Στην προηγούμενη καταχώρηση, σχολίασε ο Hollow Sky:
Ε, όχι! Τα χάσαμε τ' αυγά, να χάσουμε και τα πασχάλια αδερφέ;
Ασφαλώς και "δεν γεννιέσαι, (αλλά) γίνεσαι"! Μα είναι δυνατόν να αμφιβάλλει κανείς γι' αυτό; Εδώ ούτε καν άνθρωπος δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι, όπως έχουν αποδείξει μεταξύ άλλων οι ουκ ολίγες περιπτώσεις παιδιών ανά τον πλανήτη που "υιοθετήθηκαν" από ζώα και, παρ' όλο που ξαναβρέθηκαν με τους ανθρώπους, δεν κατόρθωσαν να γίνουν άνθρωποι, να μιλήσουν ανθρώπινα, να συνυπάρξουν με τους ανθρώπους...
... για να μην θυμίσω, ότι ο άνθρωπος, το κατεξοχήν έλλογο ον, εξακολουθεί, έπειτα από χιλιάδες χιλιάδων χρόνια ανθρώπινων γενεών, να χρειάζεται να μάθει (δηλαδή να τον μάθουν!) να μιλάει.
Ξανά στο άλφα βήτα: Έλληνας δεν είναι ένα φυσικοβιολογικό δεδομένο, όπως υποννοεί η φράση "γεννιέσαι, δεν γίνεσαι". Είναι μια συνθήκη πολιτισμική - κάτι που το μαθαίνεις, δηλαδή σου το μαθαίνουν!
Λυπάμαι, φίλε μου, που αναπαράγεις μια καθαρώς "βιολογιστική" άποψη για το θέμα, η οποία μάλιστα διεκδικεί και τις δάφνες της "ανθρωπινότερης". Κρίμα.
***
(
Απαντάω εδώ καθώς το Blogger δεν με αφήνει να ποστάρω στα σχόλια απάντηση μεγαλύτερη από 4096 χαρακτήρες (!))
Εγώ λυπάμαι, αδελφέ, γιατί δεν περίμενα από υμάς τέτοια παρανάγνωση. Την αποδίδω, δε, στην εν τάχει ανάγνωση και όχι σε ουσιαστική διαφωνία (υπάρχουν, άλλωστε, δυο ειδών διαφωνιες: αυτή όπου έκαστος λέγει τα αντίθετα και αυτή όπου οι συζητητές λένε το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια. Υποψιάζομαι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με την δεύτερη περίπτωση).
Και εξηγούμαι ίνα να μην παρεξηγούμαι:
Από το σχόλιο σου φαίνεται ότι θεωρείς το κείμενο που ανάρτησα ως βιολογική πραγμάτευση του θέματος, ενώ κάθε άλλο παρά τέτοια είναι ―και το ξεκαθαρίζει πολλαπλώς.
«Γεννιέσαι», στα πλαίσια του κειμένου, δεν δηλεί την βιολογική πράξη της γέννας, ούτε ότι «κουβαλάς στο DNA» σου την ταυτότητα σου. Σημαίνει, απλούστατα, «γεννιέσαι ΣΕ». Ο άνθρωπος πάντε «γεννιέται ΣΕ», ποτέ δεν γεννιέται ΣΚΕΤΑ ώστε να είναι ιστορικά και πολιτισμικά tabula rasa που θα γεμίσει με δεδομένα και πολιτισμό στην συνέχεια. Άλλως πως, ο άνθρωπος βρίσκεται σε πολιτισμό από την στιγμή της γεννησεώς του. Αυτό, διαπραγματεύεται η ανάρτηση με το «γεννιέσαι, δεν γίνεσαι».
Διαβάζεις, λοιπόν, την "γέννηση" στην ανάρτηση ως γεγονός βιολογικό, αλλά δεν είναι. Είναι γεγονός πολιτισμικό. (Το καθαρά βιολογικά στοιχεία άλλωστε ―το DNA, το «αίμα» κλπ―, και δεν ενδιαφέρουν το κείμενο, και δεν αφορούν την γέννηση ―προϋπάρχουν και ανήκουν στην στιγμή της σύλληψης).
Υπό αυτή την έννοια, το παράδειγμα σου περί «
ουκ ολίγων περιπτώσεων παιδιών ανά τον πλανήτη που "υιοθετήθηκαν" από ζώα και, παρ' όλο που ξαναβρέθηκαν με τους ανθρώπους, δεν κατόρθωσαν να γίνουν άνθρωποι, να μιλήσουν ανθρώπινα, να συνυπάρξουν με τους ανθρώπους» επιβεβαιώνει ακριβώς την κεντρική γραμμή της αναρτησής μου. Τα παιδιά αυτά «
δεν κατόρθωσαν να γίνουν άνθρωποι» [η έμφασις δική μου] γιατί δεν γίνεσαι έτσι απλά αλλά παίζει ουσιώδη ρόλο το πως και που γεννήθηκες (ή, αν θες, το πως και που πρωτο-έγινες).
Το κείμενο ξεκαθαρίζει ότι δεν ομιλεί με βιολογικούς όρους, γράφοντας π.χ.: «
Γεννιέσαι Ελλην σημαίνει: ο άνθρωπος βρίσκεται σε αλληλεπίδρασι με το περιβάλλον του, το υλικό και το πνευματικό». Γεννιέσαι, δηλαδή, ΣΕ χρόνο, ΣΕ τόπο, ΣΕ πολιτισμό ―και ΣΕ γονείς και κοινωνία φορείς πολιτισμού, τόπου, χρόνου.
Τονίζει, άλλωστε, το κείμενο, ότι σκοπός του είναι η εναντίωση στην νεοτάξ εκδοχή τoυ «γίνεσαι», όπου ο άνθρωπος νοείται όχι απλά ως tabula rasa κατά την αρχική του διαμόρφωση, αλλά ως μόνιμος tabula-μαυροπίνακας, ο οποίος γράφει και ξεγράφει και σβήνει κατά βούληση προς επανεγγραφή. Όπου, δηλαδή, ταυτότητες, πολιτισμός, παράδοση, εθνότητα και λοιπά στοιχεία διαμόρφωσης νοούνται ως τυχαία, επιλέξιμα και άμεσα μεταβλητά.
Και όχι μόνο αυτά, αλλά ακόμα και αυτή η βιολογική φύση του ανθρώπου (βουρ για τον μετα-άνθρωπο της ιατρικής και της τεχνολογίας, για τον καταναλωτή μεταλλαγμένων της Μονσάντο, για τον αειθαλή κλώνο, κλπ).
Αν όλα τα «γίνεσαι», τότε τι σε συνδέει με μια σταθερή ταυτότητα; Αν όλα τα «γίνεσαι», τότε τι το αθέμιτο στο να γίνεις ο,τιδήποτε; (Σε αυτή την περίπτωση, τι μπορείς π.χ. να αντιτάξεις στην Μονσάντο; Την σκέτη ιατρική επικινδυνότητα των προϊόντων της; Θα σε διαβεβαιώσουν για την ασφάλεια τους. Και, εξάλλου, αύριο μπορεί να τα κάνουν και απολύτως ασφαλή.)
Γράφει το κείμενο: «
Η τεχνολογία κατασκευάζει έναν άλλο κόσμο. Φυτά πού δέν αγγίζουν τα ζιζάνια, άνθρωποι πού μένουν ως τά βαθιά γεράματα νέοι, ζώα που παράγουν φάρμακα καί ανθρώπινα μοσχεύματα. Σήμερα - τό αύριο θα είναι ακόμα πιό θαυμαστό. Αυτή είναι η σύγχρονη τεχνολογία, αυτή είναι η παιδεία πού πρέπει να ακολουθήσουμε, αυτό είναι τό περιεχόμενο των σύγχρονων σχολείων. Αυτό είναι το αληθινά σύγχρονο περιεχόμενο της αρχαίας δήλωσις του Ισοκράτη καί μ αυτό τό περιεχόμενο τόν επαναλαμβάνουν οι Κωσταντόπουλοι και οι λοιποί νεοταξίτες. Η Μονσάντο είναι τό σχολείο μας.»
και:
«
Οι μάζες είναι αδιαμόρφωτες, τίς αποτελούν άμορφοι σβώλοι ανθρώπων στούς οποίους δίνουν μορφή οι ιδέες μιάς μειονότητας φωτισμένων που καθοδηγούν τόν κόσμο, η τηλεόρασι, η οικονομία, η πολιτική, η διαφήμησι, η προπαγάνδα, η μόδα. Δεν είσαι τίποτα πρίν σε αναλάβει η σημερινή "παιδεία". Δεν είναι τά σώματα που φοράνε τα ρούχα του Αρμάνι, είναι τα ρούχα που πλάθουν τα σώματα, και η μάρκα στήν ούγια η ψυχή τους. Δεν γεννιέσαι, λένε. Γίνεσαι. Σε κάνουν δηλαδή.»
Και δεύτερο στοιχείο που παραβλέπεται. Το κείμενο δεν τάσσεται μονοσήμαντα υπερ της «γέννησης» (με την έννοια που ξεκαθαρίσαμε εδώ). Γράφει ότι το «σκέτα γεννιέσαι» αποτελεί «αίρεση» ―εξίσου με το «σκέτα γίνεσαι». Γράφει επίσης ότι μπορείς να γίνεις ―με κόπο―, αλλά «
προϋπόθεση είναι όμως η ύπαρξι εκείνου που γεννήθηκε - χωρίς αυτόν ή αυτούς δεν γίνεσαι τίποτα».
Προφανώς. Σε ένα κόσμο που όλοι «γίνονται» απλά, τι γίνονται; Ασφαλώς, κάτι που κάποιος ήδη είναι. Μετέχουν σε ένα πολιτισμό, γλώσσα, κλπ που κάποιοι ήδη έφτιαξαν. Τα ανθρώπινα δεν είναι ατομικά δημιουργήματα ―δεν τα φτιάχνει από το μηδέν ο «άνθρωπος χωρίς ιδιότητες».
Ο άνθρωπος που, όπως λες, «
χρειάζεται να μάθει (δηλαδή να τον μάθουν!) να μιλάει», δεν μαθαίνει μόνος του εκ του μηδενός, ούτε μπορεί να μάθει εκ νέου τα πάντα ―γι’ αυτό και οι Μόγληδες «
δεν κατόρθωσαν να γίνουν άνθρωποι». Γίνεσαι; Βέβαια. Αλλά όχι ανέξοδα, όπως υποννοεί η μονδέρνα σκέψη.
Οι άνθρωποι πάντα γεννιούνται σε μια γλώσσα (και «
τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου»), σε μια κουλτούρα, σε μια εποχή, σε μια οικογένεια, σε ένα κλίμα και ένα περιβάλλον, κλπ κλπ. Δεν είναι βιολογικό το θέμα, δεν έχει να κάνει με dna και πράσινα άλογα. Π.χ. ο γιος έλληνα μετανάστη 2ης γεννιάς ο οποίος θα γεννηθεί στο Μπρούκλυν, άνετα μπορεί να είναι 100% Αμερικάνος. Μπορεί «βιολογικά» να κατάγεται από έλληνες, αλλά το περιβάλλον που γεννήθηκε και ανατράφηκε είναι η Αμερική.
Φαντάζεσαι ότι γίνεσαι εύκολα Γερμανός, Νεοζηλανδός, Μαορί, Βραζιλιάνος π.χ.; Ακόμα και αν μάθεις μετά μεγάλης δυσκολίας τη γλώσσα, τα πολιτισμικά δεδομένα, το ιστορικό τους πλαίσιο και τη συγκινησιακή του αξία. Έγινε π.χ. ο Λευκάδιος Χερν Ιάπωνας; Έμαθε τη γλώσσα, έζησε, παντρεύτηκε, πήρε το όνομα. Για τους Γιαπωνέζους είναι ένας δυτικός που είδε και περιέγραψε με θαυμασμό τον πολιτισμό τους. (Εδώ ακόμα και βιολογικά δεδομένα ―το χρώμα σου, κλπ― επηρεάζουν την κατάσταση. Ακόμα και αν γίνεις ο τέλειος Μαορί, μάθεις και τα τελετουργικά τους, το κυνήγι τους, ξεχάσεις και τα ελληνικά σου και σκέφτεσαι ΩΣΑΝ να μεγάλωσες στο τάδε χωριουδάκι της Νέας Ζηλανδίας, για τους λοιπούς θα είσαι μάλλον ο "λευκός" του χωριού. Και αυτό θα έχει επίδραση και πάνω σου, θαρώ. Δεν είμαστε απλά αποθήκες πληροφοριών).