Πάτρα, Ζωνιανά, Ηλεία, Ελλάδα...
Η Πάτρα κάποτε ήταν μία βιομηχανική περιοχή, με τα ελληνικά γνωστά χαρακτηριστικά βεβαίως όπου βιομηχανία ονομάζουμε μία μεγαλούτσικη βιοτεχνία. Αλλά είχε και την Πειραϊκή Πατραϊκή πού σκέπαζε μέ τά σεντόνια της όλη τήν Ελλάδα. Αν θυμάστε, τα πανιά της εταιρίας αυτής, ήταν εξαιρετικής ποιότητος και τα εκτιμούσαν οι Ελληνες ιδιαιτέρως. Βιομηχανία υφασμάτων - άρα μπαμπάκι ως πρώτη ύλη, κλωστοϋφαντουργίες, εργοστάσια επεξεργασίας, ελέγχου, χρωμάτων κ.τ.ά. Πάνε όλα, κλείσανε. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή προϋπόθεσι, γιά να ξέρουμε τι λέμε. Η ευρώπη απαγορεύει τον περιφεριακό ανταγωνισμό και ορίζει τις ζώνες αναπτύξεως. Το ίδιο συμβαίνει με δεκάδες άλλες ελληνικές βιομηχανίες που ομοίως κλείνουν αμέσως μετά τήν ένταξι της Ελλάδος στην εε.
Η Πάτρα ανήκει πλέον στήν ανεργία και τόν μαρασμό. Αλλά η Πάτρα διαθέτει ένα από τα κεντρικά λιμάνια της χώρας - μία πύλη μεταξύ Ευρώπης και τρίτου Κόσμου. Πολύ βολικό! Η Πάτρα ανθεί πάλι. Καραβιές ναρκωτικά προς Ιταλία - καί μιά που άνοιξαν οι νέες ευρωπαϊκές δουλειές, κι είμαστε κοντά, όλη η δυτική Πελοπόννησος πρασινίζει. Δάση οι καναβουριές, τα περισσότερα για εσωτερική κατανάλωσι, τα υπόλοιπα για εξαγωγή. Αλλά και εργοστάσια παραγωγής ηρωίνης, κρακ, χαπιών - θυμάστε την υπόθεσι με το εργοστάσιο κατασκευής έκστασις/χαπιών και τόν Βούλγαρο χημικό. Ρέει πάλι χρήμα, εκσυγχρονιστικό αυτή τη φορά. Ναρκωτικά και πουτάνες. Και εκτελούνται μεταφοραί Κούρδων καί Αφγανών πλέον. Οποιος είναι στα κόλπα βγάζει χρήμα, οι υπόλοιποι δροσίζονται με δευτερογενείς υπηρεσίες.
Οι εντιμοι καί φτωχοί ; Αχ, αυτοί δεν άντεξαν στίς προκλήσεις της νέας εποχής (Ανδριανόπουλος) και ως αποτυχημένοι νοσταλγούν τις αγκυλώσεις του παρελθόντος (Ράμφος) - ή στήν χειρότερη περίπτωσι, μετατρέπονται σε εθνικιστικό έρμα πού δεν αφήνει το καράβι της Ελλάδος να πάη μπροστα (Πρεντεντέρης).
Αστική τάξι με εθνικά χαρακτηριστικά δεν είχαμε ποτέ - αερητζήδες κοντραμπαντιέρηδες και κομπραδόροι οι περισσότεροι. Ο νέος εκσυγχρονιστικός τους ρόλος - ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ξέπλυμα μαύρου χρήματος που χει προορισμό τα Βαλκάνια, ναρκωτικά, πορνεία, τζόγος. Αυτή είναι η ελληνική ΟΝΕ. Οποιος πιστεύει ή ονειρεύεται ότι με τήν ένταξί μας η Ελλάς θα λύση τα μετεπαναστατικά αναπτυξιακά προβλήματα είναι ή χαζός ή ρομαντικός ή πουλημένος. Αυτή εδώ είναι η ένταξι, αυτό το μπουρδέλο - 30.000 παιδιά πόρνες στήν Ελλάδα - αυτή η προϊούσα σαπίλα των πάντων, αυτή είναι η Ευρώπη και η ΟΝΕ της Ελλάδος - αυτός ήταν εξ αρχής ο ευρωπαϊκός προορισμός μας. Αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός. Οποιος γουστάρει, οι υπόλοιποι θεωρούνται αποτυχημένοι.
Ενας λοιπόν παλαιός πατρινός επαρχιακός κομματάρχης μικροκεφαλαιούχος καθίσταται σε μία πόλι χωρίς εργοστάσια, σε Αλ Καπόνε της περιοχής. Αγοράζει τήν αστυνομία, τα κόμματα, τα υπουργεία, τήν κυβέρνησι, .... Τα ίδια παντού -τα σχέδια της καζινοποιήσεως- πορνεία, ναρκωτικά, εξαγορά συνειδήσεων, ανθρώπων και ψυχών. Μην είσαι μαλάκας. Ο καθένας μόνος του. Ξεβρακώσου, έτσι κάνουν όλοι. Πιάστα ρε μάγκα.
Αυτός είναι ο νέος χάρτης μετά τήν μεταμορφωτική επίδρασι της Ευρώπης. Πάρτε το απόφασι όσοι δεν το γνωρίζετε κι όσοι δεν το ζείτε. Ο επιχειρηματίας κρατάει στό χέρι τα κόμματα, τούς θεσμούς, την δικαιοσύνη - και δεν εχει ούτε μία παραγωγική μονάδα! Ξενοδοχεία, καφενεία, οικοδομές και τα μηχανάκια -τα γνωστά φρουτάκια. Εκατοντάδες εργαζομένους στις γνωστές εταιρείες του -με τις συμμετοχές και τις άγνωστες ίσως να ναι και διπλάσιοι. Η νέα Πειραϊκή Πατραϊκή. Καλά πάμε.
Η Πάτρα τό ερχόμενο καλοκαίρι, οργανώνει το παγκόσμιο πρωτάθλημα Ρυθμικής Γυμναστικής - ξεχοδοχεία, γήπεδα καί ότι άλλο χρειάζεται - όλες οι δουλειές στόν Αλ Καπόνε. Η Πάτρα ονομάζεται πολιτιστική πρωτεύουσσα της Ευρώπης το 2006. Στάδιο τρίτο. Διεθνοποίησι - όπως η Θεσσαλονίκη. Τώρα δεν θα μπαίνης καν χωρίς άδεια στο μπουρδέλλο που φιάξανε στό νεκροταφείο της πόλις σου. Δεν είναι για σένα - άλλοι θα γαμάνε εδώ. Οπως στην Θεσσαλονίκη. Συμπέρασμα. Η φεύγουμε η πεθαίνουμε. Οι τσατσάδες και οι γκρουπιέρηδες θα ζήσουν μόνο.
Η Φρίκη: να μην μιλάει κανείς, να χουν εξαγοράσει τους πάντες - ακόμα και το κκε - οι διανοούμενοι να παχαίνουν μέσα σε χοντρά ρόζ βρακιά - καθηγητές πανεπιστημίου, ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι - "είναι πλέον ανέντιμοι ανθρωποι οι Ελληνες" μας δηλώνει ο κος. Τσόκλης - ΤΑ ΝΕΑ , 24-01-2002 - κι ο κόσμος, ο λαός, εντελώς μονάχος, παρατημένος στήν μαύρη μοίρα του - κι όλοι να του την πέφτουν συνεχώς, ακατάπαυστα, να τόν βουβαίνουν συστηματικά - ανοίξτε μία σημερινή κυριακάτικη εφημερίδα Βημα Καθημερινή Ελευθεροτυπία - τόνοι χαρτιού - δέστε πόσα άρθρα αναφέρονται στήν ζοφερή πραγματικότητα - κανένα - και τι να διαβάσης; - το ολοκαύτωμα, η λογοτεχνική διαμεσολάβησι, ο ερωτικός μεταστρουκτουλισμός, ο ζωγραφικός μεταρασιοναλισμός, τι είπε ο καθηγητής Βαν Γκούχεν σχετικά με τό πρωκτικό σέξ - η κρυφή ζωή του Τομ Κρούζ - το πρόγραμμα του Μεγάρου, ο Βέλτσος, θέατρα - φάκινγκ εντ σόπινγκ - κινηματογράφοι - 70% αμερικανικές παραγωγές σε όλες τις αίθουσες - τίποτα για την Ελλάδα, έστω μιά λέξι για εκείνο που μας καίει - τίποτα να διαβάσης - απολύτως τίποτα - κι ο κόσμος ΑΒΟΗΘΗΤΟΣ. Μονάχος.
Ποιόν ν ακούση; Κι από πάνω να τόν βρίζουν κι όλας - να τόν σπρώχνουν βαθύτερα στο σκοτάδι - σας το λέω να το ξέρετε, όποιος περιφρονεί τόν λαό, όποιος βλέπει και καταλαβαίνει, και περιφρονεί τόν αλαλιασμένο κι αβοήθητο, παρατημένο και προδομένο ελληνικό λαό, είναι αρχινεοτάξ και αλήτης, του Πατρινού Αλ Καπόνε βεληγκέκας και ξεβράκωτος.
- - -
Ενας επαρχιακός Αλ Καπόνε. Πάτρα. Μιά ματιά να ρίξης πίσω απ τήν πλάτη του και να πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί, εφοριακοί, πρόεδροι, δικηγόροι - ο άνθρωπος έχει αγοράσει περίπου όλη τήν πόλι. Χαμός στα κεράσια. Ολοι στό κόλπο. Ολα τα κόμματα της Βουλής, ακόμα καί τό ΚΚΕ. Πιστό στήν ιστορία του. 89 κλπ. Λίγο να ξεφτίση το κουστουμάκι του αφέντη, πλακώνουν οι ραφτάδες του κκε. Α Σ Φ Υ Ξ Ι Α.
Λ Υ Σ Ε Ι Σ:
1. Ταξίδι στόν Αρη καί μόνιμη εγκατάστασι.
2. Επιστροφή στήν οικογένεια, ανανέωσι αυτοκινήτου, κινητών.
3. Να γίνω ήρως τού εαυτού μου μέσα μου.
4. Μήν ξεχάσω να περιφρονώ τούς άλλους. Οσο περισσότερο υποφέρουν τόσο περισσότερο τους μισώ. Ο λαός φταίει.
5. Προσωπική αναβάθμισις. Διάβασμα, γυμναστική, δίαιτα. Σύν η λύσις 3.
6. Να θυμάμαι μόνο τό παρελθόν. Εγώ ήμουν ωραίος κουμμουνιστής. Οι αγώνες του παρελθόντος φτάνουν καί ξεπλένουν καί τα ρεζιλίκια του παρόντος καί τού μέλλοντος.
7. Εγώ είμαι μικρός καί σπουδάζω.
8. Γυναίκες. Σύν η λύσις 3.
9. Ολα πάνε καλά. Ολα είναι υπέροχα. Τι ωραία πού είναι όλα ! Τί ωραία ...
10. Εγώ είμαι καλλιτέχνης και δημιουργώ.
11. Να επιστρέψω στήν αρχαία Ελλάδα. Ο Χριστόδουλος φταίει. (παραλλαγή 1)
12. Ελεύθεροι συνδιασμοί....Α. Φαρμάκης
Περισσότερη νεωτερικότητα, παρακαλώ!
Έλεγε ο Κλεμανσώ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν μοναδική περίπτωση κοινωνίας η οποία από το στάδιο της βαρβαρότητας, πέρασε κατευθείαν σε αυτό της παρακμής, χωρίς να έχει μεσολαβήσει η έλευση του πολιτισμού.
Το ακραίο ίσως αλλά οπωσδήποτε χαρακτηριστικό παράδειγμα των Ζωνιανών έρχεται να μας θυμίσει το πώς και η Ελλάδα σε ορισμένες όψεις της, καταφέρνει να συντονίζεται μια χαρά με την τελευταία λέξη της μετανεωτερικής σήψης, χωρίς απαραιτήτως να έχει πάρει μυρωδιά από ό,τι υπήρξε η νεωτερικότητα.
Μπορεί στα Ζωνιανά να μην έφθασε ποτέ ένα οδικό δίκτυο της προκοπής, έφθασαν όμως και με το παραπάνω οι κοινοτικές επιδοτήσεις για ανύπαρκτες ελαιοκαλλιέργειες. Μπορεί το ποσοστό εγκατάλειψης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης να είναι το υψηλότερο σε όλη τη χώρα, το ίδιο όμως συμβαίνει και με τις ενδείξεις του πλούτου. Μπορεί τα παραδοσιακά ήθη της βεντέτας, της οπλοφορίας και της ζωοκλοπής να χλευάζονται από πολλούς ως αρχαϊκά, αλλά αποδεικνύονται απολύτως συμβατά με τις σύγχρονες ενασχολήσεις της χασισοκαλλιέργειας, του εμπορίου όπλων και της "προστασίας". Και μπορεί η Αθήνα να φλυαρεί για την "μετα-πολιτική" ή τη "συμμετοχική δημοκρατία", αλλά στη Λεβεντογέννα η ακατάλυτη εξουσία της διευρυμένης οικογένειας και της κουμπαριάς παραμένει άκρως αποτελεσματικός τρόπος αντιπροσώπευσης. Και εν πάση περιπτώσει, ο κόσμος στον Μυλοπόταμο ευημερεί και πολλαπλασιάζεται: είχε κανείς να του προτείνει κάποιο άλλο αναπτυξιακό πρότυπο;
Ο καγχασμός θα ήταν ίσως μια ταιριαστή άμυνα απέναντι στο θέαμα των πολιτικών και μιντιακών μας ταγών, που έκπληκτοι και αγανακτισμένοι παρακολουθούν την έκθεση σε κοινή θέα αυτού που μέχρι χθες ήταν απλώς ένα οικογενειακό κοινό μυστικό.
Ωστόσο, δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την "κατάλυση του κράτους" στον ορεινό Μυλοπόταμο.
Το Κράτος ποτέ δεν απουσίασε από τα Ζωνιανά. Προσθέτοντας ορισμένα μεταπολιτευτικά και (τι λόγος!) ευρω-ενωσιακά ψιμύθια στη φυσική μετεμφυλιακή του δυσμορφία, το κράτος δεν έπαψε ούτε στιγμή να είναι παρόν στην περιοχή, σε όλη την ποικιλία των ενσαρκώσεών του: του κουμπάρου πολιτευόμενου, του υπουργού προστάτη, του γεμάτου κατανόηση αστυνομικού διευθυντή, του διαπλεκόμενου δικαστή, του γραφειοκράτη που "δεν θέλει να ξέρει", της κεντρικής εξουσίας που επιδεικνύει συγκατάβαση στις "γραφικές τοπικές ιδιαιτερότητες". Ιδίως αυτές.
Είναι δυνατόν να κλάψει κανείς από συγκίνηση διαβάζοντας την ηρωική ιστορία των Ζωνιανών. Οφείλει όμως να κλάψει διπλά, συνειδητοποιώντας πως τα εξιστορούμενα ανήκουν σε έναν κόσμο που έχει πλέον εκλείψει και πως ό,τι περνιέται στις μέρες μας για διακριτή φυσιογνωμία της περιοχής, δεν είναι παρά η μάσκα μιας μετάλλαξης.
Μόνος ο νόμος της σιωπής μοιάζει να έχει επιβιώσει από τον παραδοσιακό κώδικα τιμής, καθώς η ιστορική συνέχεια με ένα λαμπρό παρελθόν ανυποταξίας, διακόπηκε από τη στιγμή που αφαιρέθηκε από την εξίσωση η ανιδιοτέλεια.
Κάπου ανάμεσα στην εγκατάλειψη και τη διαφθορά, την απουσία προοπτικής και το εύκολο χρήμα, την οικολογική υποβάθμιση και το αυξημένο πολιτικό βάρος, τον άκρατο καταναλωτισμό και το τοπικιστικό ρετρό, η Κρήτη στο σύνολό της βιώνει την δική της εκρηκτική μετανεωτερικότητα.
Η υπόλοιπη Ελλάδα, θέλει να πιστεύει πως δεν της μοιάζει και αντιμετωπίζει τη γη του Ψηλορείτη ως ξένο σώμα.
Η ιστορική συνέχεια με το παρελθόν της ανυποταξίας, διακόπηκε αφότου εξέλιπε η ανιδιοτέλεια
Καμώνεται πως πέφτει από τα σύννεφα (σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ τα προηγούμενα χρόνια π.χ. η ανατίναξη του σπιτιού του άλλοτε νομάρχη Λίτινα, ο ακρωτηριασμός της συζύγου του διοικητή ασφαλείας Σολδάτου από βόμβα, η ένοπλη καταδίωξη της αυτοκινητοπομπής της Βάσως Παπανδρέου, ο εντοπισμός χασισοφυτείας στο πανεπιστημιακό άσυλο του Ρεθύμνου). Δυσανασχετεί που η "κακιά την ώρα" την υποχρεώνει να ασχολείται με ό,τι ως τώρα επέλεγε να αγνοεί (άλλωστε, οι χασισοφυτείες είναι πολύ μπανάλ θέμα για τις κοκαϊνοτραφείς ελίτ…). Και ονειρεύεται εύκολες, κατασταλτικές λύσεις, σαν να είχε φέρει ως τώρα αποτελέσματα το νταηλίκι των ΕΚΑΜ και των Ειδικών Φρουρών.
Αυτό πάντως που δεν της περνά από το μυαλό, είναι ότι θα χρειαζόταν μια γερή δόση διαφάνειας, αντιπροσωπευτικότητας, λογοδοσίας, ορθολογικού σχεδιασμού και κοινωνικής αλληλεγγύης έξω από τον κλοιό της Πατριάς. Με άλλα λόγια μια γερή δόση της ελλείπουσας νεωτερικότητας. Αλλά πώς να της περάσει από το μυαλό όταν από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο πρόκειται για την ίδια απολύτως χώρα;
