Δημοσιεύθη:
21.1.06 @ 4:03 π.μ.
Ετικέτες:




 

Προοδευτικές κοινοτοπίες, μέρος τρίτο (τελευταίο)

Σχετικά με τα ζητήματα της εθνικής ταυτότητας, βολτάροντας κανείς στους χώρους παραγωγής λόγου θα συναντήσει πληθώρα "προοδευτικών κοινοτοπιών" όπως αυτές που παρουσίασα προηγουμένως. Δε λέω πως δεν υπάρχει υψηλού επιπέδου κριτική όλων αυτών των ζητημάτων: απλά πως είναι ελάχιστα διαδεδομένη. Η επιχειρηματολογία που συναντά κανείς (σε όλα τα μέσα διαλόγου: εφημερίδες, περιοδικά, ιστολόγια, τηλεοπτικά πάνελ κλπ) είναι της χαμηλότερης ποιότητας. Ακόμα χειρότερα, βέβαια, είναι όσα θα ακούσει σε κατ' ιδίαν συζητήσεις.

Με τον καιρό συγκέντρωσα ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του τύπου επιχειρηματολογίας. Ένα από αυτά είναι ο ηρωϊκός τόνος: η αντίληψη πως βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος, ότι πολεμώντας αυτές τις "ξεπερασμένες αντιλήψεις" ή τα "εθνικιστικά ψεύδη" πολεμάει τον μεγαλύτερο εχθρό και διαφωτίζει τις πλανημένες μάζες. Σε αυτόν τον ονειρικό κόσμο ηρώων και δράκων, η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα παλινόρθωσης κάποιας παλιάς θεοκρατίας και ταυτόχρονα εγκαθίδρυσης ενός φασιστικού κράτους, πιθανώς υπό την ηγεσία του Γ. Καρατζαφέρη. Ευτυχώς, οι προοδευτικοί μας είναι εδώ για να δώσουν μάχη. Η γνώση πως ζούμε στην Ελλάδα του Κωστάκη και του Γιωργάκη και στην εποχή της κοινωνικά διαλυτικής παγκοσμιοποίησης και του παγκόσμιου αντιτρομοκρατικού φασισμού δεν έχει φτάσει ακόμη σε αυτούς τους ανθρώπους. Άλλες είναι οι προτεραιότητες τους. Ένα παράδειγμα: χύθηκε τόσο προοδευτικό μελάνι για τα βιομετρικά δεδομένα, τον τρομονόμο και τον πρόσφατο ευρω-νόμο περί παρακολουθήσεως των επικοινωνιών μαζί όσο χύθηκε για την υπόθεση με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες; Νομίζω μια από τις εξηγήσεις είναι η εξής: πολλοί από τους προοδευτικούς μας είναι πρώην Κνίτες και νυν ανανήψαντες. Καθώς δεν μπορούν να βγούν κατά του Γιωργάκη, του χρηματιστηρίου ή της ευρωπαϊκής ένωσης (αφού, είπαμε, είναι ανανήψαντες), επιλέγουν να καταφέρονται εναντίον των "σκοταδιστικών αντιλήψεων", πράγμα ακίνδυνο, διασκεδαστικό, που δίνει προοδευτικά εύσημα με τη σέσουλα. Χτυπάς λοιπόν τον Χριστόδουλο, ο οποίος "διάβαζε" στην Χούντα και αφήνεις κατα μέρος τον Λαμπράκη ο οποίος έγραφε (και ο οποίος γράφει και σήμερα).

Ένα άλλο σήμα κατατεθέν προοδευτικής κοινοτοπίας είναι ένα επαρχιώτικο άγχος μήπως δεν είμαστε αρκετά προχωρημένοι. Μήπως μυρίζουμε θυμάρι. Αυτό που αποδέχονται στους Ευρωπαίους, απάδει στους Έλληνες. Έτσι οι Γάλλοι πχ. μπορούν να προστατεύουν λυσσαλέα (και δια νόμων) τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους, αλλά οι Έλληνες όχι, αν δεν θέλουν να χαρακτηριστούν εθνικιστές και μισαλλόδοξοι. Οι Βρεταννοί μπορούν να κυκλοφορούν με τον Union Jack (την σημαία τους, ντε) σε μπλουζάκι. Τα αντίστοιχα ελληνικά μπλουζάκια που έγιναν μόδα πρόσφατα και τι δεν άκουσαν. Προφανώς μέσα τους φωλιάζει το αυγό του φιδιού. Άλλο παράδειγμα: ο γίγαντας της σκέψεως, Μίμης Ανδρουλάκης θαυμάζει τους Αμερικάνους και κατηγορεί σκληρά τον κρατικό προστατευτισμό. Οι Αμερικάνοι δεν έχουν τέτοια κόμπλεξ: εφαρμόζουν χωρίς τύψεις τον προστατευτισμό, είτε με νόμους και φράγκα (στους αγρότες τους), είτε με τα όπλα (στο πετρέλαιο τους). Ο προοδευτικός παίρνει τοις μετρητοίς όλη την σύγχρονη νεοταξική ιδεολογία και ποντάρει την μοίρα μας στην Ευρώπη και την πολυπολιτισμικότητα. Ό,τι δηλαδή εξάγουν οι ξένοι ως bon pour l' orient.

ok

Ένα τρίτο στοιχείο είναι η χρήση του ξεχαρβαλωμένου θεωρητικού οπλοστασίου της αριστεράς, λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα στον κόσμο από την εποχή που ακούγαμε με προσήλωση Καπνισμένα Τσουκάλια να βράζουν. Σε αυτό το οπλοστάσιο προσθέτουν και μια πιο σύγχρονη νότα: το κίνημα της πολιτικής ορθότητας, τα δικαιώματα των μειονοτήτων με την έννοια των identity politics κλπ. Δηλαδή, αναγνωρίζουν ως καυτά προβλήματα στην Ελλάδα του σήμερα τον γάμο των ομοφυλόφιλων, την καύση των νεκρών (που δεν επιτρέπουμε να καίγονται), το καύσιμο του Ιούδα (που επιτρέπουμε να καίγεται) και ούτω καθεξής.

Ο Μάρξ εγραψε βέβαια το μανιφέστο του Διεθνούς Κομμουνισμού. Οι προοδευτικοί μας θα ευχόντουσαν να είχε γράψει το μανιφέστο του Κοσμοπολίτικου Κομμουνισμού, ή έστω του Πολυπολιτισμικού Κομμουνισμού. Το ίδιο λάθος έκανε και ο Μπακούνιν:

(...) το κράτος δεν είναι πατρίδα. Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, νομικός μυθος της πατρίδας. οι προλετάριοι έχουν πατρίδα. οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αυτή ειναι μια φυσική, αληθινή αγάπη. ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα αλλά γεγονός. ο πολιτικός πατριωτισμός, η αγάπη του κρατους ειναι η εκφυλισμενη μεσω απατηλης αφαιρέσεως έκφραση αυτής της αγάπης προς όφελος της εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας... η πατρίδα αντιπροσωπεύει το αδιαφιλονίκητο κι ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, να ζουν, να σκέφτονται, να θέλουν και να δρουν κατα τον τρόπο τους που γεννήθηκε σαν αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης. Υποκλίνομαι λοιπον μπρος στην παράδοση και την ιστορία των λαών γιατί είναι το αίμα και η σάρκα, η σκέψη και η θέληση κάθε λαού... Γι αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων... Είμαι πατριώτης και διεθνιστής ταυτόχρονα.


Το να είσαι αριστερός σήμερα σημαίνει να αποδέχεσαι την παραδοσιακή κατηγορία των δεξιών για τους κομμουνιστές, ότι δηλαδή είναι απάτριδες, κατηγορία η οποία φυσικά ήταν (τότε) ψέμματα. Οι κομμουνιστές ήταν μεν μπερδεμένοι αλλά όχι απάτριδες, αντίθετα με τον σύγχρονο προοδευτικό, ο οποίος συνδυάζει πλέον και τις δυο καταστάσεις.

Δεν θα πρέπει κανείς να παραβλέψει και το βασικό συστατικό της προχειρότητας και της διανοητικής ευκολίας. Οι απόψεις σχηματίζονται ανατροδοφοδοτούμενες, διαβάζοντας άλλους με παρόμοιες απόψεις σε περιοδικά και εφημερίδες. Ποτέ ή σπάνια με μελέτη της βιβλιογραφίας, πόσο μάλλον των πηγών. Αφορισμοί εκφράζονται με τη μεγαλύτερη ευκολία. Οι ιδέα του έθνους -και οι εθνικοί αγώνες- ξεκίνησαν από ιδέες των ευρωπαίων διαφωτιστών ή των ρομαντικών (ναι, οι Κινέζοι ή οι Απάτσι αυτούς περίμεναν για να συστήσουν έθνος). Η θρησκεία είναι μια πανούργα συνωμοσία των ιερατείων (ευτυχώς, την ανακάλυψαν οι Fox Mulder του Βήματος). Οι Έλληνες έγιναν χριστιανοί με το ζόρι (μια και η αρχαία θρησκεία προφανώς άκμαζε τον 2ο μ.Χ αιώνα).


Ένα άλλο απρόσμενο οπλοστάσιο της προοδευτικής αιχμής είναι ένα παραδοσιακό όπλο της φασιστικής σκέψεως, η συνομωτική αντίληψη της ιστορίας. Οι μάζες είναι ηλίθιες, αγράμματες και δεισιδαιμονικές. Η ιστορία, η θρησκεία και το έθνος είναι δημιουργήματα μιας δράκας καπάτσων που κρατάνε τον κόσμο στο σκοτάδι. Οι συστατικές ιστορίες του έθνους είναι "αισχρά ψεύδη" και "προπαγάνδα". Η αποκάλυψη αυτής της τρομερής συνωμοσίας συνοδεύεται σχεδόν πάντα με παράθεμα της ρήσεως του Σολωμού "Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές", ρήση που αποτελεί ένα προοδευτικό σουξέ.

Σε αυτό το πλαίσιο, ό,τι στοιχείο της εθνικής ταυτότητας πέσει στα χέρια τους, καταγγέλεται ως κατασκευή. Η ιδέα της "κατασκευής", με την top to bottom έννοια των προοδευτικών μας, υπονοεί μάζες οι οποίες άγονται και φέρονται από τους κατασκευαστές, δηλαδή οι οποίες χαύουν ως παράδοση τους γεγονότα και ιστορίες κατασκευασμένα επί τούτου. (Υπονοεί επίσης, και εδώ είναι όλο το ζουμί, οξύνοες παρατηρητές εκτός μάζας, οι οποίοι καταγγέλουν την όλη υπόθεση και μας διαφωτίζουν. Δηλαδή, τους προοδευτικούς φωστήρες μας). Λεπτομέρειες βέβαια της κατασκευής δεν έρχονται ποτέ στο φως. Μας αναφέρουν ότι αυτή και εκείνη η μειονότητα στριμώχθηκε και τους επιβλήθηκε η κυρίαρχη εθνική ιδεολογία. Ποτέ όμως δεν λένε, και αυτό θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε, πότε, πως και απο ποιούς αυτή η ιδεολογία επιβλήθηκε στην πλειονότητα. Πρόκειται δηλαδή για μια σαφώς αριστοκρατική και αντιδημοκρατική θεώρηση του λαού.

Αλλά το κύριο λάθος της ιδέας περί κατασκευής είναι άλλο, κάτι που ούτε καν υποψιάζονται. Ένα πολιτισμικό στοιχείο είναι αυθεντικό ακριβώς όταν και επειδή είναι κατασκευασμένο, αφού πολιτισμός σημαίνει κατασκευή. Τον αντίθετο του πολιτισμού είναι η αγριότητα, η φύση, δηλαδή το αντίθετο της κατασκευής. Οι προοδευτικοί μας που καταφέρονται εναντίον του "κατασκευασμένου" έθνους, μιλάνε λοιπόν ουσιαστικά εναντίον του πολιτισμού και υπερ της φύσης, δηλαδή υπερ των μετρήσεων βιολογικών μεγεθών, του στυλ του πόσοι σλάβοι κατέβηκαν στα μέρη αυτά, πόσα αίματα αναμείχθηκαν κλπ. Όπως η συνωμοτική αντίληψη της ιστορίας ανήκε στους φασίστες, το αιματολογικό ήταν πάλαι ποτέ επιχείρημα των ρατσιστών. Στην Ελλάδα είναι το επιχείρημα των προοδευτικών, όπου χρησιμοποιείται φαλμεραϋγικά για να αποδείξει πως οι έλληνες εξαφανίστηκαν, αφού αναμείχθηκαν με τόσο και τόσο κόσμο (χωρίς να μετράμε καν τα μπάσταρδα από το καμάκι στις τουρίστριες). Όσο για τους κατοίκους της περιοχής πριν την ίδρυση κράτους, αυτοί ήσαν όλοι τους καταφανώς αρβανίτες, σλάβοι, σάρα, μάρα και ανίδεοι για την ταυτότητα τους μέχρι που τους την επέβαλαν οι καπάτσοι εθνο-ποιητές. Αυτό προκύπτει φανερά άλλωστε και από τους παρακάτω στίχους που τραγούδαγαν αυτοί οι αμφιβόλου ταυτότητας άνθρωποι:


Βασίλη, κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης,
για ν' αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια αγελάδες
χωριά και αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.
Μάνα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης
και νάμαι σκλάβος των Τούρκων, κοπέλι στους γερόντους.
Φέρε μου τ' αλαφρό σπαθί και το βαριό τουφέκι,
να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια,
να πάρω δίπλα τα βουνά να περπατήσω λόγγους,
να βρώ λημέρια των κλεφτών, γιατάκια καπετάνιων,
να πάω να βρω το Μάνταλο, να σμίξω το Μπαστέκη,
που πολεμούν με την Τουρκιά και με τους Αρβανίτες.


Res ipsa loquitur.

19 σχόλια:

Πως καταφέρνετε από τη μια να γελάμε κι από την άλλη να έχουμε τροφη για καιρό, σεις το ξέρετε.

[Αυτό, μες στο γκρι (αν ειναι δυνατόν σε γκρι τέτοιες χαρές) είναι το αγαπημένο μου σε Μπακούνιν.]


Το ξαναχαιρόμουν (το κείμενο) και σκεφτόμουν πως, είναι και κρίμα οι δύστυχοι. Πρώτον, συνήθως ισχύει το ουάνς α κνίτιζ όλγουεηζ α κνίτιζ - όταν σε ποτίσουν την δικτατορική άποψη περί πρωτοποριών, μάλιστα έμμισθων κι επαγγελματικών, άντε να το ξεπεράσεις.Κι ετούτοι της "γενιάς του πολυτεχνείου" οι καυμένοι είναι σε ακόμη χειρότερη θέση: από είκοσι χρονώ το μόνο επάγγελμα που κάνουν είναι "κομματική πρωτοπορία".

[Το χω γραψει τότε που δε με διάβαζε κανείς, οπότε με την άδειά σας: ο Ντουρρούτι έλεγε ότι κέρδιζε το δικαίωμα να λέγεται επαναστάτης κάθε πρωί στις έξι που έπιανε δουλειά.]

Επίσης, Πάνο, το έργο είναι Κοκόσκα αντιφασιστοναζιστικός:-)


Ευχαριστώ και πάλιν!
Θα σας κρατώ τό ίσο απο την δική μου μεριά!


Καθώς η τριλογία σου bfo είναι νομίζω απάντηση και σε δικό μου παλιότερο σχόλιο οφείλω να γράψω κάποια πράγματα για όσα λες.

Όλο το διάβασμα που διαφαίνεται από το κείμενό σου δεν μπορεί να μακιγιάρει τη γνωστή πια συνήθεια του νεοσυντηρητικού ρεύματος -της δεξιάς και της αριστεράς- που ανεβαίνει συνεχώς στην ελληνική κοινωνία. Στην Ελλάδα, όπως και στις ΗΠΑ και αλλού, οι νεοσυντηρητικοί δύο τακτικές ακολουθούν συστηματικά. Πρώτον εμφανίζουν τις δικές τους απόψεις σα στιγματισμένες και υπό διωγμό, ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτές που κυριαρχούν στην κοινή γνώμη, στα κέντρα εξουσίας, στην εκπαίδευση. Δεύτερον αμφισβητούν συστηματικά τόσο το περιεχόμενο της λέξης 'προοδευτικός' όσο και γενικά την αξία της προοδευτικότητας.

Αγαπητέ bfo παρουσιάζεις την άποψη του ελληνοχριστιανισμού σα μια μειοψηφία. Στην πραγματικότητα όπου και αν κοιτάξεις, όπου και αν ακούσεις, είναι αυτή που κυριαρχεί. Και ναι, η ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη ανεβαίνει και ανεβαίνει και στην Ελλάδα. Το ότι ο Καρατζαφέρης δεν είναι ναζιστής ή ότι τελικά και αυτός διαπραγματεύεται την ανάληψη ενός καλού υπουργείου σε μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας εμένα δε μου αρκεί. Εσένα?

Την παρουσιάζεις ακόμα την αντίθεση στον ελληνοχριστιανισμό και τελικά στον εθνικισμό σαν ξενόφερτη, δείγμα υποταγής στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, ακίνδυνη και βολεμένη. Και όμως η αντίθεση σε όλη τη φλυαρία περί ελληνοχριστιανισμού είναι κληρονομιά του αντιδικτατορικού κινήματος και της απαξιώσης και της αρχαίας ελλάδας και του χριστιανισμού καθώς ήταν τα ιδεολογικά στηρίγματα της Χούντας αλλά και της απαξίωσης -μερικής και πρόσκαιρης- της εκκλησίας που συνεργάστηκε με τη δικτατορία.

Πρόβλημα εθνικισμού υπάρχει μόνο στην Ελλάδα? Όχι βέβαια. Υπάρχει και στη Γαλλία και στην Αγγλία και παντού. Το ότι στις ΗΠΑ και στην Αγγλία κυβερνούν και επανεκλέγονται κυβερνήσεις που διεξάγουν πολέμους έχει άμεση σχέση με το ότι η αμερικανική σημαία είναι μόδα. Μετά την 11/9 δεν παρουσιάστηκε μια νέα μαζική στροφή προς την αμερικάνικη σημαία, δηλαδή μια συσπείρωση γύρω από το έθνος και το κράτος? Με αποτέλεσμα δύο πολέμους ως τώρα,Αφγανιστάν και Ιράκ.

Είναι χριστιανισμός και κλασική αρχαιότητα αντίθετα πράγματα? Το ερώτημα δε λύνεται τόσο με την εξέταση της ύστερης αρχαιότητας όσο του πώς γεννήθηκε το ελληνικό έθνος τον 18ο και 19ο αιώνα και πώς εξελίχτηκε η ιδεολογία του για να ενσωματώσει νέα εδάφη και νέους πληθυσμούς [για την ύστερη αρχαιότητα σ' τα είπε εκτενώς και ο Πάνος]. Ενώ στην αρχή το βυζάντιο απορριπτόταν τελείως και δινόταν έμφαση στην κλασικό αρχαιότητα, o Παπαρρηγόπουλος λάνσαρε και καθιέρωσε την ενότητα του αρχαίου και του βυζαντινού, δηλαδή του ελληνοχριστιανικού. Πρόκειται για μια ριζική στροφή στην ελληνική εθνική συνείδηση και ιδεολογία που επικράτησε εντελώς και συνδέεται με τη Μεγάλη Ιδέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και φασιστικές ομάδες που ιδεολογικά ρέπουν προς τον παγανισμό και τον αντιχριστιανισμό στην Ελλάδα αναγκάζονται να αποδεχτούν το χριστιανισμό ή έστω να συμβιβαστούν μαζί του. Ο Δαυλός και λίγα παραδείγματα ακόμα είναι απλά η περιορισμένης εμβέλειας εξαίρεση.

Για το έθνος είναι μεγάλη η κουβέντα που ανοίγεις. Πάντως το ότι είναι μια top down διαδικασία δε σημαίνει ότι είναι μια διαδικασία χωρίς πραγματική κοινωνική δυναμική. Το δίλημμα ανάμεσα στο αυθόρμητο και το λαϊκό από την μια και τη συνωμοσία μιας ελίτ με τους υπόλοιπους κομπάρσους από την άλλη είναι ψεύτικο.

Ο Μπακούνιν και οι άλλοι αναφέρονται στην υπεράσπιση καταπιεσμένων εθνοτήτων χωρίς δικό τους κράτους, όπως π.χ. σήμερα οι Παλαιστίνιοι, ή αργότερα οι εξαρτημένες, μετααποικιακές χώρες. Δεν ήταν υποστήριζαν το δικό τους έθνος, κάθε άλλο.

Τέλος, ναι, υπάρχει ένα ρεύμα στην ελληνική κοινωνία και την ελληνική πολιτική σκηνή, το εκσυγχρονιστικό ας το πούμε, που αποστασιοποιείται από τον παραδοσιακό ελληνικό εθνικισμό και την εκκλησία. Και ναι αυτό το κάνει και γιατί προσαρμόζεται στην παγκοσμιοποίηση. Και ναι τα προβάλλει αυτά πολύ όχι από ριζοσπαστικότητα αλλά γιατί στα κοινωνικά θέματα και στα άλλα είναι όλο και πιο όμοιο με τη Δεξιά. Εγώ τουλάχιστον αυτούς τους προτιμώ από τους δεξιούς και τους ακροδεξιούς. Οι οποίοι δεξιοί και ακροδεξιοί είναι το ίδιο νεοφιλελεύθεροι και ελευθεραγορίτες με τους εκσυγχρονιστές στην κοινωνική, οικονομική και εργατική πολιτική, υποστηρίζουν εξίσου τους πολέμους, είναι πολύ πιο επιθετικοί στα θέματα του περιορισμού των ελευθεριών και συν τοις άλλοις είναι πιο εθνικιστές και ρατσιστές και θρησκόληπτοι και εξαρτημένοι πολιτικά από τους παπάδες. Αλλά μην ανησυχείς. Και οι εκσυγχρονιστές αυτοί μια χαρά τα ξέρουν και τα υπερασπίζονται τα 'εθνικά συμφέροντα'. Δεν είναι τίποτα ιδεολόγοι, το κράτος προστατεύουν πρώτα απ όλα.

Όσο για μένα, πιστεύω ότι μπορούμε να είμαστε αντίθετοι συγχρόνως και στον εθνικισμό και τον χριστιανικό φονταμενταλισμό και στο νεοφιλελευθερισμό και την ελεύθερη αγορά και στο ρατσισμό και στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και στον πόλεμο. Δηλαδή ούτε ευρωληγούρηδες ούτε ελληνόψυχοι.

Άντε με έκανες και είπα και εγώ την big fat opinion μου :)


Σημείωση, Βαλεντιν: ο Μπακούνιν εδώ μιλά για την πατρίδα - όχι για το έθνος ή το εθνικό κράτος, πολύ περισσότερο. Απαντά στο Μαρξ: οι προλετάριοι έχουν πατρίδα και την αγαπούν. (Αυτό είναι κάτι που δεχόμαστε, στον κοινό διάλογο, ως σημαντικό στη διαμόρφρωση των θέσεών μας, ελπίζω)

(θα επανελθω στα λοιπά, αλλά δεν αντέχω να παρεξηγείται ο Μιχαλάκης)


Βαλεντιν, καποια ζητήματα:

Α) Μιλάς για ένα «νεοσυντηρητικό ρεύμα δεξιάς κι αριστεράς». Επειδή έτσι συνήθως χαρακτηρίζουν το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης οι νεοφιλελεύθεροι (χωρίς να θέλω να σε προσβάλλω), αν θες διευκρίνισέ μας τι εννοείς.

Β) Γράφεις: «(η άποψη του ελληνοχριστιανισμού) όπου και αν κοιτάξεις, όπου και αν ακούσεις, είναι αυτή που κυριαρχεί». Και λάθος και γενικότητα, επέτρεψέ ου. Στις δομές εξουσίας, στον Τύπο και στην πολιτική αυτό που κυριαρχεί είναι η άρνηση (και κάποτε ο διωγμός) όσων μιλούν υπέρ της αγάπης για την πατρίδα (όχι το κράτος) ή δηλώνουν την πίστη τους. Σε πάρα πολλούς χώρους δουλειάς, εκδηλώνεται μάλιστα ρατσισμός εις βαρος όσων «τολμούν» κάτι τέτοιο.

Γ) Αυτή η μη ναζιστική δεξιά του Καρατζαφέρη, ποιες διαφορές έχει από την δεξιά που αγκαλιάζει τον Ψωμιάδη? Γιατί το πρόβλημα επικεντρώνεται στον κατ ουσίαν υποδεέστερο των κινδύνων? Ποιοι έχουν συμφέρον απ αυτό?

Δ) «Μετά την 11/9 δεν παρουσιάστηκε μια νέα μαζική στροφή προς την αμερικάνικη σημαία, δηλαδή μια συσπείρωση γύρω από το έθνος και το κράτος?»

Ώστε λοιπόν, υπάρχει αμερικανικό έθνος. Θα ήθελες να μου πεις τα εθνικά του χαρακτηριστικά?

Ε) «Ενώ στην αρχή το βυζάντιο απορριπτόταν τελείως και δινόταν έμφαση στην κλασικό αρχαιότητα, o Παπαρρηγόπουλος λάνσαρε και καθιέρωσε την ενότητα του αρχαίου και του βυζαντινού, δηλαδή του ελληνοχριστιανικού».

Αν το έκανε πρώτος ο Παπαρρηγόπουλος, μεγάλη του μαγκιά διότι είναι η βασικά αποδεκτή αρχή της σύγχρονης επιστήμης της βυζαντινολογίας. Ξέρεις βυζαντινολόγους των τελευταίων εξήντα ετών που να αρνούνται αυτήν την ενότητα?


Νομίζω φάνηκε καθαρά ότι κάθε άλλο παρά νεοφιλελεύθερος είμαι. Και μια και το ανέφερες συμμετέχω στο αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα. Επίσης για να προλάβω και επόμενες ερωτήσεις δεν αμείβομαι από την αμερικάνικη πρεσβεία ούτε από κανένα άλλο κρατικό φορέα αμερικάνικο, ευρωπαικό ή ελληνικό, ούτε από κανένα ιδωτικό φορέα. Για την ακρίβεια, απλά σπουδάζω.

Δεν ξέρω για ποιους χώρους δουλειάς αναφέρεις. Σίγουρα σε κάποιους χώρους δουλειάς η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν παίρνει εθνοστεντόν.

Η ακροδεξιά θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερο πρόβλημα. Και συμφωνώ ότι βρίσκεται και μέσα στη ΝΔ.

Το ότι το αμερικάνικο έθνος δεν έχει την ίδια συγκρότηση με τα ευρωπαικά δε σημαίνει ότι δεν είναι έθνος.

Για το τελευταίο το ότι η Ανατολική Ρωμαική Αυτοκρατορία κατέληξε να μιλάει ελληνικά σαν επίσημη γλώσσα και να έχει και ελληνικές επιδράσεις
στη γραμματεία δε σημαίνει ότι είναι ελληνοχριστιανική αυτοκρατορία. Γιατί αυτό αποκρύπτει τις επιδράσεις
από τις μη ελληνικές πηγές. Είναι σαφές ότι όλη η κοινωνική οργάνωση, το κράτος, ο στρατός, το δίκαιο, η επίσημη αυτοκρατορική ιδεολογία είναι ρωμαικής καταγωγής. Αλλά και στον πολιτισμό: το κοντάκιο για παράδειγμα είναι συριακής προέλευσης. Και φυσικά ο χριστιανισμός είναι μια ριζική τομή στην κοινωνική οργάνωση και τις συνειδήσεις. Για να μην βάλλω κάτω τη λίστα των αρμένικής καταγωγής αυτοκρατόρων. Οι -σοβαροί- βυζαντινολόγοι σήμερα επισημαίνουν όλες τις πηγές. Μόνοι μερικοί -όχι όλοι ευτυχώς- έλληνες βυζαντινολόγοι τα βλέπουν όλα ελληνικά.


Νομίζω φάνηκε καθαρά ότι κάθε άλλο παρά νεοφιλελεύθερος είμαι. Και μια και το ανέφερες συμμετέχω στο αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα.

Από τις γραμμές του ΣΥΝ;

Η ακροδεξιά θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερο πρόβλημα.

Αυτό το θεωρείς με βάση κάποιο πολιτικό κριτήριο, δηλαδή με ανάλυση της κατάστασης ή απλά με αισθητικά κριτήρια; Μπορείς να αναφέρεις τα 2 σημαντικότερα προβλήματα των Ελλήνων αυτή τη στιγμή;

Για το τελευταίο το ότι η Ανατολική Ρωμαική Αυτοκρατορία κατέληξε να μιλάει ελληνικά σαν επίσημη γλώσσα και να έχει και ελληνικές επιδράσεις
στη γραμματεία δε σημαίνει ότι είναι ελληνοχριστιανική αυτοκρατορία. Γιατί αυτό αποκρύπτει τις επιδράσεις
από τις μη ελληνικές πηγές. Είναι σαφές ότι όλη η κοινωνική οργάνωση, το κράτος, ο στρατός, το δίκαιο, η επίσημη αυτοκρατορική ιδεολογία είναι ρωμαικής καταγωγής.


Τα οποία είναι αλλοιώσεις οργανώσεων ελληνικής καταγωγής. Αλλά είναι λάθος ότι η κοινωνική οργάνωση και η επίσημη αυτοκρατορική ιδεολογία είναι ρωμαϊκής καταγωγής. Για ποιά ιδεολογία μιλάς; Ποιά ήταν η επίσημη αυτοκρατορική ιδεολογία στην Ρώμη;

Αλλά και στον πολιτισμό: το κοντάκιο για παράδειγμα είναι συριακής προέλευσης.

Τι ακριβώς ήταν η Συρία της εποχής; Τι ήταν η Αντιόχεια; Θυμάσαι τον Καβάφη σου;

Και φυσικά ο χριστιανισμός είναι μια ριζική τομή στην κοινωνική οργάνωση και τις συνειδήσεις.

Ριζική τομή, μήπως όμως και αναμενόμενη; Πως ο κόσμος ασπάστηκε μια ριζική τομή τόσο γρήγορα και κάτω από διωγμούς; Πως ο κόσμος ξέχασε την παλαιά του κοινωνική συνείδηση και θρησκεία πριν ήδη από τον χριστιανισμό;

Για να μην βάλλω κάτω τη λίστα των αρμένικής καταγωγής αυτοκρατόρων.

Μην την βάλεις, αφού δεν σημαίνει τίποτα. Ο Όθωνας να δεις τι καταγωγής ήτανε...


Δεν πιάνω ίσως το κλιμα του μπλογκ, νόμιζα δεν είναι τηλεοπτικό παράθυρο ούτε καφενείο να κάνουμε μαγκιές.

>Αυτό το θεωρείς με βάση κάποιο πολιτικό κριτήριο, δηλαδή με ανάλυση της κατάστασης ή απλά με αισθητικά κριτήρια; Μπορείς να αναφέρεις τα 2 σημαντικότερα προβλήματα των Ελλήνων αυτή τη στιγμή;

Γιατί αν είναι τηλεοπτικό παράθυρο, όχι, να μου πεις εσύ τα δύο σημαντικότερα προβλήματα των Ελλήνων.

Δεν είμαι του ΣΥΝ. Εσείς αγαπητέ της
Κανέλη ή του Καραμπελιά;

Αλλά σοβαρά τώρα, ο Καρατζαφέρης δε σε ενοχλεί σαν πολιτική άποψη; Και ας μην προσδιορίσουμε τώρα αν ενοχλεί περισσότερο από τον Καραμανλή ή τον Παπανδρέου.


Δεν πιάνω ίσως το κλιμα του μπλογκ, νόμιζα δεν είναι τηλεοπτικό παράθυρο ούτε καφενείο να κάνουμε μαγκιές.

Μαγκιές. Ποιές είναι οι μαγκιές; Απάντησα σοβαρότατα. Και τα αστεία μου, σοβαρά ήταν.

(Σε αυτό το ίδιο το "μη τηλεοπτικό παράθυρο" ποιός μαλλιοτραβιόταν α λα Κούγιας τις προάλλες με τον Καλλίμαχο;)

Γιατί αν είναι τηλεοπτικό παράθυρο, όχι, να μου πεις εσύ τα δύο σημαντικότερα προβλήματα των Ελλήνων.

Δηλαδή αυτό το θεώρησες τηλεοπτική ερώτηση;

Αυτό που θέλω να πω είναι το εξής, νομίζω σαφές: ισχυρίζεσαι ότι εκφράζεις μια πολιτική κρίση. Έχεις όμως πολιτική επίγνωση; Έχει κάποια εποπτεία, κάποια ανάλυση της πολιτικής κατάστασης ή η κρίση σου είναι σκέτη ιδεολογία (με την έννοια που καταπολεμά ο Μαρξ;)

Αν μιλάς με βάση πολιτική εποπτεία και όχι ιδεολογική ή αισθητική προτίμηση, τότε προφανώς είσαι ανα πάσα στιγμή έτοιμος να δηλώσεις ποιά θεωρείς τα μεγαλύτερα δεινά. Ο Μαρξ δεν θα δίσταζε να πεί τι θεωρεί το μεγαλύτερο πολιτικό κακό της εποχής του: το έκανε άλλωστε συχνότατα, στην 18η Μπρυμαίρ και αλλαχού. Για να είμαι ειλικρινείς δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν με πολιτικό πνεύμα που να μην μπορεί να καταδείξει τι θεωρεί το μέγιστο των δεινών μας. Θα μπορούσε φυσικά να κάνει λάθος στο τι θα δείξει. Όμως το γεγονός ότι έχει κάτι να δείξει σημαίνει ότι σκέφτεται πολιτικά!

Όσο για τι θεωρώ εγώ, δεν έχω πρόβλημα να απαντήσω: η επιταχυνόμενη μηχανή του φιλελεύθερου καπιταλισμού και η σύγκλιση του μέσω της "αντι-τρομοκρατίας" με τον τεχνο-φασισμό.

Πολύ πολύ μακριά από τον ...Καρατζαφέρη. Σαν να μας γαμάει ο Κίνγκ Κόνγκ και να ασχολούμαστε με τις ψείρες του. Δεν λέω, και οι ψείρες ενοχλητικές είναι.

Αλλά σοβαρά τώρα, ο Καρατζαφέρης δε σε ενοχλεί σαν πολιτική άποψη; Και ας μην προσδιορίσουμε τώρα αν ενοχλεί περισσότερο από τον Καραμανλή ή τον Παπανδρέου.

Γιατί να μην το προσδιορίσουμε; Η πολιτική σκέψη είναι ακριβώς αυτός ο προσδιορισμός. Αλλιώς όλα είναι μια σούπα, και διαλέγουμε αντιπάλους με βάση το καπρίτσιο μας.


Τηλεοπτική δεν είναι η έντονη αντιπαράθεση αλλά το πώς γίνεται.

Όσο για το τεστ που μου βάζεις για να δεις αν είμαι συγκροτημένος να απαντήσω. Να σου απαντησω. Το πρόβλημα
είναι ο καπιταλισμός. Σήμερα παίρνει την ειδική μορφή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που τα τελευταία χρόνια με την 'αντιτρομοκρατική' εκστρατεία γίνεται ένοπλη, εμπόλεμη.

Από τις πολιτικές δυνάμεις, με βάση την ανάλυση που έχω και εγώ κάνω και μπορώ να αναπτύξω και άλλο αν χρειαστεί, θεωρώ, χωρίς αυταπάτες, ότι η σοσιαλδημοκρατία παρά τη
ραγδαία δεξιά στροφή δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη Δεξιά. Αλλά και η Ακροδεξιά δεν είναι κάτι σαν τη Δεξιά αλλά πολύ πιο επικίνδυνη. Γενικώς πιστεύω ότι υπάρχει πρόβλημα που πολλοί αριστεροί δεν ενοχλούνται και τόσο από τον Καρατζαφέρη.

Εσύ αναγνωρίζεις σα σοβαρή, υπαρκτή αριστερή άποψη ότι 'μπορούμε να είμαστε αντίθετοι συγχρόνως και στον εθνικισμό και τον χριστιανικό φονταμενταλισμό και στο νεοφιλελευθερισμό και την ελεύθερη αγορά και στο ρατσισμό και στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και στον πόλεμο. Δηλαδή ούτε ευρωληγούρηδες ούτε ελληνόψυχοι';

Για τα πολλά άλλα σημεία που σου επεσήμανα στο αρχικό μου σχόλιο δεν απάντησες κάτι.


Βαλεντίν, θα απαντήσω σύντομα, όχι όμως σήμερα (ετοιμάζω ήδη απάντηση στον Πάνο, ουφ).

Ιδίως σε αυτό εδώ:

Εσύ αναγνωρίζεις σα σοβαρή, υπαρκτή αριστερή άποψη ότι 'μπορούμε να είμαστε αντίθετοι συγχρόνως και στον εθνικισμό και τον χριστιανικό φονταμενταλισμό και στο νεοφιλελευθερισμό και την ελεύθερη αγορά και στο ρατσισμό και στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και στον πόλεμο. Δηλαδή ούτε ευρωληγούρηδες ούτε ελληνόψυχοι';


Τα λέμε σε αυτό το μπλογκ, μια άλλη μέρα. ΟΚ;


Ὁ (ἀριστερὸς) Κυριάκος Σιμόπουλος ἔγραψε τὸ «Ξενοκρατία, μισελληνισμός, ὑποτέλεια». Αὐτὴν εἶναι ἡ κυρίαρχη ἰδεολογία στὸ ἑλλαδικὸ κράτος ἐδῶ καὶ δύο αἰῶνες. Ὁ ἐθνικισμός, ἀντιθέτως, εἶναι ὑπὸ διωγμὸν, καὶ ἐδῶ καὶ παγκοσμίως - καὶ ἰδίως ἐδῶ. Ὅλες οἱ ἔρευνες τῆς κοινῆς γνώμης τὸ ἀποδεικνύουν, ἡ δὲ ἀντίθεση τῆς ἀριστεροδεξιοπροοδευτικῆς ἐλίτ, ἡ ὁποῖα κυριαρχεῖ σὲ ὁλόκληρο τὸ πολιτικὸ φάσμα και διαπλεκόμενο κατεστημένο, μὲ τὸ κοινωνικὸ σύνολο εἶναι ὁλοένα ὀξυνόμενη. (Οὕτε ἡ σύμπτωση ἀπόψεων σχεδὸν σὲ ὅλα τῶν νεοφιλελευθέρων καὶ τοῦ ΣΥΝ εἶναι σύμπτωση.)

Εἶναι ἀναληθὲς ὅτι ἡ συντηρητικὴ δεξιά τῶν ΗΠΑ εἶναι ὑπὲρ τῆς πολιτικῆς Μπούς. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ συντηρητικὴ δεξιά εἶναι ὁ συνεπέστερος ἀντίπαλος τῆς πολιτικῆς αὐτῆς. (Εἶχε ἐναντιωθεῖ ἔντονα ἀκόμα καὶ στὴν ἐπέμβαση στὴν Γιουγκοσλαβία.)

Ὁ ΛΑ.Ο.Σ. εἶναι «ἀκροδεξιά, ὅσο καὶ ὁ ΣΥΝ «ἀκροαριστερά». «Ἀκρο»-κάτι ἐξ ὁρισμοῦ ὀνομάζουμε τὴν πολιτικὴ ἰδεολογία ἡ ὁποία σκοπὸ ἔχει τὴν ἀνατροπὴ τοῦ πολιτεύματος. Κάτι ποὺ φυσικὰ δὲν συμβαίνει μὲ τὸν ΛΑ.Ο.Σ. Τὸ ΚΚΕ, τὸ ὁποῖο δὲν άποκηρύσσει τὴν προσήλωσή του στο κομμουνιστικὸ καθεστώς (καὶ στὸ παρελθὸν βαρύνεται καὶ μὲ ἕναν πόλεμο, προκειμένου νὰ τὸ ἐπιβάλλει), δὲν εἶναι οὑτε κἄν αὐτὸ πρόβλημα γιὰ τὴν δημοκρατία, καὶ ἃς ἔχει 5-6% μὲ ἀνοδικὲς τάσεις. Καὶ ὀρθῶς, θεωρῶ. Εἶναι θετικὸ γιὰ τὴν δημοκρατία νὰ μὴν ὑπάρχει ἡ μονοκρατορία τοῦ ἀριστεροδεξιοπροοδευτισμοῦ.) Ἡ ἄρνηση λοιπὸν ὁποιουδήποτε λόγου καὶ πολιτικῆς ἐπιρροῆς στὸν πατριωτικὸ χῶρο, δὲν ἀποτελεῖ παρὰ τὴν μεγάλύτερη ἀπόδειξη τῆς κυριαρχίας τῆς ἀντεθνικῆς προοδευτικῆς ἐλίτ ἐν Ἑλλάδι (καὶ τῆς ὑποκρισίας τῆς ἑλλαδικῆς ἀριστερᾶς), σὲ σύγκρουση μὲ τὴν κοινωνία (ἡ ὁποῖα κοινωνία σὲ κάθε ἔρευνα ὑβρίζεται ἀπὸ τὰ διαπλεκόμενα ΜΜΕ ὡς «ὀπισθοδρομικὴ», «ξενοφοβικὴ» καὶ ἄλλες τρίχες· καὶ δὲν ἐξετάζω ἄν εἶναι (ποὺ φυσικὰ δὲν θεωρῶ ὅτι εἶναι)· τὸ ζήτημα εἶναι ὅτι, πάντως, ὄχι μόνο δὲν ἐπιβάλλει ἡ κοινωνία τὴν θέλησή της (ὅπως στὴν δημοκρατία θὰ ἔπρεπε νὰ γίνεται), ἀλλὰ ὑβρίζεται κιόλας ἀπὸ τὴν ἐξουσία.)

Εἶναι ἀναληθὲς ὅτι οἱ ἐπαναστάτες τοῦ 1821 ἐπεδίωκαν τὴν ἀναβίωση τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος (μέχρι τὴν Λαμία, προφανῶς)· ἡ ἀλήθεια εἶναι, ὅπως βλέπουμε στὸν Αἰτωλό, στὸν Ρήγα, στὸ δημοτικὸ τραγούδι, ὀραματίζονταν τὴν ἀνασύσταση τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Ρωμανίας, «ἀπὸ τὸν Δούναβη ἔως τὸν Εὐφράτη». Ἡ δυτικίζουσα ἀρχαιολατρεία προέκυψε ἁπλῶς ὡς ἀνάγκη προσεταιρισμοῦ τῶν Εὐρωπαίων, ἀλλὰ καὶ ἐπιβολὴ πρὸς φρονιματισμόν. Ἤδη περὶ τὸ 1850, ὅμως, ὁ νέος Ἑλληνισμός συμφιλιώθηκε μὲ τὸ παρελθόν του.


Αγαπητέ Valentin,

Θα ήθελα και εγώ να κάνω δυο τρείς επισημάνσεις στα σχολιά σας, αν μου επιτρέπεται. Το ελληνικό κράτος μετά την επανάσταση διαμορφώθηκε πάνω στα ευρωπαικά πρότυπα αυτά που του επεβάλλοντο έτσι και αλλοιώς από τις Μεγάλες Δυνάμεις, αλλά και που σταθερά οι αρχηγοί του ακολούθησαν, από τον Κωλλέτη ως τον Βενιζέλο, διότι η Μεγάλη Ιδέα δεν είναι παρά απότοκο των ιδεών του Herder (εθνικισμός,ρατσισμός), και του τρόπου με τον οποίο η Ευρώπη προσπάθησε να μπεί επικεφαλής στην «πολιτισμική κλίμακα» και με βάση τις δικές της αρχές και ερμηνείες μιας ευρωκεντρικής ιστορίας να εξαγάγει την δική πολιτισμική επιτυχία στους άλλους….δηλαδή να ξεκινήσει με τον Ναπολέοντα και τις αγνότερες των προθέσεων, την αποικιοκρατία.

Αυτός ο οποίος «λάνσαρε» την ενότητα του αρχαίου με το βυζαντινό ήταν ο Ζαμπέλιος. Ο Παπαρηγόπουλος, o Χατζιδάκις, ο Καράς και διάφοροι άλλοι για να φθάσουμε στην γενιά του 30 δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να προσπαθούν να
αντικρούσουν τις «κατηγορίες» του Φαλμεράγιερ προσπαθώντας να φέρουν την Ελλάδα στο club των Ευρωπαίων ισχυρών. Αυτό όμως πρώτον δεν σημαίνει απαραίτητα ότι όλα όσα «ανακάλυψαν» είναι αποριπτέα και δεύτερον ο όρος Ελληνοχριστιανικός είναι δημιούργημα των τελευταίων χρόνων και όχι του Παπαρηγόπουλου…ο Χριστιανισμός να σημειώσουμε ότι δεν γεννήθηκε ως Εθνικό κίνημα αλλά ως κοινωνικό. Βέβαια πάρα πολλοί άνθρωποι –εκατομύρια μάλλον – οικειοποιούνται ότι τους αρέσει από κάθε πράγμα και ιδεολογία και έτσι έχουμε εκατομμύρια χριστιανισμούς,μαρξισμούς και αντίστοιχα εκατομμύρια συλλογικές και ατομικές εξουσίες.

Θα ήθελα όμως εδώ να σας τονίσω ότι και οι τόσοι «άλλοι λαοί» όπως οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου π.χ. με την διαμάχη τους προς τους Σέρβους, ή οι τόσο συμπαθείς (μιάς και δεν γουστάρουν τους προαιωνίους εχθρούς Τούρκους) σε εμας τους Ελληνες, Κούρδοι, τις ιδέες του Herder επικαλούνται στην πραγματικότητα «όπου κάθε πολιτισμικά διακριτή δηλαδή κοινότητα, δικαιούται να αποτελεί και μια εξίσου διακριτή και αυτόνομη πολιτική οντότητα» , εξ ού και κάθε αγώνας για αναγνώριση μιας γλώσσας στην πραγματικότητα είναι πάλη για ισχύ και εξουσία ,όχι αγνή και άδολη πολυπολιτισμική συνύπαρξη.

Αυτή όμως είναι η ιστορία του κόσμου και χωρίς να θέλω να σας προσβάλλω ή να ειρωνευτώ θα σας ρωτούσα; Γράφετε αν κατάλαβα καλά εναντίον του έθνους και του κράτους ως κοινωνικών σχηματισμών, γράφετε επίσης ότι και κατά της παγκοσμιοποίησης είστε. Η παγκοσμιοποίηση είναι όμως και αυτή με την σειρά της ένας κοινωνικός σχηματισμός (ελπίζω να συμφωνείτε) κάτι σαν imperium με πρωτοκαθέδρους τους Αμερικανούς- έχοντες, η οποία δεν θα αποκλείει βέβαια τους εμφυλίους πολέμους μεταξύ των λοιπών συγγενών. Ποιο κοινωνικό σχηματισμό
προτείνετε για να ξεφύγουμε από την έλξη αυτών των δύο τόσο κακών αλλά και να μην πέσουμε ( αν δεν πέφτουμε ήδη) σε μια αναρχία όπου την πάλη για ισχύ και εξουσία με διακριτά όρια δηλαδή σύνορα μετόπισθεν και τα λοιπά…θα διαδεχθεί ο αγώνας ανθρώπου προς άνθρωπο και την «έννομη εξουσία» θα διαδεχθεί η κυριαρχία των ανομικών φαινομένων όπου εγώ και η συμμορία μου θα σας καίω το σπίτι γιατί γουστάρω τα πλούτη σας, ή δεν γουστάρω την "καπιταλιστική" φάτσα σας..βλέπε Xούτσι –Tουτου, Νιγηρία, Τσάντ και άλλα Liberation Fronts.


Δηλαδή, αναγνωρίζουν ως καυτά προβλήματα στην Ελλάδα του σήμερα τον γάμο των ομοφυλόφιλων, την καύση των νεκρών (που δεν επιτρέπουμε να καίγονται), το καύσιμο του Ιούδα (που επιτρέπουμε να καίγεται) και ούτω καθεξής.

Ενώ κάθε λογικός άνθρωπος οφείλει -υποθέτω- όλα αυτά να τα γράφει στα @@ του, σίγουρος ότι όσο δεν έχουμε καταντήσει Ιράν όλα πάνε καλά.

Whatever...

Σας υπερτίμησα.


bft δε βιάζομαι, μην ανησυχείς.

O Herder όντως είναι πίσω από το έθνος. Ο Ζαμπέλιος όντως είναι ο πρώτος αλλά αυτός που καθιέρωσε και 'τεκμηρίωσε' ιστοριογραφικά το σχήμα είναι ο Παπαρρηγόπουλος.

Ποιος είναι ο άλλος εφικτός κόσμος μεγάλη κουβέντα. Θα έλεγα με κοινωνική κατοχή των μέσων παραγωγής και πολυκομματισμό. Άσε ήταν πρόσφατη και η επαίτειος της δολοφονίας της Λούξεμπουργκ και του Λημπνεχτ...


J95 έφα:

Δηλαδή, αναγνωρίζουν ως καυτά προβλήματα στην Ελλάδα του σήμερα τον γάμο των ομοφυλόφιλων, την καύση των νεκρών (που δεν επιτρέπουμε να καίγονται), το καύσιμο του Ιούδα (που επιτρέπουμε να καίγεται) και ούτω καθεξής.

Ενώ κάθε λογικός άνθρωπος οφείλει -υποθέτω- όλα αυτά να τα γράφει στα @@ του, σίγουρος ότι όσο δεν έχουμε καταντήσει Ιράν όλα πάνε καλά.


Όχι, κάθε λογικός άνθρωπος οφείλει να μπορεί να αναγνωρίζει αναλογίες, σημαντικά και ασήμαντα θέματα, κύριες και δευτερεύουσες σημασίες. Να διακρίνει, εν ολίγοις, δηλαδή ο κατεξοχήν ορισμός της λογικής.

Γιατί τώρα ασχολείσαι με αυτά (για να μην γίνουμε ...Ιράν, λες και διατρέχουμε αυτό τον κίνδυνο στα σοβαρά), και χάνεις το ότι *ήδη* γινόμαστε 1984. Μπροστά στο 1984 το Ιράν είναι παράδεισος.

Αλλά περίεργη η επιλογή του Ιράν ως παραδείγματος προς αποφυγή. Και η μηχανή που μας μετατρέπει σε 1984 αυτό διάλεξε για να χτυπήσει στην συνέχεια. Κοίτα κάτι συνηρμοί, που κάνουμε, ε;


Άσε το άλλο: καλά, δηλαδή χαρακτηριστικό του Ιραν είναι ότι δεν επιτρέπει τον γκέυ γάμο και την καύση των νεκρών; Αυτός είναι ο κίνδυνος να γίνουμε Ιραν; Να μην επιτρέπουμε αυτά τα δυο;

Τέτοιου είδους σοβαρά ζητήματα χαλάνε τη ζωή μας; Τουλάχιστον οι αριστεροί του παρελθόντως πέθαιναν για την παγκόσμια αταξική κοινωνία ή για την ελευθερία.

Όχι για την καύση των νεκρών και το γκέυ γάμο. Αλλά εκεί μετράμε την ελευθερία μας: στον γκέυ γάμο. Στην καύση νεκρών. Στα στοιχεία στις ταυτότητες. Όχι στο ότι δεν μπορούμε να κλάσουμε χωρίς άδεια και χωρίς να μας καταγράψει κάποιος κάπου.

Προοδευτικός θα πεί να φοβάσαι μη γίνεις Ιραν ενώ γίνεσαι Χιροσίμα.


Valentin έγραψε:

Για το τελευταίο το ότι η Ανατολική Ρωμαική Αυτοκρατορία κατέληξε να μιλάει ελληνικά σαν επίσημη γλώσσα και να έχει και ελληνικές επιδράσεις
στη γραμματεία δε σημαίνει ότι είναι ελληνοχριστιανική αυτοκρατορία. Γιατί αυτό αποκρύπτει τις επιδράσεις
από τις μη ελληνικές πηγές. Είναι σαφές ότι όλη η κοινωνική οργάνωση, το κράτος, ο στρατός, το δίκαιο, η επίσημη αυτοκρατορική ιδεολογία είναι ρωμαικής καταγωγής.


Η ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν το σύνολο των λαών της περιοχής που είχαν "ελληνοποιηθεί" τρόπον τινα με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι Ρωμαίοι ήταν ένα φύλο που είχε ελληνικές ρίζες, και κατέκτησε κάποια στιγμή αυτές τις περιοχές. Στον πολιτισμό των Ρωμαίων υπήρχαν ενσωματωμένα πολλά ελληνικά στοιχεία, κι αυτό δεν είναι παράξενο αφού εκτός από συγγενείς των Ελλήνων ήταν και θαυμαστές τους. Όλες αυτές οι χώρες, οι πολιτισμοί, οι λαοί, είχαν έντονη την ελληνική επίδραση πολύ πριν έρθει ο Χριστιανισμός. Επιπλέον πολλοί Έλληνες κατοικούσαν στις περιοχές αυτές από αρχαιοτάτων χρόνων, ιδιαίτερα μάλιστα στη Μικρά Ασία. Αργότερα η νέα θρησκεία αποτέλεσε το νέο επιπλέον συνδετικό κρίκο μεταξύ των εθνοτήτων. Βλέποντας οι αυτοκράτορες ότι οι Χριστιανοί παρά τους διωγμούς αυξάνονταν και δεν ήταν δυνατόν να τους ξεκάνουν όλους, τους άφησαν στην ησυχία τους (ανεξιθρησκεία). Στη συνέχεια η εξουσία θέλησε να χρησιμοποιήσει τον Χριστιανισμό για να εδραιωθεί καλύτερα, αφού περισσότεροι από τους μισούς υπηκόους ήταν Χριστιανοί. Τα δύο στοιχεία όμως - ελληνισμός και Χριστιανισμός - ήταν ήδη ενωμένα αφού τα μοιράζονταν οι ίδιοι άνθρωποι, οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας.
Να μην πούμε και ότι οι κάτοικοι της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας ήταν απόγονοι των αποίκων του πάλαι ποτέ Βύζαντα (όχι της ποδοσφαιρικής ομάδας).