαφορά, η ανεστιότητα" είναι το πρότυπο του Ασώτου Υιού. Αλλά το σημαντικό στον άσωτο υιό δεν ήταν η φυγή του: ήταν η μεταστροφή του. Ένας οριστικά χαμένος άσωτος υιός θα αντιστοιχούσε επακριβώς στον εωσφόρο. Πράγματι: κάθε στιγμή κινούμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Αυτό δεν σημαίνει ότι "το μόνο χριστιανικό ήθος" είναι να κινείσαι στην κόψη του ξυραφιού. Η ουσία έρχεται όταν κατεβαίνεις από το ξυράφι, όταν δηλαδή δεν καθορίζεσαι πλέον από "βασανιστικές ιδέες" και δεν περιμένεις σωτηρία από το "στραβό (ή ορθό) κεφάλι" σου. Δεν σημαίνει αυτό ότι έχεις κλείσει "πρώτο τραπέζι πίστα" ή ότι αυτοδικαιώνεις τον εαυτό σου. Σημαίνει απλά ότι μεταφέρεις το κέντρο του ζητήματος εκτός του εαυτού σου. Προφανώς για να συναντήσεις ο,τιδήποτε θα πρέπει να κοιτάξεις έξω.
(Αυτά τα ολίγα, off the top of my head και πάλι. Δεν μιλάω Εξ Ονόματος, λέω ότι καταλαβαίνω, ενδεχομένως λάθος. Δεν έχω πτυχία θεολογίας, όσο για βιβλιοθήκη, όλοι έχουν από μια. Ούτε καν πως συνάντησα τον Μπάμπη μπορώ να πώ).
Αλλά όλα αυτά μυρίζουν κλεισούρα. Το θέμα δεν είναι απλά να σώσουμε τον εαυτό μας, είναι επίσης να αλλάξουμε τον κόσμο. Αυτό περνάει αναγκαστικά μέσα από το χωρισμό σε στρατόπεδα. Δεν είναι καν χωρισμός ως διχαστική δράση εξάλλου: είναι απλά η επισήμανση ήδη επιλεγμένων εχθρικών θέσεων. Γράφεις πως: "Αν νικιέται ο Άδης, σκέψου τι παθαίνει ο απλός νεοταξίτης. Γι’ αυτό σου λέω. Ο νεοταξ είναι πρόβλημα επειδή δεν έχει νικηθεί (εντός) κανένας άδης, ή έστω δεν υπάρχει προηγούμενη γεύση αυτής της αλήθειας.". Μιλάς για ένα κόσμο αγίων ή για τον πτωτικό κόσμο με τον οποίο πορευόμαστε; Ναι, αν είχαμε όλοι νικήσει εντός μας τον άδη δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Καθώς δεν το έχουμε πετύχει ακόμα αυτό, η πολιτική εναντίωση έχει ακόμα λόγο ύπαρξης, δεν βρίσκεις;
Ως προς το πρώτο σου σχόλιο, λες:
Αυτό που είπα για τα θαύματα είναι ότι δεν συντρέχει λόγος τέτοιου θαύματος, καθώς δεν «σημαίνεται» κάτι δι’ αυτών. Τι είναι ένα καντήλι που κινείται πάνω από τους πιστούς; Όχι πώς αλλά γιατί ματώνει η εικόνα;
Συμφωνεί ως προς αυτό ο κόσμος που βλέπει το θαύμα, ότι δηλαδή "δεν σημαίνεται τίποτα" δι' αυτών; Αυτό που σημαίνεται είναι μια παρουσία, όπως τα αποτσίγαρα του Μπάμπη που βρήκες στο σταχτοδοχείο σου. Θέλεις να ξέρεις "γιατί ματώνει η εικόνα". Θεωρείς λοιπόν ότι μπορούμε να καταλάβουμε νοησιαρχικά τις θεϊκές ενέργειες; Να άλλη μια ερώτηση: Όχι πως, αλλά *γιατί* εστί αγάπη ο Θεός;
17 σχόλια:
Στα πλαίσια του blog και των αντοχών του συστήματος νομίζω ότι ο διάλογος έχει ολοκληρωθεί. Από εδώ και πέρα η συζήτηση μπορεί κάλλιστα να εξελιχτεί σε αντιπαράθεση κωφών που λέει ο Πάνος και πλείστοι όσοι διανοητές. Όπως καταλαβαίνεις επιβάλλω μονομερή σιωπή παρότι διαβάζοντάς σε έχω δεκάδες ενστάσεις, παρατηρήσεις και απαντήσεις σε όσα (και προσωπικά) προσάπτεις. Θεωρώ όμως ότι κατάλαβα και κατάλαβες. Ας πούμε ότι ο καθένας μας έχει τις εμμονές του. Υπάρχουν όλα τα στοιχεία στα κείμενά μας για να συγκροτήσει κάποιος γνώμη- η προσωπική μας αδιαλλαξία δεν θα αφορούσε τρίτους. Και πάντως, η αρχική πρόθεσή μου να αναδειχθούν ορισμένες (εν πολλοίς αθέατες) πλευρές του κειμένου του Φαρ. θεωρώ ότι, και με τη σημερινή σου απάντηση, ικανοποιήθηκε.
Και μια ερώτηση, μια και επ’ αφορμή εκείνου έγινε η κουβέντα:
-Ποιος είναι ο Φαρ; Ποια η ιδιότητά του; Γνωρίζεις σε ποιους χώρους (ιδεολογικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς ή παραθρησκευτικούς) κινήθηκε; Ποια είναι η συγγραφική του δραστηριότητα;
Υπάρχει κάποιος άλλος που γνωρίζει;
@
mirandolina
τιμώ τις απόψεις σου
και δεν έχω λόγο να αμφισβητώ τη ζέση με την οποία εκφράζεσαι για κάποιο που γνωρίζω [δηλ. διαβάζω μέσω του bfo] διαμεσολαβημένα.
Ωστόσο, διαβάζοντας κείμενα που στο παρελθόν έχει ανεβάσει ο οικοδεσπότης με την υπογραφή του Α.Φ., αδυνατώ να αναγνωρίσω τον "αναχωρητή".. πίσω από τις γραμμές που συνθέτει (;).
Έναν παθιασμένο, IMHO απρόσεκτο συχνά, οργίλο σχολιαστή, πιθανώς..
Αλλά όχι έναν αναχωρητή..
(-;
Είναι ένας αναχωρητής. Κάποτε ορισμένοι από μας ευλογηθήκαμε την παρουσία του.
Τον αγαπάω την αγάπη του πόνου. Γι αυτόν είχα γράψει το κορεάτικο. Ο γνωμοδότης κι ο Καλλίμαχος έχουν ανεβάσει κειμενά του. Τον αγαπούν κι εκείνοι.
Δεν τον άκουσα κι έμαθα για κείνον τα πάντα τα του κόσμου. Και τον έχασα.
Σορρυ Σουινγκ, αλλα δεν αντεχα την ανορθογραφία μου. Το χω το κουσουρι να δρω ανορθογράφως αλλά αμα το καταλαβω διορθώνομαι.
Το αστέρι μου είναι από τους ωραιότερους ανθρώπους που συνάντησα. Ευλογία ζώσα.
Μαλλον δεν ξέρεις και πολλά για τους αναχωρητές - να δεις πως στηλίτευε ο στυλίτης :-)
«Υπάρχουν τρεις δυνάμεις στον κόσμο που θα μπορούσαν να νικήσουν και να υποτάξουν για πάντα τη συνείδηση αυτών των αδύναμων στασιαστών, κι αυτό για τη δική τους ευτυχία. Αυτές οι δυνάμεις είναι: το θαύμα, το μυστήριο και το κύρος. Εσύ απόρριψες και τό 'να και το άλλο και το τρίτο κι έδωσες μοναχός Σου το παράδειγμα για να κάνουν όλοι το ίδιο.»
Μέγας Ιεροεξεταστής, δια χειρός Θοδωρή Ντοστογιέφσκη.
Οι τρεις δυνάμεις αντιστοιχούν στους τρεις πειρασμούς.
Ακίνδυνε, πρέπει να υπάρχει μια διάκριση, δεν νομίζεις;
Τα θαύματα που αναφέρει ο Μεγαλοιεροεξεταστής και τα οποία όντως απορίφθησαν είναι τα "θαύματα της δύναμης", τα ίδια που του προτείνει να κάνει ο σατανάς στην έρημο, αν θυμάμαι καλά.
Αυτά απέριψε, όχι το θαύμα γενικά. Ως προς αυτό θυμίζω ότι η ιστορία του μεγαλοιεροξεταστή ξεκινάει με δυο θαύματα του Ιησού: ένας τυφλός που βλέπει και ένα κοριτσάκι που ανασταίνεται.
Δηλαδή θα έλεγες ότι (α) η γνήσια πίστη και (β) η εντόπια κοσμοθεώρηση ευνοούνται από τις διεθνείς και ντόπιες κυβερνητικές πολιτικές και πολιτιστικές επιλογές; Από τις κατευθύνσεις της διανόησης; Από τα πρότυπα ζωής; Από τις εσωτερικές σελίδες των ΝΕΩΝ;
Πολύς κόσμος ζεί σε ένα φανταστικό κόσμο όπου την εξωτερική πολιτική μας την καθορίζει ο Χριστόδουλος (όχι οι Αμερικάνοι και η Ε.Ε), τα παιδιά μας είναι στα χέρια των σκοταδιστών ιερέων (όχι στην αμερικάνικη υποκουλτούρα και στα σαθρά πρότυπα των σαπιο-κοιλιάδων γονιών τους), διαπρέπων πολιτικός είναι ο Καρατζαφέρης και ο Παπαθεμελής (όχι ο Γεωργάκης και ο Καραμανλής) και η κοινωνία όζει σκοταδισμού και θρησκοληψείας (όχι κουλτούρας της επιτυχίας, μηδενισμού και δανεικών για δεύτερο αυτοκίνητο και τρίτο ντέβεντε). Όσο για την κατεστημένη διανόηση στα πανεπιστήμια μας, αυτή είναι ο Ζουράρις και ο Γιανναράς, όχι οι κρατικοδίαιτοι στησοκώληδες ΠΑΣΟΚικοί διανοούμενοι του Λαμπρακιστάν. Κυρίαρχη ακαδημαϊκή ιδεολογία, εξάλλου, δεν αποτελούν πολυπολιτισμικές, μεταμοντέρνες, σκληρο-νεοφιλελεύθερες θεωρίες ή ΣΥΝασπισμένος ευρω-καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά ο εθνικισμός και ο σκοταδισμός. Α, όσο για τα μεγάλα διαπλεκόμενα, αυτα τα αναλαμβάνουν οι παπάδες με τα παγγάρια τους και τα πισώπλατα μαχαιρώματα στην ιεραρχία, όχι ο Κόκκαλης, ο Μπόμπολας, οι Mall και οι λοιποί.
Σε αυτήν την Ελλάδα, την οποία πλείστα όσα κείμενα εμφανίζουν ως πραγματικότητα, ή έστω επικείμενη δυστοπία, ναι, ο πιστός δεν διώκεται, ούτε βάλεται πανταχόθεν. Στην πραγματική ελλάδα όμως;
Στην πραγματική Ελλάδα που αναφέρεις οι μητροπολίτες είναι υπεράνω νόμων: http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%CC%E7%F4%F1%EF%F0%EF%EB%DF%F4%E7%F2&a=&id=45816312
Για να δημιουργηθεί ναός άλλου δόγματος πλην ορθοδόξου χριστιανικού χρειάζεται γνωμάτευση του μητροπολίτη.
Στα panel των καναλιών πάντα υπάρχει και ο πανέλίστας ιερέας , τον οποίο οι περισσότεροι δημοσιογράφοι πολιτική κλπ, ντρέπονται να τον κοιτάξουν καν στα μάτια. Το «θαύμα» του ιερομοναχου Βησσαρίωνα αποτελούσε κορυφαία είδηση.
Η βουλή και ο πρόεδρος της δημοκρατίας ορκίζεται στο όνομα της αγίας τριάδας.
Αν είσαι μουσουλμάνος και αντιδικείς με κάποιον χριστιανό γείτονά σου για ένα χωράφι ας πούμε, η υπόθεση σου θα εκδικαστεί κάτω από το βλέμμα του Ιησού.
Ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης είναι η Εκκλησία.
Δεν βάλλεται ο πιστός αλλά η ελευθερία πίστης.
Αυτή είναι η πραγματική Ελλάδα. Μπορεί να μας αρέσει ή όχι. Αλλά ας μη φοβόμαστε να την δούμε.
Τώρα αν θεωρείς πρότυπα πολιτικών τον Καρατζαφέρη και τον Παπαθεμελή , δεν έχεις παρά να τους ψηφίζεις.
Αυτά απέριψε, όχι το θαύμα γενικά. Ως προς αυτό θυμίζω ότι η ιστορία του μεγαλοιεροξεταστή ξεκινάει με δυο θαύματα του Ιησού: ένας τυφλός που βλέπει και ένα κοριτσάκι που ανασταίνεται.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ο καρδινάλιος και διατάσει να τον συλλάβουν. Ο λαός που μπροστά του έγινε το θαύμα δεν αντιδρά.
Δεν αντιδρά όχι επειδή δεν πίστεψε στο θαύμα. Αλλά επειδή, όπως λέει ο
ιεροεξεταστής, πιστεύει περισσότερο στα θαύματα και λιγότερο στο θεό.
Ακίνδυνε, ο ιεροεξεταστής λέει πολλά, αλλά όσα λέει για τον κόσμο είναι μια απολογία του Ιησουήτικου/Νιτσεικού σχεδίου, όχι του Χριστιανισμού. Ο Φίοντορ δεν είναι με τον μεγαλοιεροεξεταστή, είναι με τον Χριστό. Όσα λοιπόν λέγει ο ιεροεξεταστής πρέπει να τα διαβάσουμε ανάποδα, για να πάμε στις χριστιανικές ιδέες. Όσα θεωρεί ως θετικά είναι αρνητικά και το αντίστροφο. Αυτό παρατηρεί και ο Αλιόσα, άλλωστε στον αδερφό του, ότι μιλάει κατά, αλλά στην ουσία όσα επιχειρήματα λέει ισχύουν ως υπερ.
Όσο για τον Φίοντορ, μιλάει αλλού για το θαύμα και την πίστη, στο ίδιο βιβλίο. Και τα λέει απλά και καθαρά. Μιλάει ο Αλιόσα:
Δεν είναι τα θαύματα αυτά που οδηγούν τους ρεαλιστές στην πίστη. Ο αυθεντικός ρεαλιστής αν είναι άπιστος θα βρίσκει πάντα το κουράγιο και την ικανότητα να μην πιστεύει στο θαύμα, και αν ποτέ αντικρύσει ένα θαύμα που δεν αντικρούεται, θα προτιμήσει να δυσπιστήσει στις ίδιες του τις αισθήσεις παρά να το παραδεχθή. Και αν ακόμα το παραδεχθή, θα το παραδεχθή ως εκδήλωση της φύσης άγνωστη του ως τότε. Η πίστη δεν προκύπτει στον ρεαλιστή από το θαύμα, αλλά το θαύμα προκύπτει από την πίστη. Αν ο ρεαλιστής κάποτε πιστέψει τότε αναγκαστικά λόγω του ρεαλισμού του θα παραδεχθή και το θαύμα. Ο Απόστολος Θωμάς είπε ότι δεν θα πιστέψει αν δεν δεί, αλλά όταν είδε είπε "Κύριε και Θεέ μου". Ήταν το θαύμα που τον οδήγησε στο να πιστέψει; Πιθανότατα όχι, πίστεψε απλά και μόνο επειδή επιθυμούσε να πιστέψει και πιθανώς ήδη μέσα του πίστευε κρυφά όταν είπε "Δεν πιστεύω αν δεν δώ".
Η πίστη προηγείται των θαυμάτων. Ο λαός δεν αντιδρά για τους ίδιους λόγους που δεν αντέδρασε και ο Πέτρος (τρίς εξαμαρτείν!), ο οποίος πίστευε, όχι για τους λόγους του μεγαλοιεροεξεταστή.
@Στάθης
Στην πραγματική Ελλάδα που αναφέρεις οι μητροπολίτες είναι υπεράνω νόμων: http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%CC%E7%F4%F1%EF%F0%EF%EB%DF%F4%E7%F2&a=&id=45816312
Πραγματικά αυτό είναι το μεγάλο νομικό πρόβλημα της χώρας. Αυτό σημαίνει να ζείς υπεράνω νόμων. Ένας παπάς που θάφτηκε παράνομα! Εδώ μας γαμάει ο Κίνγκ Κόνγκ, είναι δυνατόν να θεωρούμε σοβαρό πρόβλημα τις ψείρες του. Όταν λέω ότι πολλοί μιλάνε για μια φανταστική χώρα αυτό εννοώ (1).
Για να δημιουργηθεί ναός άλλου δόγματος πλην ορθοδόξου χριστιανικού χρειάζεται γνωμάτευση του μητροπολίτη.
Όντως; Δεν ξέρω. Αυτό πάντως είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα του σήμερα; Όχι ότι για να κλάσουμε χρειάζεται γνωμάτευση της εξουσίας; Όταν λέω ότι πολλοί μιλάνε για μια φανταστική χώρα αυτό εννοώ (2).
Στα panel των καναλιών πάντα υπάρχει και ο πανέλίστας ιερέας , τον οποίο οι περισσότεροι δημοσιογράφοι πολιτική κλπ, ντρέπονται να τον κοιτάξουν καν στα μάτια.
Λογικό μου ακούγεται. Θεωρείς ότι η θρησκεία είναι μια ιδιωτική υπόθεση και ο παπάς θα πρέπει να μένει κλεισμένος στο ναό του; Ο Χριστός αν θυμάμαι καλά ήταν στα πάνελ της εποχής (αγορές και συναγωγές κλπ) και μίλαγε. Σύμφωνα με ποιά θεωρία δεν θα πρέπει να υπάρχει πανελίστας ιερέας; Δηλαδή οι Κακουνάκηδες και οι Ευαγγελάτοι και Τράγκες που είναι οι πανελάρχοντες δεν μας πειράζουν και μας πειράζει ότι σε ορθόδοξη χώρα ζητάνε τη γνώμη ορθόδοξου ιερέα; Δημοκρατικά να το πάρουμε, ο Μπίστης πχ. ως τι βγαίνει κάθε τρείς και λίγο; Ως εκπρόσωπος του 3% στο 70% του τηλεοπτικού χρόνου;
Το «θαύμα» του ιερομοναχου Βησσαρίωνα αποτελούσε κορυφαία είδηση.
Ενώ κατά τα άλλα οι ειδήσεις μας είναι σοβαρότατες: η συμμετοχή της Βίσση, η πλαστική του Ψινάκη, ο χωρισμός Ζέτας-Ρέμου, μια μαλακία που είπε ο πρωθυπουργός σε σουβλατζίδικο κλπ κλπ.
Η βουλή και ο πρόεδρος της δημοκρατίας ορκίζεται στο όνομα της αγίας τριάδας.
Λογικό. Και στην αρχαία Αθήνα, το λίκνο της δημοκρατίας, ορκίζονταν στο όνομα των θεών της πόλεως. Σε τι να ορκίζονταν αν όχι στο φαντασιακό πλαίσιο της συνοχής του άστεως; "Στα παιδιά του" ο ένας, "να μη σώσει να ξαναβγεί" ο άλλος;
Αν είσαι μουσουλμάνος και αντιδικείς με κάποιον χριστιανό γείτονά σου για ένα χωράφι ας πούμε, η υπόθεση σου θα εκδικαστεί κάτω από το βλέμμα του Ιησού.
Πραγματικά, αυτό είναι το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα του νομικού μας συστήματος σε αυτή τη χώρα. Εδώ έχουν χωθεί 50000 τζιτζιμιτζιχότζηρες και τρώνε και πίνουν και καταστρέφουν δημόσιο χρήμα και τα λεφτά του λαού και μας πείραξε ο Χριστός στον τοίχο του δικαστηρίου. Όταν λέω ότι πολλοί μιλάνε για μια φανταστική χώρα αυτό εννοώ (3).
Ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης είναι η Εκκλησία.
Είναι; Δεν ξέρω. Ενδέχεται. Ποιός θα έπρεπε να είναι; Ο Μπάμπης Βωβός;
Δεν βάλλεται ο πιστός αλλά η ελευθερία πίστης. Αυτή είναι η πραγματική Ελλάδα. Μπορεί να μας αρέσει ή όχι. Αλλά ας μη φοβόμαστε να την δούμε.
Να δούμε τι; Ότι ανέφερες ως τώρα είναι το προφανές. Μια ορθόδοξη χώρα δεν αποφάσισε να είναι μια ουδετερόθρησκη χώρα. Οι πολιτικοί της ορκίζονται στους θεούς της -όποιοι θέλουν, η Παπαρήγα όχι, αν θυμάμαι καλά-, στα δικαστήρια της υπάρχει η συμβολική αναφορά στην θεία δικαιοσύνη, ερωτάται που και που κάποιος ιερέας σε δημόσιες συζητήσεις, κλπ. Ορισμένοι πιστεύουν πως ανεξιθρησκεία σημαίνει ολική αποθρησκειοποίηση ενός κράτους: καμμία αναφορά, κανένας συμβολισμός. Όχι, σημαίνει ότι οι πιστοί οποιαδήποτε άλλης θρησκείας δεν διώκονται ποινικά και δεν έχουν ποινικά μειονεκτήματα.
Τώρα αν θεωρείς πρότυπα πολιτικών τον Καρατζαφέρη και τον Παπαθεμελή , δεν έχεις παρά να τους ψηφίζεις.
Το αυτό αν έχεις τον Γιωργάκη και τον Καραμανλή. Εγώ βέβαια δεν είπα ότι τους έχω ως πρότυπα. Είπα ότι υπάρχει πολύς κόσμος με προοδευτικό στόκο ο οποίος θεωρεί ότι αυτοί καθορίζουν (ή και καθόριζαν ανέκαθεν) την πολιτική ζωή της χώρας.
@ BFO:
Πραγματικά αυτό είναι το μεγάλο νομικό πρόβλημα της χώρας. Αυτό σημαίνει να ζείς υπεράνω νόμων. Ένας παπάς που θάφτηκε παράνομα! Εδώ μας γαμάει ο Κίνγκ Κόνγκ, είναι δυνατόν να θεωρούμε σοβαρό πρόβλημα τις ψείρες του. Όταν λέω ότι πολλοί μιλάνε για μια φανταστική χώρα αυτό εννοώ (1).
Τι ωραία που υποβαθμίζεις ότι θέλεις και λαϊκίζεις όπου γουστάρεις. Στη χώρα αυτή οποιοσδήποτε άλλος πλην παπαδαριού θα είχε τουλάχιστον περάσει δίκη.
Όντως; Δεν ξέρω. Αυτό πάντως είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα του σήμερα; Όχι ότι για να κλάσουμε χρειάζεται γνωμάτευση της εξουσίας; Όταν λέω ότι πολλοί μιλάνε για μια φανταστική χώρα αυτό εννοώ (2).
Χρέιάζεται γνωμάτευση από τη νόμιμα εκλεγμένη εξουσία. Φυσικά και είνα πρόβλημα, και υπάρχουν πλείστες καταδίκες στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για τη χώρα μας.
Λογικό μου ακούγεται. Θεωρείς ότι η θρησκεία είναι μια ιδιωτική υπόθεση και ο παπάς θα πρέπει να μένει κλεισμένος στο ναό του; Ο Χριστός αν θυμάμαι καλά ήταν στα πάνελ της εποχής (αγορές και συναγωγές κλπ) και μίλαγε. Σύμφωνα με ποιά θεωρία δεν θα πρέπει να υπάρχει πανελίστας ιερέας; Δηλαδή οι Κακουνάκηδες και οι Ευαγγελάτοι και Τράγκες που είναι οι πανελάρχοντες δεν μας πειράζουν και μας πειράζει ότι σε ορθόδοξη χώρα ζητάνε τη γνώμη ορθόδοξου ιερέα; Δημοκρατικά να το πάρουμε, ο Μπίστης πχ. ως τι βγαίνει κάθε τρείς και λίγο; Ως εκπρόσωπος του 3% στο 70% του τηλεοπτικού χρόνου;
Ορθόδοξη χώρα;Το γράφει στο χώμα; Και γω που νόμιζα πως η ελευθερία συνείδησης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη.Και αυτό περιλαμβάνει και το δικαίωμα αλλαγής θρησκείας οποιουδήποτε πολίτη.Μάλλον οραματίζεσαι μια Ελλάδα των αγιατολάχ. Πολιτική έκφραση της θρησκείας.
Ο Μπίστης είναι βουλευτής του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος αυτή τη στιγμή.
Το «θαύμα» του ιερομοναχου Βησσαρίωνα αποτελούσε κορυφαία είδηση.
Ενώ κατά τα άλλα οι ειδήσεις μας είναι σοβαρότατες: η συμμετοχή της Βίσση, η πλαστική του Ψινάκη, ο χωρισμός Ζέτας-Ρέμου, μια μαλακία που είπε ο πρωθυπουργός σε σουβλατζίδικο κλπ κλπ.
Δε διαφωνώ αλλά όχι ότι αποκλείεται και η εκκλησία από τα μέσα... Σήμερα πρωί πρωί μεγάλη είδηση στον Αυτιά: Ο Ακάθιστος Ύμνος. Δεν ξέρω αν ήταν και αποκλειστικό.
Πραγματικά, αυτό είναι το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα του νομικού μας συστήματος σε αυτή τη χώρα. Εδώ έχουν χωθεί 50000 τζιτζιμιτζιχότζηρες και τρώνε και πίνουν και καταστρέφουν δημόσιο χρήμα και τα λεφτά του λαού και μας πείραξε ο Χριστός στον τοίχο του δικαστηρίου. Όταν λέω ότι πολλοί μιλάνε για μια φανταστική χώρα αυτό εννοώ (3).
Οκ. Κανένα πρόβλημα. Θα τους αλλάξουμε την πίστη με το ξίφος.
Λογικό. Και στην αρχαία Αθήνα, το λίκνο της δημοκρατίας, ορκίζονταν στο όνομα των θεών της πόλεως. Σε τι να ορκίζονταν αν όχι στο φαντασιακό πλαίσιο της συνοχής του άστεως; "Στα παιδιά του" ο ένας, "να μη σώσει να ξαναβγεί" ο άλλος;
Μήπως στο Σύνταγμα και το λαό που πρέπει να υπηρετούν;
Είναι; Δεν ξέρω. Ενδέχεται. Ποιός θα έπρεπε να είναι; Ο Μπάμπης Βωβός;
Αν την αγοράσει νόμιμα ακόμη κι αυτός. Άκου η εκκλησία...Που τρώνε πίνουν και φωνάζουν ότι διώκονται΄και από πάνω. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
Ορισμένοι πιστεύουν πως ανεξιθρησκεία σημαίνει ολική αποθρησκειοποίηση ενός κράτους: καμμία αναφορά, κανένας συμβολισμός. Όχι, σημαίνει ότι οι πιστοί οποιαδήποτε άλλης θρησκείας δεν διώκονται ποινικά και δεν έχουν ποινικά μειονεκτήματα.
Σημαίνει πως έχουν τα ίδια δικαιώματα. Και αυτό δε συμβαίνει . Για όλους τους παραπάνω και για πολλούς ακόμη λόγους.
Το αυτό αν έχεις τον Γιωργάκη και τον Καραμανλή. Εγώ βέβαια δεν είπα ότι τους έχω ως πρότυπα.
Δεκτόν. Το παρερμήνευσα.
@ Στάθης
Πραγματικά αυτό είναι το μεγάλο νομικό πρόβλημα της χώρας. Αυτό σημαίνει να ζείς υπεράνω νόμων. Ένας παπάς που θάφτηκε παράνομα! Εδώ μας γαμάει ο Κίνγκ Κόνγκ, είναι δυνατόν να θεωρούμε σοβαρό πρόβλημα τις ψείρες του. Όταν λέω ότι πολλοί μιλάνε για μια φανταστική χώρα αυτό εννοώ (1).
Τι ωραία που υποβαθμίζεις ότι θέλεις και λαϊκίζεις όπου γουστάρεις. Στη χώρα αυτή οποιοσδήποτε άλλος πλην παπαδαριού θα είχε τουλάχιστον περάσει δίκη.
Αλήθεια; Οποιοδήποτε άλλος πλην παπαδαριού; Μα που ζείς φίλε μου. Για πιθανή μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα κατηγορείται ο παπάς -επειδή έθαψε τον άλλον παπά στην αυλή της εκκλησίας. Πόσες και πόσες μεγαλοεταιρίες μολύνουν ποτάμια και λίμνες μας; Πέρασε κανείς από δίκη; Φυλακίστηκε κανείς, πλήρωσε πρόστιμο; Πόσοι καπάτσοι κτίζουν βιλάρες και αποχαρακτηρίζουν δάση; Πέρασε κανείς δίκη; Το ΠΑΣΟΚ δεν πέρασε τον νόμο πριν μερικά χρόνια που μετέτρεπε τεράστιες δασικές εκτάσεις σε έτοιμες για ξεχέρσωμα και μπετόν; Πέρασε κανείς δίκη; Ρεμούλες, απάτες, δισεκατομύρια κλεμένα από τα ταμεία, διαπλεκόμενα, Κόκκαλης, μαφιόζοι της Πάτρας, Βόνταφον. Πέρασε κανείς από δίκη; Α, ναι, η Μπουρμπούλια. Πράγματι, μόνο από το παπαδαριό έχουμε να φυλαγόμαστε. Και μετά λες "υποβαθμίζω εγώ ότι θέλω".. Τέτοια αντιστροφή της πραγματικότητας, τέτοια επιλεκτική όραση!
Ορθόδοξη χώρα; Το γράφει στο χώμα; Και γω που νόμιζα πως η ελευθερία συνείδησης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Και αυτό περιλαμβάνει και το δικαίωμα αλλαγής θρησκείας οποιουδήποτε πολίτη.
Δεν το γράφει στο χώμα. Με την έννοια της θρησκείας των περισσότερων ελλήνων. Θα έχεις ακούσει για την περιβόητη δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία κλπ. Όσο για το δικαίωμα "αλλαγής θρησκείας" δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα να αλλάζεις θεσμούς και έθιμα μιας χώρας προς το ουδέτερο.
Ο Μπίστης είναι βουλευτής του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος αυτή τη στιγμή.
Αυτή τη στιγμή. Συ είπας.
Ενώ κατά τα άλλα οι ειδήσεις μας είναι σοβαρότατες: η συμμετοχή της Βίσση, η πλαστική του Ψινάκη, ο χωρισμός Ζέτας-Ρέμου, μια μαλακία που είπε ο πρωθυπουργός σε σουβλατζίδικο κλπ κλπ.
Δε διαφωνώ αλλά όχι ότι αποκλείεται και η εκκλησία από τα μέσα... Σήμερα πρωί πρωί μεγάλη είδηση στον Αυτιά: Ο Ακάθιστος Ύμνος. Δεν ξέρω αν ήταν και αποκλειστικό.
Όχι, δεν αποκλείεται. Το αντίθετο συμβαίνει. Παντού άρθρα και σχόλια εναντίον της.
Πραγματικά, αυτό είναι το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα του νομικού μας συστήματος σε αυτή τη χώρα. Εδώ έχουν χωθεί 50000 τζιτζιμιτζιχότζηρες και τρώνε και πίνουν και καταστρέφουν δημόσιο χρήμα και τα λεφτά του λαού και μας πείραξε ο Χριστός στον τοίχο του δικαστηρίου. Όταν λέω ότι πολλοί μιλάνε για μια φανταστική χώρα αυτό εννοώ (3).
Οκ. Κανένα πρόβλημα. Θα τους αλλάξουμε την πίστη με το ξίφος.
Ποιός λαϊκίζει, αγαπητέ; Ποιός μίλησε για ξίφη και σφαγές; Απλό είναι το θέμα: εδώ οι περισσότεροι γουστάρουν τον Χριστό στους τοίχους των δικαστηρίων. Είσαι Βουδιστής, Χάρε Κρίσνα και περνάς από δίκη; Ε, θα το ανεκτείς. Δεν θα κάνουν οι 90% ότι θέλουν οι 10%. Το ίδιο γίνεται σε κάθε πολιτισμένο κράτος. Ακόμη και το δολάριο γράφει In God We Trust.
Λογικό. Και στην αρχαία Αθήνα, το λίκνο της δημοκρατίας, ορκίζονταν στο όνομα των θεών της πόλεως. Σε τι να ορκίζονταν αν όχι στο φαντασιακό πλαίσιο της συνοχής του άστεως; "Στα παιδιά του" ο ένας, "να μη σώσει να ξαναβγεί" ο άλλος;
Μήπως στο Σύνταγμα και το λαό που πρέπει να υπηρετούν;
Ορκίζονται πίστη εις το σύνταγμα, ενώπιον του Θεού. Μπορεί να σου φαίνεται περίεργο. Είναι μια λαϊκή απαίτηση. Σημαίνει ότι οι λειτουργοί μοιράζονται την θρησκεία του λαού. Άλλο που πρόκειται για μια υποκρισία.
Είναι; Δεν ξέρω. Ενδέχεται. Ποιός θα έπρεπε να είναι; Ο Μπάμπης Βωβός;
Αν την αγοράσει νόμιμα ακόμη κι αυτός. Άκου η εκκλησία...Που τρώνε πίνουν και φωνάζουν ότι διώκονται΄και από πάνω. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
Αν την αγοράσει νόμιμα, λες. Γιατί η εκκλησία την κατέχει παράνομα; Την κατάσχεσε από κάποιον;
Επίσης μπερδεύεις την ιεραρχία, και συγκεκριμένα κάποιους υψηλούς παπαδάρχιδες, με την εκκλησία. Η οποία και διώκεται. Μια αναλογία: πολλοί τρώγανε και επί 1966, μέλη της δημοκρατικής κυβέρνησης και της βουλής. Δεν σημαίνει αυτό ότι η Χούντα δεν πολέμησε την δημοκρατία.
Όχι το άλλο με τον Τοτό δεν το ξέρω.
Ορισμένοι πιστεύουν πως ανεξιθρησκεία σημαίνει ολική αποθρησκειοποίηση ενός κράτους: καμμία αναφορά, κανένας συμβολισμός. Όχι, σημαίνει ότι οι πιστοί οποιαδήποτε άλλης θρησκείας δεν διώκονται ποινικά και δεν έχουν ποινικά μειονεκτήματα.
Σημαίνει πως έχουν τα ίδια δικαιώματα. Και αυτό δε συμβαίνει . Για όλους τους παραπάνω και για πολλούς ακόμη λόγους.
Όλους τους παραπάνω λες, αλλά δεν είδα κανέναν. Ποιοί είναι αυτοί οι λόγοι; Ίδια δικαιώματα σημαίνει ίδια απέναντι στο νομοθετικό πλαίσιο. Δεν σημαίνει ότι αν στολίζουμε το δικαστήριο με μια εικόνα του Χριστού θα βάλουμε και μια προτομή του Βούδα, ένα σύμβολο του Μωάμεθ κλπ. Δεν σημαίνει ότι αν σε μια χώρα με το 90% να δηλώνει χριστιανός θα καλούμε και έναν Ζωροάστρη παπά σε κάθε πάνελ. Κλπ.
Greece: Trial against Professor Takis Alexiou
Amnesty International wrote today to the Greek Minister of Justice, Mr Anastasios Papaligouras, to express its concern about a 25-month sentence passed earlier this year on Professor Takis Alexiou, an internationally renowned academic, writer, and artist as well as founder of the Greek Rumi Committee and President (1994-1996) of the Panhellenic Historical & Philosophical Society (PANIFE). He was sentenced on 1 July 2005, by the court of first instance in Rhodes, in spite of the Court Prosecutor’s own request for his acquittal, and faces an appeal hearing tomorrow, also in Rhodes.
Charges were brought against Professor Alexiou after a resident of Simi called as a witness a Greek Orthodox monk, Arsenios Vliagoftis, member of the Greek Ecclesiastical Commission Against Heresies, which considers the Greek Rumi Committee a sect (number 105 on the Commission’s list) and claims that the “heresies” which it propagates “threaten to corrupt [Greece's] religious and national identities".
The Greek Rumi Committee studies the philosophical and poetical works of Mevlana Celaledin Rumi. In 1989, the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization included the works of Mevlana Celaledin Rumi, a 13th century philosopher, poet and humanist, on its list of worldwide literary treasures, part of humanity’s cultural heritage.
The first instance sentence against Professor Alexiou not only contradicts Article 13, paragraph 1 of the Greek Constitution, which guarantees the freedom of religion and expression, but also the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms which Greece ratified in 1974.
Should the sentence be confirmed at the appeal hearing and Professor Alexiou imprisoned, Amnesty International would consider him to be a prisoner of conscience and would call for his immediate and unconditional release.
Πηγή: Διεθνής Αμνηστεία
Ένα απλό παράδειγμα. Υπάρχουν πολλές καταδίκες της Ελλάδας για παρεμπόδιση δημιουργίας χώρων λατρείας, για προσηλυτισμό κλπ.
@ Big fat opinion
Φυσικά όλο σου το post δε με διαψεύδει. Απλά δικαιολογεί όλα αυτά που λέω στο όνομα του 90% του ελληνικού λαού.(στο οποίο για ευνόητους λόγους ανήκω κι εγώ και πιθανόν και ο Μπίστης , ο Αλαβάνος ο Μάνος και ίσως ίσως και ο Ανδρουλάκης).
Ευχαριστώ για την επιβεβαίωση.
Φυσικά όλο σου το post δε με διαψεύδει. Απλά δικαιολογεί όλα αυτά που λέω στο όνομα του 90% του ελληνικού λαού.
Πως δεν σε διαψεύδει; Το σχόλιο σου περιλάμβαμε δυο πράγματα: (α) μια αναφορά ορισμένων πραγμάτων, και (β) μια αποτίμηση τους. Σε ορισμένα σημεία δέχομαι την αναφορά. Σε κάθε περίπτωση διεψεύδω την αποτίμηση. Δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποιος που κοιτάζει σοβαρά το πολιτικό-κοινωνικό σκηνικό θα συμφωνούσε με αυτήν.
(στο οποίο για ευνόητους λόγους ανήκω κι εγώ και πιθανόν και ο Μπίστης , ο Αλαβάνος ο Μάνος και ίσως ίσως και ο Ανδρουλάκης).
Για εσένα δεν ξέρω, αλλά δεν νομίζω ότι οι παραπάνω που αναφέρεις ανήκουν στον ελληνικό λαό, σίγουρα όχι ευνοήτως. Με την ίδια έννοια που ο Έλιοτ είναι Άγλλος ποιητής καίτοι Αμερικάνος, και ο Γεωργάκης αμερικανάκι καίτοι έλλην πολίτης.
Για τον Τάκη Αλεξίου: Ο εν λόγω κύριος ειδικεύεται στην πλύση εγκεφάλου οπαδών της σέχτας του και σε συνεργασία με το πρώην ΚΕΦΕ και νυν "Ελληνική Εκκλησία της Σαϊεντολογίας", προσπαθούσε να σπιλώσει άτομα που αποτελούσαν εμπόδιο στα σχέδια των δύο σεχτών για διείσδυση στην ελληνική κοινωνία. Η "διείσδυση στην ελληνική κοινωνία" πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι μεταφράζεται σε οικονομική και γενικότερη εκμετάλλευση των θυμάτων των σεχτών. Ας δούμε και λίγα πράγματα για την ομάδα με την οποία συμμάχησε και συνεργάστηκε στενά ο κ. Αλεξίου, για να πάρουμε μια ιδέα για το ποιόν του (δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι): Η τελεσίδικη απόφαση 10493/1997 του Εφετείου Αθηνών, που περιγράφει συνοπτικά την οργάνωση ΚΕΦΕ περιλαμβάνει και τα ακόλουθα:
«... απεδείχθη με πληρότητα, ότι το καθού και εκκαλούν είναι μία οργάνωση με ολοκληρωτικές δομές και τάσεις, που στην ουσία περιφρονεί τον άνθρωπο, ενώ ενεργεί ελεύθερα και μόνον κατ’ επίφαση προκειμένου και αποκλειστικά να προσελκύσει μέλη, τα οποία στη συνέχεια υφίστανται, με όλες τις προαναφερθείσες διαδικασίες και θεωρίες, πλύση εγκεφάλου, με ανώτερο σκοπό τη δημιουργία κατευθυνόμενου τρόπου σκέψης, αλλά και την ελαχιστοποίηση των αντιρρήσεων (βασικές θέσεις των θεωριών του ιδρυτή της Σαηεντολογίας), έτσι ώστε να βρισκόμαστε πλέον ενώπιον άβουλων όντων, τα οποία έχουν χάσει τη δυνατότητα λήψεως αποφάσεων ως καταστάλαγμα της ελεύθερης βούλησής τους, εφόσον έχουν ήδη περάσει από όλα τα στάδια των διδασκαλιών της και με την κατάλληλη περαιτέρω επεξεργασία γίνονται πλέον δεκτικά στις «αλήθειες», που εφαρμόζει, χωρίς όμως, να έχουν τα κίνητρα για να τις εξετάσουν και αξιολογήσουν ...»
Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο Αλεξίου δεν τα είχε καταλάβει όλα αυτά όταν συμμάχησε με την Σαϊεντολογία, η φασιστική μεθοδολογία του ίδιου είναι προφανής σε όποιον διαβάσει τα κείμενά του, και καταμαρτυρείται από πρώην οπαδούς του. Παραθέτω μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του "μια ζωντανή διδασκαλία" όπου απευθύνεται σε μαθητή: "Ο δρόμος σου είναι μακρύς μέχρι που να ξεράσεις το φίδι και μακριά από έναν Πραγματικό Δάσκαλο δεν θα τα καταφέρει ποτέ. Κανείς δεν τα κατάφερε. Έλεγε ένας μεγάλος Δάσκαλος του Σουφισμού: 'Όποιος δεν έχει για Οδηγό του ένα Δάσκαλο, Οδηγός του είναι ο Σατανάς'" (βιβλίο 2, σελ. 52-53). Να θυμίσουμε ότι ως "αληθινός δάσκαλος" παρουσιάζεται ο ίδιος.
Προφανής είναι και η υποκρισία του, αφού από τη μια μας λέει ότι "οι σούφι είναι η τελευταία ελπίδα του Θεού" και παρουσιάζεται ως ήδη «δερβίσης του (θρησκευτικού)τάγματος των Μεβλεβί και Μπεχτασί» που του προσφέρθηκε και ο τίτλος του Δερβίση των Τζεράχι, και από την άλλη δηλώνει ότι δεν είναι «παραθρησκευόμενος» γιατί ο "παραθρησκευόμενος" θα πρέπει να ανήκει σε κάποια θρησκεία, δόγμα ή αίρεση" ενώ ο ίδιος δεν ανήκει και είναι "ανεξίθρησκος" (βλ. συνέντευξή του στην εφημερίδα Χρόνοος της Κομοτηνής,
"Ο Αγώνας για περισσότερη δημοκρατία συνεχίζεται…"11.3.2006). Παράλληλα εμφανίζεται και ως καθηγητής του Πανεπιστημίου του Όφφενμπαχ, ενώ η ίδια η σχολή τον διαψεύδει. Του είχε γίνει ανάθεση διδασκαλίας μια εποχή στον τομέα της αρχιτεκτονικής... πράγμα που πόρρω απέχει από το να είναι κανονικός καθηγητής του εν λόγω Πανεπιστημίου.
Τα πολιτικά σχέδια του κ. Αλεξίου με τον "τέταρτο δρόμο" που διδάσκει την "οικουμενικότητα", και τον ρόλο της Ελλάδας όπου "θα ξαναγεννηθεί ο οικουμενικός πολιτισμός" για να "γεννηθεί η Νέα Εποχή σε όλο τον κόσμο", προτιμώ να μην τα σχολιάσω. Υπάρχουν άλλοι πιο αρμόδιοι.
Θέλω όμως να πω ότι το γεγονός, ότι ένα τέτοιο "γατόνι" ξεγέλασε τη Διεθνή Αμνηστεία ώστε να τον υπερασπίζουν ως "prisoner of conscience", δεν μπορεί να ρίξει στάχτη στα μάτια περί του ποιού του. Φοβάμαι μάλιστα ότι δεν είναι πολύ δύσκολο κάποιος που ξέρει να παρουσιάζει τα πράγματα όπως θέλει να ξεγελάει δέκα, και όχι μία, διεθνείς οργανώσεις.