ΝΕΟ-Ιστορία (όπως λέμε Newspeak)

Διαβάζει κανείς τήν ιστορία τών ΝΕΩΝ;

Αύριο αρχίζει ο δεύτερος τόμος - αφιερωμένος σέ μία ανύπαρκτη χώρα καί μία φανταστική εποχή της ελληνικής ιστορίας τήν οποία, παλαιοί καί νέοι ξυλοσκίστες ονομάζουν - Ο Ελληνικός Διαφωτισμός.

Η Ιστορία των ΝΕΩΝ - καταφέρνει κάτι εξαιρετικά δύσκολο γιά τόν γραπτό λόγο. Σε κάνει να σκας στά γέλια.

Δεν πιστεύω νά σας ξέφυγε η διαφήμησι. Υπουργοί της Κυβέρνησις περιφέρονται σε όλη την Ελλάδα διαφημίζοντας τήν Ιστορία - μέ τό σύνθημα : ήρθε η ώρα να ξαναγράψουμε τό παρελθόν.

Στήν δε συγγραφή μετέχουν σχεδόν όλοι οι σύγχρονοι Ελληνες Ιστορικοί, από όλα τα πανεπιστήμια, όσα διαθέτουμε. Ησαν όλοι τους νεοταξίτες. Αλλά της πλάκας. Της μεγάλης πλάκας. Να τήν διαβάσετε - δέν θα ξαναβρείτε τόν Τσιφόρο ή τόν Μπόστ, αλλά πάντως προσπαθούν στ αχνάρια τους.

Αντί, ως νεοταξίτες που είναι, και όπως έχουν υποσχεθεί, να ξαναγράψουν τήν ιστορία, οι απίθανοι αυτοί τύποι - δηλαδή πάντες οι ιστορικοί καθηγητές - κάνουν κάτι απλούστερο καί πολύ πιό εύκολο. Που να τρέχης τώρα ! Αντιγράφουν δηλαδή ακριβώς τήν παλαιά ιστορία, έτσι όπως τήν γνωρίζουμε καί απλώς, αλλάζουν κάποιες λέξεις, εδώ κι εκεί, συνθηματολογικώς. Τό έκφυλο συνοθύλευμα που δημιουργούν ένα υβριδικό τέρας, ελληνικής εφευρέσεως, είναι κάτι πέραν πάσης περιγραφής. Πώς βάζει η Βανδή ρέηβ στα μπουζούκια; Ακριβώς τό ίδιο κάνουν κι αυτοί, κατασκευάζοντας μία νέα έκφρασι: λεβεντονεοταξίτης. Σουβλάκια με σούσι καί τηγανητή μπανάνα.

Η Ιστορία τους θα μείνη πράγματι στήν Ιστορία.


-*-


Μερικά μόνο από τά απίθανα αυτής της νεοταξικής Ιστορίας. (Ο Φ. Ηλιού ένας από τούς πρωτομάστορες. Ο Κρομμυδάς επίσης.)

Τό ξέρατε πώς η Ιστορία είναι αφόρητα βαρετή; Διαβάστε - προσπαθήστε τουλάχιστον - αυτήν τήν νέα Ιστορία μας, αυτή πού θα μας εισάγει στήν νέα εποχή - Νεοληθηκή τήν ονομάζω. Της λήθης.

Η συλλογική μνήμη εχει τήν μορφή μίας συμπαγούς, ενιαίας αφηγήσεως. Η νεοταξικές ιστορίες αποτελούνται από πλίνθους καί κεράμους χρόνων εικόνων απόψεων καί γεγονότων. Εχετε ακούσει να λένε: ζούμε στήν εποχή του τέλους των μεγάλων αφηγήσεων. Το λένε νομίζετε τυχαία;

Αλλά αυτά ας είναι τα ψιλά γράμματα. Προσπαθούν να τα εφαρμόσουν, όπως τούς έχουν διατάξει, μα δέν τά καταφέρνουν. Κι έτσι τό γυρίζουν στήν ρηάλιτυ δυσφήμησι. Τα Ορλωφικά π.χ έγιναν γιά τό πλιάτσικο. Για να αρπάξουν τις περιουσίες των Τούρκων καί των Εβραίων. Τα Ιόνια έστειλαν 3.000 εθελοντές. Κι αυτοί γιά το πλιάτσικο θα πήγαν.

Οι Τούρκοι απουσιάζουν. Αφαιρούν τό όνομα απ όπου μπορούν - λίγο δύσκολο βέβαια, αφού έτσι τους ξέρουν και τους γράφουν τα κείμενα. Αλλού τους ονομάζουν με το ελληνικό τοπωνύμιο. Απίθανα πράγματα. Λίγο ακόμα να μείνουν οι Αμερικανοί στό Ιράκ καί θα τούς γράφουν "Ασσυρίους".

Πολλές φορές πρέπει να διαβάσης δυό και τρείς φορές τό ίδιο σημείο για να καταλάβης ποιός είναι ποιός καί ποιός πολεμάει ποιόν. Και πολλές φορές, σκηνοθετικώς, πηδάνε τόν άξονα της αφήγησης και με αλλοιωμένα τα ονόματα, εσύ ο αναγνώστης, βρίσκεις τόν εαυτό σου να πολεμάει στίς τάξεις του εχθρού.

Δεν υπάρχουν ήρωες, μήτε πράξεις θυσίας. Τό Κούγκι - γράφουν - τινάχτηκε στόν αέρα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Τούς πολιορκούσαν οι Τούρκοι, βοήθεια δέν περίμεναν από πουθενά, είχαν μείνει λίγοι καί μόνοι, η παράδοσι οδηγεί σε απάνθρωπα βασανιστήρια - καί κάποιος απρόσεκτος άφησε τό τσιγάρο του αναμμένο πάνω στα μπαρούτια. Στό Ζάλογγο τα γυναικόπαιδα έπεσαν από τόν βράχο - γιατί τους στρίμωξαν τα τουρκικά στρατεύματα καί με τον συνωστισμό έπεσαν. Εσπρωχναν οι πίσω, όπως στα λεωφορεία. Οχι δέν κάνω πλάκα. Αυτά γράφουν!

Η Ελληνική ιστορία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαικής ιστορίας - αφού η Ελλάς δέν ήταν παρά το ευρωπαϊκό κομμάτι της Οθ. Αυτοκρατορίας. Λαός δέν υπάρχει, ελληνικός λαός. Εξετάζουν μόνο τις ελληνικές κοινότητες των ελλήνων εμπόρων του εξωτερικού - απ όπου κατάγεται το ΠΑΣΟΚ, η Αριστερά καί τό κακό μας τό χάλι. Σα να διαβάζης την ιστορία της Ελβετίας. Η έκδοσι ενός κωλοβιβλίου στήν Βενετία ας πούμε, το οποίο ζήτημα είναι αν ποτέ διάβασαν δέκα άνθρωποι, αναγορεύεται σε μέγα ιστορικό γεγονός - κι ολόκληρες απίθανες νεοταξικές πάντα ιστορίες στηρίζονται πάνω του. Μας δείχνουν τό βιβλίο εσόδων εξόδων μιάς κυνικής εμποράτζας και μ αυτό ορίζουν τήν οικονομική κατάστασι των Ελλήνων στά πρόθυρα της Επανάστασις.

- Ποιάς Επανάστασις; Δεν ξέρω, θα δούμε στόν επόμενο τόμο.

Κι άλλα πολλά εξ ίσου αστεία, θλιβερά καί εξοργιστικά, γραμμένα από ένα μάτσο πανεπιστημιακούς ξεπουλημένους, ηλιθίους και κυρίως βαρετούς.


-*-


Πήγα να βρώ νά στείλω τόν κατάλογο των νεοληθικών πανεπιστημιακών καί ιστορικών - δέν τόν βρήκα μέ τήν πρώτη καί βαρέθηκα. Αλλη φορά...

Δεν είναι απίθανο νά μήν υπάρχει γραπτή ιστορία της χώρας σου; να υπάρχουν μόνο αποσπασματικές και παραμορφωμένες απόψεις ; Τι φοβερή σιωπή! Αλλά έσταξε η ουρά του γαϊδάρου. Και νά υπήρχε τί θα μπορούσε ν αλλάξη; Τα παλαιά όπλα, οι παλαιοί τρόποι δέν λειτουργούν πιά και δέν μπορούν να μας προστατέψουν. Είμαστε αναγκασμένοι κι εμείς να υποκύψουμε - όπως οι Κινέζοι που μετράνε τό ύψος τους με τόν πύραυλο πού έστειλαν στό διάστημα.

Κι εγώ - κι άλλοι λίγοι σάν κι εμένα - εχουμε καταντήσει τυμβωρύχοι, γεωσκώληκες, χωματουργοί καί δενδροβάτες. Μπας κι είναι εδώ η αλήθεια - μέσα στά χόρτα, κάτω από τό δένδρο, σ εκείνη τήν ματιά, σ' εκείνο τό αρχαίο συναίσθημα που ακόμα νοιώθουμε ζεστό, σ αυτήν τήν απαλή καμπύλη του ορίζοντα, σ εκείνη τήν θάλασσα. Eτσι ορίζουμε τόν τάφο μας.

Είμαστε οι τελευταίοι των τελευταίων, γρήγορα ακόμα κι αυτές οι λέξεις θ αδειάσουν από τό περιεχόμενό τους, όλα θα γίνουν σκόνη.


-*-


Συνεχίζω - καί τά ρίχνω στόν γυαλό.

Σήμερα, μέ τά ΝΕΑ, κυκλοφόρησε καί τό πρώτο τεύχος του 2ου τόμου της ιστορίας. Ο Ελληνικός διαφωτισμός - τού Φίλιψ Ηλιού. Βαρύ πεπόνι.

Προσπαθούν, μέ τά χίλια ζόρια, να δημιουργήσουν μία εποχή καί ένα γεγονός κυριολεκτικά εκ του μηδενός. Και χωρίς πρόσωπα. Πέντε ασήμαντοι - μέ τήν εξαίρεσι του Κοραή. Και τό πρώτο πού παθαίνει κανείς είναι η απορία. Με ποιούς; Με δυό ανθρώπους καί 5 βιβλιαράκια της Βενετιάς; Αυτός υπήρξε ο Ελληνικός διαφωτισμός στόν οποίο οφείλουμε τήν επανάστασι, τήν ελευθερία μας, τ αυτοκίνητα καί τα ντεβεντέ μας;

Ο Φίλιψ ξεχνάει. Ο διαφωτισμός ήταν εισαγώμενος. Και είχε στόχο την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ακριβώς όπως καί σήμερα - μόνο πού τώρα τόν ονομάζουν ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ενα βίαιο πολλές φορές - πνευματικώς αλλοτριωτικό πάντως, πολεμικό εργαλείο κατάκτησις. Το βλέπουμε να λειτουργή ακόμα με αυτόν τόν χαρακτήρα.

Οτι οφείλουμε σε αυτόν τήν ελευθερία μας είναι ένα απίθανο ψεύδος. Μία ολοκληρωτική διαστροφή της αλήθειας.

Ο Ηλιού - κύριος εκφραστής της νεοληθικής ιστορίας της Ελλάδος - θυμάστε τόν καυγά του μέ τόν Γιανναρά; - γιά να υποστηρίξη τίς πληρωμένες ιδέες του, καταφεύγει σε χονδρά ψέμματα καί απάτες.

Παράδειγμα. Γράφει ότι κύριοι εκφραστές του σκοταδισμού καί της συντήρησις ήταν η Ορθόδοξος Εκκλησία, καί κύριοι εκφραστές της ήσαν ο Νικόδημος, ο Πάριος καί τό Πατριαρχείο. Ο Νικόδημος έκαιγε, ο Πάριος τιμωρούσε, τό Πατριαρχείο αφόριζε. Αυτοί κατά Ηλιού στάθηκαν οι κύριοι εκφραστές της μαύρης συντήρησις, οι οπαδοί της δεσποτικής οθωμανικής βασιλείας. Φυσικά καί ψευδώς, πουθενά δέν αναφέρει πώς εξ αρχής, μόλις εξέσπασε τό ιερό κίνημα των κολλυβάδων, ο Νικόδημος καί ο Πάριος εξορίστηκαν από τό Πατριαρχείο! Αυτοί οι δύο καί οι υπόλοιποι αντιευρωπαιστές διεσκορπίστηκαν στα πέρατα της ορθοδοξίας, άλλος στά νησιά κι άλλος στήν Ρουμανία - καί πως ήταν τό Πατριαρχείο ακριβώς που έπνιξε τό τελευταίο αληθινό και επαναστατικό κίνημα για τήν ελευθερία των Ελλήνων. Καί πως οι εξόριστοι αυτοί παπάδες κατασκεύασαν τήν Ελλάδα του Παπαδιαμάντη - ο οποίος εξ αυτών αντλεί όλες τίς εικόνες του - αλλά καί τήν Ρωσσία του Ντοστογιέφσκυ. Οι σκοταδιστές. Αυτά δέν τα αναφέρει ο Ηλιού καί με τήν συνείδησι της απάτης.

Η υπόθεσι του Πατριαρχείου. Γράφουν καί λένε - καί είναι πράγματι έτσι - γιά τούς αφορισμούς πού εξέδωσε κατά της Επαναστάσεως. Ομως εναντίον της Επαναστάσεως μέ παρόμοιους - κοσμικούς καί συγγραφικούς βεβαίως - αφορισμούς ήταν καί ο Κοραής. Θεωρούν όμως μόνο τήν στάσι του Πατριαρχείου ασυγχώρητη. Ο Ηλιού δίνει συγχωροχάρτι στόν Κοραή με τά εξής λόγια: ο Κοραής ήταν κατά της επαναστάσεως αλλά όταν εξέσπασε αφιέρωσε όλες του τις δυνάμεις σε αυτήν. Ψεύδος - αλλά τέλος πάντων. Δεν ισχύει τό ίδιο γιά την Ορθοδοξία; Δεν αφιέρωσε όλες τίς δυνάμεις της στήν επανάστασι; Κι όχι μόνο με συζητήσεις καί σουαρέ στα σαλόνια της Ευρώπης, στίς όπερες και τους καφενέδες, αλλά στό κλαρί μέ τό σπαθί στό χέρι; Καί οι Πατριάρχες - οι οποίοι αφόριζαν - δέν εσταυρώθηκαν στό τέλος; Και κυρίως - εφ όσον υποτίθεται πώς ο Ηλιού είναι ιστορικός - δέν εστήριξαν μέ χίλιους τρόπους τήν επανάστασι, όπως δείχνουν τα γράμματα του Πατριάρχη στούς οπλαρχηγούς - καί τα οποία απουσιάζουν από ολες τις νεοληθικές ιστορίες της Ελλάδος καί μόνο σε κάτι παραπεταμένα θεούσικα βιβλία τις βρίσκεις;

Καί τέλος. Πώς εκατάντησαν ήρωα της νέας Ελλάδος αυτόν τόν προΣημίτη Κοραή - τόν έμπορο της Ολλανδίας - κι έχει σημασία η χώρα στήν οποία έμαθε τα κόλπα - τόν πρώτο εκσυγχρονιστή -έναν μασώνο; Τι ρωτάω - εδώ έχρισαν εθνικό ποιητή τόν Σολωμό κι από δίπλα τόν Καβάφη !


-*-


Σκοπός τους είναι να αντικαταστήσουν μέ αυτό τό πράγμα όλα τα σχολικά βιβλία της ιστορίας - καθώς καί εκείνα στίς σχολικές καί πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες. Αν ρίξετε μιά ματιά στό προηγούμενο, θά πάρετε μία ιδέα γιά τήν σημασία, τό μέγεθος, τόν αριθμό των εμπλεκομένων, θεσμών καί ανθρώπων, καί τέλος τό χρήμα που κύλησε.

Αναρωτήθηκα. Γιατί 1770 ; Το έργο επιγράφεται: «Iστορία του Nέου Eλληνισμού 1770 - 2000». Γιατί λοιπόν 1770 καί όχι 1720 ή 1689;

Ο Διευθυντής του έργου έδωσε τήν εξής απίθανη απάντησι:

Δημ. ΝΕΑ: 1770, αφετηρία του νέου ελληνισμού;

BAΣIΛHΣ ΠANAΓIΩTOΠOYΛOΣ: Όχι. Αφετηρία ενός ιστορικού έργου που απευθύνεται στο ευρύ κοινό και που δεν μπορούσε μέσα στους 10 τόμους του να περιλάβει την προηγούμενη περίοδο 1453 - 1770.

ΟΜΩΣ στίς πρώτες παρουσιάσεις όπως θα δείτε άν ανατρέξετε στα αρχεία της εφημερίδος, η νεοληθική ιστορία τους άρχιζε από τήν πτώσι της Κωνσταντινουπόλεως. Λίγες μόνο ημέρες πρίν από τήν αρχή των δημοσιεύσεων:

Από τά ΝΕΑ:

Το πολύτομο έργο αναφέρεται, αναλύει και περιγράφει τη μετάβαση του Ελληνισμού, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης (1453), από τη νοσταλγία της «Αρχαίας Ελλάδας» στη συγκρότηση του ελληνικού έθνους, στα πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Για τη συγγραφή του 1ου και 2ου τόμου της «Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού», που αφορά τις περιόδους από το 1770 έως το 1821 και από το 1453 έως το 1770, συνεργάστηκαν οι παρακάτω καθηγητές, ιστορικοί και ειδικοί επιστήμονες .......

Αυτά, λίγες μόνο ημέρες πρίν από τήν κυκλοφορία των πρώτων τευχών. Και ξάφνου, με τρόπο ανεξήγητο καί μαγικό, μία ολόκληρη περίοδος της ιστορίας εξαφανίστηκε.

Η Τουρκοκρατία.


-*-


Σωτήριο έτος 1770 μ.Χ.

Ο Κούκ ανακάλυψε τήν Αυστραλία.

Γεννήθηκε ο Χαίντερλιν, ο Μπετόβεν καί ο Χέγκελ.

Η Μαρία Αντουάνεττα, 14 ετών, παντρεύτηκε τόν Λουδοβίκο τόν 16ο - πού ταν 15.

Αυτά έγιναν τό 1770. Καί κάτι ακόμα. Σχηματίστηκε τό έθνος των Ελλήνων.

Αντιγράφω (από τα ΝΕΑ):

H Ιστορία ξαναγράφεται

Ο ελληνικός λαός, το ελληνικό έθνος, μέσα σε δύο αιώνες κατάφερε μιαν απροσδόκητη και συγκλονιστική ιστορική πορεία, μια εποποιία: Να συγκροτηθεί ως έθνος και να αποκτήσει συνείδηση της ύπαρξης και της δύναμής του.

Τό έτος 1770 μ.Χ - κατά τούς μεγαροβίους νεοληθικούς, η Ελλάς καί οι Ελληνες απέκτησαν τήν συνείδησι της υπάρξεώς τους - γεγονός πού μας καθιστά συγχρόνους των Αυστραλών καί των Αμερικανών. (Οχι όμως των Αβορίγινων καί των Ινδιάνων που είναι αρχαίοι).

Μία παρένθεσι. Ποιοί ακριβώς γράφουν; Το ομολογούν οι ίδιοι - ο Κρομμυδάς - με τρόπο απολαυστικό. Αντιγράφω ξανά:

«Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από 30 και πλέον χρόνια με πρωτοβουλία των "ΝΕΩΝ" συναντήθηκε στην Αθήνα μια παρέα ιστορικών που αναρωτήθηκε: Μήπως πρέπει να ξαναγράψουμε την Ιστορία;". Τριάντα χρόνια, πάλι από "TA NEA", δίνεται η καταφατική απάντηση στο ερώτημά μας.....

Η υπάρχουσα εκείνη τη στιγμή ιστορική γνώση δεν εξυπηρετούσε την ικανοποίηση αυτού του αιτήματος· απαιτούνταν νέα γνώση, που να αναδεικνύει και να ερμηνεύει τις σχέσεις που οδηγούν σε κρίσεις. Τα σημάδια ότι αυτού του είδους η γνώση ήταν δυνατό να παραχθεί υπήρχαν: ένας μικρός αριθμός νέων ιστορικών στις ηλικίες των 35-45, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, μόλις είχαν δημοσιεύσει τις διδακτορικές διατριβές τους ή άλλες μελέτες, βιβλία και άρθρα, και είχαν προβάλει ένα νέο ιστοριογραφικό στίγμα.»

Καί η Νεοταξική σφραγίδα στό εξώφυλλο:

Οι νέες παγκόσμιες κοινωνικές και διανοητικές προϋποθέσεις βρήκαν την ελληνική ιστοριογραφία θεωρητικά, μεθοδολογικά ώριμη για τη μεγάλη συζήτηση που άνοιξε με την κατάρρευση του Τείχους, σύμβολο της θορυβώδους κατάρρευσης των σοσιαλιστικών συστημάτων της Ανατολικής Ευρώπης· η κατάρρευση αποκάλυψε τους πιο χονδροειδείς ιστορικούς μύθους.

Τελευταίο. Γιατί χάθηκε τό 1453.

Οπως όλοι γνωρίζουμε, αρχή του νέου Ελληνισμού είναι το 1453. Βέβαια αρχή δέν υπάρχει - μία σύμβασι είναι, ένα σύμβολο πού θέλη να εκφράση μία αλήθεια.

Μετά τήν πτώσι της Κωνσταντινουπόλεως, οι Ελληνες εξακοντίζονται στά πέρατα της οικουμένης. Κυρίως στήν Ευρώπη καί τήν Ρωσσία. Αλλά κυρίως : χάνουν τό κέντρο τους. Την πρωτεύουσσα της Αυτοκρατορίας. Αυτό ακριβώς είναι ο νέος ελληνισμός. Η απώλεια του κέντρου, που συνοδεύεται από ένα μόνιμο καί σταθερό αίσθημα απώλειας.

Αξις μούντι - ο κοσμικός άξονας, τό δέντρο πού προσπαθούν νά κόψουν οι καλλικάτζαροι, τό τοπίο εντός του οποίου συμβαίνουν τα θεοφάνεια, τό κέντρο του κύκλου. Οταν χαθεί τό κέντρο είσαι καταδικασμένος να τό αναζητάς σ όλη σου τήν ζωή. Κι έχεις μιά μόνιμη κρίση ταυτότητος.

Δεν είναι αυτά θεωρητικά. Τα ανιχνεύει κανείς σε όλες τις εκφράσεις του λαϊκού μας πολιτισμού - από τό 1453 μέχρι τίς ημέρες μας. Στα δημοτικά τραγούδια των αρχών του 15 - 16 ου αιώνος μέχρι τα πολίτικα καί τα ρεμπέτικα τραγούδια. Στήν τουρκοκρατούμενη αγιογραφία μέχρι τήν αρχιτεκτονική των λαϊκών αυθαιρέτων της δυτικής αττικής.

Οι νεοληθικοί μεγαρόβιοι λοιπόν καί ίσως τήν τελευταία στιγμή όπως φαίνεται, διάλεξαν τό 1770 ώστε - παιδαριωδώς, γιατί άραγε πώς θα εξηγήσουν τήν μικρασιατική εκστρατεία, τίς πολεμικές επεκτάσεις των Ελλήνων ώστε να επανέλθουν στα εθνικά τους σύνορα; - να εξαφανίσουν ακριβώς αυτήν τήν αλήθεια, η οποία καθοριστικά σφραγίζει τήν συλλογική αλλά καί τήν ατομική μας ταυτότητα έστω σαν μία αγωνιώδης αναζητησι του χαμένου κέντρου καί ανάγκη υπέρβασις του αισθήματος της φοβερής απωλείας.

Γνωρίζουν ότι η ταυτότητα αυτή δέν επαναγγράφεται, όπως κάνουν μέ τήν ιστορία τους. Η επαναγγραφή απαιτεί τήν επίκλησι της συλλογικότητος καί δράσεις συλλογικές και αυτό είναι νεοταξικώς απαγορευμένο. Καταφεύγουν λοιπόν στήν πολιτικώς ορθή αυθαιρεσία - ένας από τους συγγραφείς σε ερώτησι για τό 1770 απάντησε: "από κάπου έπρεπε ν αρχίσουμε" ! - η οποία αρμόζει σ αυτήν τήν τσαχπίνικη θεόμουρλη καί θλιβερή εξατομίκευσι της ουσίας μας - κι αρχίζουμε από το 1770 γιατί έτσι μας αρέσει.

Κι ακόμα εφ όσον η επαναγραφή απαγορεύεται, μένει τό σβύσιμο. Σβύνουμε τήν παλιά μας ταυτότητα ώστε να αποκτήσουμε τήν νέα:

Ανδρέας Φαρμάκης
Πολίτης της Νεοταξικής Αυτοκρατορίας
Επάγγελμα : καταναλωτής.
Υπάκουος σκλάβος καί καλό σκουλίκι.


-*-


Τί έχω πάθει ο δύσμοιρος μέ τήν ΝεοΙστορία των ΝΕΩΝ.

Δέν τήν διαφημίζω - δέν είναι καλογραμμένη, όμως είναι η εγκυκλοπαίδεια της σύγχρονης ελληνικής νεοτάξ. Δέν μαθαίνεις πολλά γιά την ιστορία καί τό παρελθόν, αλλά μαθαίνεις πολλά γιά τό παρόν καί τίς κυρίαρχες τρέχουσες ιδεολογίες.

Ενα από τα απίθανα μπουρδολογήματα πού υποφέραμε στό παρελθόν καί υποφέρουμε ακόμα - είναι αυτό τό μαρξοειδές πού ερμηνεύει τά αίτια της Επαναστάσεως. Η αστική τάξι πού μόλις γινότανε - τά γράφει καί ο Θέμελης στά μυθιστορήματά του. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Ωστε να επιβεβαιώνουμε χονδροειδώς την θεωρία.

Φυσικά πρόκειται γιά αηδίες άνευ προηγουμένου. Η Εκκλησία ήταν κατά της Εθνεγερσίας, οι κοτζαμπάσηδες επίσης - καί στά πλακάκια μέ τήν τουρκιά - το εφοπλιστικό κεφάλαιο ομοίως - οι Υδραίοι γύρευαν τό κεφάλι του Οικονόμου - και ο Διαφωτισμός επίσης. Την στάσι καί τήν διάθεσι των Ελληνικών πληθυσμών της Ιωνίας - καλύτερα να μην τήν αναφέρουμε γιατί θα στεναχωρηθούμε πολύ. Τα συμφέροντα των εμπόρων καί παραγωγών της Ελληνικής Ιωνίας ήταν απολύτως ταυτισμένα μέ τα συμφέροντα της Οθ. Αυτοκρατορίας - άκουγαν Επανάστασι και τους έπιανε τεταρταίος πυρετός.

Αλλά δέν είναι μόνο αυτό. Είναι καί κάτι σπουδαιότερο. Η αστική τάξι της Ελλάδος ήταν εξ αρχής ανάπηρη - δημιουργήθηκε σε συνθήκες δουλείας μέ στόχους μεταπρατικούς. Σιτάρι αγοράζανε καί τό μεταφέρανε στήν Γαλλία. Υφάσματα και μετάξια. Δεν έφτασε ποτέ σέ τέτοιο σημείο αναπτύξεως ώστε η Οθωμανική Αυτοκρατορία να της γίνη στενός κορσές. Ούτε ποτέ αναγκάστηκε νά αντιγράψει τίς πολιτικές καί οικονομικές σχέσεις καί τους τρόπους της Ευρώπης.

Μα πλάκα μας κάνουν; Πιστεύουν πράγματι όλοι αυτοί οι φωστήρες, ότι έφτασαν οι αστοί στήν Ελλάδα τότε σέ τέτοιο σημείο καπιταλιστικής αναπτύξεως ώστε έστησαν μία ολόκληρη Επανάστασι γιά ν ανοίξουν οι δουλειές τους;

Δέστε σήμερα. Προϋπόθεσι του Εκσυγχρονισμού καί της Νέας Τάξις είναι η εξατομίκευσι - η οποία δέν πραγματώνεται φυσικά διαβάζοντας τα άρθρα του Πρετεντέρη, αλλά πραγματώνεται στήν παραγωγή - στόν τρόπο μέ τόν οποίον υπάρχουν οι παραγωγικές σχέσεις. Αν δέν φιάχνεις αεροπλάνα, βίδες, κορδόνια, αυτοκίνητα, κομπιούτερ εκσυγχρονισμός δέν υπάρχει - ούτε πραγματική εξατομίκευσι. Ολα μένουν στόν αέρα - παραμένεις μία υβριδικώς αηδιαστική κοινωνία σκλάβων που παριστάνουν τα αφεντικά επειδή φοράνε κρυφά τα ρούχα τους. Βανδή - μέχρι εκεί θα φτάσης.

Αυτό τό παραμύθι περί αστικής καθοδηγήσεως του αγώνα κράτησε αρκετά χρόνια - από τήν εποχή του Κορδάτου μέχρι σήμερα. Παγιώθηκε καί πέρασε ως επίσημη. Αυτοί οι των Νέων - οι οποίοι επαναλαμβάνω είναι όλοι - τροποποιούν αυτήν τήν παλαιά μαρξοειδή θέσι επί τό νεοταξικότερον. Η Επανάστασι ήταν αστική - αλλά ήρθε εισαγωγή από τήν Ευρώπη. Ξέρουν ότι τό παλιό ιδεολόγημα δέν στέκεται σε σοβαρή κριτική. Και επιπλέον εμφανίζουν τήν ιστορία της Ελλάδος ως αναπόσπαστο τμήμα της γενικής ευρωπαϊκής ιστορίας.

Τέλος πάντων, δέν συνεχίζω. Είναι διασκεδαστικό πάντως να βλέπης τόν τρόπο με τον οποίο το σύγχρονο αεριτζίδικο νεοταξικό ιδεολόγημα του εκσυγχρονισμού θεωρεί - μέσω ιστορίας - τόν εαυτό του καί τόν κόσμο.

Οσο δε γιά το αναπάντητο ερώτημα: ποιός έσυρε τον χορό της Εθνεγερσίας; Αυτός που τόν σέρνει σήμερα στήν Παλαιστίνη καί τό Ιράκ, στό Αφγανιστάν καί στήν Ελλάδα - όσο αντιστέκεται και διαδηλώνει. Αυτός πού απουσιάζει από όλες τίς κωλοιστορίες τους παλιές καί νέες, παλαιοταξικές και νεοταξικές. Εμείς - ο λαός.


-*-


Ο Ιερός Λόχος.

Δέν αντιλέγω - ζητάμε όμως μία ερμηνεία των συμβάντων. Ακόμα κι αν γνωρίζαμε τά πάντα, όλα τα ιστορικά γεγονότα, η ερμηνεία πάλι θά έλειπε. Είναι κακό χούϊ να την ζητάμε - νά δώσουμε μία αρχή, έναν λόγο, να ορίσουμε τούς νόμους της ζωής καί των γεγονότων της ζωής. Κακό, αλλά τό κάνουμε. Επί του προκειμένου τό όνομάζουμε ιστορία καί τούς ασθενείς ιστορικούς.

Λέμε : τό θέατρο της ιστορίας. Εδώ έχουμε τήν όπερα της ιστορίας. Πρέπει όλοι νά τήν διαβάσουν γιά δυό λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι μέ τρόπο εντυπωσιακό η Μούσα Μεγαροβία έχει αγοράσει τα πανεπιστήμια καί τούς πανεπιστημιακούς. Πάνω από 150 οι συγγραφείς.

Και ο δεύτερος - η ιστορία έχει καταστεί πολεμικό πεδίο. Πρώτης γραμμής μάλιστα. Η αλλοίωσι της ιστορίας, ο αφανισμός της ιστορικής μνήμης, αποτελούν πολεμικές προτεραιότητες της αυτοκρατορικής νέας τάξις. Το βλέπουμε παντού - τό είδαμε στό Ιράκ - όπου η πρώτη πράξι των κατακτητών ήταν η καταστροφή των μουσείων καί των βιβλιοθηκών.

Η νεοταξική νεοληθική ιστορία των ΝΕΩΝ έχει ακριβώς τόν ίδιο πολεμικό χαρακτήρα - καταστρέφει καί πυρπολεί.

Αλλά έχει καί πλάκα. Σήμερα, στό σημερινό τεύχος, θεωρεί ως έναν από τούς φορείς της επαναστάσεως τό ...θέατρο!, τίς παραστάσεις έργων του Βολταίρου πού ανέβαζαν κάποιοι στό Βουκουρέστι καί στήν Οδυσσό.

Στο άρθρο περί προεπαναστατικής μουσικής, ο συγγραφεύς, ονομάζει τα πανηγύρια των Ελλήνων μέ τίς πίπιζες, τίς καραμούζες καί τούς ασκούς των τράγων χοροεσπερίδες! Οπως οι Αγγλοι περιηγητές δηλαδή.


-*-


Στό σημερινό τεύχος της γνωστής νεοληθικής Ιστορίας, ο συγγραφεύς, όχι μόνο τελειώνει σέ δυό γραμμές μέ τό δημοτικό τραγούδι - ονομάζει τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της ελληνικής μουσικής - αυτά πού εξέδωσε ο Χάλαρης σε αλεπάλληλες μουσικές σειρές - Οθωμανική μουσική. Οθωμανική μουσική!

Τούς έχουν χαρίσει διαρκείας γιά το Μέγαρο;

ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ !!!!!!!!!!!!!!!!

Εχω μιά θεωρεία. Πώς η τάξι του σχολείου είναι μιά μικρογραφία της κοινωνίας καί η κοινωνία της τάξις. Οταν βλέπω κάποιον τό κοιτάω σάν μαθητή - κι αναρωτιέμαι ποιός νά ναι. Ο πρώτος, ο μονίμως δεύτερος, ο γλύφτης, τό καρφί, ο αδιάφορος, ο σιωπηλός, η ψυχή της παρέας κλπ.

Λοιπόν, μας κυβερνάνε οι γλύφτες καί τά καρφιά.


-*-


Σήμερα - τό 2ο τεύχος του 3ου τόμου.

Ο 3ος τόμος είναι αφιερωμένος στήν Ελληνική Επανάστασι.

Κοινός τόπος πλέον. Τό έλληνικό έθνος είναι μία ιδεολογική κατασκευή. Ο συγγραφεύς - κάποιος Πέτρος Πιζανίας, καθηγητής στό Ιόνιο Πανεπιστήμιο - γράφει - δεθείτε:

"Ο Παπαρρηγόπουλος διάβασε τήν οθωμανική κυριαρχία ως ένα είδος κατοχής ... ενός προϋπάρχοντος έθνους. Και αυτή η κατοχή, ελλείψει συναίνεσης από τούς κατεχόμενους ελληνικούς πληθυσμούς, όπως πίστευε, στηριζόταν στήν στρατιωτική δύναμη των Οθωμανών καί μόνο."

Τό σχέδιο, πίσω από τούς βλακωδώς πολύπλοκους συλλογισμούς, τίς παραστοχεύσεις καί τήν διόγκωσι των λεπτομερειών μέ ταυτόχρονη υποβάθμισι του κυρίαρχου - αυτή είναι η μέθοδος - έχει ως εξής.

Στήν Οθωμανική Αυτοκρατορία καί στα εδάφη πού αργότερα δημιουργήθηκε το σύγχρονο κράτος της Ελλάδος - ζούσαν σε μικρές τοπικές κοινότητες διάφοροι πληθυσμοί. Η θρησκεία δέν αποτελούσε ταυτότητα συνοχής μεταξύ των τοπικών αυτων κοινωνιών, καθώς τό Πατριαρχείο, η κεφαλή της Ορθοδοξίας, αναφέρεται σε όλους τους χριστιανικούς λαούς των Βαλκανίων.

Καλά ωρέ παιδιά, ρωτάς, μικρές σκόρπιες κοινότητες. Η κοινή θρησκεία δέν απετέλεσε κυρίαρχο στοιχείο εθνικής ταυτότητος - όπως λέτε. Τότε τι; Από που προέκυψε η Ελλάς ;

Η γλώσσα;

Ούτε η γλώσσα - γράφει ο καθηγητής του Ιονίου. Οι μικρές αυτές κοινότητες των Ελλήνων, οργανωμένες σε έναν αυστηρά πατριαρχικό τύπο, είχαν μόνο τοπικό χαρακτήρα καί - προσέξτε - η μακραίωνη χρήσι της Ελληνικής "ίσως είχε δημιουργήσει μία χροιά γλώσσας"!

Εθνος Ελληνικό λοιπόν δεν υπήρχε, μία θρησκεία πανβαλκανική, καί η ελληνική ανύπαρκτη, με τοπικό χαρακτήρα, ούτε γλώσσα κάν - αλλά ίσως χροιά γλώσσας.

Αυτά γράφει ο κύριος καθηγητής - κι ας ήταν μόνο αυτός.

Τότε ποιός δημιούργησε τό έθνος των Ελλήνων.

ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΎΜΕΝΟΙ. Αυτή είναι η απάντησι. Οι διανοούμενοι διαφωτιστές πού μέ τις ευρωπαϊκές ιδέες δημιούργησαν κάτι πού δέν υπήρξε ποτέ. Το Εθνος των Ελλήνων!

Τώρα, θα πη κάποιος, αυτή η ιδέα, ότι δηλαδή πέντε διανοούμενοι, ή περισσότεροι, μπορούν πράγματι να δημιουργήσουν εκ του μηδενός ένα έθνος, είναι παγκόσμια νεοταξική πρωτοτυπία.

Η εθνογένεσι στήν Ευρώπη ήταν ένα μακραίωνο ιστορικό γεγονός - σε πολλές συνέχειες, μέ πολλούς πολέμους - καί μέ αναγκαιότητες, πολιτικές, οικονομικές, ιστορικές κλπ. Είναι ένα φαινόμενο αποκλειστικώς ευρωπαϊκό - πού δέν επαληθεύεται φυσικά παντού - στήν Αφρική ας πούμε, στούς Ζουλού καί στούς Μπούσμαν.

Ούτε φυσικά στήν Ελλάδα.

Αλλά τι να κάνουμε - αυτά μάθαμε στό εξωτερικό πού σπουδάσαμε, αυτά μας είπανε να πούμε, γι αυτά μας πληρώνουνε - άλλωστε είμαστε και ολίγον βλάκες. Μας έίναι αδύνατον να προσαρμόσουμε τα νεοταξικά ιστορικά ιδεολογήματα στήν Ελληνική ιστορία, οπότε σας τα δίνουμε να τα φάτε ωμά - καί μέ τό κόκκαλο.


-*-


Εδώ έχει σημασία ο τρόπος πού ο διατυπώνει τήν σκέψι του. Προσέξτε πόσα γράφει σε τρείς γραμμές.

"Ο Παπαρρηγόπουλος διάβασε τήν οθωμανική κυριαρχία ως ένα είδος κατοχής ... ενός ροϋπάρχοντος έθνους. Και αυτή η κατοχή, λλείψει συναίνεσης από τούς κατεχόμενους λληνικούς πληθυσμούς, όπως πίστευε, στηριζόταν στήν στρατιωτική δύναμη των οθωμανών καί μόνο."

α. Ο Παπαρηγόπουλος διάβασε.... η ιστορία δέν είναι παρά μιά ανάγνωσι.

β. Ενα είδος κατοχής.... μένει θολή η κατοχή, αφού υπάρχουν είδη κατοχής. Γράφει περί ειδών, ώστε να αποδυναμώσει την κατοχή, να τήν θέσει σχεδόν υπό αμφισβήτησι. Αλλωστε είναι προϊόν ανάγνωσις.

γ. Οθωμανική κυριαρχία .... όπου ως εκ των συμφραζομένων δέν σημαίνει προφανώς κατοχή. Φυσικά, εφ όσον δέν υπάρχουν έθνη.

δ. όπως πίστευε ( εννοεί ο Παπαρηγόπουλος ). Αυτό είναι το ωραιότερο. Δεν ξέρει κανείς αν αυτό τό - όπως πίστευε - πηγαίνει στήν έλλειψι συναίνεσις, υπήρχε δηλαδή συναίνεσι από τούς τοπικούς πληθυσμούς, ή αν πάει στην ελληνικότητα των πληθυσμών.

ε. στήν στρατιωτική δύναμη μόνο.... αυτή ήταν η ανάγνωσι του Παπαρηγόπουλου, δεν υπήρχε δηλαδή στρατιωτική κατοχή, φυσικά, εφ όσον δέν υπήρχε κατεχόμενο έθνος.

Το απόσπασμα είναι τυχαίο - μπορώ να βρω εκατοντάδες μέ τό ίδιο περιεχόμενο - σε δεκάδες βιβλίων καί άρθρων. Ο Ιόνιος καθηγητής επαναλαμβάνει τό γνωστό νεοταξικό ιδεολόγημα - ούτε καλύτερα, ούτε χειρότερα από τούς ομοίους του. Να μήν σας δημιουργηθή η εντύπωσι ότι έψαξα τό εξωφρενικόν καί τήν εξαίρεσι.

Αυτά τα μεταφυσικά απίθανα ιδεολογήματα της εποχής μας - έχουν στόχο τις εθνικές συνειδήσεις. Προσπαθούν να σβύσουν τα κυρίαρχα στοιχεία ταυτότητος των ανθρώπων, εξαφανίζοντας τα είδη και επιτρέποντας μόνο τό γένος.

Σαν να χης ένα κήπο - γεμάτο τριαντάφυλλα, γαρύφαλλα, πανσέδες - καί να προσπαθής - με βία, υλική καί πνευματική - να μετατρέψης τα πάντα σε άνθη - χωρίς κανένα από τα χαρακτηριστικά του είδους. Θα χαθούν - καί χάνονται τα χρώματα, τ αρώματα - μένει μόνο ένα θολό περίγραμμα, έτοιμο να πάρη τό σχήμα πού θα του δώσης. Ενα απίθανο σχέδιο, τερατώδες.

Α. Φαρμάκης, και για την αντιγραφή Big Fat Opinion